2 Ωστόσο, τη μια ημέρα μετά την άλλη εμένα εκζητούσαν, και για τη γνώση των δικών μου οδών εκδήλωναν ευχαρίστηση,+ σαν έθνος που ενέμενε στη δικαιοσύνη και δεν είχε εγκαταλείψει την κρίση του Θεού του,+ εφόσον μου ζητούσαν δίκαιες κρίσεις, πλησιάζοντας τον Θεό στον οποίο έβρισκαν ευχαρίστηση:+

16 Και εντούτοις, αν εγώ κρίνω, η κρίση μου είναι αληθινή, επειδή δεν είμαι μόνος, αλλά ο Πατέρας που με έστειλε είναι μαζί μου.+

15 Διότι έχουμε ως αρχιερέα, όχι κάποιον που δεν μπορεί να αισθανθεί συμπόνια+ για τις αδυναμίες μας, αλλά κάποιον που έχει δοκιμαστεί από όλες τις απόψεις όπως εμείς, αλλά χωρίς αμαρτία.+

5 Διότι κάθε αρχιερέας που παίρνεται ανάμεσα από ανθρώπους διορίζεται για χάρη ανθρώπων υπεύθυνος στα πράγματα που έχουν σχέση με τον Θεό,+ ώστε να προσφέρει δώρα και θυσίες για αμαρτίες.+