Πρόοδος του Έργου Μαρτυρίας από Μικρές Αρχές στην Τσεχοσλοβακία

(Από το Βιβλίον του Έτους 1972—συνέχεια)

Ένα πρωί της Δευτέρας, Νοεμβρίου 29, 1948 η μυστική αστυνομία επέδραμε πάλι στο γραφείο του τμήματος και τον οίκον Βαιθήλ ως επίσης και στα σπίτια πολλών επισκόπων εκκλησιών και άλλων υπηρετών σ’ όλη τη χώρα. Το τμήμα σφραγίσθηκε και πολλή έντυπος ύλη κατασχέθηκε στις εκκλησίες. Ύστερ’ από τρεις ημέρες συνελήφθησαν τα δέκα μέλη της οικογενείας Βαιθήλ και τρεις υπηρέται της εκκλησίας της Πράγας. Μετά εξέτασιν δύο εβδομάδων παρεδόθησαν στο κρατικό δικαστήριο της Πράγας για περαιτέρω εξέτασι. Τον Απρίλιο δόθηκε στον Αδ. Καπίνους η προειδοποιήσις της απαγορεύσεως των ενεργειών και της κατασχέσεως όλης της περιουσίας της Εταιρίας. Και επειδή αυτός ήταν ήδη στη φυλακή δεν μπόρεσε να κάμη τίποτε.

Τον Ιούλιο του 1949, όταν πλήρως εξητάσθησαν οι ενέργειες της Εταιρίας και δεν βρέθηκε τίποτε το επιλήψιμο, η δίκη εναντίον των είχε σταματήσει λόγω ελλείψεως αποδείξεων. Αλλά, κανείς από τους φυλακισμένους αδελφούς και αδελφές δεν αφέθη ελεύθερος. Αντ’ αυτού, την 22α Ιουλίου μετεφέρθησαν σε διάφορα στρατόπεδα καταναγκαστικών έργων, οι αδελφοί να εργάζωνται σε ανθρακωρυχεία και λατομεία και οι αδελφές να εργάζωνται στα χωράφια. Δεν έλαβαν ειδοποίησι για τις καταδίκες τους σε δυο έτη καταναγκαστικά έργα ειμή πολύ αργότερα.

Οι αδελφοί που ήσαν ελεύθεροι συνέχισαν το έργον του κηρύγματος υπογείως. Η Σκοπιά και ο Πληροφορητής πάλι άρχισαν να πολυγραφούνται στη Τσεχική, Σλοβακική και Ουγγρική γλώσσα. Η υπηρεσία των υπηρετών περιοχής κανονίσθηκε έτσι ώστε να διεξάγεται μόνο μέρος του καιρού, γιατί αλλοιώς οι αδελφοί θα ήσαν σε συνεχή κίνδυνο συλλήψεως. Μικρές ιδιωτικές συναθροίσεις για μελέτη Της Σκοπιάς διευθύνονταν στα σπίτια των αδελφών.

Ενωρίς το 1950, αντίθετα με τις καταδίκες και όλες τις προσδοκίες, οι αδελφοί στα στρατόπεδα αφέθησαν ελεύθεροι. Επειδή δεν υπήρχε Μπέθελ για να επιστρέψουν, ενώθηκαν στο έργο που γινόταν υπογείως, ενθαρρύνοντας τους συντρόφους των διαγγελείς και βοηθώντας οπουδήποτε χρειάζονταν στην οργάνωσι. Το αποτέλεσμα της φυλακίσεώς των στην αρχή ήταν αντίστροφο, έτσι ώστε το υπηρεσιακό έτος 1949 ο αριθμός των διαγγελέων ελαττώθηκε κατά 17 τοις εκατό. Αλλά τα επόμενα έτη ήσαν άφθονα με την ευλογία του Ιεχωβά έτσι ώστε η ελάττωσις του 1949 εξηφανίσθη. Το 1950 έγινε μάρτυς μιας αυξήσεως 86 τοις εκατό στην δραστηριότητα της Βασιλείας, και το 1951 είδε μια άλλη αύξησι 38 τοις εκατό.

Οι Καθολικοί και μη Καθολικοί θρησκευόμενοι προσπαθούσαν πολύ να υποκινούν σκληρά μέτρα εναντίον των Μαρτύρων. Θρησκευτικοί ανώτεροι λειτουργοί κατηγορούσαν τον λαό του Ιεχωβά με επιστολές και με προσωπικές συνεντεύξεις για ανατρεπτικές ενέργειες, δυσφημούντας τους δούλους του Θεού στα περιοδικά τους. Ο Ευαγγελικός Αγγελιαφόρος από τα Όρη Τάτρα υπεστήριξε την έφοδο κατά των Μαρτύρων με μια σειρά καταχρηστικών και δυσφημιστικών άρθρων. Η Σύνοδος της Λουθηρανικής Εκκλησίας στην Σλοβακία συνέστησε όπως όλος ο κλήρος της ομιλή από του άμβωνος εναντίον των Μαρτύρων σε κάθε ευκαιρία επί πολλές εβδομάδες. «Η Βαβυλών η Μεγάλη,» του Βιβλικού αίσχους, πολεμούσε σκληρά να κρατηθή στη θέσι της.

Στις 4 Φεβρουαρίου 1952, ο υπηρέτης του τμήματος και άλλοι αδελφοί συνελήφθησαν πάλι και στα σπίτια των έγινε έρευνα. Στους επόμενους μήνες 104 αδελφοί και πέντε αδελφές συνελήφθησαν και εκρατήθησαν επί πολλούς μήνες από την Κρατική Ασφάλεια. Ύστερ’ από κράτησι δεκατριών μηνών μερικοί από τους υπευθύνους υπηρέτας της οργανώσεως επί τέλους εφέρθησαν να δικασθούν στην Πράγα. Οι συνεδριάσεις διήρκεσαν τρεις ημέρες και κατόπιν, την 31 Μαρτίου του 1953, εξεδόθη η καταδίκη: ο υπηρέτης του τμήματος καταδικάσθηκε σε φυλάκισι δεκαοκτώ ετών, και άλλοι υπηρέται από δέκα μέχρι δεκαπέντε ετών, με κατάσχεσι της περιουσίας και απώλεια των πολιτικών δικαιωμάτων.

Φυσικά, λιγώτεροι πεπειραμένοι αδελφοί αφέθησαν για να διεξάγουν το έργον. Αυτοί έκαμαν το καλύτερο για να προωθήσουν τα συμφέροντα της Βασιλείας, και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Ιεχωβά ευλόγησε τις ειλικρινείς προσπάθειές των. Είναι αλήθεια ότι το 1952 και 1953 το έργον της Βασιλείας στην χώρα έπεσε πολύ, αλλά μολονότι υπήρξε μια ελάττωσις 23 τοις εκατό το 1953, αυτή αντεσταθμίσθη με μια αύξησι 23 τοις εκατό το 1964. Ο Αδ. Κ. Πώκερτ διωρίσθη να αναλάβη την διοίκησι του έργου το 1952, κατόπιν όμως συνελήφθη το 1954 και αντικατεστάθη από τον Βλαδίμηρο Ματέζκα. Στο τέλος του 1957 ωργανώθηκε μια επιτροπή για ν’ αναλάβη την ευθύνη του έργου της Βασιλείας στη χώρα.

Οι συνθήκες αρκετά εκαλυτέρευσαν το 1960 όταν μια γενική αμνηστία έφερε ελευθερία στους περισσοτέρους αδελφούς που είχαν φυλακισθή. Από τον καιρό εκείνο η αστυνομία ενοχλεί αδελφούς μόνο εδώ κι εκεί, αλλά καίτοι η απαγόρευσις ακόμη ισχύει, δεν ηγέρθησαν σοβαρές δυσκολίες ως το 1971. Βέβαια, οι αδελφοί πρέπει πάντοτε να ενθυμούνται την σοφή συμβουλή του Χριστού Ιησού, του Αρχηγού μας, όταν είπε: «Γίνεσθε λοιπόν φρόνιμοι ως οι όφεις, και απλοί ως αι περιστεραί.» (Ματθ. 10:16) Το ότι το έργον της Εταιρίας ετέθη εκτός νόμου δεν εσταμάτησε την διακήρυξι των αγαθών νέων.

Κατά την διάρκεια των περασμένων δέκα ετών υπήρξε ευκαιρία να βοηθηθούν οι εκκλησίες να αυξήσουν και μέλη των εκκλησιών να φθάσουν σε ωριμότητα. Προσπάθειες κατεβλήθησαν να καλυτερεύση η διακονία του αγρού μέσω πιο αποτελεσματικών Βιβλικών μελετών στα σπίτια του λαού. Αυξανόμενοι αριθμοί ενδιαφερομένων αποκτούν καλυτέραν κατανόησιν των βουλών και αρχών του Ιεχωβά. Από την άνοιξι του 1961 η Σχολή Διακονίας της Βασιλείας βοηθεί επισκόπους να κατανοήσουν πληρέστερα τις υποχρεώσεις των και να τις εκπληρώσουν πιστώς και με Χριστιανική ηπιότητα. Μέχρι σήμερα κάπου 574 υπηρέται έλαβαν εκπαίδευσι, μερικοί επί περίοδον τεσσάρων εβδομάδων και άλλοι επί δώδεκα ημέρας.

Βλέποντας προς τα οπίσω εις την οδόν επί της οποίας μας ωδήγησε ο Ιεχωβά, δεν μπορούμε παρά να είμεθα ευγνώμονες εις αυτόν για την προστατευτική του μέριμνα επί των πιστών του υπηρετών. Παρά τις επιθέσεις που υπεκινήθησαν από θρησκευτικό μίσος, και τις πολλές δυσκολίες που συνώδευαν την απαγόρευσι, είναι ενθαρρυντικό να παρατηρήση κανείς ότι από το 1948 μέχρι το 1960 ο αριθμός των διαγγελέων αυξήθηκε κατά 261 τοις εκατό. Στην διάρκεια των παρελθόντων δέκα ετών, από το 1960 μέχρι το 1970, είχαμε μια αύξησι 76 τοις εκατό. Όλοι μας στην Τσεχοσλοβακία είμεθα ευγνώμονες στον Ιεχωβά για τις πολλές του αποδείξεις του ελέους του, και προσευχόμεθα να συνεχίση χρησιμοποιώντας μας εις την υπηρεσία του για πάντα.