Κεφάλαιο 2

Ιησούς Χριστός, ο Πιστός Μάρτυρας

ΕΠΙ 4.000 χρόνια περίπου, οι πάμπολλοι μάρτυρες της προχριστιανικής περιόδου έδιναν τη μαρτυρία τους. Αλλά τα ζητήματα που αφορούν την κυριαρχία του Θεού και την ακεραιότητα των δούλων του κάθε άλλο παρά είχαν τακτοποιηθεί. Τώρα έφτασε ο καιρός για να έρθει στη γη το υποσχεμένο βασιλικό ‘σπέρμα’, ο Μεσσίας.—Γέν. 3:15.

Από όλους τους εκατομμύρια πνευματικούς γιους του, ποιον διάλεξε ο Ιεχωβά για αυτόν το διορισμό; Όλοι τους είχαν παραστεί μάρτυρες αυτού που είχε συμβεί στην Εδέμ και ήταν αναμφίβολα ενήμεροι για τα παγκόσμια ζητήματα τα οποία είχαν εγερθεί. Αλλά ποιος αδημονούσε περισσότερο να προσφέρει τις υπηρεσίες του για να καθαριστεί το όνομα του Ιεχωβά και να δικαιωθεί η κυριαρχία Του; Ποιος ήταν σε θέση να δώσει την πιο αδιαμφισβήτητη απάντηση στην πρόκληση του Σατανά ο οποίος ισχυριζόταν ότι κανένας δεν θα μπορούσε να διακρατήσει ακεραιότητα στην κυριαρχία του Θεού κάτω από δοκιμασία; Εκείνος που διάλεξε ο Ιεχωβά ήταν ο Πρωτότοκός του, ο Μονογενής του Γιος, ο Ιησούς.—Ιωάν. 3:16· Κολ. 1:15.

Ο Ιησούς δέχτηκε αυτόν το διορισμό με προθυμία και ταπεινότητα, μολονότι αυτό σήμαινε ότι θα άφηνε τον ουράνιο οίκο στον οποίο συγκατοικούσε με τον Πατέρα του περισσότερο καιρό από ό,τι οποιοσδήποτε άλλος. (Ιωάν. 8:23, 58· Φιλιπ. 2:5-8) Το κίνητρό του; Η βαθιά αγάπη για τον Ιεχωβά και η σφοδρή επιθυμία να δει το όνομά Του καθαρισμένο από κάθε μομφή. (Ιωάν. 14:31) Επίσης, ο Ιησούς το έκανε αυτό από αγάπη για το ανθρώπινο γένος. (Παρ. 8:30, 31, ΜΝΚ· παράβαλε Ιωάννης 15:13). Η γέννησή του στη γη, στις αρχές του φθινοπώρου του έτους 2 Π.Κ.Χ., έγινε δυνατή μέσω αγίου πνεύματος—μέσω του οποίου ο Ιεχωβά μετέφερε τη ζωή τού Ιησού από τον ουρανό στη μήτρα της Ιουδαίας παρθένας Μαρίας. (Ματθ. 1:18· Λουκ. 1:26-38) Έτσι ο Ιησούς γεννήθηκε στο έθνος Ισραήλ.—Γαλ. 4:4.

Ο Ιησούς γνώριζε καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον Ισραηλίτη ότι έπρεπε να είναι μάρτυρας του Ιεχωβά. Γιατί; Ο Ιησούς αποτελούσε μέλος του έθνους προς το οποίο ο Ιεχωβά είχε πει μέσω του προφήτη Ησαΐα: «Σεις είσθε μάρτυρές μου». (Ησ. 43:10) Εκτός από αυτό, στο βάφτισμα του Ιησού στον Ιορδάνη ποταμό το 29 Κ.Χ., ο Ιεχωβά τον έχρισε με άγιο πνεύμα. (Ματθ. 3:16) Έτσι ο Ιησούς έλαβε τη δύναμη, όπως βεβαίωσε αργότερα, να ‘εξαγγείλει το έτος καλής θέλησης από μέρους του Ιεχωβά’.—Ησ. 61:1, 2, ΜΝΚ· Λουκ. 4:16-19.

Ο Ιησούς έφερε σε πέρας το διορισμό του με πιστότητα και έγινε ο μεγαλύτερος μάρτυρας του Ιεχωβά που έζησε ποτέ στη γη. Απόλυτα δικαιολογημένα, λοιπόν, ο απόστολος Ιωάννης, ο οποίος ήταν κοντά στον Ιησού την ώρα του θανάτου του, αποκαλεί τον Ιησού «Πιστό Μάρτυρα». (Αποκ. 1:5) Και στο εδάφιο Αποκάλυψη 3:14, ο δοξασμένος Ιησούς αποκαλεί τον εαυτό του «ο Αμήν» και «ο πιστός και αληθινός μάρτυρας». Ποια μαρτυρία έδωσε αυτός ο ‘Πιστός Μάρτυρας’;

‘Έδωσε Μαρτυρία για την Αλήθεια’

Όταν δικαζόταν ενώπιον του Ρωμαίου κυβερνήτη Πιλάτου, ο Ιησούς δήλωσε: «Εγώ για αυτό έχω γεννηθεί και για αυτό έχω έρθει στον κόσμο, ώστε να δώσω μαρτυρία για την αλήθεια. Ο καθένας που είναι με το μέρος της αλήθειας ακούει τη φωνή μου». (Ιωάν. 18:37) Για ποια αλήθεια έδωσε μαρτυρία ο Ιησούς; Για την αλήθεια του Θεού, την αποκάλυψη των αιώνιων σκοπών του Ιεχωβά.—Ιωάν. 18:33-36.

Πώς, όμως, έδωσε μαρτυρία για αυτή την αλήθεια ο Ιησούς; Το ρήμα μαρτυρέω που βρίσκεται στο κείμενο σημαίνει επίσης «πιστοποιώ», ‘επιβεβαιώ, καταθέτω ευνοϊκώς υπέρ τινός, παρέχω ευνοϊκήν μαρτυρίαν, δίδω μαρτυρίαν υπέρ τινός’. Σε αρχαίους ελληνικούς παπύρους, εμφανιζόταν συχνά μια άλλη μορφή αυτού του ρήματος (μαρτυρώ) έπειτα από κάποια υπογραφή, λόγου χάρη σε επαγγελματικές συναλλαγές. Συνεπώς, ο Ιησούς έπρεπε μέσω της διακονίας του να βεβαιώσει την αλήθεια του Θεού. Φυσικά αυτό απαιτούσε να γνωστοποιήσει, δηλαδή να κηρύξει, αυτή την αλήθεια σε άλλους. Όμως, χρειαζόταν να κάνει περισσότερα από το να κηρύττει απλώς.

«Εγώ είμαι . . . η αλήθεια», είπε ο Ιησούς. (Ιωάν. 14:6) Ναι, ζούσε με τέτοιον τρόπο ώστε να εκπληρώνει την αλήθεια του Θεού. Ο σκοπός του Θεού σε σχέση με τη Βασιλεία και τον Μεσσιανικό Κυβερνήτη της είχε διατυπωθεί σαφώς σε προφητείες. Ο Ιησούς, με ολόκληρη την πορεία της επίγειας ζωής του, το αποκορύφωμα της οποίας ήταν ο θυσιαστικός του θάνατος, εκπλήρωσε όλα τα πράγματα που είχαν προφητευτεί για εκείνον. Έτσι, επιβεβαίωσε και εγγυήθηκε για την αλήθεια του προφητικού λόγου του Ιεχωβά. Για αυτόν το λόγο, ο απόστολος Παύλος μπορούσε να λέει: «Όσες και αν είναι οι υποσχέσεις του Θεού, έχουν γίνει Ναι μέσω αυτού. Συνεπώς, μέσω αυτού επίσης είναι το ‘Αμήν’ [το οποίο σημαίνει «έτσι ας γίνει» ή «ασφαλώς»] που λέγεται για δόξα στον Θεό από εμάς». (2 Κορ. 1:20) Ναι, ο Ιησούς είναι εκείνος στον οποίο βρίσκουν εκπλήρωση οι υποσχέσεις του Θεού.—Αποκ. 3:14.

Έδωσε Μαρτυρία για το Όνομα του Θεού

Ο Ιησούς δίδαξε τους ακολούθους του να προσεύχονται: «Πατέρα μας που είσαι στους ουρανούς, ας αγιαστεί [ή ‘ας θεωρείται ιερό· ας λογίζεται άγιο’] το όνομά σου». (Ματθ. 6:9) Την τελευταία νύχτα της επίγειας ζωής του ο Ιησούς είπε επίσης, καθώς προσευχόταν στον ουράνιο Πατέρα του: «Έχω φανερώσει το όνομά σου στους ανθρώπους που μου έδωσες από τον κόσμο. Ήταν δικοί σου και τους έδωσες σε εμένα, και έχουν τηρήσει το λόγο σου. Και τους έχω γνωστοποιήσει το όνομά σου και θα το γνωστοποιήσω, ώστε η αγάπη με την οποία με αγάπησες να είναι μέσα σε αυτούς και εγώ σε ενότητα με αυτούς». (Ιωάν. 17:6, 26) Στην πραγματικότητα, αυτός ήταν ο κύριος σκοπός για τον οποίο ήρθε ο Ιησούς στη γη. Τι περιελάμβανε το γεγονός ότι ο Ιησούς γνωστοποιούσε το όνομα του Θεού;

Οι ακόλουθοι του Ιησού γνώριζαν ήδη και χρησιμοποιούσαν το όνομα του Θεού. Το έβλεπαν και το διάβαζαν στους ρόλους των Εβραϊκών Γραφών που υπήρχαν στις συναγωγές τους. Επίσης το έβλεπαν και το διάβαζαν στη Μετάφραση των Εβδομήκοντα—μια ελληνική μετάφραση των Εβραϊκών Γραφών την οποία χρησιμοποιούσαν στη διδασκαλία και στη συγγραφή. Εφόσον γνώριζαν το θεϊκό όνομα, με ποια έννοια το φανέρωσε, δηλαδή το γνωστοποίησε, σε αυτούς ο Ιησούς;

Στους Βιβλικούς χρόνους, τα ονόματα δεν ήταν απλώς μια ετικέτα. Το Ελληνοαγγλικό Λεξικό της Καινής Διαθήκης (A Greek-English Lexicon of the New Testament) του Τζ. Χ. Θάγιερ λέει τα εξής: «Το όνομα του Θεού στην Κ[αινή] Δ[ιαθήκη] χρησιμοποιείται για όλες εκείνες τις ιδιότητες τις οποίες περικλείει το όνομα αυτό για τους λάτρεις Του και μέσω των οποίων ο Θεός κάνει γνωστό τον εαυτό του στους ανθρώπους». Ο Ιησούς γνωστοποίησε το όνομα του Θεού, όχι μόνο με το να το χρησιμοποιεί, αλλά και με το να αποκαλύπτει το Πρόσωπο που έφερε αυτό το όνομα—τους σκοπούς, τις δραστηριότητες και τις ιδιότητές Του. Αφού ο Ιησούς είχε υπάρξει «στον κόλπο του Πατέρα», μπορούσε να εξηγήσει τον Πατέρα έτσι όπως κανένας άλλος δεν μπορούσε. (Ιωάν. 1:18) Επιπλέον, ο Ιησούς αντανακλούσε τον Πατέρα του τόσο τέλεια ώστε οι μαθητές του Ιησού μπορούσαν να ‘δουν’ τον Πατέρα στο πρόσωπο του Γιου. (Ιωάν. 14:9) Με τα όσα έλεγε και έκανε, ο Ιησούς έδινε μαρτυρία για το όνομα του Θεού.

Έδωσε Μαρτυρία για τη Βασιλεία του Θεού

Ως ‘ο Πιστός Μάρτυρας’, ο Ιησούς ήταν κυρίως διαγγελέας της Βασιλείας του Θεού. Ο ίδιος είπε κατηγορηματικά: «Πρέπει να διακηρύξω τα καλά νέα της βασιλείας του Θεού, επειδή για αυτό στάλθηκα». (Λουκ. 4:43) Ο Ιησούς διακήρυξε αυτή την ουράνια Βασιλεία σε ολόκληρη την Παλαιστίνη, καλύπτοντας εκατοντάδες χιλιόμετρα με τα πόδια. Κήρυττε οπουδήποτε υπήρχαν άνθρωποι που θα άκουγαν: σε όχθες λιμνών, σε πλαγιές λόφων, σε πόλεις και χωριά, σε συναγωγές και στο ναό, στις αγορές και στα σπίτια των ανθρώπων. Αλλά ο Ιησούς ήξερε ότι υπήρχε κάποιο όριο στην έκταση της περιοχής που θα μπορούσε να καλύψει και στον αριθμό των ανθρώπων στους οποίους θα μπορούσε να δώσει μαρτυρία. (Παράβαλε Ιωάννης 14:12). Έτσι, με σκοπό την κάλυψη του παγκόσμιου αγρού, ο Ιησούς εκπαίδευσε και έστειλε τους μαθητές του για να γίνουν διαγγελείς της Βασιλείας.—Ματθ. 10:5-7· 13:38· Λουκ. 10:1, 8, 9.

Ο Ιησούς ήταν ένας φιλόπονος, ζηλωτής μάρτυρας και δεν επέτρεπε στον εαυτό του να παρεκκλίνει από το σκοπό του. Μολονότι έδειχνε προσωπικό ενδιαφέρον για τις ανάγκες των ανθρώπων, δεν άφησε να τον απορροφήσουν πράξεις που θα έφερναν βραχυπρόθεσμη ανακούφιση και έτσι να παραμελήσει το θεόδοτο διορισμό του, ο οποίος ήταν να επισημαίνει στους ανθρώπους τη μόνιμη λύση στα προβλήματά τους—τη Βασιλεία του Θεού. Σε μια περίπτωση, αφού προμήθευσε θαυματουργικά τροφή για 5.000 άντρες περίπου (ίσως πάνω από 10.000 άτομα αν υπολογιστούν και τα γυναικόπαιδα), μια ομάδα Ιουδαίων θέλησε να τον πιάσει και να τον κάνει επίγειο βασιλιά. Τι έκανε ο Ιησούς; «Αποσύρθηκε ξανά στο βουνό ολομόναχος». (Ιωάν. 6:1-15· παράβαλε Λουκάς 19:11, 12· Πράξεις 1:6-9). Αν και ο Ιησούς έκανε πολλά θαύματα για να θεραπεύσει ανθρώπους, δεν ήταν κυρίως γνωστός ως ο Θαυματοποιός· οι πιστοί και οι άπιστοι τον αναγνώριζαν ως ‘Δάσκαλο’.—Ματθ. 8:19· 9:11· 12:38· 19:16· 22:16, 24, 36· Ιωάν. 3:2.

Σαφώς, η επίδοση μαρτυρίας για τη Βασιλεία του Θεού ήταν το πιο σημαντικό έργο που μπορούσε να κάνει ο Ιησούς. Είναι θέλημα του Ιεχωβά να μάθουν όλοι τι είναι η Βασιλεία Του και πώς αυτή θα εκπληρώσει τους σκοπούς Του. Τη θεωρεί πολύτιμη, επειδή αυτή αποτελεί το μέσο με το οποίο θα αγιάσει το όνομά Του, καθαρίζοντάς το από κάθε μομφή. Ο Ιησούς το γνώριζε αυτό, και έτσι έκανε εκείνη τη Βασιλεία το θέμα του κηρύγματός του. (Ματθ. 4:17) Με την ολόκαρδη συμμετοχή του στη διακήρυξη αυτής της Βασιλείας, ο Ιησούς υποστήριξε τη δικαιωματική κυριαρχία του Ιεχωβά.

Μάρτυρας Πιστός Ακόμα και Μέχρι το Θάνατο

Κανένας δεν θα μπορούσε να αγαπήσει τον Ιεχωβά και την κυριαρχία Του περισσότερο από όσο ο Ιησούς. Ως «ο πρωτότοκος όλης της δημιουργίας», ο Ιησούς ‘γνώριζε πλήρως’ τον Πατέρα από τη στενή σχέση που είχε με εκείνον ως πνευματικό πλάσμα στον ουρανό. (Κολ. 1:15· Ματθ. 11:27) Με προθυμία υποτασσόταν στην κυριαρχία του Θεού κατά τη διάρκεια του αμέτρητου χρόνου που είχε περάσει πριν από τη δημιουργία του πρώτου άντρα και της πρώτης γυναίκας. (Παράβαλε Ιωάννης 8:29, 58). Πόσο βαθιά πρέπει να πληγώθηκε όταν ο Αδάμ και η Εύα έστρεψαν τα νώτα τους στην κυριαρχία του Θεού! Εντούτοις, περίμενε με υπομονή στον ουρανό επί 4.000 χρόνια περίπου, και τότε, επιτέλους, ήρθε ο καιρός να υπηρετήσει ως ο μεγαλύτερος από τους μάρτυρες του Ιεχωβά που έζησαν ποτέ στη γη!

Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά ότι τα παγκόσμια ζητήματα τον αφορούσαν άμεσα. Ίσως να είχε δοθεί η εντύπωση ότι ο Ιεχωβά τον είχε ‘περιφράξει’ προστατευτικά. (Παράβαλε Ιώβ 1:9-11). Ήταν αλήθεια ότι είχε δείξει την πιστότητα και την αφοσίωσή του ενόσω βρισκόταν στον ουρανό, αλλά θα διακρατούσε ακεραιότητα ως άνθρωπος στη γη κάτω από κάθε είδους δοκιμασία; Θα μπορούσε να αντισταθεί στον Σατανά σε ένα περιβάλλον στο οποίο, από ό,τι φαινόταν, ο εχθρός του είχε τον έλεγχο;

Ο όμοιος με φίδι Αντίδικος δεν έχασε καιρό. Λίγο μετά το βάφτισμα και το χρίσμα του Ιησού, ο Σατανάς τον έβαλε σε πειρασμό να εκδηλώσει ιδιοτέλεια, να εξυψώσει τον εαυτό του και, τέλος, να απορρίψει την κυριαρχία του Πατέρα του. Αλλά η κατηγορηματική δήλωση του Ιησού στον Σατανά, «Τον Ιεχωβά τον Θεό σου πρέπει να λατρεύεις και σε αυτόν μόνο πρέπει να αποδίδεις ιερή υπηρεσία», έδειξε τη θέση που έπαιρνε σε αυτά τα ζητήματα. Τι μεγάλη διαφορά σε σύγκριση με τον Αδάμ!—Ματθ. 4:1-10.

Η πορεία που είχε καθοριστεί να ακολουθήσει ο Ιησούς σήμαινε παθήματα και θάνατο, και ο Ιησούς το γνώριζε καλά αυτό. (Λουκ. 12:50· Εβρ. 5:7-9) Εντούτοις, «όταν βρέθηκε ως άνθρωπος κατά το σχήμα, ταπείνωσε τον εαυτό του και έγινε υπάκουος μέχρι θανάτου, ναι, θανάτου πάνω σε ξύλο βασανισμού». (Φιλιπ. 2:7, 8) Κάνοντάς το αυτό ο Ιησούς απέδειξε ότι ο Σατανάς είναι ένας τερατώδης ψεύτης, δίνοντας οριστική και πλήρη απάντηση στο ερώτημα: Θα διακρατήσει κάποιος ακεραιότητα στην κυριαρχία του Θεού αν επιτραπεί στον Σατανά να τον υποβάλει σε δοκιμασία; Όμως ο θάνατος του Ιησού επιτέλεσε πολύ περισσότερα.

Με το θάνατό του πάνω σε ένα ξύλο βασανισμού, ο Ιησούς έδωσε επίσης «την ψυχή του λύτρο σε αντάλλαγμα για πολλούς». (Ματθ. 20:28· Μάρκ. 10:45) Η τέλεια ανθρώπινη ζωή του είχε θυσιαστική αξία. Το γεγονός ότι ο Ιησούς θυσίασε τη ζωή του, όχι μόνο μας δίνει τη δυνατότητα να λάβουμε συγχώρηση αμαρτιών, αλλά μας δίνει επίσης την ευκαιρία για αιώνια ζωή σε μια παραδεισένια γη, σύμφωνα με τον αρχικό σκοπό του Θεού.—Λουκ. 23:43· Πράξ. 13:38, 39· Εβρ. 9:13, 14· Αποκ. 21:3, 4.

Ο Ιεχωβά απέδειξε ότι αγαπούσε τον Ιησού και ότι τον επιδοκίμαζε ως «τον Πιστό Μάρτυρα» με το να τον εγείρει από τους νεκρούς την τρίτη μέρα. Αυτό επιβεβαίωσε ότι η μαρτυρία που είχε δώσει ο Ιησούς σχετικά με τη Βασιλεία ήταν αληθινή. (Πράξ. 2:31-36· 4:10· 10:36-43· 17:31) Ο Ιησούς αναλήφθηκε στον ουρανό αφού πρώτα παρέμεινε στα περίχωρα της γης επί 40 μέρες, περίοδο κατά την οποία παρουσιάστηκε στους αποστόλους του σε πολλές περιπτώσεις.—Πράξ. 1:1-3, 9.

Ο Ιησούς είχε δείξει ότι η εγκαθίδρυση της Μεσσιανικής Βασιλείας του Θεού θα γινόταν στο απώτερο μέλλον. (Λουκ. 19:11-27) Το γεγονός αυτό θα σήμανε επίσης την αρχή «της παρουσίας [του Ιησού] και της τελικής περιόδου του συστήματος πραγμάτων». (Ματθ. 24:3) Αλλά πώς θα μπορούσαν οι ακόλουθοί του στη γη να διακρίνουν πότε θα συνέβαιναν αυτά τα πράγματα; Ο Ιησούς τούς έδωσε ένα «σημείο»—ένα σύνθετο σημείο αποτελούμενο από πολλές αποδείξεις, στις οποίες περιλαμβάνονταν πόλεμοι, σεισμοί, ελλείψεις τροφίμων, επιδημίες και αύξηση της ανομίας. Ένα σημαντικό μέρος εκείνου του σημείου θα ήταν επίσης και το ότι τα καλά νέα της Βασιλείας θα κηρύττονταν σε ολόκληρη την κατοικημένη γη ως μαρτυρία σε όλα τα έθνη. Μπορούμε να παρατηρήσουμε όλα τα χαρακτηριστικά εκείνου του αξιοπρόσεκτου σημείου στις μέρες μας, πράγμα που σημαίνει ότι ζούμε στον καιρό της παρουσίας του Ιησού ως ουράνιου Βασιλιά και της τελικής περιόδου του συστήματος πραγμάτων.a—Ματθ. 24:3-14.

Τι θα λεχτεί, όμως, για τους ακολούθους του Ιησού; Στη διάρκεια αυτού του καιρού της παρουσίας του Ιησού, άτομα που είναι οπαδοί πολλών και διαφόρων εκκλησιών ισχυρίζονται ότι ακολουθούν τον Χριστό. (Ματθ. 7:22) Ωστόσο, η Αγία Γραφή λέει ότι υπάρχει μόνο «μία πίστη». (Εφεσ. 4:5) Πώς λοιπόν μπορείτε να προσδιορίσετε την αληθινή Χριστιανική εκκλησία, εκείνη που έχει την επιδοκιμασία και την κατεύθυνση του Θεού; Μπορείτε να την προσδιορίσετε με το να εξετάσετε τι λένε οι Γραφές για τη Χριστιανική εκκλησία του πρώτου αιώνα και με το να δείτε κατόπιν ποιοι ακολουθούν σήμερα εκείνο το πρότυπο.

[Υποσημείωση]

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 20]

‘Έχω γεννηθεί για να δώσω μαρτυρία για την αλήθεια’

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 21]

Ο Ιησούς έκανε τη Βασιλεία του Θεού το θέμα του κηρύγματός του

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 22]

Ο Ιησούς Χριστός ήταν ο μεγαλύτερος από τους μάρτυρες του Ιεχωβά που έζησαν ποτέ στη γη

[Ολοσέλιδη εικόνα στη σελίδα 23]