Ang Bibliya ba Nagtudlo nga ‘Kon Naluwas na, Luwas na Gyod’?
Tubag sa Bibliya
Wala. Ang Bibliya wala magtudlo nga kon ang usa naluwas na, luwas na siya hangtod sa hangtod. Bisag ang usa naluwas na tungod sa pagtuo kang Jesu-Kristo, puwede gihapong mawala ang iyang pagtuo ug kaluwasan. Ang Bibliya nag-ingon nga kinahanglan tang maningkamot o “makigbugno” aron dili mawala ang pagtuo. (Judas 3, 5) Ang unang mga Kristohanon nga midawat kang Kristo gitambagan: “Magpadayon kamo sa pagpanlimbasog sa inyong kaugalingong kaluwasan uban ang kahadlok ug pagpangurog.”—Filipos 2:12.
Mga teksto sa Bibliya nga nagpakita nga sayop ang doktrinang ‘kon naluwas na, luwas na gyod’
Ang Bibliya nagpasidaan bahin sa mga sala nga makababag sa tawo sa pagsulod sa Gingharian sa Diyos. (1 Corinto 6:9-11; Galacia 5:19-21) Kon ang kaluwasan dili mawala, wala na unta ihatag ang maong pasidaan. Apan, gipakita sa Bibliya nga kadtong naluwas na posible gihapong mawad-ag kaluwasan kon siya magpakasala pag-usab. Pananglitan, ang Hebreohanon 10:26 nag-ingon: “Kon kita tinuyo nga magpakasala human makadawat sa tukmang kahibalo sa kamatuoran, wala nay halad nga nahibilin alang sa sala.”—Hebreohanon 6:4-6; 2 Pedro 2:20-22.
Sa pagpasiugda nga importante ang paghupot ug pagtuo, si Jesus mihatag ug ilustrasyon diin iyang gipakasama ang iyang kaugalingon sa punoan sa ubas ug ang iyang mga sumusunod ingong mga sanga. Sa primero, ang uban kanila magpakitag pagtuo kaniya pinaagi sa ilang mga bunga, o binuhatan, pero sa ulahi sila dili na mamunga ug busa “isalibay” ug mawad-an sa ilang kaluwasan. (Juan 15:1-6) Gigamit ni apostol Pablo ang samang ilustrasyon ug miingon nga ang mga Kristohanon nga dili maghupot sa ilang pagtuo “pagaputlon.”—Roma 11:17-22.
Ang mga Kristohanon gisugo nga “magpadayon sa pagbantay.” (Mateo 24:42; 25:13) Kadtong nangatulog sa espirituwal nga diwa—tingali naghimog mga “buhat nga iya sa kangitngit” o wala motuman sa sugo ni Jesus—mawad-an sa ilang kaluwasan.—Roma 13:11-13; Pinadayag 3:1-3.
Daghang teksto nagpamatuod nga kadtong naluwas na kinahanglan gihapong magmatinumanon hangtod sa kataposan. (Mateo 24:13; Hebreohanon 10:36; 12:2, 3; Pinadayag 2:10) Ang mga Kristohanon sa unang siglo nalipay dihang nahibaloan nila nga ang ilang mga isigkamagtutuo naghupot sa ilang pagtuo. (1 Tesalonica 1:2, 3; 3 Juan 3, 4) Ipasiugda kaha sa Bibliya ang kaimportante sa pagkamatinumanon kon maluwas ra man diay gihapon kadtong dili molahutay?
Si apostol Pablo diha pa mibati nga segurado na ang iyang kaluwasan sa hapit na siyang mamatay. (2 Timoteo 4:6-8) Una pa niini, siya miangkon nga puwedeng mawala kaniya ang kaluwasan kon magpadala siya sa tentasyon ug magpakasala. Siya misulat: “Ako nagmakmak sa akong lawas ug naghimo niini nga samag ulipon, aron, human ako makawali sa uban, ako dili sa unsa mang paagi mahimong dili-inuyonan.”—1 Corinto 9:27; Filipos 3:12-14.