Οι Νεαροί Ρωτούν . . .

Γιατί Νιώθω Έτσι;

«Νιώθω σαν να γίνεται πόλεμος μέσα μου. Δεν ξέρω πού να στραφώ για βοήθεια».—Μπομπ.

ΠΟΛΛΟΙ νέοι βασανίζονται με όμοιο τρόπο διανοητικά. Ανόμοια με τους συνομηλίκους τους που δείχνουν απορροφημένοι με το αντίθετο φύλο, αυτοί διαπιστώνουν ότι τους ελκύουν όλο και περισσότερο μέλη του δικού τους φύλου. Πολλοί καταρρακώνονται όταν το συνειδητοποιούν αυτό.

Μια γυναίκα είπε για την κόρη της: «Άρχισε να αρρωσταίνει, δεν μπορούσε να φάει ούτε να κοιμηθεί, και ήταν καταθλιμμένη και μελαγχολική. Μάλιστα αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει». Η κύρια αιτία για αυτή τη στενοχώρια; «Είχε λεσβιακά αισθήματα». Για μερικούς μπορεί να μην είναι εύκολο να υπερνικήσουν τέτοιες τάσεις. «Στην προεφηβική ηλικία», ομολογεί ένας νεαρός τον οποίο θα ονομάσουμε Μαρκ, «άρχισα να έχω ομοφυλοφιλικές επαφές με μερικούς φίλους μου. Συνέχισα έτσι και στην εφηβεία ώσπου άρχισα να μελετώ την Αγία Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Αλλά μερικές φορές εξακολουθούσαν να υπάρχουν μέσα μου εσφαλμένα αισθήματα».

Τι κάνει ένα νεαρό άτομο να ελκύεται από το ίδιο του το φύλο; Επίσης τι πρέπει να κάνει το νεαρό άτομο που βασανίζεται από τέτοια αισθήματα;

Φύση ή Ανατροφή;

Στις μέρες μας είναι δημοφιλές να λέγεται ότι οι ομοφυλόφιλοι γεννιούνται έτσι και ότι δεν είναι δυνατόν να αλλάξει ο σεξουαλικός προσανατολισμός. Το περιοδικό Τάιμ (Time) για παράδειγμα έκανε την εξής εντυπωσιακή ανακοίνωση: «Μια νέα μελέτη δείχνει ότι υπάρχει διαφορά στη δομή του εγκεφάλου των ομοφυλόφιλων και των ετεροφυλόφιλων αντρών». Ωστόσο, αυτή η μελέτη έγινε με βάση εγκεφάλους αντρών που είχαν πεθάνει από AIDS. Σίγουρα αυτό δεν αποδεικνύει τη θεωρία!

Μια άλλη θεωρία αναφέρεται στις ορμόνες. Οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι, όταν αφαίρεσαν από αρουραίους-πειραματόζωα τις αρσενικές ορμόνες, αυτοί εκδήλωναν «θηλυκή» συμπεριφορά στο ζευγάρωμα. Συμπέραναν ότι οι ομοφυλόφιλοι μπορεί παρόμοια να είναι θύματα ενός βιολογικού ατυχήματος—της έκθεσης σε πολύ μεγάλη ή πολύ μικρή ποσότητα ανδρικών ορμονών πριν από τη γέννηση. Πολλοί επιστήμονες, όμως, πιστεύουν ότι η παράξενη συμπεριφορά των αρουραίων είναι απλώς ένα αντανακλαστικό—όχι πράγματι ‘ομοφυλοφιλία’. Εκτός από αυτό, οι άνθρωποι δεν είναι αρουραίοι. Το Υπόμνημα της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ για την Ψυχική Υγεία (The Harvard Medical School Mental Health Letter) διαφωνεί: «Είναι εξαιρετικά απίθανο να επηρεάζουν οι προγεννητικές ορμόνες . . . την ανθρώπινη σεξουαλικότητα με τον ίδιο άμεσο τρόπο που ρυθμίζουν τα αντανακλαστικά τα οποία περιλαμβάνει η συμπεριφορά των αρουραίων κατά το ζευγάρωμα».

Μεγάλη προσοχή έχει επίσης δοθεί σε γενετικές μελέτες. Από τους ομοφυλόφιλους άντρες και γυναίκες που έχουν μονοζυγωτικά δίδυμα αδέλφια, περίπου τα μισά από τα δίδυμα αδέλφια τους είναι και αυτά ομοφυλόφιλοι. Εφόσον οι μονοζυγωτικοί δίδυμοι είναι γενετικά πανομοιότυποι, φαινόταν λογικό το συμπέρασμα ότι κάποιο μυστηριώδες γονίδιο προκάλεσε την απόκλιση. Ωστόσο, παρατηρήστε ότι τα μισά από τα δίδυμα αδέλφια δεν ήταν ομοφυλόφιλοι. Αν αυτό το χαρακτηριστικό ήταν πράγματι γενετικά προγραμματισμένο, δεν θα το είχαν όλοι οι δίδυμοι; Είναι αλήθεια ότι τα γονίδια και οι ορμόνες ίσως παίζουν κάποιο ρόλο. Εντούτοις, το περιοδικό Σαϊεντίφικ Αμέρικαν (Scientific American) ανέφερε ότι σύμφωνα με διαπιστώσεις ορισμένων οι ενδείξεις «υποδηλώνουν έντονα ότι το περιβάλλον συντελεί σημαντικά στο σεξουαλικό προσανατολισμό».

Περιβαλλοντικοί Παράγοντες

Εξετάστε το περιβάλλον της αρχαίας Ελλάδας. Εξαιτίας των ερωτικών ιστοριών για μερικούς από τους θεούς της μυθολογίας τους, τα συγγράμματα φιλοσόφων όπως ο Πλάτων, και το θεσμό του γυμνασίου, όπου οι νέοι ασκούνταν γυμνοί, η ομοφυλοφιλία έγινε μόδα στην αριστοκρατία του ελληνόφωνου κόσμου. Σύμφωνα με το βιβλίο Ο Έρωτας στην Αρχαία Ελλάδα (Love in Ancient Greece), «θεωρούνταν ντροπή στην Κρήτη για κάποιο αγόρι αριστοκρατικής καταγωγής να μην έχει κάποιον εραστή». Κανένα μυστηριώδες γονίδιο ή ορμόνη δεν προκάλεσε αυτή την εξαχρείωση. Αυτή άνθησε επειδή το επέτρεψε, και μάλιστα το ενθάρρυνε, ο ελληνικός πολιτισμός! Αυτό δείχνει καθαρά το πόσο ισχυρό ρόλο μπορεί να παίξει το περιβάλλον.

Χωρίς αμφιβολία η πληθώρα προπαγάνδας υπέρ της ομοφυλοφιλίας έχει συμβάλει πολύ στη διάδοση αυτής της άποψης σήμερα. Υπαινιγμοί για την ομοφυλοφιλία αφθονούν στην τηλεόραση, στον κινηματογράφο, στη μουσική και στα περιοδικά. Η καλωδιακή τηλεόραση έχει δώσει σε μερικούς νεαρούς εύκολη πρόσβαση σε σκληρή πορνογραφία. Το «ανδρόγυνο» (γιούνισεξ) στιλ ντυσίματος και εμφάνισης έχει γίνει της μόδας. Μερικοί ειδικοί επίσης πιστεύουν ότι η προπαγάνδα που προωθούν μερικές φεμινίστριες κατά των αντρών έχει συμβάλει στην άνοδο του λεσβιασμού. Οι νέοι επίσης ίσως εκτίθενται σε κακές επιρροές από τη συναναστροφή με συμμαθητές που υποστηρίζουν ανοιχτά την ομοφυλοφιλία ως τρόπο ζωής.—1 Κορινθίους 15:33.

Πατέρας και Γιος

Μερικές φορές, το προβληματικό οικογενειακό περιβάλλον επίσης φαίνεται να παίζει σπουδαίο ρόλο, ιδιαίτερα στους άντρες.a Ο πατέρας συντελεί σημαντικά στη συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού. (Εφεσίους 6:4) Το βιβλίο Πώς να Κάνετε την Οικογενειακή σας Ζωή Ευτυχισμένη λέει: «Η επίδραση των αντρικών ιδιοτήτων του πατέρα μπορεί να συμβάλει ζωτικά στην ανάπτυξη μιας ολοκληρωμένης και ισορροπημένης προσωπικότητας».b Το αγόρι επίσης χρειάζεται αναγνώριση, αγάπη και επιδοκιμασία από τον πατέρα του. (Παράβαλε Λουκάς 3:22). Τι μπορεί να προκύψει όταν ο πατέρας δεν δίνει στο παιδί του αυτή την αναγκαία προσοχή; Συναισθηματική πίεση. Ο συγγραφέας Τζόζεφ Νικολόζι, ειδικός σε θέματα ψυχικής υγείας, ισχυρίζεται ότι η αντρική ομοφυλοφιλία είναι «σχεδόν πάντοτε αποτέλεσμα προβλημάτων στις οικογενειακές σχέσεις, ιδιαίτερα μεταξύ πατέρα και γιου».

Ίσως μια μητέρα άθελά της επιδεινώνει την κατάσταση υποβιβάζοντας το σύζυγό της ή καταπιέζοντας υπερβολικά το γιο της. Μια μελέτη σε θηλυπρεπή αγόρια παρατήρησε τα εξής: «Μερικοί από τους γονείς ήθελαν κορίτσι αντί για αγόρι και διακριτικά ενθάρρυναν το μικρό τους γιο να ντύνεται σαν κορίτσι ή τον έντυναν έτσι».

Με αυτό δεν θέλουμε να πούμε ότι τα διαταραγμένα σεξουαλικά αισθήματα μπορούν αυτομάτως να αποδοθούν στους γονείς κάποιου. Πολλοί άντρες οι οποίοι έχουν μεγαλώσει με καταπιεστικές μητέρες και με πατέρες που τους παραμελούσαν, που έλειπαν ή τους κακοποιούσαν έχουν, παρ’ όλα αυτά, αναπτύξει ανδροπρεπείς προσωπικότητες. Επιπλέον, όλοι όσοι έχουν ομοφυλοφιλικές τάσεις δεν προέρχονται κατ’ ανάγκη από οικογένειες που δυσλειτουργούν. Φαίνεται, όμως, ότι μερικά αγόρια πληγώνονται με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο. «Ως συνέπεια της αρχικής αίσθησης απόρριψης από τον πατέρα του . . . », ισχυρίζεται ο Δρ Νικολόζι, «ο ομοφυλόφιλος έχει μια αίσθηση αδυναμίας και ανεπάρκειας όσον αφορά τις ιδιότητες που σχετίζονται με την αρρενωπότητα, δηλαδή την ισχύ, την επιβολή και τη δύναμη. Τον ελκύει η αρρενωπή δύναμη επειδή ασυναίσθητα προσπαθεί να βρει τη δική του αρρενωπότητα».

Ένας νεαρός Χριστιανός, ο Πίτερ, γράφει: «Ο πατέρας μου ήταν αλκοολικός και έδερνε τακτικά τη μητέρα μου, και μερικές φορές και εμάς τα παιδιά. Όταν ήμουν 12 χρονών, έφυγε από το σπίτι. Ένιωσα έντονα την έλλειψη πατέρα. Πάντοτε λαχταρούσα να γεμίσει κάποιος το κενό που ένιωθα κάθε μέρα. Όταν τελικά ανέπτυξα φιλία με ένα θαυμάσιο Χριστιανό που νόμιζα ότι θα μπορούσε να καλύψει αυτή την ανάγκη, άρχισα να έχω σεξουαλικά αισθήματα για αυτόν».

Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι μεγάλος αριθμός ομοφυλοφίλων έχουν πέσει θύματα σεξουαλικής κακοποίησης στην παιδική τους ηλικία.c Αυτή η σεξουαλική κακοποίηση μπορεί να προκαλέσει διαρκή σωματική και συναισθηματική βλάβη. Για μερικούς ίσως δημιουργήσει αυτό που κάποια συγγραφέας αποκάλεσε «διαταραγμένη σεξουαλική ταυτότητα». Αυτό προφανώς συνέβη στα αρχαία Σόδομα, όπου νεαρά αγόρια εκδήλωσαν ακόρεστη όρεξη για διεστραμμένες σχέσεις. (Γένεσις 19:4, 5) Σαφώς, τα παιδιά είχαν γίνει έτσι μετά την εκμετάλλευσή τους από τους ενηλίκους.

Το Ηθικό Ζήτημα

Οι επιστήμονες ίσως ποτέ να μην ξεκαθαρίσουν ακριβώς πόσο ρόλο παίζει η φύση και η ανατροφή στην έλξη προς το ίδιο φύλο. Αλλά ένα πράγμα είναι βέβαιο: Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται με τη ροπή να υποκύπτουν σε εσφαλμένο τρόπο σκέψης και σε εσφαλμένες τάσεις.—Ρωμαίους 3:23.

Ένας νεαρός που επιθυμεί να ευαρεστεί τον Θεό πρέπει συνεπώς να ανταποκρίνεται στους δικούς Του κανόνες ηθικής και να αποφεύγει την ανήθικη διαγωγή, μολονότι το να το κάνει αυτό μπορεί να είναι φοβερά δύσκολο. Είναι αλήθεια ότι μερικοί μπορεί κάλλιστα να είναι επιρρεπείς στην ομοφυλοφιλία, όπως μερικοί, σύμφωνα με την Αγία Γραφή, είναι ‘επιρρεπείς στην οργή’. (Τίτο 1:7) Αλλά ωστόσο η Αγία Γραφή καταδικάζει τις εκδηλώσεις του άδικου θυμού. (Εφεσίους 4:31) Παρόμοια, ο Χριστιανός δεν μπορεί να δικαιολογεί την ανήθικη συμπεριφορά λέγοντας ότι ‘έτσι γεννήθηκε’. Αυτοί που κακοποιούν παιδιά επικαλούνται την ίδια οικτρή δικαιολογία όταν λένε ότι ο αφύσικος πόθος τους για παιδιά είναι «έμφυτος». Αλλά μπορεί κανείς να αρνηθεί ότι η σεξουαλική τους όρεξη είναι διεστραμμένη; Το ίδιο είναι και η επιθυμία για κάποιο άτομο του ίδιου φύλου.

Οι νέοι, λοιπόν, που διαπιστώνουν ότι τους ελκύει το φύλο τους πρέπει να μην ενδίδουν στα αισθήματά τους. Γιατί, όμως, η Αγία Γραφή καταδικάζει τόσο έντονα την ομοφυλοφιλία; Είναι πράγματι αυτός ο τρόπος ζωής αρρωστημένος και διεστραμμένος; Αν ναι, τι μπορεί να κάνει ένας νέος για να τον αποφύγει; Αυτά τα ερωτήματα θα εξεταστούν σε ένα μελλοντικό τεύχος του Ξύπνα!

[Υποσημειώσεις]