Төшөрмә

b Зәбур 119:97—100: «Ҡануныңды шундай яратам мин! Уның тураһында көнө буйы уйланам. Әмерең мине дошмандарымдан зирәгерәк итә, сөнки ул мине һәр саҡ етәкләй. Төшөнөү һәләтем бөтә остаздарымдыҡына ҡарағанда тәрәнерәк, сөнки иҫкә төшөрөүҙәрең тураһында уйланам мин. Мин аҡһаҡалдарға ҡарағанда яҡшыраҡ аңлап эш итәм, сөнки бойороҡтарыңды үтәйем».