PAGKATAGSAANON
Ang pagkadili-minyo. Sa sinugdanan, human lalanga ang tawong si Adan, “si Jehova nga Diyos miingon: ‘Dili maayo alang sa tawo nga magpadayon nga mag-inusara. Buhatan ko siyag katabang, ingon nga iyang katimbang.’” (Gen 2:18, 21-24) Human niadto, ang kaminyoon nahimong normal nga paagi sa kinabuhi sa katawhan, ug talagsa ra nga dunay mga eksepsiyon ug kini maoy tungod sa linaing mga katarongan.—Tan-awa ang KAMINYOON.
Ang usa sa maong linain nga eksepsiyon mao ang kang Jeremias. Siya gisugo sa Diyos nga magpabiling tagsaanon ug dili magbaton ug mga anak, sanglit may malisod kaayong mga kahimtang nga modangat sa nasod diin ang mga anak walay kokaluoy nga pamatyon sa usa ka mabangis nga tigsakop. (Jer 16:1-4) Ang anak nga babaye ni Jepte maoy laing eksepsiyon. Tungod sa pagtahod sa panaad sa iyang amahan, siya kinabubut-ong nagpabiling tagsaanon ug nag-alagad nga bug-os panahon sa balay ni Jehova.—Huk 11:34-40.
Gihisgotan ni apostol Pablo ang mga kaayohan sa pagkatagsaanon, basta ang usa wala mailalom sa hilabihang pagpig-ot, wala “mag-uros-uros sa pangibog” ug busa nameligro nga makapakighilawas. Ang pagkatagsaanon “mas maayo” tungod kay kini nagtugot sa usa sa pag-alagad sa Diyos nga “walay pagkalinga.” (1Co 7:1, 2, 8, 9, 29-38; 9:5) Wala ibutyag kon ang upat ka anak nga babaye ni Felipe nga tig-ebanghelyo naminyo sa ulahi, apan sa dihang misulat si Lucas sa iyang asoy, sila gihisgotan ingong “mga ulay, nga nanagna.”—Buh 21:8, 9.
Si Kristo Jesus, sama kang Jeremias, nagpabiling dili-minyo. Sa pagpakigsulti sa iyang mga tinun-an bahin sa pangutana kon ang pagkatagsaanon angay bang palabihon kay sa pagkaminyo, si Jesus miingon, “Dili ang tanang tawo makahatag ug luna alang sa maong mga pulong, kondili kadtong adunay gasa lamang . . . ug adunay mga eunuko nga naghimo sa ilang kaugalingon nga mga eunuko tungod sa gingharian sa mga langit. Siya nga makahatag ug luna alang niini magahatag ug luna niini.”—Mat 19:10-12.
Nan, ang pagkatagsaanon maoy usa ka gasa nga may pangunang bentaha kon bahin sa kagawasan nga gihatag niini ngadto sa hingtungdan. Si Jesus migamit dinhi ug mahulagwayong pinulongan. Ang mga lalaki “makahatag ug luna alang niini,” dili pinaagi sa literal nga pagpakapon sa kaugalingon, kondili diha sa ilang mga kasingkasing, pinaagi sa kinabubut-ong determinasyon nga magpabiling dili-minyo sa pisikal nga paagi, sa tibuok ba nga kinabuhi o sa usa ka limitado lang nga yugto sa panahon, nga magpadayon niini nga kahimtang pinaagi sa pagpugong sa kaugalingon.
Apan, ang pagtulon-an ug ang gihimong pinugos nga selibasiya sa pipila ka relihiyosong mga sekta wala paluyohi sa Kasulatan. Sa kasukwahi, kini nahisulat, “Sa ulahing mga yugto sa panahon adunay pipila nga mangahulog gikan sa pagtuo, . . . nagdili sa pagminyo.” (1Ti 4:1-3) Angayng matikdan nga daghan o kadaghanan sa mga apostoles maoy minyong mga tawo. (1Co 9:5) Ang makapugong niadtong may gasa sa pagkatagsaanon nga dili magminyo dili mao ang panaad sa selibasiya kondili ang ilang tinguha ug katakos sa pagdeboto sa ilang kaugalingon sa pag-alagad sa Diyos ingong tagsaanon.