Мүсбәт вә фајдалы шејләр һагда даныш

БӘЈАН етмәли олдуғумуз хәбәр хош хәбәрдир. Иса демишди: «Әввәлҹә бүтүн халгларда Мүждә тәблиғ едилмәлидир» (Марк 13:10). Елә онун өзү дә «Аллаһ Сәлтәнәтинин мүждәсини» чатдырмагда бизә нүмунә гојуб (Лука 4:43). Һәвариләрин чатдырдығы хәбәр дә ‘Аллаһын Мүждәси’ вә ‘Мәсиһ һаггындакы Мүждә’ адланыр (1 Салон. 2:2; 2 Кор. 2:12). Бу хәбәр мүсбәт вә фајдалыдыр.

«Ҝөјүн ортасында учан» мәләјин бәјан етдији ‘әбәди бир Мүждәјә’ ујғун олараг биз инсанлары сәсләјирик: «Аллаһдан горхун! Она иззәт верин» (Вәһј 14:6, 7). Биз һәр јердә һәгиги Аллаһ, Онун ады, һејранедиҹи хүсусијјәтләри, мөһтәшәм ишләри, мәһәббәт долу нијјәти, Онун гаршысында дашыдығымыз мәсулијјәт вә бизә олан тәләбләри барәдә данышырыг. Хош хәбәр өзүнә Аллаһы рүсвај едән вә башгаларынын һәјатыны алт-үст едән пис инсанларын мәһв едиләҹәји һагда мәлуматы да дахил едир. Анҹаг тәблиғ етдијимиз инсанлары мүһакимә етмәк бизим ишимиз дејил. Биз үрәкдән арзу едирик ки, мүмкүн гәдәр чох инсан Мүгәддәс Китабдан олан хәбәрә һај версин вә бу хәбәр онлар үчүн сөзүн әсил мәнасында хош хәбәр олсун (Сүл. мәс. 2:20-22; Јәһ. 5:22).

Пис шејләрдән аз даныш. Сөзсүз ки, һәјат проблемсиз өтүшмүр. Биз буну дана билмәрик. Сөһбәтә башламаг үчүн әразиниздә јашајан инсанлары нараһат едән проблеми гејд едә вә гысаҹа мүзакирә едә биләрсән. Анҹаг бу барәдә узун-узады данышмаг адәтән фајда ҝәтирмир. Инсанлар даима пис хәбәрләр ешидирләр, буна ҝөрә дә хошаҝәлмәјән шејләр һагда данышсаг, онлар ја гапыны өртәҹәк, ја да бизи динләмәјәҹәкләр. Сөһбәтин башланғыҹында инсанын диггәтини бирбаша Аллаһын Кәламындакы тәравәтләндириҹи һәгигәтләрә јөнәлтмәјә чалыш (Вәһј 22:17). Белә олдугда, инсан сөһбәти давам етдирмәк истәмәсә белә, сонрадан үзәриндә дүшүнмәси үчүн фајдалы нәсә демиш олаҹагсан. Ола билсин, о, башга вахт бизи динләмәјә даһа мејилли олаҹаг.

Сәни мәрузә илә чыхыш етмәјә дәвәт едибләрсә, пис шејләр һагда чох данышма, чүнки онсуз да онлар кифајәт гәдәрдир. Әҝәр натиг рәһбәрләрин пис олмасы, әхлагсызлығын дәһшәтли дәрәҹәдә јајылмасы, ҹинајәткарлыг вә зоракылыг һагда хәбәрләрин үзәриндә узун-узады дајанарса, динләјиҹиләрин әһвалы позула биләр. Хошаҝәлмәјән мәлуматы јалныз фајда ҝәтирәҹәји тәгдирдә мөвзуја дахил ет. Мәһдуд сајда ҝәтирдијин бу ҹүр мәлумат чыхышын јеринә дүшдүјүнү вурғулајаҹаг. Бу, һәмчинин вәзијјәтин әсас сәбәбләрини ачыглаја вә Мүгәддәс Китабын тәгдим етдији чыхыш јолунун нәјә ҝөрә практики олдуғуну ҝөстәрә биләр. Имкан дахилиндә проблемин үзәриндә узун-узады дајанмадан конкрет даныш.

Мәнфи мәлуматы нитгдән тамамилә чыхармаг мүмкүн дејил, буна һеч еһтијаҹ да јохдур. Сәндән нитгинә һәм мүсбәт, һәм дә мәнфи мәлумат дахил едәрәк мүсбәт нәтиҹәјә наил олмаг ҝөзләнилир. Буна наил олмаг үчүн нитгинә нәји дахил едәҹәјини, нәји чыхараҹағыны вә нәји вурғулајаҹағыны мүәјјән етмәлисән. Дағүстү тәблиғиндә Иса динләјиҹиләринә дин хадимләри вә фәрисејләр кими шәхси мәнфәәтләрини ҝүдмәмәји мәсләһәт ҝөрдү вә бир нечә нүмунә илә фикринә ајдынлыг ҝәтирди (Мат. 6:1, 2, 5, 16). Ејни заманда Иса һәмин дин рәһбәрләринин пис нүмунәләри барәдә чох данышмады, әксинә, Аллаһын нормаларыны баша дүшмәјин вә онлара әсасән јашамағын ваҹиблијини вурғулады (Мат. 6:3, 4, 6-15, 17-34). Бу, чох ҝөзәл нәтиҹә ҝәтирди.

Мүсбәт тонда даныш. Әҝәр сәнә өз јығынҹағында мәсиһчи фәалијјәтинин бәзи ҹәһәтләри һаггында чыхыш етмәк тапшырылыбса, бу заман тәнгиди јох, руһландырыҹы фикирләр сөјләмәјә чалыш. Башгаларыны нәјәсә тәшвиг едәндә өзүнүн дә буну етдијинә әмин ол (Ром. 2:21, 22; Ибр. 13:7). Гој сөзләрин гәзәбдән јох, мәһәббәтдән ирәли ҝәлсин (2 Кор. 2:4). Әҝәр һәмиманлыларынын Јеһованы разы салмаг истәдикләринә әминсәнсә, бу әминлик сәнин сөзләриндә әкс олунаҹаг вә мүсбәт нәтиҹә ҝәтирәҹәк. 1 Салоникилиләрә 4:1-12; 2 Салоникилиләрә 3:4, 5; Филимона 4, 8-14, 21 ајәләриндә Павелин белә әминлији неҹә ифадә етдијинә диггәт јетир.

Һәрдән ағсаггаллара јығынҹағы јанлыш һәрәкәтләрдән чәкиндирмәк лазым ҝәлир. Анҹаг тәвазөкарлыг онлара баҹы-гардашларла һәлимликлә данышмаға көмәк едәҹәк (Галат. 6:1). Сөзү неҹә демәләриндән јығынҹағын үзвләринә һөрмәтлә јанашдыглары ҝөрүнмәлидир (1 Пет. 5:2, 3). Мүгәддәс Китаб хүсусилә ҝәнҹ гардашларын буну јадда сахламаларыны мәсләһәт ҝөрүр (1 Тим. 4:12; 5:1, 2; 1 Пет. 5:5). Тәлим вермәк, мәзәммәт вә ислаһ етмәк лазым ҝәләндә, бу, Мүгәддәс Китаб әсасында едилмәлидир (2 Тим. 3:16). Натиг өзүнүн әмин олдуғу һәр һансы фикри тәсдиг етмәк үчүн ајәләри тәһриф етмәмәлидир. Һәтта мәсләһәт вермәк тәләб олунанда әсас вурғуну ҝүнаһдан неҹә гачынмаға, проблемләри неҹә һәлл етмәјә, чәтинликләрин өһдәсиндән неҹә ҝәлмәјә, јанлыш һәрәкәти неҹә дүзәлтмәјә вә Јеһованын тәләбләринин бизи неҹә горудуғуна вурсаг, чыхыш үмумиликдә мүсбәт тонда олаҹаг (Мәз. 119:1, 9-16).

Чыхышыны һазырлајаркән һәр әсас бәндә вә үмумиликдә чыхыша неҹә јекун вураҹағына хүсуси диггәт јетир. Сонлугда дејиләнләр чох вахт узун мүддәт јадда галыр. Бәс сәнин чыхышынын јекун сөзләри мүсбәт олаҹагмы?

Һәмиманлыларымызла сөһбәт едәндә. Јеһованын хидмәтчиләри мәсиһчи ҝөрүшләриндә бир-бириләри илә үнсијјәт етмәк имканыны гијмәтләндирирләр. Бу ҝөрүшләрдә биз руһани ҹәһәтдән тәравәтләнирик. Мүгәддәс Китаб бизи һәмиманлыларымызла ибадәт јеринә јығышанда ‘бир-биримизи үрәкләндирмәји’ унутмамаға сәсләјир (Ибр. 10:25). Буну тәкҹә чыхыш етмәклә вә шәрһ вермәклә јох, ҝөрүшдән әввәл вә сонра сөһбәт етмәклә дә едә биләрик.

Ҝүндәлик ишләр барәдә данышмаг гәбаһәт дејил, анҹаг инсаны ән чох руһани мөвзулар руһландырыр. Мәсәлән, мүгәддәс хидмәтдән дујдуғумуз севинҹи бөлүшә биләрик. Бир-биримизә мүнасиб тәрздә мараг ҝөстәрәндә дә руһланырыг.

Дүнјанын тәсири алтына дүшмәмәк үчүн диггәтли олмалыјыг. Павел Ефесдәки мәсиһчиләрә мәктубунда јазмышды: «Јаланы кәнара атын, һәр бириниз өз гоншусуна һәгигәти сөјләсин» (Ефес. 4:25). Һәгигәти сөјләмәјә дүнјанын бүтләшдирдији шејләри вә инсанлары илаһиләшдирмәмәк дахилдир. Буна бәнзәр тәрздә Иса хәбәрдарлыг етмишди ки, ‘зәнҝинлијин алдадыҹылығындан’ өзүмүзү горујаг (Мат. 13:22). Буна ҝөрә дә һәмиманлыларымызла сөһбәт едәркән диггәтли олмалыјыг ки, мадди шејләрә саһиб олмағы ҹәлбедиҹи шәкилдә ҝөстәрәрәк бу јаланы дәстәкләмәјәк (1 Тим. 6:9, 10).

Һәвари Павел башгаларыны руһландырмағы мәсләһәт ҝөрәндә ‘иманы зәиф олдуғу’, јәни мәсиһчи азадлығыны там баша дүшмәдији үчүн мүәјјән шејләрдән гачынан гардашлары мүһакимә етмәмәјә вә алчалтмамаға сәсләјирди. Сөһбәтимиз һәгигәтән дә руһландырыҹы олсун дејә, һәмсөһбәтимизин ким олдуғуну вә руһани ҹәһәтдән нә дәрәҹәдә инкишаф етдијини нәзәрә алмалыјыг. ‘Гардашымыза [вә ја баҹымыза] бүдрәмәк, јахуд јолуну азмаг үчүн сәбәб вермәк’ неҹә дә кәдәрли оларды! (Ром. 14:1-4, 13, 19).

Руһландырыҹы сөһбәт ҹидди проблеми олан, мәсәлән, хроники хәстәликдән әзијјәт чәкән инсан үчүн чох әһәмијјәтлидир. Јығынҹаг ҝөрүшләринә ҝәлмәк белә инсандан чохлу сәј тәләб едир. Онун бу вәзијјәтиндән хәбәрдар оланлар соруша биләрләр: «Өзүнү неҹә һисс едирсән?» Шүбһәсиз ки, о, бу гајғыны гијмәтләндирәҹәк. Диҝәр тәрәфдән, сағламлығы һагда данышмаг она елә дә хош ҝәлмәјә биләр. Тәрифләмәк вә дәјәрли олдугларына әмин етмәк онлары даһа чох руһландырар. Јеһоваја мәһәббәтинин түкәнмәдији вә чәтин вәзијјәтләрдә дөзүмлүлүк ҝөстәрдији нәдән ҝөрүнүр? Вердији шәрһләр сәни руһландырырмы? Диггәти онун хәстәлијинә јох, ҝүҹлү ҹәһәтләринә вә јығынҹаг үчүн етдикләринә јөнәлтмәк даһа јахшы олмаздымы? (1 Салон. 5:11).

Сөһбәтләримизин руһландырыҹы олмасы үчүн мүзакирә етдијимиз суала Јеһованын мүнасибәтини нәзәрә алмаг хүсусилә ваҹибдир. Гәдим Исраилдә Јеһованы тәмсил едән шәхсләрә гаршы чыхан вә маннаја ҝөрә дејинән кәсләр Аллаһын гәзәбинә туш ҝәлмишдиләр (Сај. 12:1-16; 21:5, 6). Ағсаггаллара һөрмәт едәндә, еләҹә дә садиг вә ағыллы гулун тәгдим етдији руһани гиданы гијмәтләндирәндә бу нүмунәләрдән дәрс ҝөтүрдүјүмүзү сүбут едирик (1 Тим. 5:17).

Сөһбәт заманы һәмиманлыларымызла бөлүшмәк үчүн фајдалы фикирләр тапмаг чәтин дејил. Бунунла белә, кимсә һәддиндән артыг тәнгиди данышарса, бу заман сөһбәти мүсбәт мәҹраја јөнәлтмәк үчүн тәшәббүс ҝөстәр.

Истәр тәблиғ едәндә, истәр чыхыш едәндә, истәрсә дә һәмиманлыларымызла сөһбәт едәндә ҝәлин узагҝөрән олуб үрәјимизин хәзинәсиндән руһани ‘инкишаф үчүн јахшы сөз сөјләјәк ки, бизи динләјәнләрә немәт версин’ (Ефес. 4:29).