HANTATAWO

[Heb., ga·zamʹ].

Ang ulod sa mga alibangbang o sa mga tangkob. Ang Hebreohanong pulong nga ga·zamʹ giisip nga naggikan sa usa ka lintunganayng pulong nga nagkahulogang “putol.” Sanglit magpanon nga tinagdaghan, ang mga hantatawo, sama sa mga dulon, literal nga magputol o magtabas sa matag dahon sa tanom hangtod nga ang tanom mawad-an na sa berdeng mga dahon niini. (Joe 1:4; 2:25; Am 4:9) Bisan tuod nga naandang gituohan nga ang Hebreohanong termino nga ga·zamʹ nagtumong sa “dulon,” ang mga maghuhubad sa Septuagint migamit sa Gregong pulong nga kamʹpe, nga nagkahulogang hantatawo. Dugang pa, si Koehler ug Baumgartner mipabor sa paghubad sa ga·zamʹ ingong hantatawo. (Lexicon in Veteris Testamenti Libros, Leiden, 1958, p. 178) Busa, sa hubad ni Isaac Leeser ug sa Bag-ong Kalibotang Hubad sa Joel 1:4; 2:​25, gihubad kini nga “hantatawo”; sa King James Version, “ulod nga dangaw-dangaw”; sa An American Translation, “tigtupi.”

Halos mga tanom lamang ang ginakaon sa mga hantatawo. Kusog kaayo kini nga mokaon, ug ang pipila ka hantatawo makakaon ug mga dahon nga duha ka pilo sa gibug-aton niini sulod sa usa ka adlaw. Busa kon daghan, dakong kadaot ang ipahinabo niini sa mga pananom.