Vīlen Sòlòmön ang Tāvit nö manlö ngam chūök vinë-ekūötēv ngaich kē-ěkūö ò tö minë aṅtī ò min nö mānlö e

KANÒLÔ AṄ IM ṘÔ NGAM TĒV

Hayööken Yip Ṙālö Nö I Linöökö Lōn Yāvē

Akahakūö ök Tāvit tö Sòlòmön nöng löktö i inyöökenre tö Yāvē nö ngëichkö minānlö ök patī ngam Tēv (1Kin 22:5; w17.01-HI pěch 29 përa 8)

Rūöhöl alaha Sòlòmön ang Tāvit nö hayöönglenre nö in Yāvē i nup töng la-enre (1Kin 22:11-13)

Holṙen Sòlòmön ang Tāvit (1Kin 22:14-16; w17.01-HI pěch 29 përa 7; ngëichkö ngam lama-uk nyat )

Minë nyat: 1. Ngam töhěng tak minṙöinylen nö mikahtö elmat ngam ṙālö prötör nö sitih inlahen anga-aṅ nö ngëichken minë kamngö chūök cha nö ahānga. El ngam māṅ ngam minṙöinylen nö hameuktö ngam chūök cha nö ahānga nö imat ngam mëp, ngaich hameuktö ngam asaënmen rikôt hēk tö ngam kamngö ò nö ahānga. 2. Ngaich unôichngöre ngam ṙālö prötör nö mikahtö elmat ngam tahëng prötör nö sitih inlahen nö ahānga in nup kamngöre.

HATÖÖNÖ RE MAN, ‘Sitih inlahen öich mihôiṅ hayööken yip ṙālö elngam māṅ hòṅ cha nö iṙūöhen nö löklōn Yāvē ngaich teūngen tö ṙanamlōnre?’—w18.03-HI pěch 11-12 përa 14-15.