Γιατί Τέτοια Έντονη Προσδοκία για το Νέο Κόσμο;
Το Τέλος του Κόσμου—Πόσο Κοντά;
ΤΙ ΘΑ σημάνει το τέλος αυτού του κόσμου; Καταστροφή της γης με φωτιά, όπως διδάσκουν μερικές θρησκείες; Όχι· πώς θα μπορούσε να συμβεί αυτό εφόσον το εδάφιο Ψαλμός 104:5 δηλώνει: «Δια να μη σαλευθή εις τον αιώνα του αιώνος»;
Η απάντηση βρίσκεται αν κοιτάξουμε πίσω αιώνες πριν, και δούμε έναν κόσμο που προηγήθηκε από το σημερινό. Είχε διαφθαρεί και είχε στασιάσει κατά του Θεού, έτσι «ο τότε κόσμος απωλέσθη κατακλυσθείς υπό του ύδατος». Αλλά όταν εκείνος ο κόσμος, που αποτελούνταν από ουρανό και γη, καταστράφηκε από τον Κατακλυσμό των ημερών του Νώε, δεν αφανίστηκαν οι κατά γράμμα ουρανοί και η κατά γράμμα γη. Ούτε το τέλος του σημερινού κόσμου θα σημάνει πύρινη καταστροφή για τον έναστρο ουρανό και τον πλανήτη Γη.—2 Πέτρου 3:5, 6· Γένεσις 6:1-8.
Κατά καιρούς η Αγία Γραφή χρησιμοποιεί τους όρους «ουρανοί» και «γη» με συμβολικό τρόπο. Η λέξη «ουρανοί» μπορεί να χρησιμοποιείται εννοώντας τον Σατανά, το θεό αυτού του κόσμου· παγκόσμιους κυβερνήτες που βρίσκονται υπό τον έλεγχό του· και πονηρές πνευματικές δυνάμεις σε ουράνιες θέσεις—τα οποία όλα ασκούν δαιμονική επιρροή πάνω στο ανθρώπινο γένος. (2 Κορινθίους 4:4· Εφεσίους 6:12) Η λέξη «γη» συχνά χρησιμοποιείται αναφερόμενη στους ανθρώπους εδώ πάνω στη γη. (Γένεσις 11:1· 1 Βασιλέων 2:1, 2· 1 Χρονικών 16:31· Ψαλμός 96:1) Αυτοί οι συμβολικοί ουρανοί και η συμβολική γη του τωρινού πονηρού κόσμου είναι που θα καταστραφούν με ‘φωτιά’, όπως αναφέρει το εδάφιο 2 Πέτρου 3:7.—Γαλάτας 1:4, ΜΝΚ.
Ο Πέτρος κατόπιν αναγγέλλει τα χαρωπά νέα ότι αυτός ο παλιός κόσμος θα αντικατασταθεί από έναν νέο: «Κατά δε την υπόσχεσιν αυτού νέους ουρανούς και νέαν γην προσμένομεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί».—2 Πέτρου 3:13.
Ένας Νέος Κόσμος Χωρίς Δάκρυα και Θάνατο
Η διακήρυξη του Πέτρου ότι σε εκείνον το νέο κόσμο θα κατοικεί δικαιοσύνη είναι ευχάριστα νέα, αλλά αυτό που προσθέτει ο Ιωάννης σχετικά με αυτόν μας αφήνει εντελώς εκστατικούς! Σχετικά με αυτόν αναφέρει στα εδάφια Αποκάλυψις 21:3, 4: «Και ήκουσα φωνήν μεγάλην εκ του ουρανού, λέγουσαν· Ιδού, η σκηνή του Θεού μετά των ανθρώπων, και θέλει σκηνώσει μετ’ αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαοί αυτού, και αυτός ο Θεός θέλει είσθαι μετ’ αυτών Θεός αυτών· και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον· διότι τα πρώτα παρήλθον».
Ο Ιεχωβά, όχι μόνο δεν θα καταστρέψει τη γη με φωτιά, αλλά απεναντίας σκοπός του είναι να κατοικείται αυτή για πάντα: ‘Ούτω λέγει Ιεχωβά, ο ποιήσας τους ουρανούς· αυτός ο Θεός, ο πλάσας την γην και ποιήσας αυτήν· όστις αυτός εστερέωσεν αυτήν, έκτισεν αυτήν ουχί ματαίως αλλ’ έπλασεν αυτήν δια να κατοικήται’.—Ησαΐας 45:18.
Δικαιοσύνη θα επικρατεί εκεί επειδή κανένα άδικο άτομο δεν θα βρίσκεται εκεί: «Οι ευθείς θέλουσι κατοικήσει την γην, και οι τέλειοι θέλουσιν εναπολειφθή εν αυτή. Οι δε ασεβείς θέλουσιν εκκοπή από της γης, και οι παράνομοι θέλουσιν εκριζωθή απ’ αυτής».—Παροιμίαι 2:21, 22.
Υπό έμπνευση και ο ψαλμωδός Δαβίδ πιστοποιεί το ίδιο: «Έτι μικρόν και ο ασεβής δεν θέλει υπάρχει· και θέλεις ζητήσει τον τόπον αυτού, και δεν θέλει ευρεθή· οι πραείς όμως θέλουσι κληρονομήσει την γην· και θέλουσι κατατρυφά εν πολλή ειρήνη».—Ψαλμός 37:10, 11.
Ο Ιησούς ο ίδιος το βεβαιώνει αυτό, λέγοντας στην Επί του Όρους Ομιλία του: «Μακάριοι οι πραείς, διότι αυτοί θέλουσι κληρονομήσει την γην». Η κυβέρνηση με την οποία θα ευλογηθούν αυτοί οι πράοι θα είναι οι δίκαιοι νέοι ουρανοί, για τους οποίους προσεύχονται: «Ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης».—Ματθαίος 5:5· 6:10.
Η έξοχη ειρήνη που θα απολαμβάνουν οι κάτοικοι αυτού του νέου κόσμου επεκτείνεται ακόμη και στο ζωικό βασίλειο: ‘Ο λύκος θέλει συγκατοικεί μετά του αρνίου, και η λεοπάρδαλις θέλει αναπαύεσθαι μετά του εριφίου· και ο μόσχος και ο σκύμνος και τα σιτευτά ομού, και μικρόν παιδίον θέλει οδηγεί αυτά. . . . Δεν θέλουσι κακοποιεί ουδέ φθείρει εν όλω τω αγίω μου όρει· διότι η γη θέλει είσθαι πλήρης της γνώσεως του Ιεχωβά, καθώς τα ύδατα σκεπάζουσι την θάλασσαν’.—Ησαΐας 11:6-9.
Πόσο Κοντά;
Αν τείνετε να τα απορρίψετε όλα αυτά ως άπιαστο όνειρο, ως κάτι τόσο υπέροχο που να μην μπορεί να είναι αληθινό, σταθείτε και αναλογιστείτε. Εκτός από τα χαρακτηριστικά του σύνθετου σημείου της παρουσίας του Χριστού Ιησού, υπάρχει και η Βιβλική χρονολογία που υπέδειξε το έτος 1914 ως την αρχή της παρουσίας Του. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, μέσω του περιοδικού Η Σκοπιά του Ιουλίου 1879, διακήρυξαν ότι η χρονολογία 1914 ήταν ένα σημαντικό έτος για την εξέλιξη της διακυβέρνησης της Βασιλείας του Ιεχωβά πάνω στη γη. Πολλοί ιστορικοί και παρατηρητές των παγκόσμιων καταστάσεων σημείωσαν ότι το έτος 1914 ήταν αφετηρία μιας εντελώς διαφορετικής και αξιοσημείωτης περιόδου της ανθρώπινης ιστορίας, όπως δείχνει το συνοδευτικό πλαίσιο.
Ένα άλλο γεγονός που παρουσίασε ο Ιησούς βρίσκεται στα εδάφια Ματθαίος 24:21, 22: «Τότε θέλει είσθαι θλίψις μεγάλη, οποία δεν έγεινεν απ’ αρχής κόσμου έως του νυν, ουδέ θέλει γείνει. Και αν δεν συνετέμνοντο αι ημέραι εκείναι, δεν ήθελε σωθή ουδεμία σαρξ· δια τους εκλεκτούς όμως θέλουσι συντμηθή αι ημέραι εκείναι».
Ο Ιησούς επίσης έδειξε ότι αυτό το σύνθετο σημείο θα ολοκληρωνόταν στη διάρκεια ζωής της γενιάς που είδε την αρχή τού σημείου το 1914. Στα εδάφια Ματθαίος 24:32-34, αυτός είπε: «Από δε της συκής μάθετε την παραβολήν. Όταν ο κλάδος αυτής γείνη ήδη απαλός και εκβλαστάνη τα φύλλα, γνωρίζετε ότι πλησιάζει το θέρος· ούτω και σεις, όταν ίδητε πάντα ταύτα, εξεύρετε ότι πλησίον είναι επί τας θύρας. Αληθώς σας λέγω, δεν θέλει παρέλθει η γενεά αύτη, εωσού γείνωσι πάντα ταύτα».
Βλέποντας αυτόν τον παλιό κόσμο—με όλους τους πολέμους του, τις πείνες του, τις ασθένειές του και τους θανάτους του—να τερματίζεται, θα έχουμε λόγους να ευφραινόμαστε. Βλέποντάς τον να αντικαθίσταται από το νέο κόσμο της δικαιοσύνης του Ιεχωβά Θεού—που θα τερματίσει το πένθος, τα δάκρυα, την ασθένεια και το θάνατο—θα έχουμε λόγους για ατελείωτη γιορτή και χαρά και για αιώνιους αίνους προς τον Ιεχωβά Θεό, τον Μεγαλειώδη Δημιουργό και Παγκόσμιο Κυρίαρχο.
Με αυτή την προοπτική εμπρός μας, δεν είναι παράξενο που πολλοί δείχνουν τόση προσμονή για να έρθει γρήγορα ο νέος κόσμος της δικαιοσύνης του Ιεχωβά και να αντικαταστήσει αυτόν τον παλιό κόσμο που είναι γεμάτος λύπη, έγκλημα, ασθένειες και θάνατο! Δεν είναι παράξενο που αυτή η μεγάλη προσμονή τους τούς κάνει επιρρεπείς στο να θέτουν πρόωρες ημερομηνίες για τον ερχομό του! Τώρα, ωστόσο, δεν έχουμε απλώς σκόρπια κομμάτια από το σημείο της έλευσής του, που θα μπορούσαν να μας παρασύρουν και να μας κάνουν να σημάνουμε ψεύτικους συναγερμούς. Τώρα μπορούμε να δούμε ολόκληρο το σύνθετο σημείο να ξετυλίγεται παρέχοντας έτσι στερεή βάση για την έντονη προσδοκία μας να τερματιστεί αυτός ο πονηρός κόσμος και να αντικατασταθεί από το νέο κόσμο του Ιεχωβά.
[Πλαίσιο στη σελίδα 11]
1914—Ένα Σημείο Στροφής στην Ιστορία
ΑΚΟΜΗ και έπειτα από ένα δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, πολλοί αναφέρονται στο 1914 ως το μεγάλο σημείο στροφής στη σύγχρονη ιστορία:
«Στην πραγματικότητα το έτος 1914 και όχι το έτος της Χιροσίμα είναι εκείνο που χαρακτηρίζει το σημείο στροφής στην εποχή μας».—Ρενέ Άλμπρεχτ-Καριέ, Δε Σαϊεντίφικ Μάνθλι (The Scientific Monthly), Ιούλιος 1951.
«Από το 1914, όλοι όσοι ξέρουν ποιες τάσεις υπάρχουν στον κόσμο προβληματίζονται βαθιά από αυτό που φαίνεται ότι ήταν μια μοιραία και προκαθορισμένη πορεία προς ακόμη μεγαλύτερη καταστροφή. Πολλοί λογικοί άνθρωποι έχουν φτάσει στο σημείο να πιστεύουν ότι τίποτα δεν μπορεί να γίνει για να αποφευχτεί η ερήμωση».—Μπέρτραντ Ράσελ, Δε Νιου Γιορκ Τάιμς Μάγκαζιν (The New York Times Magazine), 27 Σεπτεμβρίου 1953.
«Η σύγχρονη εποχή . . . άρχισε το 1914, και κανείς δεν ξέρει πότε ή πώς θα τελειώσει. . . . Θα μπορούσε να τερματιστεί με μαζικό αφανισμό».—Δε Σιάτλ Τάιμς (The Seattle Times), 1 Ιανουαρίου 1959.
«Ολόκληρος ο κόσμος πραγματικά ανατινάχτηκε γύρω στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και ακόμη δεν ξέρουμε το γιατί. . . . Η ουτοπία φαινόταν πραγματοποιήσιμη. Υπήρχε ειρήνη και ευημερία. Έπειτα, όλα ανατινάχτηκαν. Από τότε βρισκόμαστε σε μια κατάσταση αβέβαιης διαβίωσης».—Δρ Γουόκερ Πέρσι, Αμερικανικά Ιατρικά Νέα (American Medical News), 21 Νοεμβρίου 1977.
«Το 1914 ο κόσμος έχασε τον ειρμό του τον οποίο δεν κατόρθωσε να ξαναβρεί από τότε. . . . Αυτός υπήρξε ένας καιρός ασυνήθιστης αταξίας και βίας, τόσο έξω από τα εθνικά σύνορα όσο και μέσα σε αυτά».—Δι Ικόνομιστ (The Economist), Λονδίνο, 4 Αυγούστου 1979.
«Τα πάντα θα γίνονταν όλο και πιο καλά. Αυτός ήταν ο κόσμος στον οποίο γεννήθηκα. . . . Ξαφνικά, χωρίς κανείς να το περιμένει, ένα πρωί του 1914 όλα αυτά τελείωσαν».—Ο Βρετανός πολιτικός Χάρολντ Μακμίλαν, Δε Νιου Γιορκ Τάιμς (The New York Times), 23 Νοεμβρίου 1980.
[Εικόνα στη σελίδα 10]
Πλήρης ειρήνη για όλους στον υποσχεμένο νέο κόσμο