Akong Kaguol sa Biyahe 232
Ingon sa giasoy sa usa nga naluwas
Sa dihang ang United Airlines Biyahe 232 nahagsa diha sa usa ka maisan sa Iowa sa miaging tuig, 110 ka pasahero ug tripulante ang namatay. Apan, sa pagkatalagsaon, naluwas ang 186.
“MOHIMO kitag usa ka kalit nga pagtugpa sa Sioux City,” ang piloto mipahimangno. “Malisod kini.”
Kadto Hulyo 19, 1989, ako ug ang akong bana paingon sa Chicago aron sa pagtambong sa usa ka kombensiyon sa usa ka kompaniya sa computer nga ang akong bana, si Kevin, mao ang nagdumala. Kami nakalupad na gikan sa Albuquerque ngadto sa Denver, diin kami nakigtagbo sa usa ka higala nga paingon sa sama usab nga kombensiyon apan sa lain nga eroplano. Akong nahinumdoman nga kami nagsiniaw kon kinsa ang unang makaabot sa Chicago. Ang among eroplano, United Biyahe 232, milarga pag-una; ang usa gieskedyol nga molarga mga napulo ka minutos pa sa ulahi.
Nadaot Samtang Nagalupad
Sa kalit, samtang kami nagakaon, dihay kusog nga kabanha, ug ang eroplano nagsugod sa pag-uyog ug nagakaubos ang linuparan niini. Dayon ang piloto nagpahibalo nga nadaotan kami ug usa ka makina ug kami maulahi sa pag-abot sa Chicago. Siya kalma lang.
Ang mga flight attendant nabalaka apan dili dako kaayo. Ang tanan nagkabildohay sa situwasyon, apan walay kalisang. Sa ulahi, akong nahibaloan nga ang eroplano makalupad lamang paingon sa tuo tungod kay ang hydraulic nga mga linya naputol sa dihang ang makina nabungkag.
Dayon ang piloto nagpahibalo nga kami motugpa sa Sioux City, Iowa ug kini dili mahapsay nga pagtugpa. Siya nag-ingon nga maayo ra ang tanan, apan siya nagtudlo kanamo nga mangandam sa usa ka kalit nga pagtugpa. Ang mga flight attendant nagpasundayag kon unsaon pagpahugot sa among mga bakos sa lingkoranan ug sa pagkupot sa among mga buolbuol.
Gikan pa sa pagkadaot sa makina, ako nagsige na ug hilak. Si Kevin mikupot kanako, ug siya nag-ampo kang Jehova nga Diyos alang kanamong duha. Pagkamalipayon namo nga ang among duha ka anak nga babaye nga edad saes ug dos wala mahiuban sa biyahe!
Ang babaye nga sunod kanako, uban sa iyang duha ka anak lalake, migunit sa akong kamot sa nangandam kami sa pagtugpa. Ang eroplano hinayhinay nga nagpaubos, ug ako nagtuo gayod nga nahimo namo kini samtang gihanduraw ko nga kami nakalanding.
Pagkaluwas ug Pagkaospital
Akong gipiyong kanunay ang akong mga mata ug mibati nga daw anaa sa usa ka roller coaster, nagalantaw sa kahayag pinaagi sa piyong ko nga mga mata. Ang kataposang butang nga akong nahinumdoman nga ang akong sapatos maorag ginasuyop, ug ako misulay sa pagpugong niini pinaagi sa akong mga tudlo sa tiil.
Sa gibuka ko ang akong mga mata, mangitngit, ug ako nangapkap. Ako gibunlot sa usa ka tigtabang. Kami diha sa usa ka uma. Kadto dagtom ug lunhaw, ug ang adlaw hayag kaayo. Si Kevin nabangan pa tapad kanako. Gisangpit ko ang iyang ngalan, apan siya wala mitubag.
Gibutang nila ako sa yuta, diin ako mitindog pinaagi sa akong mga siko. Nangutana ako kon naluwas ba ang akong bana. Ang tigtabang naglingolingo. Ako kalmado lang. Sa dinha na ako sa ambulansiya, nadunggan ko ang nagkalainlaing mga saba apan wala gayod ako nagpaminaw. Gibati ko nga hubag ang akong mata.
Sa Marion County Health Center, ang mga tawo matinagdanon ug matinabangon, ilabina ang usa ka nars nga ginganlag Lori. Ako alerto kaayong naghatag kaniya sa telepono sa akong igsoong babaye sa Albuquerque, ug siya mitawag aron pahibal-on ang akong pamilya nga ako maayo ra.
Ako nagtuo gayod nga sanglit ako diha sa Iowa, walay mangita kanako. Apan nianang unang gabii, duha ka ansiano gikan sa lokal nga kongregasyon sa mga Saksi ni Jehova miduaw kanako diha sa ospital. Ang lokal nga mga Saksi nagpadayon sa pagbisita, pagtawag, ug pagsulat kanako sa akong upat ka adlaw nga pagpuyo. Ang United Airlines nagbukas ug kuwenta diha sa J. C. Penney’s, ug ang mga Saksi namalit para kanako aron ako adunay masul-ob.
Sa pagkasunod adlaw natingala na usab ako sa dihang ang akong inahan, akong igsoong babaye, ug ang igsoon nga lalake ni Kevin ug iyang mga ginikanan tanan nangabot aron mahiuban kanako. Walay usa kanila ang nagpatuo kanako nga namatay si Kevin, busa ako nagdahom pa gihapon ug diyutayng paglaom nga siya unta anaa sa wala hiilhing mga samdan.
Sa gitan-aw ko ang balita sa telebisyon, dili ako makatuo sa akong nakita. Wala gani ako mahibalo nga kami mihagsa! Sa dihang ang eroplano mitugpa, akong gidahom nga kami luwas. Wala gani nako hunahunaa kon nganong anaa kami gawas sa eroplano. Ang laray sa mga lingkoranan namo ni Kevin anaa sa likod sa pako. Kami anaa sa tunga nga bahin sa lima ka lingkoranan, ug sa dihang ang eroplano nabahin, ang among mga lingkoranan nalintuwad sa yuta. Si Kevin ug ang babaye sunod kanako namatay, apan ang iyang duha ka gagmay batang mga lalake ug ako naluwas.
Usa ka tigtabang—ang bugtong usa nga akong nahinumdoman—miduaw kanako sa ospital. Ang pipila ka mga buhi ug ang ubang namatay nagpalibog kaniya. Kini tungod sa ‘panahon ug wala damhang panghitabo nga nahitabo niadtong mga nalangkit.’ (Ecclesiastes 9:11) Ang Diyos wala magpalingkod sa mga tawo diin didto sila mamatay ug nagpalingkod sa uban diin didto sila maluwas. Ako siyang gihatagag tract sa Bibliya nga Unsay Paglaom Alang sa Namatay nga mga Minahal? ug sa brosyur “Tan-awa! Ginabag-o Ko ang Tanang Butang.” Kami naghaluganay, ug ako nagtuo nga miarang-arang ang iyang pagbati sa mipauli siya.
Si Lori, kinsa naggalam sa akong mga samad sa emergency room, nagpadayon sa pagduaw kanako sa tibuok nakong pagpuyo sa ospital, bisan dili niya ako pasyente. Siya midayeg sa akong kalig-on, ug akong gipaningkamotan sa pagpatin-aw kaniya nga akong nakuha kini gikan sa akong Diyos, si Jehova, kinsa nagatabang kanako sa pagsagubang.—Salmo 121:1-3.
Pagpadayon sa Pagsagubang
Sa Dominggo, Hulyo 23, andam na ako sa bug-os nga pagpakaayo sa balay. Sa dihang misakay na kami sa eroplano, akong ginalig-on ang akong kaugalingon ug nagtagad sa akong pagginhawa aron dili makuyawan. Sa dihang ang akong duha-ka-tuig, si Mercedes, nakakita kanako nga napuno sa bendahe ug samad, dili niya buot nga moduol kanako. Mikabat ug tulo hangtod upat ka adlaw una siya miduol kanako. Si Tarrah nalipay nga nakakita sa iyang inahan pag-usab, apan gimingaw siya sa iyang amahan.
Kon mahiuban niadtong nakaila ni Kevin ug kinsa nakakita sa iyang espirituwal nga pag-uswag (siya magpabawtismo na unta ingong usa sa mga Saksi ni Jehova sa Oktubre) mas nakapalisod kanako sa pag-atubang sa kamatuoran sa iyang kamatayon. Ang pipila nag-ingon nga karon pa gayod ang Santa Fe nakakita ug dako nga lubong. Siya usa ka maayong higala ug nakatandog sa daghang kinabuhi sa katawhan.
Naamgohan ko nga gikinahanglan ko nga magmapuliki ug nga wala nay lain pa nga mas maayong kalihokan kay sa Kristohanong ministeryo. Sa Abril ug Mayo, ako nakig-ambit sa katabang payunir nga buluhaton, usa ka porma sa bug-os panahong pag-alagad. Karon ako determinado sa pagbuhat pag-usab niana sa Septiyembre. Ang pakiglangkit sa ubang mga tawo ug sa ilang mga problema nakatabang gayod kaayo. Ako nagabuhat usab ug mga buhat sa balay, sama sa pagtaod ug blinds diha sa mga bintana, naghaklap ug tabon sa dingding diha sa talad kan-anan ug kuwarto, ug gibag-o pag-usab ang lamesa sa kan-anan.
Sa panahon sa aksidente, ako nagadumala ug duha ka pagtuon sa Bibliya sa mga tawo nga interesado sa Pulong sa Diyos, ug human sa pagkahagsa usa ka kanhi estudyante buot nga ipadayon ang iyang pagtuon. Ang tulo ka mga estudyante tanan nangutana: ‘Ngano nga giluwas ka ni Jehova ug dili si Kevin, sanglit siya usab naningkamot man sa pagpahimuot sa Diyos?’
Gipatin-aw ko kanila ang kalainan tali sa usa ka buhat sa Diyos ug sa usa ka natural nga katalagman o aksidente. Sa usa ka buhat sa Diyos, kita hatagan ug usa ka balaang pasidaan nga adunay mahitabo. Usa ka pananglitan mao ang Lunop sa panahon ni Noe. Sa mao nga hitabo gisultihan sa Diyos si Noe kon unsay himoon sa paglikay sa maong kalamidad. Siya patukoron ug usa ka arka. Sa laing bahin, ang mga aksidente ug natural nga mga katalagman wala dahoma ug nakaapektar nga walay pili, sa maayo ug sa daotan. Walay nahibalo nga maaksidente ang among gisakyang eroplano. Kon ilang nasayran kana, wala untay mosakay niini. Ang akong pagkaluwas usa ka aksidente sama sa kamatayon ni Kevin.
Ang mga tawo nga mosulti kanakong “malig-on” wala makaamgo nga kasagarang ako halos na nga makahilak. Dili dali ang pagkalimot sa maong kasinatian. Mohisgot ako bahin kang Kevin o motan-aw sa mga hulagway ug mobatig maayo hangtod ako mag-inusara; ug dayon ako mohilak. Sakit kaayo kanako nga mawad-ag kapikas human sa mubo ra kaayo nga panahong kami nagkauban, pito ka tuig lamang.
Ang akong gagmay nga mga anak nga babaye naghatag ug linaing pagtagad ngadto sa Kristohanong igsoong mga lalake nga mobisita, mokupot sa ilang mga paa aron dili sila mobiya. Si Tarrah masuko sa makadiyot ug usahay mohilak nga wala mahibalo kon ngano. Hinuon, siya maayog lakat sa eskuelahan, ug naningkamot sa pagsulti sa iyang mga kaeskuela mahitungod sa pagkabanhaw.—Juan 5:28, 29.
Gipaningkamotan namo nga himoong yano ang among kinabuhi ug naghimo sa Kristohanong ministeryo nga paagi sa kinabuhi. Uban sa tabang ni Jehova mamahimo namo kana. Duolan sa usa ka tuig na, usa ka higala nagdasig kanako nga magpadayon ug mosugod sa pag-alagad ingong usa ka regular payunir. Ako nalipay nga gidawat ko ang maong pagdasig. Ingong usa ka bug-os panahon nga ministro, ang pagtabang sa uban nga makakat-on sa mga katuyoan sa Diyos mitabang kanako nga motutok kanunay sa dakong katuyoan sa Diyos sa paglalang ug usa ka yutan-ong paraiso ug sa pagbanhaw sa namatay nga mga hinigugma. (Lucas 23:43; Pinadayag 21:3, 4)—Sumala sa giasoy ni Lydia Francis Atwell.
[Hulagway sa panid 26]
Uban sa akong bana sa wala pa kami mosakay sa eroplano
[Picture Credit Line sa panid 25]
UPI/Bettmann Newsphotos