KEBAR
[gikan sa Babilonyanhon, nga nagkahulogang “Dako (nga Sapa)”].
Usa ka “suba” sa “yuta sa mga Caldeanhon” duol sa dapit diin ang mga Hudiyo sa komunidad sa Tel-abib gidestiyero. (Eze 1:1-3; 3:15) Sa dihang naghisgot sa “suba sa Kebar,” dayag nga gigamit ni Ezequiel ang Hebreohanong termino nga na·harʹ (gihubad nga “suba”) diha sa kinalaparan nga diwa niini aron ilakip ang daghang Babilonyanhong kasapaan nga niadto mitadlas sa tabunok nga luna tali sa ubos nga mga agosanan sa mga suba sa Euprates ug Tigris. Kini nga paggamit nahiuyon sa katumbas nga Babilonyanhong pulong nga naghubit usab sa usa ka suba o sa usa ka sapa. Ang eksaktong nahimutangan sa Kebar wala mahibaloi.
Bisan pa niana, ang kadaghanang geograpo sa Bibliya naglangkit sa “suba sa Kebar” sa Shatt en-Nil, nga gituohan nga mao ang naru Kabaru (o “Dako nga Sapa”) nga gihisgotan sa cuneiform nga kontrata nga mga papan nga nakaplagan didto sa siyudad sa Nippur, mga 85 km (50 mi) sa HS sa Babilonya. Ang Shatt en-Nil misanga gikan sa Euprates sa ibabaw sa Babilonya ug miagos sa HS nga direksiyon, miagi duol sa Nippur, nga nahiusa pag-usab sa Euprates sa H sa Ur, mga 240 km (150 mi) ubos sa Babilonya.
Niadtong 613 W.K.P., ang Tel-abib, duol sa suba sa Kebar, mao ang dapit sa unang narekord nga panan-awon sa manalagna nga si Ezequiel, diin siya nahiugnok ug pito ka adlaw tungod niini nga panan-awon, ug mao usab ang dapit diin siya gitudlo ingong usa ka “tigbantay sa balay sa Israel.” (Eze 1:1–3:21) Ang susamang mga panan-awon sa ulahi nagpahinumdom sa manalagna sa iyang kasinatian didto sa Kebar.—Eze 10:15, 20, 22; 43:3.