«Νόμοι της Φύσεως»

«Υπάρχουν νόμοι της φύσεως», λέγει ο Χαλ Μπόρλαντ στο βιβλίο του Αυτός ο Λόφος, Αυτή η Κοιλάς, «τους οποίους αμφιβάλλω αν θα κατανοήσωμε ποτέ. Πάρετε ένα τόσο απλό θέμα, όπως είναι η ιδιότης περιελίξεως των κλημάτων, που αναρριχώνται συστρέφοντας τα ευλύγιστα κλωνάρια των γύρω σ’ ένα ισχυρότερο στήριγμα, όπως και τα μπιζέλια μας που αναρριχώνται στους στύλους που τοποθετούμε γι’ αυτά. Στο Βόρειο Ημισφαίριό μας αυτά στρέφονται, με λίγες εξαιρέσεις, αντίθετα από τους δείκτας του ωρολογίου. Γιατί να γίνεται έτσι; . . . Κυκλωνικές θύελλες, όπως οι καταιγίδες, κινούνται κατά την ιδίαν διεύθυνσι καθώς περνούν πάνω από τις ακτές στροβιλιζόμενες από τη Φλόριντα και την Καραϊβική. Και το νερό κατερχόμενο με περιδίνησι από το νεροχύτη της κουζίνας ή μέσω της βάσεως ενός φράγματος συνήθως κάνει την ίδια κίνησι αντίθετα προς τους δείκτας του ωρολογίου.

»Είναι καθ’ όλα εν τάξει να λέτε ότι αυτό είναι ένα αποτέλεσμα της περιστροφής της γης και να βρίσκετε άλλα παράλληλα φαινόμενα ακόμη μάλιστα προσδίδει κάποιο ύφος λογικεύσεως το να λέτε ότι στο Νότιο Ημισφαίριο η περιέλιξις είναι συνήθως αντιθέτου διευθύνσεως. Αυτά είναι γεγονότα, όχι απαντήσεις που τερματίζουν το ζήτημα. Αυτός είναι ο τρόπος κατά τον οποίον τα πράγματα συμβαίνουν, όχι το γιατί συμβαίνουν. Είναι μια άγρια περιπλοκάδα ενήμερη της περιστροφής της γης; Ένας κλώνος μπιζελιού έχει προικισθή τόσο μ’ αυτή τη γνώσι, ώστε να μη μπορώ να τον υποχρεώσω να συστρέφεται κατ’ άλλον τρόπον; Εγκλείεται τέτοια γνώσις στον ίδιο το σπόρο; Τους ανέμους μπορώ να τους καταλάβω καθώς και την αναπόφευκτη κατεύθυνσί τους. Τα κλήματα όμως είναι κάτι άλλο. Τα κλήματα είναι ζώντα αντικείμενα, όχι αέρας που ωθείται σ’ αυτή ή την άλλη κατεύθυνσι από εξωτερικές δυνάμεις. Όχι, υπάρχει πίσω απ’ αυτό κάποιος νόμος, κάποια πορεία της ζωής, κάποια αναγκαιότης στη φύσι, που μπορώ να αναγνωρίσω άλλά όχι να κατανοήσω εξ ολοκλήρου.»