Τρομοκρατία—Τι Βρίσκεται Πίσω Της και Γιατί;

«ΛΟΝΔΙΝΟ, 17 Απριλίου—Σήμερα, στη διάρκεια μιας διαδήλωσης ενάντια στην Κυβέρνηση του Μουαμμάρ Ελ-Καντάφι, πυροβολισμοί πολυβόλου από τη Λιβυκή Πρεσβεία γάζωσαν το πλήθος, σκοτώνοντας μια γυναίκα αστυνομικό και τραυματίζοντας 10 άτομα».—The New York Times.

«Μπροστά στα μάτια όλων, οι οπλισμένοι άντρες που ήταν μέσα στην πρεσβεία άνοιξαν πυρ μέσα από ένα ανοιχτό παράθυρο, γαζώνοντας τους διαδηλωτές με σφαίρες αυτόματων όπλων. . . . Η άοπλη γυναίκα αστυνομικός χτυπήθηκε στην πλάτη. . . . Δέκα μέρες μετά από αυτό το απάνθρωπο επεισόδιο, η Βρετανική κυβέρνηση επέτρεψε να αναχωρήσουν ασφαλείς από τη χώρα οι δολοφόνοι, μαζί με τα φονικά τους όπλα».—Terrorism—How the West Can Win.

Ως μέλη του προσωπικού της πρεσβείας, στους οπλισμένους άντρες δόθηκε διπλωματική ασυλία.

ΓΙΑΤΙ οι άνθρωποι και διάφορες ομάδες καταφεύγουν στην τρομοκρατία; Ποιοι είναι οι κύριοι στόχοι; Τι πετυχαίνει η τρομοκρατία;

Μια άποψη είναι ότι η τρομοκρατία είναι ένα σύμπτωμα που καταδεικνύει πολλές φυλετικές, κοινωνικές, και πολιτικές αδικίες. Ο Καθολικός ιερέας και θεολόγος Τζέιμς Τ. Μπαρτσάιλ δήλωσε: «Για ένα μέρος της τρομοκρατίας είναι συνήθως υπεύθυνη μια εθνική ή/και θρησκευτική (και συνήθως οικονομική) μειονότητα που απαιτεί αυτονομία: Οι Βάσκοι στην Ισπανία, οι Καθολικοί στην Ώλστερ [Βόρεια Ιρλανδία], οι Χουκς στις Φιλιππίνες. . . . Ένα άλλο μέρος της τρομοκρατίας χαρακτηρίζεται από ενέργειες κυβερνήσεων που βρίσκονται κάτω από την απειλή αντιφρονούντων που αποτελούν την πλειοψηφία. . . . Ένα άλλο μέρος προέρχεται από εθνικές μειονότητες που φιλοδοξούν να καταλάβουν την εξουσία».

Αλλά είναι μόνο οι μειονότητες που καταφεύγουν στην τρομοκρατία; Ο Μπαρτσάιλ συνεχίζει: «Ένα μέρος της τρομοκρατίας χρηματοδοτείται από κυβερνήσεις που έχουν σκοπό να δυσφημήσουν, να αποσταθεροποιήσουν, και να ρίξουν την κυβέρνηση ενός άλλου έθνους που δεν είναι συνεργάσιμο».—Fighting Back, στην Αγγλική (Αντεπίθεση).

Σύμφωνα με άλλους σχολιαστές, τα κίνητρα πίσω από την τρομοκρατία μπορούν να ερμηνευτούν με διάφορους τρόπους ανάλογα με τις πολιτικές συμπάθειες του παρατηρητή. Μερικοί ισχυρίζονται ότι όταν διαπράττονται αδικίες και οι άνθρωποι δεν βρίσκουν το δίκιο τους με το νόμο, τότε η τρομοκρατία αποτελεί τη μόνη τους λύση. Άλλοι βλέπουν την τρομοκρατία σαν μια στρατηγική ενάντια στις Δυτικές δημοκρατίες, που σχεδιάζεται και κατευθύνεται από την αντίθετη πολιτική ιδεολογία. Ας εξετάσουμε μερικά από τα γεγονότα και τις γνώμες σχετικά μ’ αυτό το πολύπλοκο πρόβλημα.

Γιατί Υπάρχει Τρομοκρατία στη Βόρεια Ιρλανδία;

Σύμφωνα με τους συγγραφείς του βιβλίου Northern Ireland—The Divided Province, στην Αγγλική (Βόρεια Ιρλανδία—Η Διαιρεμένη Περιοχή), πριν από 350 και πλέον χρόνια, μετοίκησαν σε Ιρλανδικό Καθολικό έδαφος, Βρετανοί Προτεστάντες, οι περισσότεροι από τη Σκωτία, με συνέπεια να δημιουργηθεί μια σύγκρουση πολιτισμών, κάτι που αργότερα οδήγησε σε ανταγωνισμό για τις θέσεις εργασίας. Το βιβλίο αυτό δηλώνει: «Η πλειονότητα των Προτεσταντών της Βόρειας Ιρλανδίας έφτασε στη διάρκεια του 17ου αιώνα με μια διαδικασία που άρχισε το 1607 και είναι γνωστή σαν ‘μετοίκηση’ της Ώλστερ. Αυτή η μετοίκηση πληθυσμών τελικά σταθεροποίησε την Αγγλική κυριαρχία πάνω σ’ ολόκληρο το νησί της Ιρλανδίας». Για αιώνες τώρα αυτή η Αγγλική κυριαρχία είναι η αιτία της πίκρας και της βίας.

Το 1921 σχηματίστηκε το Ελεύθερο Καθολικό Ιρλανδικό Κράτος (Έιρ), ενώ στα βορειοανατολικά έμειναν οι έξι κυρίως Προτεσταντικές κομητείες σαν μια ξεχωριστή οντότητα, σχηματίζοντας τη Βόρεια Ιρλανδία. Αυτή η πράξη, σύμφωνα με την Ιρλανδική εθνικιστική άποψη, διαμέλισε την Ιρλανδία. Από τότε και έπειτα, ο παράνομος IRA (Ιρλανδικός Δημοκρατικός Στρατός) συνεχίζει τη μάχη του για να ενώσει και πάλι την Ιρλανδία—κάτι στο οποίο επίμονα αντιστέκονται οι Προτεστάντες. Γιατί; Επειδή αρνούνται να βρεθούν κάτω από αυτό που ονομάζουν ‘Καθολική Παπική κυριαρχία’ του Δουβλίνου.

Η Προτεσταντική άποψη συνοψίζεται στα λόγια της εφημερίδας The New York Times, στην Αγγλική (Δε Νιου Γιορκ Τάιμς), σχετικά με μια πρόσφατη ψηφοφορία στην Ιρλανδία για το αν θα έπρεπε να διατηρηθεί μια απαγόρευση για διαζύγιο, η οποία επικυρώθηκε με ψήφους 3 προς 2: «Οι πολιτικοί της Βόρειας Ιρλανδίας που είναι αντίθετοι σε οποιουσδήποτε δεσμούς με τη δημοκρατία [της Ιρλανδίας] ήταν από τους πρώτους που αποκήρυξαν αυτήν την ψηφοφορία σαν ένα μέτρο καταπίεσης της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας πάνω στην Ιρλανδική Δημοκρατία».

Ο IRA είναι τώρα χωρισμένος σε δυο παρατάξεις—τους Επίσημους και τους Αιρετικούς (Πρόβος). Σύμφωνα με τον καθηγητή της ιστορίας Τόμας Ε. Χάσεϋ, «οι Επίσημοι του IRA υποστηρίζουν μια παν-Ιρλανδική σοσιαλιστική δημοκρατία που θα αποτελείται από τριάντα δύο κομητείες. . . . Οι Πρόβος προωθούν μια ομοσπονδιακή λύση και ένα ομοσπονδιακό σύνταγμα για την Ιρλανδία». (The Rationalization of Terrorism, στην Αγγλική [Δε Ρασιοναλαϊζέισιον οφ Τέρορισμ]) Το πόσο σοβαρά πιστεύουν στους σκοπούς τους οι Πρόβος φάνηκε το 1984 όταν τοποθέτησαν μια ωρολογιακή βόμβα σ’ ένα ξενοδοχείο στο Μπράιτον, που παραλίγο να σκοτώσει την πρωθυπουργό της Βρετανίας Θάτσερ και το υπουργικό της συμβούλιο.

Παρά τους θρησκευτικούς, πολιτικούς και εθνικούς παράγοντες, παραμένουν μερικές ερωτήσεις: Μήπως υπάρχουν βαθύτερα κίνητρα πίσω από την τρομοκρατία; Σε ποιο βαθμό περιλαμβάνονται οι μεγάλες δυνάμεις;

Τα Κίνητρα Πίσω Από την Τρομοκρατία

Οι περισσότερες από τις Αραβικές τρομοκρατικές ομάδες δικαιολογούν τις πράξεις τους τονίζοντας τη θλιβερή κατάσταση των Παλαιστινίων προσφύγων που έχασαν την πατρίδα τους, την Παλαιστίνη, όταν σχηματίστηκε το έθνος του Ισραήλ το 1948. Με το πέρασμα των δεκαετιών, τα αισθήματα έχουν γίνει τόσο έντονα, ώστε τώρα ο σκοπός των Αράβων τρομοκρατών δεν είναι απλώς μια ξεχωριστή πατρίδα, αλλά κάτι περισσότερο δυσοίωνο για τους Εβραίους—η εξάλειψη του Ισραήλ. Πώς το γνωρίζουμε αυτό;

Η επόμενη παράθεση έχει παρθεί από την «Ανοιχτή Επιστολή» των Χισμπαλάχ («Κόμμα του Θεού»), μια ομάδα Σιιτών που δρα στη Μέση Ανατολή.

«Τα παιδιά μας βρίσκονται τώρα σε μια κατάσταση κλιμακούμενης αντίστασης ενάντια σ’ αυτούς τους εχθρούς [το Ισραήλ, τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Γαλλία και τους (Λιβανέζους) Φαλαγγίτες] μέχρι να επιτευχθούν οι ακόλουθοι αντικειμενικοί στόχοι:

»Η πλήρης αποχώρηση του Ισραήλ από το Λίβανο σαν προοίμιο για την τελική του εξάλειψη και η απελευθέρωση της σεβαστής Ιερουσαλήμ από τα νύχια του κατακτητή».—Hydra of Carnage, στην Αγγλική (Ίντρα οφ Κάρνετζ).

Από την άλλη μεριά, πολλές τρομοκρατικές πράξεις έχουν διαπραχθεί από «μάρτυρες» που βρίσκονται κάτω από την επιρροή του Αγιατολάχ Χομεϊνί και της φιλοσοφίας του, η οποία εκφράζεται μ’ αυτά τα λόγια που παραθέτονται από το βιβλίο Sacred Rage (Ιερή Οργή): «Οι κυβερνήσεις του κόσμου θα πρέπει να γνωρίζουν ότι το Ισλάμ δεν μπορεί να νικηθεί. Το Ισλάμ θα νικήσει σε όλες τις χώρες του κόσμου, και το Ισλάμ και οι διδασκαλίες του Κορανίου θα επικρατήσουν σ’ όλο τον κόσμο».

Αυτή η θέση οδηγεί στο περαιτέρω συμπέρασμα του Χομεϊνί: «Στην πραγματικότητα, δεν έχουμε άλλη εκλογή από το να καταστρέψουμε τα κυβερνητικά συστήματα που είναι διεφθαρμένα . . . και να ανατρέψουμε όλα τα πονηρά, διεφθαρμένα, καταπιεστικά και εγκληματικά καθεστώτα. Αυτό είναι το καθήκον που πρέπει να εκπληρώσουν όλοι οι Μουσουλμάνοι».

Η υποκινούσα δύναμη πίσω από άλλους τρομοκράτες είναι ο επαναστατικός σοσιαλισμός και η ανατροπή του καπιταλισμού. Ο συγγραφέας Ίαν Σράιμπερ δηλώνει στο βιβλίο του The Ultimate Weapon—Terrorists and World Order: «Γενικά η ικανότητα για εκμετάλλευση εξισώνεται με τον καπιταλισμό, και ο καπιταλισμός, είτε φοράει δημοκρατικό προσωπείο είτε όχι, εξισώνεται με το φασισμό». Όπως το έκφρασε ένας Ιάπωνας υποστηρικτής της τρομοκρατίας: «Αυτό που ποτέ δεν θα δεχτούμε σ’ αυτό τον κόσμο είναι το γεγονός ότι ο ένας άνθρωπος εκμεταλλεύεται τον άλλο, κάτι που είναι καρπός του καπιταλισμού. Και αυτό είναι το κίνητρό μας που είμαστε πρόθυμοι να πολεμήσουμε».

Όμως, άλλοι βλέπουν τους τρομοκράτες με διαφορετική άποψη. Ο Ισραηλινός πρεσβευτής Μπένζαμιν Νετανγιάχου γράφει: «Η τρομοκρατία δεν γεννιέται αυτόματα. Είναι μια επιλογή, μια κακή επιλογή». Συνεχίζει: «Η βασική αιτία της τρομοκρατίας βρίσκεται όχι στην αδικία, αλλά στην προδιάθεση του ατόμου για την αχαλίνωτη βία. Οι ρίζες της μπορούν να εντοπιστούν στην παγκόσμια άποψη που υποστηρίζει ότι ορισμένοι ιδεολογικοί και θρησκευτικοί στόχοι δικαιολογούν, στην πραγματικότητα απαιτούν, την απόρριψη όλων των ηθικών φραγμών».—Terrorism—How the West Can Win.

Αλλά γιατί έγινε ξαφνικά η σύγχρονη κοινωνία μας θύμα της τρομοκρατίας;

Μια Ευπρόσβλητη Κοινωνία

Ο Νηλ Λίβινγκστον, ειδικός των Η.Π.Α. στο θέμα της τρομοκρατίας, γράφει: «Καθώς η κοινωνία μας γίνεται περισσότερο αστική και πολύπλοκη, με ανάλογο τρόπο έχουμε γίνει πιο ευπρόσβλητοι στις επινοήσεις μικρών ομάδων, ή ακόμα και μεμονωμένων ατόμων, που είναι αποφασισμένοι να αναστατώσουν τη ζωή της πλειοψηφίας ή να της επιβάλουν τη θέλησή τους». Γιατί είναι τόσο ευπρόσβλητη η κοινωνία μας στις τρομοκρατικές ενέργειες; «Τα απαραίτητα πράγματα για τη διατήρηση της ζωής—το νερό, η ενέργεια, οι συγκοινωνίες, οι τηλεπικοινωνίες, και η υγιεινή—βρίσκονται όλα στο έλεος των τρομοκρατών και των σαμποτέρ που χρησιμοποιούν υψηλή τεχνολογία».—Hydra of Carnage.

Λόγω της ευαισθησίας των συστημάτων που συντηρούν τη ζωή, ένας τρομοκράτης μπορεί να ασκήσει δύναμη ίση με τη δύναμη ενός στρατού των αρχαίων καιρών. Ο Λίβινγκστον προσθέτει: «Σαν αποτέλεσμα των τεχνολογικών μας προόδων . . . ένας άνθρωπος μπορεί να έχει κάτω από τον έλεγχό του τόση καταστροφική τεχνολογία, όση δεν είχε ποτέ προηγουμένως. Ένα άτομο, σ’ αυτόν τον αιώνα της τεχνολογίας, έχει δυνατότητες ισοδύναμες με εκείνες ενός στρατού [της εποχής] που τα κύρια όπλα του πολέμου ήταν το σπαθί, το τόξο, και το δόρυ. Αυτός είναι ένας από τους πρωταρχικούς λόγους που οι τρομοκράτες αποτελούν μια τόσο μεγάλη απειλή στο σύγχρονο κόσμο».

Ένα άλλο ευπρόσβλητο σημείο της σύγχρονης κοινωνίας είναι ο άμεσος αντίκτυπος που έχουν τα γεγονότα των ειδήσεων. Η τηλεόραση πολλαπλασιάζει τη δύναμη της τρομοκρατίας. Ο τρομοκράτης χρειάζεται διεθνή δημοσιότητα για να εξυπηρετηθεί ο σκοπός του—και χάρη στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, την έχει!

Πριν από έναν αιώνα περίπου χρειάζονταν μέρες για να φτάσουν οι ειδήσεις σ’ όλο τον κόσμο. Τώρα οι ειδήσεις μεταδίδονται στη στιγμή. Σε μερικές περιπτώσεις ο τρομοκράτης μπορεί πραγματικά να βλέπει στην τηλεόραση τον εαυτό του «εν δράσει». Συχνά γνωρίζει τι κάνει η άλλη πλευρά ενώ συνεχίζει να μην αποκαλύπτει τι πρόκειται να κάνει αυτός. Ο Ίαν Σράιμπερ μάλιστα λέει ότι «η θέλησή του να κερδίσει τη δημόσια προσοχή» είναι «το πιο πετυχημένο όπλο του τρομοκράτη».

Μήπως υπάρχουν και άλλοι λόγοι για τους οποίους η τρομοκρατία συνεχίζει να ακμάζει;

Η Τρομοκρατία και οι Δυο Αντίθετες Ιδεολογίες

Χωρίς να προσφέρουν καμιά ελπίδα για το μέλλον, δυο σύμβουλοι πάνω σε ζητήματα τρομοκρατίας γράφουν: «Η τρομοκρατία δεν θα εξαφανιστεί. Μικρά, αδύναμα κράτη έχουν ανακαλύψει ότι αυτή μπορεί να αυξήσει πάρα πολύ την πολιτική τους επιρροή, και καθώς μαστίζονται από έλλειψη φυσικών πόρων, δεν φαίνεται πιθανό ότι θα εγκαταλείψουν την τρομοκρατία σαν ένα πολιτικό και στρατιωτικό όπλο», και προσθέτουν ότι, την ίδια στιγμή, μερικές μεγάλες δυνάμεις βλέπουν πλεονεκτήματα στη χρησιμοποίηση της τρομοκρατίας σαν ένα υποκατάστατο του πολέμου. «Αντιθέτως, κράτη που είναι μεγαλύτερα και ισχυρότερα, έχουν ανακαλύψει ότι οι τρομοκράτες που δουλεύουν για λογαριασμό τους, τα βοηθούν να επιτύχουν τους εθνικούς τους αντικειμενικούς σκοπούς χωρίς τους κινδύνους που υπάρχουν σε άλλες μορφές πολέμου».—Fighting Back.

Αν τα ισχυρότερα κράτη έχουν ανακαλύψει ότι η τρομοκρατία μπορεί να τα βοηθήσει να επιτύχουν τους στόχους τους, θα μπορούσε αυτό το γεγονός να είναι υπεύθυνο κατά κάποιο τρόπο για την παγκόσμια τρομοκρατία; Ο Ίαν Σράιμπερ γράφει: «Αποκαλύψεις που έγιναν στα μέσα της δεκαετίας του 1970 επιβεβαίωσαν αυτό που για χρόνια γνώριζαν, αλλά δεν μπορούσαν να αποδείξουν, οι αμερόληπτοι παρατηρητές· ότι οι δυο ιδεολογίες που κυριαρχούν στον κόσμο έχουν χρησιμοποιήσει και είναι πολύ πιθανό ότι θα συνεχίσουν να χρησιμοποιούν, όλα τα μέσα, θεμιτά και αθέμιτα, για να φέρουν αναστάτωση στους εχθρούς τους και να κερδίσουν, ή να διατηρήσουν την υπεροχή».

Αυτή τη σύγκρουση ιδεολογιών υπονοούσε ο Σοβιετικός ηγέτης Γκορμπατζώφ όταν είπε σ’ ένα λόγο του: «Πρέπει να είναι απόλυτα σαφές ότι οι διεθνείς σχέσεις θα μπορέσουν να κατευθυνθούν σ’ ένα κλίμα φυσιολογικής συνεργασίας μόνο αν οι ιμπεριαλιστές εγκαταλείψουν τα στρατιωτικά μέσα σαν τρόπο για να λυθεί η ιστορική σύγκρουση μεταξύ των δυο κοινωνικών συστημάτων».—A Time for Peace, στην Αγγλική (Καιρός για Ειρήνη).

Και άλλοι επίσης αναγνωρίζουν αυτό το διεθνές «παιχνίδι σκακιού» ανάμεσα στις δυο μεγάλες δυνάμεις. Για παράδειγμα, η Ρόμπιν Ράιτ δηλώνει στο βιβλίο της Sacred Rage, στην Αγγλική (Ιερή Οργή): «Οι Μουσουλμάνοι αγωνιστές, επίσης πιστεύουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θεωρούν τη Μέση Ανατολή κυρίως σαν ένα πεδίο ανταγωνισμού με τη Σοβιετική Ένωση, και ότι οι Η.Π.Α. στην ουσία αγνοούν τις ισχυρές ντόπιες δυνάμεις που παίρνουν μέρος στο παιχνίδι. Σ’ έναν διπολικό κόσμο, οι Η.Π.Α. δεν έχουν ακόμα ευαισθητοποιηθεί στις απεγνωσμένες κραυγές για αναγνώριση του ανερχόμενου Τρίτου Κόσμου». Προφανώς, μερικά μικρότερα έθνη βλέπουν τους εαυτούς τους να χρησιμοποιούνται σαν πιόνια σ’ αυτή τη σύγκρουση των ιδεολογιών.

Οι Δυτικοί εμπειρογνώμονες θεωρούν μεγάλο μέρος της τρομοκρατίας σαν ένα ακόμα όπλο που χρησιμοποιείται για να αποσταθεροποιήσει το καπιταλιστικό σύστημα. Ο πρεσβευτής Ρόμπερτ Β. Όκλεϋ, ένας ειδικός των Η.Π.Α. πάνω στο θέμα της αντιτρομοκρατίας δήλωσε: «Αν δεν αντιμετωπίσουμε την πρόκληση, η αύξηση της τρομοκρατίας θα υποσκάψει το σύστημα των πολιτικών, οικονομικών και στρατιωτικών σχέσεων πάνω στις οποίες στηρίζονται οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί της για να διατηρήσουν, να προστατέψουν και να προωθήσουν τα εθνικά και αμοιβαία τους συμφέροντα . . . Στα χρόνια που έρχονται, πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για συνεχείς σοβαρές απειλές από τη διεθνή τρομοκρατία . . . που σε μεγάλο βαθμό υποστηρίζεται ή ενθαρρύνεται από μια χούφτα αδίστακτων κυβερνήσεων».

Ο πρεσβευτής των Ηνωμένων Πολιτειών Ρόμπερτ Μ. Σάιρ έκφρασε την άποψή του πιο άμεσα: «Η τρομοκρατία έχει πολιτικά κίνητρα και είναι σχεδιασμένη και οργανωμένη. . . . Σε μεγάλο βαθμό επιτελείται από χώρες και ομάδες με Μαρξιστικές-Λενινιστικές ιδεολογίες, και η Σοβιετική Ένωση μαζί με τους συνεργάτες της του Ανατολικού συνασπισμού τούς παρέχουν υποστήριξη και άσυλο».—Department of State Bulletin, στην Αγγλική (Δελτίο Τύπου του Υπουργείου Εξωτερικών [των Η.Π.Α.]).

Η Τρομοκρατία και η Προφητεία της Αγίας Γραφής

Γιατί οι σπουδαστές της Αγίας Γραφής ενδιαφέρονται ιδιαίτερα γι’ αυτήν τη σύγκρουση μεταξύ των δυο μεγάλων δυνάμεων, στην οποία χρησιμοποιείται σαν όπλο η τρομοκρατία; Εξαιτίας μιας σημαντικής προφητείας που βρίσκεται στο βιβλίο του Δανιήλ, στο κεφάλαιο 11. Αυτή η προφητεία περιγράφει μια σύγκρουση που κλιμακώνεται ανάμεσα στις δυο μεγάλες δυνάμεις, ανάμεσα ‘στο βασιλιά του βορρά’ και στο ‘βασιλιά του νότου’. Ο ‘βασιλιάς του βορρά’ προσδιορίζεται ότι είναι αθεϊστικός, και ότι έχει απορρίψει ‘τον Θεό των πατέρων του’. (Δανιήλ 11:37, ΜΝΚ) Εξυψώνει τον εαυτό του και δίνει δόξα στον θεό των φρουρίων, ή των εξοπλισμών. Επιτίθεται με αποτελεσματικότητα σε ισχυρά φρούρια και εδραιώνει τη θέση του στον κόσμο. (Δανιήλ 11:38, 39) Μήπως ‘ο βασιλιάς του νότου’ μένει αδρανής τη στιγμή που ο αντίπαλός του επεκτείνεται;

Η δυσοίωνη προφητεία δηλώνει: «Και εν τω εσχάτω καιρώ ο βασιλεύς του νότου θέλει συγκερατισθή μετ’ αυτού· και ο βασιλεύς του βορρά θέλει ελθεί εναντίον αυτού ως ανεμοστρόβιλος, μετά αμαξών και μετά ιππέων και μετά πολλών πλοίων· και θέλει ελθεί εις τους τόπους και θέλει πλημμυρήσει και διαβή». (Δανιήλ 11:40) Είναι λογικό ότι η τρομοκρατία κάτω από τα ποικίλα προσωπεία της χρησιμοποιείται τώρα και από τους δυο βασιλιάδες στον αγώνα τους για παγκόσμια κυριαρχία.a Τα λόγια του Δανιήλ δείχνουν ότι θα υπάρχει ανταγωνιστική συνύπαρξη μεταξύ των δυο κυριότερων δυνάμεων του κόσμου μέχρι να τερματίσει ο Θεός τον ανταγωνισμό τους στον δικό του πόλεμο του Αρμαγεδδώνα.—Αποκάλυψις 16:14-16.

Οι ερωτήσεις παραμένουν: Μπορεί ο άνθρωπος να τερματίσει τη μάστιγα της τρομοκρατίας μόνος του; Αν ναι, πώς και πότε; Αν όχι, γιατί; Το επόμενο άρθρο μας θα εξετάσει αυτές τις ερωτήσεις.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 7]

Τα κίνητρα που υπάρχουν πίσω από ένα μεγάλο μέρος της τρομοκρατίας σχετίζονται με την προφητεία του Δανιήλ για τον καιρό του τέλους

[Ευχαριστίες]

Pacemaker Press Int’l, Belfast

[Εικόνα στη σελίδα 8]

Η σύγχρονη τρομοκρατία έχει χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά τα μέσα μαζικής ενημέρωσης

[Ευχαριστίες]

Reuters/Bettmann Newsphotos