KANA nga tinudlong-buluhaton dili mahimo sa pipila ka adlaw, mga semana, o mga bulan. Bisan pa niana, ang mga tinun-an misugod dihadiha sa pagwali. Apan wala sila mawad-ig interes sa ulohan labot sa pagpasig-uli. Sa usa ka dakong panon nga nagkatigom sa Jerusalem, si apostol Pedro mihisgot niini, nga miingon: ‘Paghinulsol kamo, ug talikod aron mapapas ang inyong mga sala, aron ang mga panahon sa pagpalagsik moabot gikan sa atubangan ni Jehova ug aron iyang ipadala ang Kristo nga gitudlo alang kaninyo, si Jesus, si kinsa, sa pagkatinuod, pagahuptan sa langit hangtod sa mga panahon sa pagpasig-uli sa tanang butang nga gisulti sa Diyos pinaagi sa baba sa iyang mga balaang manalagna sa karaang panahon.’—Buhat 3:19-21.

Sumala sa gipunting ni apostol Pedro ngadto niadtong panon sa Jerusalem, ang langit ‘naghupot kang Jesus sulod niini.’ Kadto ang nahitabo hangtod sa 1914, sa dihang si Jesus nakabaton sa iyang harianong gahom ug nagsugod sa pagmando ingong tinudlong Hari sa Diyos. Niadtong panahona, mitagna si Pedro, si Jehova ‘magpadala’ sa iyang Anak sa diwa nga Iyang tugotan si Jesus sa pagtuman sa iyang papel ingon nga pangunang persona diha sa mga katuyoan sa Diyos. Ang Bibliya nagbatbat sa hitabo diha sa simbolikong pinulongan: ‘Ug [ang langitnong organisasyon sa Diyos] nanganak ug usa ka anak nga lalaki, usa ka lalaki, [Gingharian sa Diyos diha sa mga kamot ni Jesu-Kristo] nga maoy magabantay sa tanang kanasoran pinaagi sa olisi nga puthaw.’—Pinadayag 12:5.