Иҫкәрмә

^ [1] (2-се абзац) Ошо һәм киләһе мәҡәләләрҙәге Изге Яҙма өҙөктәрендә осраған «мәрхәмәт» тигән һүҙ аҫтында Алланың йомарт игелеге күҙ уңында тотола. Ха́рис тигән грек һүҙенең төп мәғәнәһе — «күңелгә ятышлы» һәм «яҡшы». Был һүҙ йыш ҡына ихлас күңелдән бирелгән бүләккә йәки йомарт итеп биреү рәүешенә ҡарай. Алланың йомарт игелегенә килгәндә, был һүҙ Алланан йомарт итеп бөтөнләй бушлай бирелгән бүләкте аңлата. Шулай итеп, ул — Алланың мул итеп биреүенең, кешеләргә ҡарата күрһәткән йомарт мөхәббәтенең һәм игелегенең сағылышы. Был грек һүҙе шулай уҡ «илтифат», «хуплау» һәм «йомарт бүләк» тип тә тәржемә ителә. Кеше ундай бүләккә лайыҡ та була алмай, уны эшләп тә таба алмай. Ундай игелек бары тик биреүсенең йомартлығынан сығып ҡына күрһәтелә.