“Sila Nakaila sa Iyang Tingog”
“SI Jehova mao ang akong Magbalantay.” Kini mao ang pangbukas nga mga pulong sa Salmo 23. Ang Kasulatan nagtandi pag-usab kang Jehova nga Diyos ngadto sa usa ka magbalantay diha sa tagna ni Isaias, nga nag-ingon: “Sama sa usa ka magbalantay siya magabantay sa iyang kaugalingong panon. Sa iyang mga bukton iyang tigomon ang nating mga karnero; ug diha sa iyang dughan kugoson niya sila. Kadtong mga gagmay pa iyang agakon nga mabinantayon.”—Isaias 40:11.
Sa susama, si Jesu-Kristo gipakasama sa usa ka magbalantay. Siya miingon: “Ako ang maayong pastol; ang maayong pastol nagatugyan sa iyang kalag alang sa mga karnero.” (Juan 10:11) Si Jesus miingon nga ang “mga karnero mamati sa tingog [sa magbalantay], ug siya magatawag sa iyang kaugalingong mga karnero sa ngalan ug magagiya kanila sa gawas.” Siya midugang nga “ang mga karnero mosunod [sa magbalantay], tungod kay sila nakaila man sa iyang tingog. Sila dili gayod mosunod sa usa ka estranyo apan mokalagiw gikan kaniya, tungod kay wala man nila mailhi ang tingog sa mga estranyo.”—Juan 10:2-5.
Si Jehova nga Diyos ug ang iyang Anak, si Jesu-Kristo, nagalihok sumala sa paglarawan sa mga teksto sa itaas. Gitagad nila ang ilang mahulagwayong mga karnero nga may kalumo ug mahigugmaong pag-atiman. Ingong sangpotanan, ang mga karnerohon mibati nga gihigugma, may kasegurohan, ug protektado.
Kining relasyona tukmang gipakasama nianang sa literal nga mga karnero uban sa ilang magbalantay. Balik sa 1831, si John Hartley misulat mahitungod sa iyang mga obserbasyon niining bahina. Siya miingon nga sa Gresya naandan sa mga magbalantay ang paghatag ug mga ngalan sa ilang mga karnero. Kon tawgon ang ngalan, ang mga karnero mosanong sa tingog sa magbalantay. Sa mga 51 ka tuig sa ulahi, sa 1882, si J. L. Porter mihimo sa samang mga obserbasyon. Siya mismo nakasaksi sa mga magbalantay nga “nagbungat . . . ug tagning talagsaong tingog” diin ang mga karnero mosanong pinaagi sa masinugtanong pagsunod sa mga magbalantay. Nianang samang tuig si William M. Thomson misulat mahitungod sa sublisubli nga eksperimento nga nagpamatuod nga ang mga karnero matudloan sa pagsunod sa ilang magbalantay ug sa pag-ila sa iyang tingog.
Kini bang talagsaong relasyon tali sa mga magbalantay ug sa ilang mga karnero namatikdan niining mga panahong bag-o pa? Oo. Sa Septiyembre 1993 nga isyu sa National Geographic, ang adbenturerong Australiano nga si Robyn Davidson misulat sa mosunod mahitungod sa mga pastoralista nga Rabari sa amihanan-kasadpang India: “Ang matag magbalantay adunay lainlain lahig diyutay nga mga pagtawag, mga kausaban sumala sa situwasyon. Adunay mga pagtawag sa buntag sa paggawas, usa ka pagtawag sa pagtultol sa mga karnero ngadto sa tubig, ug daghan pa. Ang matag tawo nakaila sa iyang kaugalingong mga karnero ug ingon man usab ang karnero, ug ang iyang partikular nga panon mobulag mismo gikan sa mas dakong panon ug mosunod sa iyang likod sa buntag.”
Walay duhaduha, nakamatikod si Jesus sa gihubit sa upat ka biyahedor nga bag-o pang gihisgotan. Ang iyang kaugalingong mga obserbasyon nakadugang sa katinuoran sa iyang ilustrasyon bahin sa mga karnero nga nakaila sa iyang tingog. Usa ka ba sa mga karnero ni Jesus? Nakaila ka ba sa iyang tingog ug namati niana? Kon ikaw nakaila ug nagadawat sa iyang mga pagtulon-an ingong kamatuoran ug kon ikaw nagatuman sa iyang mga sugo ug nagasunod sa iyang pagtultol sa pagsimba kang Jehova, nan masinati nimo ang mahigugmaon ug mabinationg pagbantay ni Jehova nga Diyos ug sa iyang Anak, si Jesu-Kristo.—Juan 15:10.