Πρόοδος του Έργου Μαρτυρίας από Μικρές Αρχές στις Βρεττανικές Νήσους

(Από το Βιβλίον του Έτους 1973—συνέχεια)

ΨΕΥΔΕΙΣ, διεστραμμένες ειδήσεις εκυκλοφόρησαν στη χώρα αυτή. Π.χ., η Βόρειος Ηχώ ανέφερε: «Οι Ομοσπονδιακές εξουσίες σήμερα έκαμαν επιδρομή στο Μπέθελ, στα γραφεία του Διεθνούς Συλλόγου των Σπουδαστών της Γραφής στο Μπρούκλυν και κατέσχον ένα ισχυρό ασύρματο εξαρτισμό.» Μια άλλη είδησις επρόσθετε: «Ο εξαρτισμός προφανώς θα χρησιμοποιούνταν να επικοινωνή με τον εχθρό.» Με μεγάλη χαρά ο εχθρός εφρόντισε η ψευδής αυτή είδησις να κυκλοφορήση ευρέως.

Αλλά ποια ήταν η αλήθεια του ζητήματος; Να πραγματικά πώς το ανέφερε η Ηλεκτρική Επιθεώρησις της 8ης Μαρτίου: «ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ ΑΣΥΡΜΑΤΟΣ.—Το πρακτορείον Ρέουτερ αναφέρει ότι οι ομοσπονδιακές εξουσίες στη Ν. Υόρκη κατέσχον το Γραφείον του Πύργου στο Κάτω Μπρόντγουεη, όπου ανεκαλύφθη μια ασύρματος συσκευή αρκετά ισχυρή ώστε να επικοινωνή με τη Γερμανία. Η ασύρματος αυτή συσκευή ήταν στην κατοχή κάποιου Πφώντ, ο οποίος κάποτε ήταν διαχειριστής των εργοστασίων Τώκερτον και Σέηβιλ. Μολονότι η συσκευή ήταν αποσυνδεμένη, οι εμπειρογνώμονες διεκήρυξαν ότι μπορούσε να τεθή πάλι σε ενέργεια σε διάστημα μισής ώρας. Όταν ερωτήθηκε ο Πφώντ επί του ζητήματος, διαβεβαίωσε ότι έκαμνε πειραματικό έργο για το Αμερικανικό Ναυτικό. Η δήλωσις επαλήθευσε κατόπιν, αλλά οι εξουσίες τώρα κάμνουν περαιτέρω έρευνες.»

Το Κτίριον του Πύργου στο Κάτω Μπρόντγουεη, Μανχάτταν, ήταν πολύ μακρυά από το Μπέθελ, Κολύμπια Χάιτς, Μπρούκλυν, γεωγραφικώς, φωνητικώς και με οποιοδήποτε άλλο τρόπο. Αφού η είδησις είχε, την αρχή της στη Ν. Υόρκη και δόθηκε στη δημοσιότητα από ένα πεπειραμένο ανταποκριτή του Κεντρικού Πρακτορείου των Νέων, η αντίδρασις του Ρόδερφορδ περιέγραψε ακριβώς το ζήτημα, γιατί ετηλεγράφησε στον Χέμερυ στο Λονδίνο: «ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΠΕΡΙ ΚΑΤΑΣΧΕΣΕΩΣ ΑΣΥΡΜΑΤΟΥ ΚΑΚΕΝΤΡΕΧΩΣ ΨΕΥΔΕΙΣ.»

Παρ’ όλον αυτό, η ζημία είχε γίνει, και αυτό ωδήγησε σε έρευνα από τον Διευθυντή του Τύπου της Βρεττανίας. Προτού τυπωθή Το Τετελεσμένον Μυστήριον στην Αγγλία, ο Χέμερυ είχε υπογραμμίσει περικοπές στο βιβλίο που εξέθεταν την υποκριτική πορεία του κλήρου οι οποίοι ενεθάρρυναν τους άνδρας σε όλα τα έθνη να σφάζουν ο ένας τον άλλον και ενώ οι Γερμανοί στρατιώται φορούσαν ζώνες επιγεγραμμένες ‘ο Θεός μαζί μας,’ οι Βρεττανοί κληρικοί έρριπταν φωτοστέφανους δόξης πάνω στους στρατιώτες που εφόνευαν οι Γερμανοί. Μερικές περικοπές περιέγραφαν τους κληρικούς ως δελεάσματα για να κάμουν τους άλλους να φονεύσουν και να φονευθούν καθ’ ον χρόνον αυτοί οι ίδιοι απέφευγαν οποιαδήποτε απ’ ευθείας συμμετοχή. Ο Χέμερυ ανέλαβε να σβήση τις περικοπές αυτές και του δόθηκε η άδεια να προβή στην εκτύπωσι και διανομή. Εν τω μεταξύ οι εκκλησίες πλημμύριζαν τους τομείς των με το φυλλάδιον «Η Πτώσις της Βαβυλώνος,» και είχαν μεγάλη επιτυχία στο έργον των. Μια εκκλησία στην Λάνκαστερ ανέφερε: «Συμπληρώσαμε το έργον σε τέσσερες ώρες.» Στη Λίβερπουλ πάνω από 80.000 αντίτυπα διενεμήθησαν. Ο Διευθυντής του Τύπου αμέσως έγραψε και ζήτησε συνέντευξι με τον Χέμερυ και του είπε ότι Το Τετελεσμένον Μυστήριον ήταν μια παράβασις του Κανονισμού 18 του Νόμου της Επικρατείας για την Άμυνα. Ο Χέμερυ έδωσε οδηγίες να σταματήση η περαιτέρω εκτύπωσίς του.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα αποτελέσματα του πολέμου επέφεραν ριζικές μεταβολές και πολλάκις έλλειψι σαφούς κατευθύνσεως, με το αποτέλεσμα ότι μερικοί συνθηκολόγησαν, όπως στην περίπτωσι της απαλείψεως υλικού από Το Τετελεσμένον Μυστήριον. Εν τω μεταξύ αξιωματούχοι της οργανώσεως και των εκκλησιών εφυλακίζονταν με τούτο ή εκείνο το πρόσχημα. Παρ’ όλα αυτά, μια ομάς ανδρών και γυναικών στη Βρεττανία συνέχιζαν να πολεμούν, όχι για την άμυνα των κτήσεων του Χριστιανικού κόσμου και των πολιτικών τους συντρόφων, αλλά για την διατήρησι της αγνής λατρείας του μεγάλου Θεού, του Ιεχωβά. Η γενική πνευματική κατάστασις μεταξύ των αδελφών πράγματι είχε ανάγκη ενθαρρύνσεως και μιας πραγματικής αφυπνίσεως όσον αφορά τη σημασία των συμβεβηκότων του κόσμου.

ΑΝΑΓΓΕΛΛΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ

Η Σκοπιά εδημοσίευσε μια πλήρη έκθεσι της συνελεύσεως στο Σήνταρ Πόιντ, Οχάιο, το 1919, και τούτο έδωσε μια ώθησι του έργου στη Βρεττανία. Την 25η Αυγούστου του 1920, ο Πρόεδρος Ρόδερφορδ και άλλοι από το Μπρούκλυν άρχισαν μια περιοδεία διαλέξεων στη Βρεττανία. Η δημόσια διάλεξις ετιτλοφορείτο «Εκατομμύρια Ήδη Ζώντων Ουδέποτε Θέλουσιν Αποθάνει.» Εις όλην την χώρα, συνωστισμένες αίθουσες, υπερπληρωμένες συναθροίσεις όπου χιλιάδες δεν μπορούσαν να μπουν μέσα, ήταν απόδειξις της εκτιμήσεως του δημοσίου. Η ομιλία αυτή ήταν η κορωνίς μιας τετραημέρου συνελεύσεως στο Λονδίνο, όπου οι αδελφοί διένειμαν περισσότερες από 400.000 αγγελίες για μια συνάθροισι που υπερπλήρωσε το Ρόγιαλ Άλμπερτ Χωλ.

Στα τέλη του 1920 η Εταιρία εδημοσίευσε ένα αντίτυπο του Χρυσού Αιώνος Αρ. 27, μια εικοσασέλιδη μεγάλου μεγέθους έκδοσι ενός νέου περιοδικού. Έδιδε αυθεντικές ειδήσεις για καταδιώξεις του λαού του Θεού στην Αγγλία, Καναδά, Αμερική, και σ’ άλλες χώρες. Διεπόμπευε το μέρος που η θρησκεία του Χριστιανικού κόσμου και οι ηγέται του είχαν παίξει. Έδειχνε τον λόγο για τις επιθέσεις αυτές και διεκήρυττε ότι ο Χριστιανικός κόσμος ως και ολόκληρο το σύστημα είχαν καταδικασθή. Εξέθετε τον Σύνδεσμο των Εθνών. Προέλεγε εκτεταμένο Κομμουνισμό και αναρχία. Αλλά, υπεράνω πάντων, υπεδείκνυε την θεραπεία για όλη την θλίψι του ανθρωπίνου γένους. Η εκστρατεία με το περιοδικό αυτό, που είχε σχεδιασθή ν’ αρχίση την 1 Δεκεμβρίου 1920, είχε ως σκοπό ν’ αφεθή ένα αντίτυπο σε κάθε σπίτι. Ύστερα από δυο εβδομάδες, σε μια επανεπίσκεψι, ο αδελφός θα προσκαλούσε τον οικοδεσπότη να συνεισφέρη για το περιοδικό. Μερικοί συνεισέφεραν, αλλ’ άλλοι έκαμαν ταραχή λόγω της αντιπάθειας του αγγέλματός του.

Το 1922 ο Αδ. Ρόδερφορδ έκαμε άλλη μια περιοδεία στη Βρεττανία για να παρουσιάση την ομιλία «Εκατομμύρια Ήδη Ζώντων Ουδέποτε Θέλουσιν Αποθάνει,» και πάλιν σε μεγάλα ακροατήρια. Το 1925, σε συνελεύσεις τον Απρίλιο και Μάιο, χρησιμοποιήθηκαν οι ίδιες αίθουσες και πάλιν είχαν υπερπληρωθή, και, σε πολλές περιπτώσεις, πλήθη ήταν ανάγκη ν’ αποκλεισθούν, λόγω ελλείψεως χώρου. Στο τέλος του 1925 υπήρχαν 355 εκκλησίες στη Βρεττανία και 167 ολοχρόνιοι σκαπανείς εκτός 96 προσωρινών σκαπανέων.

Σύμφωνα με τις οδηγίες του Αδ. Ρόδερφορδ, ομιληταί εταξίδευαν σ’ όλη την χώρα δίδοντες την ίδια ομιλία στους κινηματογράφους, αίθουσες και σ’ άλλα μέρη συναθροίσεων που ήταν δυνατόν να ενοικιασθούν. Εκτεταμένη διαφήμισις στις εφημερίδες και με φυλλάδια και τοιχοκολλήσεις προσείλκυαν την προσοχή του δημοσίου. Οι αδελφοί ενοικίαζαν μια αίθουσα, κάποτε σ’ ένα απομεμακρυσμένο διαμέρισμα, διεφήμιζαν την συνάθροισι εντατικά, έδιναν την διεύθυνσι, και κατόπιν εκάλυπταν τον τομέα με το βιβλίον Εκατομμύρια Ήδη Ζώντων Ουδέποτε Θέλουσιν Αποθάνει. Σε διάστημα ενός έτους, ένα τέταρτον του εκατομμυρίου βιβλία ετυπώθησαν και διαλέξεις εδόθησαν σ’ εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. Πολύ λίγες δηλώσεις είχαν γίνει σε οποιοδήποτε καιρό που έκαμαν μεγαλυτέρα εντύπωσι επάνω στη διάνοια του δημοσίου από την θαρραλέα εκείνη διακήρυξι «Εκατομμύρια Ήδη Ζώντων Ουδέποτε Θέλουσιν Αποθάνει.»

(Έπεται συνέχεια)