Εργάζεσθε εκ Ψυχής — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Εργάζεσθε εκ Ψυχής

«Παν ό,τι αν πράττητε, εκ ψυχής εργάζεσθε, ως εις τον Ιεχωβά.»—Κολ. 3:23, ΜΝΚ

1. Σε τι ο Ιεχωβά και ο Χριστός είναι παραδείγματα στους ανθρώπους;

Ο ΙΕΧΩΒΑ Θεός και ο Χριστός Ιησούς είναι εργάται. «Ο Πατήρ μου εργάζεται έως τώρα, και εγώ εργάζομαι», είπε ο Ιησούς. Τα μεγαλοπρεπή έργα της δημιουργίας του Ιεχωβά στα οποία συμμετέσχε ο Ιησούς προτού έλθη στη γη, τα βλέπομε καθημερινά. Αλλά τι είδους έργα έκανε ο Ιησούς, όταν ήταν στη γη ως άνθρωπος; Εδόξαζε το όνομα του Πατρός του Ιεχωβά εις επήκοον των ανθρώπων. Το έργο του ήταν αρίστης ποιότητος. Το έργο του Πατρός που τον απέστειλε είχε το αμέριστο ενδιαφέρον του και αυτός ήταν τελείως αφιερωμένος στο να το εκτελή όταν υπήρχε ευκαιρία. Ο Ιησούς απελάμβανε την πολυάσχολη ζωή του επάνω στη γη επειδή έδιδε όλη την ψυχή του στο έργο του. Τα συμφέροντά του ήσαν ζωτικά συνδεδεμένα με τα συμφέροντα του Ιεχωβά. Στο τέλος μπορούσε να πη: «Εγώ σε εδόξασα επί της γης· το έργον ετελείωσα το οποίον μοι έδωκας δια να κάμω. Και τώρα δόξασόν με συ, Πάτερ, πλησίον σου, με την δόξαν την οποίαν είχον παρά σοι πριν γείνη ο κόσμος.»—Ιωάν. 5:17· 9:4· 17:4, 5, 26.

2. Ποιο παρ’ αξίαν προνόμιο έχουν εκείνοι που είναι τώρα αφωσιωμένοι στον Ιεχωβά, και πώς πρέπει να τους κάμη να αισθάνωνται η εκτίμησις του προνομίου αυτού;

² Από τον θάνατο και την ανάστασι του Ιησού και έπειτα, ο Ιεχωβά είχε δούλους επάνω στη γη για να εκτελούν το έργον του. Είναι έργο που δοξάζει τον Ιεχωβά. Όταν σταματήσωμε για να εξετάσωμε πόσο μικρή είναι αυτή η γη στο σύμπαν και πόσο μικροσκοπικά τα πλάσματα επάνω σ’ αυτήν, τότε πρέπει να μας κάμη εντύπωσι η γενναιοδωρία και η αγαθότης του Ιεχωβά που χορηγεί σε ασημάντους ανθρώπους το προνόμιο να συνεργάζωνται μαζί του. «Του Θεού είμεθα συνεργοί.» «Όντες δε συνεργοί αυτού.» Γιατί ο Θεός το έκαμε αυτό; Όχι ότι μας χρειάζεται να κάμωμε το έργο του, αλλά ευηρεστήθη να επιτρέψη στους δούλους του να συμμετέχουν σ’ αυτό. «Διότι ο Θεός είναι ο ενεργών εν υμίν και το θέλειν και το ενεργείν, κατά την ευδοκίαν αυτού.» Εκτιμώντας αυτή τη στενή σχέσι με τον Ιεχωβά, πώς θα μπορούσε οποιοσδήποτε αληθινός Χριστιανός σήμερα να εκτελή με άλλον τρόπο παρά ολόψυχα το έργο του Θεού;—1 Κορ. 3:9· 2 Κορ. 6:1· Φιλιππησ. 2:13.

3. Μπορεί ένα άτομο να εργάζεται ολόψυχα χωρίς τελεία πίστι στον Ιεχωβά;

³ Ο Χριστιανός πρέπει να πιστεύη πλήρως στον Ιεχωβά, αλλιώς θα ήταν σπασμωδικός ή ασταθής στο έργο του και τελικά δεν θα ελάμβανε τίποτε απ’ αυτόν. «Διότι ο διστάζων ομοιάζει με κύμα θαλάσσης κινούμενον υπό ανέμων και συνταραττόμενον. Διότι ας μη νομίζη ο άνθρωπος εκείνος, ότι θέλει λάβει τι παρά του Ιεχωβά. Άνθρωπος δίγνωμος [δίψυχος, Κείμενον] είναι ακατάστατος εν πάσαις ταις οδοίς αυτού.» Πόση πίστι έχει ο δούλος φαίνεται στα έργα του ή στις πράξεις του, από το αν είναι πράξεις ολοψύχου ή ‘διψύχου’ ανθρώπου. Εκείνοι που είναι σταθεροί είναι ολόψυχοι και γνήσιοι στην πίστι των.—Ιάκ. 1:6, 7, ΜΝΚ.

4. Ποια είναι η σχέσις μεταξύ πίστεως και έργων;

⁴ Ο μαθητής, λοιπόν, Ιάκωβος κάνει τους εξής συλλογισμούς: «Τι το όφελος, αδελφοί μου, εάν λέγη τις ότι έχει πίστιν, και έργα δεν έχη; μήπως η πίστις δύναται να σώση αιτόν; . . . Αλλά θέλει τις ειπεί, Συ έχεις πίστιν, και εγώ έχω έργα· δείξόν μοι την πίστιν σου εκ των έργων σου, και εγώ θέλω σοι δείξει εκ των έργων μου την πίστιν μου. Συ πιστεύεις ότι ο Θεός είναι είς· καλώς ποιείς· και τα δαιμόνια πιστεύουσι, και φρίττουσι· θέλεις όμως να γνωρίσης, ω άνθρωπε μάταιε, ότι η πίστις χωρίς των έργων είναι νεκρά; . . . Βλέπετε λοιπόν ότι εξ έργων δικαιούται ο άνθρωπος, και ουχί εκ πίστεως μόνον; . . . Διότι καθώς το σώμα χωρίς πνεύματος είναι νεκρόν, ούτω και η πίστις χωρίς των έργων είναι νεκρά.» Σχετικά με αυτά ο Ιάκωβος αναφέρει τον Αβραάμ και τη Ραάβ ως παραδείγματα εκείνων που κατέδειξαν την πίστι των με πράξεις και επεδοκιμάσθησαν από τον Ιεχωβά.—Ιάκ. 2:14-26.

5. Πόσο πολύτιμα είναι τα ειλικρινή έργα πίστεως;

⁵ Η αξία του να εργάζεται κανείς με πίστι ενώπιον του Θεού πρέπει να κατανοηθή από τα εξής λόγια της Γραφής: «Θέλει αποδώσει εις έκαστον κατά τα έργα αυτού», και, «Δεν γνωρίζει ο σταθμίζων τας καρδίας; και ο φυλάττων την ψυχήν σου, και αποδίδων εις έκαστον κατά τα έργα αυτού, δεν εξεύρει;» «Διότι πρέπει πάντες να εμφανισθώμεν έμπροσθεν του βήματος του Χριστού, δια να ανταμειφθή έκαστος κατά τα πεπραγμένα δια του σώματος.» Ο Χριστός, ως ο διωρισμένος Κριτής του Ιεχωβά, βλέπει μέσα στις καρδιές των ανθρώπων. Δεν μπορεί να εξαπατηθή από κάποια υποκριτική εξωτερική επίδειξι έργων από οποιονδήποτε που δεν έχει πίστι στον Ιεχωβά και δεν τηρεί τον νόμον του, διότι αυτός είπε όταν μιλούσε για τους καρπούς που παράγουν οι άνθρωποι: «Πολλοί θέλουσιν ειπεί προς εμέ εν εκείνη τη ημέρα, Κύριε, Κύριε, δεν προεφητεύσαμεν εν τω ονόματί σου, και εν τω ονόματί σου εξεβάλομεν δαιμόνια, και εν τω ονόματί σου εκάμομεν θαύματα πολλά; Και τότε θέλω ομολογήσει προς αυτούς, Ότι ποτέ δεν σας εγνώρισα· φεύγετε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν.» Ο έξοχος καρπός της υπηρεσίας της Βασιλείας που παράγεται από τον καθένα είναι ο παράγων που καθορίζει τίνος η καρδιά είναι ευθεία ενώπιον του Ιεχωβά.—Ρωμ. 2:6· Παροιμ. 24:12· 2 Κορ. 5:10· Ματθ. 7:17-23.

ΠΑΡΑΓΕΤΕ ΕΞΟΧΟΝ ΚΑΡΠΟ ΤΩΡΑ

6, 7. (α) Εξηγήστε την παραβολή του Ιησού που αναγράφεται στο κατά Ιωάννην 15:1-4. (β) Ποιο αποτέλεσμα έχει η ακρόασις της αληθείας σε ολόψυχα αφωσιωμένους δούλους του Θεού; (γ) Τι πρέπει να γίνεται με τον λόγον του Θεού, και ποια οφέλη έρχονται σ’ εκείνους που τον χρησιμοποιούν;

⁶ Όπως τα κλήματα μιας αμπέλου παράγουν καρπό, έτσι οι Χριστιανοί πρέπει να είναι καρποφόροι στο να δοξάζουν τον Θεό. Ο Ιησούς είπε: «Εγώ είμαι η άμπελος η αληθινή, και ο Πατήρ μου είναι ο γεωργός. Παν κλήμα εν εμοί μη φέρον καρπόν, εκκόπτει αυτό· και παν το φέρον καρπόν, καθαρίζει αυτό, δια να φέρη πλειότερον καρπόν. Τώρα σεις είσθε καθαροί, δια τον λόγον τον οποίον ελάλησα προς εσάς. Μείνατε εν εμοί, και εγώ εν υμίν. Καθώς το κλήμα δεν δύναται να φέρη καρπόν αφ’ εαυτού, εάν δεν μείνη εν τη αμπέλω, ούτως ουδέ σεις, εάν δεν μείνητε εν εμοί.» Κανένας άλλος τρόπος δεν μπορεί να βρεθή για να παραχθή εκείνο που είναι ευπρόσδεκτο στον Γεωργό, τον Ιεχωβά, εκτός της ενότητος με τον Χριστό Ιησού, ο οποίος είναι επικεφαλής της διοργανωτικής διατάξεως του Ιεχωβά. Ο λόγος της αληθείας ακούεται από τους κεχρισμένους δούλους του και πρέπει να έχη ως αποτέλεσμα το να παραγάγουν περισσότερον καρπό· αλλιώς θα επακολουθήση η αποκοπή του κλήματος που δεν φέρει καρπό. Η αποδοχή, λοιπόν, της αληθείας από τους μαθητάς του Χριστού δεν πρέπει να είναι απλώς μια διανοητική πείρα. Η αλήθεια πρέπει να κατασταλάξη στην καρδιά και να έχη ένα κατάλληλο αποτέλεσμα επάνω σ’ αυτήν. Με την καρδιά εξασκεί κανείς πίστι για δικαιοσύνη. Όταν ακούτε να εξετάζεται η Γραφή ή οι θεοκρατικές δημοσιεύσεις ή όταν τις διαβάζετε, πρέπει να έχετε βαθιά εντύπωσι την ίδια μ’ εκείνη που εδοκίμασαν οι μαθηταί με τους οποίους ο αναστημένος Χριστός συνωμίλησε κατά μήκος του δρόμου: «Και αρχίσας από Μωυσέως και από πάντων των προφητών, διηρμήνευεν εις αυτούς τα περί εαυτού γεγραμμένα εν πάσαις ταις γραφαίς. Και είπον προς αλλήλους, Δεν εκαίετο εν ημίν η καρδία ημών, ότε ελάλει προς ημάς καθ’ οδόν, και μας εξήγει τας γραφάς;» Αυτοί ήσαν αναγκασμένοι να περιέλθουν λέγοντας στους άλλους, περιλαμβανομένων και των ένδεκα αποστόλων, ό,τι είχαν μάθει.—Ιωάν. 15:1-4· Λουκ. 24:27, 32.

⁷ Καίεται η καρδιά σας από εκτίμησι και με απόλυτη απόλαυσι των θαυμαστών αληθειών που ακούετε; Σας υποκινεί καρδιά σας σε ολόψυχο έργο παραγωγής καρπού, όπως έκαναν οι πιστοί ακόλουθοι του Χριστού, προς δόξαν του Ιεχωβά καθώς μαθαίνετε τα αγαθά πράγματα του λόγου του; Όταν έχετε μια ευκαιρία να λάβετε αλήθεια, όπως όταν λαμβάνετε τα άρθρα της Σκοπιάς, χαίρετε και αρχίζετε αμέσως να τα ερευνάτε; Είσθε ευτυχείς ν’ ακούετε τον λόγον επειδή θέλετε ολόκαρδα να ενεργήσετε σύμφωνα μ’ αυτόν; Ο Ιάκωβος νουθετεί: «Γίνεσθε δε εκτελεσταί του λόγου, και μη μόνον ακροαταί, απατώντες εαυτούς. Διότι εάν τις ήναι ακροατής του λόγου, και ουχί εκτελεστής, ούτος ομοιάζει με άνθρωπον όστις θεωρεί το φυσικόν αυτού πρόσωπον εν κατόπτρω· διότι εθεώρησεν εαυτόν, και ανεχώρησε, και ευθύς ελησμόνησεν οποίος ήτο. Όστις όμως εγκύψη εις τον τέλειον νόμον της ελευθερίας, και επιμείνη εις αυτόν, ούτος γενόμενος ουχί ακροατής επιλήσμων, αλλ’ εκτελεστής έργου, ούτος θέλει είσθαι μακάριος εις την εκτέλεσιν αυτού.» Ο τρόπος να θυμάστε την αλήθεια είναι να την χρησιμοποιήτε· ο τρόπος να την λησμονήτε είναι να μην την χρησιμοποιήτε. Γεμίστε την καρδιά σας με την αλήθεια και έπειτα αφήστε την να αναβλύζη. Θα είσθε πάντοτε ευτυχείς αν κάνετε επισκέψεις στα σπίτια και μιλήτε για τον Ιεχωβά στους ανθρώπους παντού, παράγοντας πολύν καρπό.—Ιάκ. 1:22-25· Ιωάν. 15:8· Παροιμ. 18:4.

8. Γιατί οι εκκλησιαστικές συναθροίσεις είναι πολύ σπουδαίες, και ποιος κίνδυνος υπάρχει στην μη τακτική παρακολούθησι των συναθροίσεων;

⁸ Σήμερα ο Ιεχωβά έχει μια οργάνωσι για να σας βοηθή να θέτετε τον λόγον της αληθείας βαθιά μέσα στην καρδιά σας. Ο Ιεχωβά δίδει πνευματική τροφή σε όλα τα κλήματα που παράγουν καρπό μέσω μελέτης της Γραφής, η δε μελέτη βοηθεί καθώς παρέχεται μέσω της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά σε τακτικές εβδομαδιαίες συναθροίσεις. Αν κανείς νομίζη ότι μπορεί να αντλήση όλη την αναγκαία ωφέλεια από προσωπική μελέτη στο σπίτι, χωρίς να πηγαίνη στις συναθροίσεις και να μελετά μαζί με άλλους, απατά τον εαυτό του. Η εκκλησιαστική συνάθροισις είναι ένα σχοινί σωτηρίας για όλους τους Χριστιανούς. Ο Ιησούς είπε: «Διότι όπου είναι δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το όνομά μου, εκεί είμαι εγώ εν τω μέσω αυτών.» Τι προνόμιο να είναι κανείς παρών μετέχοντας στη διδασκαλία του Χριστού Ιησού! Αυτή είναι η διάταξις του Ιεχωβά μέσω του Χριστού Ιησού. Αλλ’ αν κανείς αρχίζη να σκέπτεται σφαλερά στην καρδιά του για την οργάνωσι του Ιεχωβά, θ’ αρχίση να το δείχνη. Ένα από τα πρώτα εσφαλμένα βήματα είναι η παράλειψις να συνέρχεται τακτικά με άλλους δούλους του Ιεχωβά για μελέτη. Σιγά-σιγά αυτό γίνεται συνήθεια και σ’ ένα χρονικό διάστημα θ’ αναπτυχθή ένα αίσθημα αδιαφορίας ή ανεξαρτησίας. Το άτομο αυτό αρχίζει να λησμονή να επισκέπτεται τακτικά άλλους στην υπηρεσία αγρού για να ειπή τα αγαθά νέα και να δοξάση τον Ιεχωβά. Εκείνο που πράττει δεν γίνεται πια ολόψυχα.—Ματθ. 18:20.

9. (α) Τι γίνεται μ’ εκείνους που δεν λαμβάνουν ολόψυχα την πνευματική τροφή μαζί με τον Χριστό; (β) Ποιες προσπάθειες πρέπει να γίνουν τώρα από τους «σωζομένους»; (γ) Εν σχέσει με την εκκλησία, τι θα κάνουν εξακολουθητικά οι ολόψυχοι εργάται;

⁹ Ακόμη και αν έχη κανείς μετάσχει για ένα χρονικό διάστημα της πνευματικής τροφής μαζί με τον Χριστό Ιησού, αν παύση να είναι αφωσιωμένος με όλη του την καρδιά, γρήγορα ή αργά θα βρεθή έξω από την οργάνωσι του Ιεχωβά, πνευματικώς ασθενής και, τελικά, όμοιος με κλήμα που αποκόπτεται επειδή δεν παράγει καρπό. Θα είναι όπως εκείνοι που αναφέρονται από τον Ιησού στο κατά Λουκάν 13:25-27: «Αφού σηκωθή ο οικοδεσπότης και αποκλείση την θύραν, και αρχίσητε να στέκησθε έξω, και να κρούητε την θύραν, λέγοντες, Κύριε, Κύριε, άνοιξον εις ημάς· και εκείνος αποκριθείς σας είπη, Δεν σας εξεύρω πόθεν είσθε· τότε θέλετε αρχίσει να λέγητε, εφάγομεν έμπροσθέν σου και επίομεν, και εν ταις πλατείαις ημών εδίδαξας. Και θέλει ειπεί, Σας λέγω, δεν σας εξεύρω πόθεν είσθε· φύγετε απ’ εμού, πάντες οι εργάται της αδικίας.» Πού ήσαν αυτοί; Έπρεπε να είναι μέσα μαζί με τον «οικοδεσπότη». Πράγματι, σχετικώς «ολίγοι» από εκείνους που κάποτε παρηκολούθησαν συναθροίσεις στις ημέρες των αποστόλων εξακολούθησαν να το πράττουν αυτό τακτικά δια μέσου των ετών. Σήμερα το υπόμνημα μερικών ατόμων είναι όμοιο. Η κατάστασις της καρδιάς φανερώνεται κάποτε. Συχνά εκείνοι που έχουν τα περισσότερα μειονεκτήματα, όπως φυσικές ανικανότητες, μακρές αποστάσεις να διανύσουν με κακό καιρό, ή οικογενειακή εναντίωσι, είναι εκείνοι που παρευρίσκονται πάντοτε στις συναθροίσεις, ενώ άλλοι που μπορεί να κατοικούν κοντά σ’ έναν τόπο συναθροίσεως ή να έχουν ένα αυτοκίνητο για να κυκλοφορούν, δεν θέλουν να καταβάλουν καμμιά προσπάθεια και έρχονται μόνο σπασμωδικώς. Ποιοι θα κατορθώσουν ν’ αποκτήσουν αιώνια ζωή; «Είπε δε τις προς αυτόν, Κύριε, ολίγοι άρα είναι οι σωζόμενοι; Ο δε είπε προς αυτούς, Αγωνίζεσθε να εισέλθητε δια της στενής πύλης· διότι πολλοί, σας λέγω, θέλουσι ζητήσει να εισέλθωσι, και δεν θέλουσι δυνηθή.» Εκείνοι που αγωνίζονται με όλη τους την ψυχή μελετούν τακτικά και μετέχουν της πνευματικής τροφής στις συναθροίσεις και έτσι παραμένουν ισχυροί. Δεν εγκαταλείπουν το να συνέρχωνται τακτικά για να παρακινούν τους άλλους σε αγάπη και καλά έργα. Κάθε τι που σχετίζεται με τις εκκλησίες είναι σπουδαίο, και όλοι πρέπει ναι συμμετέχουν σε κάθε λεπτομέρεια, έχοντας τις Αίθουσες Βασιλείας και άλλους τόπους συναθροίσεων στην πιο καλή κατάστασι για να χρησιμεύουν ως κέντρα ευτυχισμένης, καθαρής λατρείας. Συμβάλλετε στην υποστήριξί των. Υποδεχθήτε τον ξένον θερμά.—Λουκ. 13:23, 24· Εβρ. 10:24, 25.

ΕΡΓΟΝ ΤΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ

10. Ποια είναι η υποχρέωσις του επισκόπου της εκκλησίας στον χειρισμό πνευματικής τροφής;

¹⁰ Οι συναθροίσεις μελέτης είναι ένας τόπος διατροφής για τα πρόβατα του Κυρίου. Σ’ εκείνους που είναι διωρισμένοι να ασχολούνται με την επίβλεψι των συναθροίσεων δίδεται περιπλέον έργο που αξίζει την ολόκαρδη προσοχή τους. Ο επίσκοπος προετοιμάζει κάθε μέρος του έργου προσεκτικά. Γνωρίζει ότι απαιτείται χρόνος για να εκτελεσθούν τα πράγματα καλά και σκοπίμως θέτει κατά μέρος τον απαιτούμενο χρόνο. Η σπουδαιότης τού να διατρέφωνται τα πρόβατα καλά ετονίσθη από τον Ιησούν στον Σίμωνα Πέτρο, έναν ήδη ολόψυχον εργάτην, και αναγράφεται για την καθοδηγία των επισκόπων στις εκκλησίες των μαρτύρων του Ιεχωβά σήμερα. Οποιαδήποτε αδιαφορία για τη διευθέτησι κατάλληλης διατροφής των προβάτων μέσω των συναθροίσεων θα δείξη όχι απλώς έλλειψι αγάπης για τα πρόβατα, αλλά και έλλειψι αγάπης για τον Κύριο, διότι, όταν μιλούσε στον Πέτρο, ο Ιησούς ερώτησε τρεις φορές αν τον αγαπούσε ο Πέτρος. Αγάπη για τον Κύριο, το Χριστό Ιησού, παρακινεί εξακολουθητικά τους δούλους στο έργον των για τα πρόβατα.—Ιωάν. 21:15-17.

11. Ποιες ιδιότητες βρίσκονται σε ολόψυχους επισκόπους;

¹¹ Αυτή η ολόκαρδη αφοσίωσις συνδέεται άμεσα με ανιδιοτέλεια και προθυμία. Η αγάπη είναι ανιδιοτελής και θερμή. Ως αληθινός υποποιμήν ο επίσκοπος βοηθεί στοργικά τα πρόβατα να βαστάζουν τα ασθενήματά τους, μη αρέσκοντας μόνο στον εαυτό του με ό,τι είναι ή πιο εύκολη πορεία. Όπως ο Παύλος θα πήτε: «Ελεύθερος ων πάντων, εις πάντας εδούλωσα εμαυτόν.» Και υπηρετείτε «μη αναγκαστικώς, αλλ’ εκουσίως· . . . προθύμως»· «Μη αποβλέπετε έκαστος τα εαυτού, αλλ’ έκαστος και τα των άλλων.» Ως υπηρέτης δεν θέτετε τις προσωπικές ή κοινωνικές υποθέσεις πριν από τα διακονικά καθήκοντα, αλλά φροντίζετε για τα συμφέροντα των αδελφών σας και εκδηλώνετε το ίδιο φρόνημα με τον ταπεινό Χριστό Ιησού.—1 Κορ. 9:19· 1 Πέτρ. 5:2, 3· Φιλιππησ. 2:3-8· Ρωμ. 15:1.

12. Με το παράδειγμα του Μεγάλου Ποιμένος ενώπιόν των, ως πού θα φθάσουν οι πιστοί υποποιμένες προς το συμφέρον των προβάτων;

¹² Σεις υποποιμένες, θυμηθήτε τον Χριστό, τον οποίον ο απόστολος Παύλος προσδιορίζει ως «τον μέγαν ποιμένα των προβάτων δια του αίματος της αιωνίου διαθήκης, τον Κύριον ημών Ιησούν.» Το αίμα του εχύθη χάριν των προβάτων του. Έτσι ο Ιησούς έδωσε το παράδειγμα φθάνοντας το ακρότατο όριο στην αγάπη του για τα πρόβατα. Ένας μισθωτός θα φύγη όταν έρχεται ο κίνδυνος στα πρόβατα, αλλ’ οι αληθινοί υποποιμένες θα μιμηθούν τον Χριστό Ιησού και θα δαπανήσουν όλο εκείνο που έχουν, αν είναι ανάγκη, προς το συμφέρον των προβάτων, οτιδήποτε και αν συμβή. Ειδικά στις κομμουνιστικές χώρες τώρα υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να είναι κανείς επίσκοπος, αλλά οι αφιερωμένοι υποποιμένες δεν έχουν οπισθοχωρήσει. Βλέπουν τις ευθύνες των, όπως κάνουν όλοι οι αληθινοί υποποιμένες, αγρυπνώντας για τις ψυχές και δίδοντας λόγον στον Μεγάλο Ποιμένα Χριστό Ιησού.—Εβρ. 13:17, 20· Ιωάν. 10:11-13.

ΟΛΟΨΥΧΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

13. Ποια πρέπει να είναι η στάσις όλων σε μια εκκλησία απέναντι του διωρισμένου επισκόπου;

¹³ Και ποια πρέπει να είναι η στάσις όλων στην εκκλησία απέναντι του διωρισμένου επισκόπου; Πρέπει να υπάρχη πλήρης συνεργασία για την εκπλήρωσι όλων όσα έδωσε ο Ιεχωβά για να εκτελεσθούν. Οι υπηρέται δεν μπορούν να κάμουν όλη την υπηρεσία του αγρού, αλλ’ αναλαμβάνουν την ηγεσία. Στην ενότητα υπάρχει δύναμις, η οποία χρειάζεται για να παραχθή καρπός προς δόξαν του ονόματος του Ιεχωβά. Ο κόσμος σήμερα δεν έχει ενότητα και ο καθένας φαίνεται να προσπαθή να δη πόσο λίγη εργασία μπορεί να κάμη και να περάση. Αντιθέτως το έργο και η συνεργασία των μαρτύρων του Ιεχωβά, οι οποίοι εκτελούν τα καθήκοντά των υπό την διεύθυνσι των διωρισμένων επισκόπων, παρατηρούνται με έκπληξι από τον κόσμο. Η Διεθνής Συνέλευσις του 1958 «Το Θείον Θέλημα» ήταν ένα εξέχον παράδειγμα, αλλά το ίδιο είναι και κάθε άλλη συνάθροισις ή δράσις. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά ακολουθούν την οδηγία: «Πείθεσθε εις τους προεστώτάς σας, και υπακούετε.» Στο έργον των προστασίας των προβάτων, οι επίσκοποι επισκέπτονται και νουθετούν πνευματικώς τους ασθενεστέρους, ελπίζοντας έτσι να σώσουν ζωές. Κανείς που τον επισκέπτονται έτσι δεν πρέπει να θίγεται, αλλά πρέπει μάλλον να εκτιμά τις προσπάθειες που γίνονται ως πράξεις μεγάλης αγάπη, και ν’ ανταποκρίνεται. Αν ήρχετο ο «μέγας ποιμήν», ο Χριστός Ιησούς ο ίδιος, θα εδέχεσθε τη συμβουλή του· γιατί, λοιπόν, να μη δεχθήτε τη συμβουλή των αντιπροσώπων του υποποιμένων; Συνεργασθήτε θερμά με τους επισκόπους στο έργον των μεταξύ του ποιμνίου, «δια να κάμνωσι τούτο μετά χαράς, και μη στενάζοντες· διότι τούτο δεν σας ωφελεί»—Εβρ. 13:17.

14. (α) Αν η δράσις κάποιου αποδεικνύη ότι είναι χλιαρός, τι πρέπει να κάμη αυτός σύμφωνα με τα λόγια του Χριστού στην Αποκάλυψι 3:15-19; (β) Τι θα γίνη με τους χλιαρούς εκείνους, που έχουν μερισμένες καρδιές;

¹⁴ Ο Χριστός, προγνωρίζοντας ότι μερικοί θα έπιπταν σε μια κατάστασι αδιαφορίας ή χλιαρότητος και, απομακρύνοντας τα μάτια τους από το ν’ αποβλέπουν προσεκτικά στον «τελειωτήν της πίστεως» ημών, θα τα έστρεφαν στα πλούτη και στον υλισμό, ωδήγησε τον Ιωάννη να γράψη στην εκκλησία της Λαοδίκειας: «Εξεύρω τα έργα σου, ότι ούτε ψυχρός είσαι ούτε ζεστός· είθε να ήσο ψυχρός ή ζεστός· ούτως, επειδή είσαι χλιαρός, και ούτε ψυχρός ούτε ζεστός, μέλλω να σε εξεμέσω εκ του στόματός μου. Διότι λέγεις, Ότι πλούσιος είμαι, και επλούτησα, και δεν έχω χρείαν ουδενός, και δεν εξεύρεις ότι συ είσαι ο ταλαίπωρος, και ελεεινός, και πτωχός, και τυφλός, και γυμνός· συμβουλεύω σε να αγοράσης παρ’ εμού χρυσίον δεδοκιμασμένον εκ πυρός, δια να πλουτήσης· και ιμάτια λευκά, δια να ενδυθής, και να μη φανερωθή η αισχύνη της γυμνότητός σου· και χρίσον τους οφθαλμούς σου με κολλούριον, δια να βλέπης. Εγώ όσους αγαπώ, ελέγχω και παιδεύω· γενού λοιπόν ζηλωτής και μετανόησον.» Όλοι οι Χριστιανοί σήμερα πρέπει να είναι άγρυπνοι για να μην υπάρχη αυτή η κατάστασις, αλλά τούτο ιδιαίτερα είναι το καθήκον των επισκόπων. Τώρα είναι ο καιρός για να ζητούμε τη βασιλεία πρώτα, να είμεθα αληθινά αφιερωμένοι. Η χλιαρότης είναι αποκρουστική για τον Χριστό. Αν κάποιοι ωλισθήσατε στη χλιαρότητα, γρήγορα αλλάξτε κατάστασι καρδιάς. Δεχθήτε τη βοήθεια ενός επισκόπου. Χρίσατε τους οφθαλμούς σας με το πνευματικό κολλύριο της αληθείας και λάβετε διαυγή όρασι των συμφερόντων του Νέου Κόσμου. Ευρήκατε τον μεγάλο θησαυρό της Βασιλείας· μην τον χάνετε τώρα. Μετανοήστε και γίνετε ζηλωταί. Να μη βρεθήτε με διχασμένη καρδιά σαν τον αρχαίον Ισραήλ, τον οποίον ο Ιεχωβά έκρινε ένοχον και τον απέρριψε. «Πάντων δε το τέλος επλησίασε· φρονίμως λοιπόν διάγετε, και αγρυπνείτε εις τας προσευχάς.» «Εαυτούς εξετάζετε, αν ήσθε εν τη πίστει· εαυτούς δοκιμάζετε»—Αποκάλ. 3:15-19· 1 Πέτρ. 4:7· 2 Κορ. 13:5· Ωσηέ 9:17· 10:2.

15. (α) Ποιες ερωτήσεις που παρουσιάζονται εδώ μπορούν να σας βοηθήσουν να ‘εξετάζετε εαυτούς αν ήσθε εν τη πίστει’; (β) Πώς δείχνετε ότι αγαπάτε τον Ιεχωβά με όλη σας την καρδιά;

¹⁵ Ο χώρος εδώ δεν θα επιτρέψη να εκθέσωμε όλους τους τρόπους με τους οποίους ένας δούλος του Ιεχωβά αποδεικνύει την ολόκαρδη αφοσίωσί του στα συμφέροντα του Νέου Κόσμου. Μπορείτε να ‘δοκιμάσετε εαυτούς αν ήσθε εν τη πίστει’ εξετάζοντας τι κάνετε. Στη θεοκρατική οργάνωσι σήμερα προσφέρεται μια ποικιλία καθηκόντων και προνομίων υπηρεσίας. Είσθε συνταυτισμένος με μια εκκλησία; Συνεργάζεσθε μαζί της ολόψυχα. Είσθε διωρισμένος ως επίσκοπος ή διακονικός υπηρέτης; Εργάζεσθε με αγάπη. Διευθύνετε ένα κέντρον υπηρεσίας; Βάλετε την καρδιά σας σ’ αυτό. Έχετε να προετοιμάσετε συναθροίσεις; Είσθε διωρισμένος σε καθήκοντα σε μια συνέλευσι; Μελετάτε; Κηρύττετε «κατ’ οίκους»; Κάνετε επανεπισκέψεις πάντοτε οπουδήποτε βρίσκονται ενδιαφερόμενοι άνθρωποι; Επανέρχεσθε να δήτε κάποιον που δεν ήταν στο σπίτι την πρώτη φορά που εκάματε επίσκεψι; Έχετε τέκνα να εκπαιδεύσετε για ζωή στο Νέο Κόσμο; Έχετε αρχεία υπηρεσίας για να τα τηρήτε με τάξι; Υπάρχουν ευκαιρίες για συμπτωματικό κήρυγμα; Υπερασπίζετε την τιμή του Ιεχωβά σε κάθε περίπτωσι; Στην θυσία σας αίνου προς τον Ιεχωβά δίδετε το καλύτερο που έχετε; Θυμηθήτε τη θυσία του Άβελ. Όταν πρέπει να εκτελεσθή ειδικό έργο σε περιωρισμένο χρόνο, ανταποκρίνεσθε με όλη σας την καρδιά; Θυμηθήτε τον Νώε που κατεσκεύαζε την κιβωτό. Όταν υπάρχη πρόσκλησις να πάτε εκεί που η ανάγκη είναι μεγάλη, συλλογίζεσθε τον Αβραάμ; Όταν αντιμετωπίζετε τις παγίδες του υλισμού, κάνετε σοφή εκλογή όπως ο Μωυσής. Είναι η ζωή σας σε κίνδυνο από τον εναντιούμενο εχθρό; Να είσθε άφοβοι όπως ο Γεδεών. Έχετε ένα φυσικό μειονέκτημα που εμποδίζει την υπηρεσία σας; Να είσθε, ωστόσο, ολόκαρδα αφωσιωμένοι όπως ο τυφλός Σαμψών. Είσθε ένας νεαρός δούλος του Ιεχωβά εκλέγοντας το έργο της ζωής σας; Θυμηθήτε τα παραδείγματα του Σαμουήλ και της θυγατρός του Ιεφθάε. Υπήρξατε πολλά έτη στην υπηρεσία; Συνεχίστε ζηλωταί όπως ο Δαβίδ. Εφ’ όσον υπάρχουν σπίτια για να επισκέπτεσθε στο έργο της διδασκαλίας, τι θα κάμετε; Κηρύττετε όπως εκήρυττε ο Χριστός Ιησούς. Κάθε έργο που διανοίγει ενώπιόν σας ο Ιεχωβά μέσω της οργανώσεώς του αξίζει την αμέριστη προσοχή σας. Κάθε τι που σας ανατίθεται είναι προνόμιο. Κάθε καθήκον είναι σπουδαίο. Αν τον αγαπάτε με όλη σας την καρδιά, οτιδήποτε πράττετε, θα ‘εργάζεσθε εκ ψυχής ως εις τον Ιεχωβά’.—Εβρ. 13:12-15· Κολ. 3:23, ΜΝΚ.