Ιερεμίας

2 Καὶ ἔγεινε λόγος Κυρίου πρὸς ἐμὲ λέγων, 2 Ὕπαγε καὶ βόησον εἰς τὰ ὦτα τῆς Ἱερουσαλήμ λέγων, Οὕτω λέγει Κύριος· ᾿Ενθυμοῦμαι περὶ σοῦ τὴν πρὸς σὲ εὐμένειάν μου ἐν τῇ νεότητί σου, τὴν ἀγάπην τῆς νυμφεύσεώς σου, ὅτε μὲ ἠκολούθεις ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἐν γῇ ἀσπάρτῳ· 3 ὁ Ἰσραήλ ἦτο ἅγιος εἰς τὸν Κύριον, ἀπαρχή τῶν γεννημάτων αὐτοῦ· πάντες οἱ κατατρώγοντες αὐτὸν ἦσαν ἔνοχοι· κακὸν ἦλθεν ἐπ᾿ αὐτούς, λέγει Κύριος.

4 ᾿Ακούσατε τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, οἶκος Ἰακὼβ καὶ πᾶσαι αἱ συγγένειαι τοῦ οἴκου Ἰσραήλ· 5 Οὕτω λέγει Κύριος· Ποῖαν ἀδικίαν εὕρηκαν ἐν ἐμοὶ οἱ πατέρες σας, ὥστε ἀπεμακρύνθησαν ἀπ᾿ ἐμοῦ καὶ περιεπάτηααν ὀπίσω τῆς ματαιότητος καὶ ἐματαιώθησαν; 6 καὶ δὲν εἶπον, Ποῦ εἶναι ὁ Κύριος, ὁ ἀναβιβάσας ἡμᾶς ἐκ γῆς Αἰγύπτου, ὁ ὁδηγήσας ἡμᾶς διὰ τῆς ἐρήμου, διὰ τόπου ἐρημίας καὶ χασμάτων, διὰ τόπου ἀνυδρίας καὶ σκιᾶς θανάτου, διὰ τόπου τὸν ὁποῖον δὲν ἐπέρασεν ἄνθρωπος καὶ ὅπου ἄνθρωπος δὲν κατῴκησε; 7 Καὶ σᾶς εἰσήγαγον εἰς τόπον καρποφόρον, διὰ νὰ τρώγητε τοὺς καρποὺς αὐτοῦ καὶ τὰ ἀγαθὰ αὐτοῦ· ἀφοῦ ὅμως εἰσήλθετε, ἐμιάνατε τὴν γῆν μου καὶ κατεστήσατε βδέλυγμα τὴν κληρονομίαν μου. 8 Οἱ ἱερεῖς δὲν εἶπον, Ποῦ εἶναι ὁ Κύριος; καὶ οἱ κρατοῦντες τὸν νόμον δὲν μὲ ἐγνώρισαν· καὶ οἱ ποιμένες ἐγίνοντο παραβάται ἐναντίον μου, καὶ οἱ προφῆται προεφήτευον διὰ τοῦ Βάαλ καὶ περιεπάτουν ὀπίσω πραγμάτων ἀνωφελῶν. 9 Διὰ τοῦτο ἔτι θέλω κριθῆ μὲ ἐσᾶς, λέγει Κύριος, καὶ μὲ τοὺς υἱοὺς τῶν υἱῶν σας θέλω κριθῆ. 10 Διότι διάβητε εἰς τὰς νήσους τῶν Κητιαίων καὶ ἰδέτε· καὶ πέμψατε εἰς Κηδάρ· καὶ παρατηρήσατε ἐπιμελῶς, καὶ ἰδέτε ἄν ἐστάθη τοιοῦτον πρᾶγμα. 11 Ἤλλαξεν ἔθνος θεούς, ἄν καὶ οὗτοι δὲν ἦναι θεοί; ὁ λαὸς μου ὅμως ἤλλαξε τὴν δόξαν αὑτοῦ μὲ πρᾶγμα ἀνωφελές. 12 ᾿Εκπλάγητε, οὐρανοί, διὰ τοῦτο, καὶ φρίξατε, συνταράχθητε σφόδρα, λέγει Κύριος. 13 Διότι δύο κακὰ ἔπραξεν ὁ λαὸς μου· ἐμὲ ἐγκατέλιπον, τὴν πηγήν τῶν ζώντων ὑδάτων, καὶ ἔσκαψαν εἰς ἑαυτοὺς λάκκους, λάκκους συντετριμμένους, οἵτινες δὲν δύνανται νὰ κρατήσωσιν ὕδωρ. 14 Μήπως εἶναι δοῦλος ὁ Ἰσραήλ; ἤ δοῦλος οἰκογενής; διὰ τί κατεστάθη λάφυρον; 15 Οἱ σκύμνοι ἐβρύχησαν ἐπ᾿ αὐτόν, ἐξέδωκαν τὴν φωνήν αὑτῶν καὶ κατέστησαν τὴν γῆν αὐτοῦ ἔρημον· αἱ πόλεις αὐτοῦ κατεκάησαν καὶ ἔμειναν ἀκατοίκητοι. 16 Οἱ υἱοὶ προσέτι τῆς Νὼφ καὶ τῆς Τάφνης συνέτριψαν τὴν κορυφήν σου. 17 Δὲν ἔκαμες τοῦτο σὺ εἰς σεαυτόν, διότι ἐγκατέλιπες Κύριον τὸν Θεὸν σου ὅτε σὲ ὡδήγει ἐν τῇ ὁδῷ; 18 Καὶ τώρα τί ἔχεις νὰ κάμῃς ἐν τῇ ὁδῷ τῆς Αἰγύπτου, διὰ νὰ πίῃς τὰ ὕδατα Σιώρ; ἤ τί ἔχεις νὰ κάμῃς ἐν τῇ ὁδῷ τῆς ᾿Ασσυρίας, διὰ νὰ πίῃς τὰ ὕδατα τοῦ ποταμοῦ; 19 Ἡ ἀσέβειά σου θέλει σὲ παιδεύσει καὶ αἱ παραβάσεις σου θέλουσι σὲ ἐλέγξει· γνώρισον λοιπὸν καὶ ἰδέ, ὅτι εἶναι κακὸν καὶ πικρόν, τὸ ὅτι ἐγκατέλιπες Κύριον τὸν Θεὸν σου, καὶ δὲν εἶναι ὁ φόβος μου ἐν σοί, λέγει Κύριος ὁ Θεὸς τῶν δυνάμεων. 20 ᾿Επειδή πρὸ πολλοῦ συνέτριψα τὸν ζυγὸν σου, διέσπασα τὰ δεσμὰ σου, καὶ σὺ εἶπας, δὲν θέλω σταθῆ παραβάτης πλέον· ἐνῷ ἐπὶ πάντα ὑψηλὸν λόφον καὶ ὑποκάτω παντὸς δένδρου πρασίνου περιεπλανήθης ἐκπορνεύων. 21 ᾿Εγὼ δὲ σὲ ἐφύτευσα ἄμπελον ἐκλεκτήν, σπέρμα ὅλως ἀληθινόν· πῶς λοιπὸν μετεβλήθης εἰς παρεφθαρμένον κλῆμα ἀμπέλου ξένης εἰς ἐμέ; 22 Διὰ τοῦτο καὶ ἐὰν πλυθῇς μὲ νίτρον καὶ πληθύνῃς εἰς σεαυτὸν τὸ σμῆγμα, ἡ ἀνομία σου μένει σεσημειωμένη ἐνώπιόν μου, λέγει Κύριος ὁ Θεός. 23 Πῶς δύνασαι νὰ εἴπῃς, δὲν ἐμιάνθην, δὲν ὑπῆγα ὀπίσω τῶν Βααλείμ; ἰδὲ τὴν ὁδὸν σου ἐν τῇ φάραγγι, γνώρισον τί ἔπραξας· εἶσαι ταχεῖα δρομὰς διατρέχουσα ἐν ταῖς ὁδοῖς αὑτῆς· 24 ὄνος ἁγρία συνειθισμένη εἰς τὴν ἔρημον, ἀναπνέουσα τὸν ἀέρα κατὰ τὴν ἐπιθυμίαν τῆς καρδίας αὑτῆς· τὴν ὁρμήν αὐτῆς, τίς δύναται νὰ ἐπιστρέψῃ αὐτήν; πάντες οἱ ζητοῦντες αὐτήν δὲν θέλουσι κοπιάζει· ἐν τῷ μηνὶ αὐτῆς θέλουσιν εὑρεῖ αὐτήν. 25 Κράτησον τὸν πόδα σου ἀπὸ τοῦ νὰ περιπατήσῃς ἀνυπόδητος, καὶ τὸν λάρυγγά σου ἀπὸ δίψης· ἀλλὰ σὺ εἶπας, εἰς μάτην· οὐχί· διότι ἠγάπησα ξένους καὶ κατόπιν αὐτῶν θέλω ὑπάγει. 26 Καθὼς ὁ κλέπτης αἰσχύνεται ὅταν εὑρεθῇ, οὕτω θέλει αἰσχυνθῆ ὁ οἶκος Ἰσραήλ, αὐτοί, οἱ βασιλεῖς αὐτῶν, οἱ ἄρχοντες αὐτῶν καὶ οἱ ἱερεῖς αὐτῶν καὶ οἱ προφῆται αὐτῶν· 27 οἵτινες λέγουσι πρὸς τὸ ξύλον, Πατήρ μου εἶσαι· καὶ πρὸς τὸν λίθον, Σὺ μὲ ἐγέννησας· διότι ἔστρεψαν νῶτα πρὸς ἐμὲ καὶ οὐχὶ πρόσωπον· ἐν τῷ καιρῷ ὅμως τῆς συμφορᾶς αὑτῶν θέλουσιν εἰπεῖ, ᾿Ανάστηθι καὶ σῶσον ἡμᾶς. 28 Καὶ ποῦ εἶναι οἱ θεοὶ σου, τοὺς ὁποίους ἔκαμες εἰς σεαυτόν; ἄς ἀναστηθῶσιν, ἐὰν δύνανται νὰ σὲ σώσωσιν ἐν τῷ καιρῷ τῆς συμφορᾶς σου· διότι κατὰ τὸν ἀριθμὸν τῶν πόλεών σου ἦσαν οἱ θεοὶ σου, Ἰούδα.

29 Διὰ τί ἠθέλετε κριθῆ μετ᾿ ἐμοῦ; σεῖς πάντες εἶσθε παραβάται εἰς ἐμέ, λέγει Κύριος. 30 Εἰς μάτην ἐπάταξα τὰ τέκνα σας· δὲν ἐδέχθησαν διόρθωσιν· ἡ μάχαιρά σας κατέφαγε τοὺς προφήτας σας ὡς λέων ἐξολοθρεύων. 31 Ὦ γενεά, ἰδέτε τὸν λόγον τοῦ Κυρίου· ᾿Εστάθην ἔρημος εἰς τὸν Ἰσραήλ, γῆ σκότους; διὰ τί λέγει ὁ λαὸς μου, Ἡμεῖς εἴμεθα κύριοι· δὲν θέλομεν ἐλθεῖ πλέον πρὸς σέ; 32 Δύναται ἡ κόρη νὰ λησμονήσῃ τοὺς στολισμοὺς αὑτῆς, ἡ νύμφη τὸν καλλωπισμὸν αὑτῆς; καὶ ὅμως ὁ λαὸς μου μὲ ἐλησμόνησεν ἡμέρας ἀναριθμήτους. 33 Διὰ τί καλλωπίζεις τὴν ὁδὸν σου διὰ νὰ ζητῇς ἐραστάς; εἰς τρόπον ὥστε καὶ ἐδίδαξας τὰς ὁδοὺς σου εἰς τὰς κακάς. 34 Ἔτι εἰς τὰ κράσπεδά σου εὑρέθησαν αἵματα ψυχῶν πτωχῶν ἀθῴων· δὲν εὕρηκα αὐτὰ ἀνορύττων, ἀλλ᾿ ἐπὶ πάντα ταῦτα. 35 Καὶ ὅμως λέγεις, ᾿Επειδή εἶμαι ἀθῷος, βεβαίως ὁ θυμὸς αὐτοῦ θέλει ἀποστραφῆ ἀπ᾿ ἐμοῦ. Ἰδού, ἐγὼ θέλω κριθῆ μετὰ σοῦ, διότι λέγεις, Δὲν ἡμάρτησα. 36 Διὰ τί περιπλανᾶσαι τόσον διὰ νὰ ἀλλάξῃς τὴν ὁδὸν σου; θέλεις καταισχυνθῆ καὶ ὑπὸ τῆς Αἰγύπτου, καθὼς κατῃσχύνθης ὑπὸ τῆς ᾿Ασσυρίας. 37 Ναί, θέλεις ἐξέλθει ἐντεῦθεν μὲ τὰς χεῖράς σου ἐπὶ τὴν κεφαλήν σου· διότι ὁ Κύριος ἀπέβαλε τὰς ἐλπίδας σου καὶ δὲν θέλεις εὐημερήσει εἰς αὐτάς.

Ιερεμίας 2:2

Ευρετήρια