Төшөрмә

a Хатта тәҡүә Әйүптең өс дуҫы уны насар эштәр ҡылыуҙа ғәйепләй башлағас, ул иғтибарын үҙенә туплаған. Балаларын һәм бөтә мал-мөлкәтен юғалтҡас, ул тәүҙә «гонаһ [ҡылмаған] — Аллаға ғәйеп [ташламаған]» (Әйүп 1:22; 2:10). Ләкин дуҫтары уның абруйына һөжүм иткәс, ул «дыуамал» һүҙҙәр һөйләй башлаған. Алланың исемен изгеләндереүгә ҡарағанда уның өсөн үҙ абруйын яҡлау мөһимерәк булып киткән (Әйүп 6:3; 13:4, 5; 32:2; 34:5).