Ilang Gituman ang Kabubut-on ni Jehova

Si Pablo Maisogong Nagsangyaw Atubangan sa Dungganong mga Tawo

ANG kalainan tali sa duha ka lalaki tataw kaayo. Ang usa nagkorona samtang ang usa kinadenahan. Ang usa hari; ang usa, binilanggo. Human sa duha ka tuig sa bilanggoan, si apostol Pablo niadtong tungora nagbarog atubangan sa magmamando sa mga Hudiyo, si Herodes Agripa II. Ang hari ug ang iyang eskort, si Bernise, miabot “uban ang mapasigarbohong pasundayag ug misulod sa lawak sa mga mamiminaw uban sa mga komandante militar maingon man sa mga tawong bantog sa siyudad.” (Buhat 25:23) Usa ka basahon nag-ingon: “Lagmit dihay gatosan ka tawo nga presente.”

Gihikay ang tigom sa bag-ong gitudlong gobernador, si Festo. Ang gobernador nga nauna kaniya, si Felix, kontento na nga matanggong sa bilanggoan si Pablo. Apan gikuwestiyon ni Festo ang kahusto sa mga sumbong batok kang Pablo. Aw, gipanghingusgan ni Pablo ang iyang pagkainosente nga iyang gipangayong ipahayag ang iyang kaso ngadto kang Cesar! Nakapukaw ang kaso ni Pablo sa pagkamausisahon ni Haring Agripa. “Ako mismo buot usab makadungog sa maong tawo,” siya miingon. Naghimo dayog mga kahikayan si Festo, nga lagmit natingala kon unsay hunahunaon sa hari bahin niining talagsaong binilanggo.​—Buhat 24:27–25:22.

Pagkasunod adlaw, si Pablo mismo nagbarog atubangan sa usa ka dakong panon sa dungganong mga tawo. “Giisip ko ang akong kaugalingon nga malipayon nga sa imong atubangan himoon ko ang akong depensa karong adlawa,” siya miingon kang Agripa, “ilabina nga ikaw batid sa tanang kostumbre maingon man sa mga lantugi taliwala sa mga Hudiyo. Busa ako nagpakiluoy kanimo nga maminaw kanako nga mapailobon.”​—Buhat 26:2, 3.

Maisogong Depensa ni Pablo

Una, gisuginlan ni Pablo si Agripa bahin sa iyang kaagi ingong usa ka maglulutos sa mga Kristohanon. “Gipaninguha ko nga pugson sila nga mohimo ug pagbakwi sa pagtuo,” siya miingon. “Ginalutos ko sila hangtod pa gani sa gawas nga mga siyudad.” Giasoy ni Pablo kon sa unsang paagi siya nakadawat ug makapakugang nga panan-awon nga niana ang binanhawng si Jesus misukna kaniya: “Nganong ginalutos mo ako? Ang padayong pagpatid batok sa mga tudyok nagpalisod kanimo.”a​—Buhat 26:4-14.

Dayon gisugo ni Jesus si Saulo sa pagsangyaw ngadto sa mga tawo sa tanang nasod “sa mga butang nga imong nakita ug sa mga butang nga akong ipakita kanimo maylabot kanako.” Giasoy ni Pablo nga makugihon niyang gituman ang iyang asaynment. Apan, “gumikan niining mga butanga,” iyang giingnan si Agripa, “ang mga Hudiyo misikop kanako sa templo ug misulay sa pagpatay kanako.” Naghaling sa interes ni Agripa sa Judaismo, gipasiugda ni Pablo nga ang iyang pagsangyaw naglakip gayod sa ‘dili pagsulti gawas sa mga butang nga giingon sa mga Propeta maingon man ni Moises nga mahitabo’ maylabot sa pagkamatay ug pagkabanhaw sa Mesiyas.​—Buhat 26:15-23.

Mipakgang si Festo. “Ang imong dakong nakat-onan maoy nagpabuang kanimo!” siya miingon. Si Pablo mitubag: “Ako wala mabuang, Imong Kamahalang Festo, kondili ako nagapamulong ug mga sulti nga matuod ug sa kamabuot sa hunahuna.” Dayon si Pablo miingon kang Agripa: “Ang hari nga kaniya nagapamulong ako uban ang kagawasnon sa pagsulti nahibalo pag-ayo bahin niining mga butanga; kay ako kombinsido nga walay usa niining mga butanga ang misaylo sa iyang pagmatikod, kay kining butanga wala man buhata sa suok.”​—Buhat 26:24-26.

Dayon namulong si Pablo deretso kang Agripa. “Ikaw ba, Haring Agripa, nagatuo sa mga Propeta?” Ang pangutana sa walay duhaduha nakapahigwaos kang Agripa. Kon buot sabton, duna siyay dungog nga kinahanglang imentinar, ug ang pag-uyon kang Pablo maoy pagpahiuyon sa gitawag ni Festo nga “kabuangan.” Lagmit nakamatikod sa pag-ukon-ukon ni Agripa, gitubag ni Pablo ang iyang kaugalingong pangutana. “Nahibalo ako nga ikaw nagatuo,” siya miingon. Karon misulti si Agripa, apan iyang gihuptan ang iyang mga pulong nga walay klaro. “Sa mubong panahon,” siya miingon kang Pablo, “makombinser mo ako nga mahimong Kristohanon.”​—Buhat 26:27, 28.

Mahanasong gigamit ni Pablo ang malihayong pulong ni Agripa aron ipasiugda ang usa ka lig-ong punto. “Makapanghinaot ako sa Diyos,” siya miingon, “nga sa mubong panahon o sa taas nga panahon dili lamang ikaw apan usab silang tanang nagapaminaw kanako karong adlawa mahimong mga tawo nga ingon usab kanako, walay labot niini nga mga gapos.”​—Buhat 26:29.

Walay nakita si Agripa ug Festo diha kang Pablo nga takos sa kamatayon o pagkabilanggo. Sa gihapon, ang iyang hangyo nga ipresentar ang iyang kaso ngadto kang Cesar dili mabakwi. Mao kanay hinungdan nga giingnan ni Agripa si Festo: “Kining tawhana mabuhian unta kon siya wala pa moapelar kang Cesar.”​—Buhat 26:30-32.

Leksiyon Alang Kanato

Ang paagi ni Pablo sa pagsangyaw atubangan sa dungganong mga tawo nagtaganag talagsaong panig-ingnan alang kanato. Sa pagpakigsulti kang Haring Agripa, si Pablo nagmaampingon. Siya sa walay duhaduha nasayod sa eskandalo bahin ni Agripa ug Bernise. Insesto ang ilang relasyon, kay si Bernise sa pagkatinuod maoy igsoong babaye ni Agripa. Apan ning higayona wala pilia ni Pablo ang pagpahayag bahin sa moralidad. Hinuon, gipasiugda niya ang mga punto nga siya ug si Agripa nagkauyon. Dugang pa, bisan si Pablo gitudloan sa utokang Pariseo nga si Gamaliel, iyang giila nga eksperto si Agripa sa mga kostumbre sa mga Hudiyo. (Buhat 22:3) Bisan pa sa personal nga moralidad ni Agripa, si Pablo nakigsulti kaniyang matinahuron tungod kay si Agripa naghupot ug posisyon sa awtoridad.​—Roma 13:7.

Bisan tuod kita maisogong mosangyaw bahin sa atong mga tinuohan, dili nato tumong ang pagyagyag o pagkondenar sa hugawng mga panggawi sa atong mamiminaw. Hinunoa, aron mas masayon alang kanila ang pagdawat sa kamatuoran, kinahanglang atong ipasiugda ang positibong mga bahin sa maayong balita, nga magpasiugda sa paglaom nga komon natong gihuptan. Sa dihang makigsulti sa mga edaran o sa anaa sa awtoridad, kinahanglang atong ilhon ang ilang katungdanan. (Levitico 19:32) Ning paagiha, atong masundog si Pablo, nga miingon: “Ako nahimong tanang butang ngadto sa tanang matang sa katawhan, aron maluwas ko sa bisan unsa mang paagi ang pipila.”​—1 Corinto 9:22.

[Footnote]