Συγκλονιστικός Θρησκευτικός Διωγμός στη Μαλάουι

ΑΙΦΝΙΔΙΩΣ ξέσπασε πάλι διωγμός μιας γεμάτης ζήλο θρησκευτικής μειονότητος. Άστραψε με μια βία και κτηνωδία που μπορεί κανείς να την συσχετίση περισσότερο με τους Σκοτεινούς Αιώνες παρά με το τελευταίο τρίτο αυτού του εικοστού αιώνος. Στη διάρκεια του έτους που μόλις έληξε, επυρπολήθησαν ως το έδαφος ή οπωσδήποτε κατεστράφησαν σπίτια, καταστήματα και τόποι λατρείας χιλιάδων αφιερωμένων Χριστιανών διότι προσπαθούσαν να ζουν σε αρμονία με την Αγία Γραφή. Εληστεύθησαν, χίλιες και πλέον γυναίκες εβιάσθησαν, άνδρες εδάρησαν μέχρις αναισθησίας και μερικοί από αυτούς εθανατώθησαν. Πού; Στην Μαλάουι, μια στενή, περιβαλλόμενη από στερεά γη χώρα στην Κεντρική Αφρική, κάπου προς τα νοτιοανατολικά.

Ναι, σ’ αυτό τα νέο έθνος των τεσσάρων περίπου εκατομμυρίων κατοίκων, που ήταν προηγουμένως γνωστό ως Νυασαλάνδη, λαμβάνει χώρα αυτός ο συγκλονιστικός θρησκευτικός διωγμός. Στη Λιλόνγκουε, στην κεντρική Μαλάουι, 170 κατοικίες αυτών των Χριστιανών κατεκάησαν σε τρεις νύχτες. Στην περιφέρεια Φορτ Τζόνστον, λίγο προς νότον, 34 κατοικίες και 18 καταστήματα τροφίμων κατεκάησαν κατά τα τέλη Οκτωβρίου. Στο Μπαλάμε στις 27 Οκτωβρίου τα σπίτια όλων των Χριστιανών δύο εκκλησιών κατεκάησαν ενώ αυτοί, καθώς και οι γυναίκες, απεγυμνώθησαν από τα φορέματά των και εδάρησαν κτηνωδώς. Σε μερικούς από αυτούς τους τόπους οι διώκται χρησιμοποίησαν φορτηγά αυτοκίνητα για να μεταφέρουν τα έπιπλα και σκεύη που εδήμευσαν από τις κατοικίες αυτών των Χριστιανών προτού τις καταστρέψουν.

Ένας περιοδεύων διάκονος στη χώρα έγραψε: «Στις 27 Οκτωβρίου μου ελήστευσαν όλα τα αγαθά μου . . . Την σύζυγό μου κι εμένα μας έδειραν άσχημα. Τα σπίτια εκατοντάδων Χριστιανών αδελφών μας κατεστράφησαν. Πολλοί τόποι λατρείας κατεδαφίσθησαν.»

Σ’ ένα μέρος μερικοί από αυτούς τους Χριστιανούς εδάρησαν σε βαθμό αναισθησίας κι ένας από αυτούς ετοποθετήθη επάνω σ’ ένα σωρό από ξύλα, στα οποία έβαλαν κατόπιν φωτιά, όλα δε αυτά με την παρακίνησι ενός μέλους του κοινοβουλίου της Μαλάουι. Αλλά κατόπιν αυτός ο πολιτικός άρχισε να σκέπτεται πάλι το ζήτημα και κατέβασε βιαστικά τον ευρισκόμενο σε αναισθησία Χριστιανό από τη φωτιά.

Σ’ ένα άλλο τόπο μια νύχτα ένας όμιλος από αυτούς τους Χριστιανούς αφυπνίσθη από τους αξιωματούχους του Κόμματος του Κογκρέσσου. Οι άνδρες εδάρησαν και εμαστιγώθησαν με ράβδους και πάνγκας [πελέκεις] και κατόπιν υπεχρεώθησαν να παραστούν μάρτυρες του βιασμού δέκα γυναικών των. Δύο από τις γυναίκες ήσαν έγκυοι, η μία δε από αυτές ως αποτέλεσμα τούτου αργότερα απέβαλε.

Αργότερα τον Οκτώβριο ένας μεγάλος αριθμός Χριστιανών γυναικών από την περιοχή της Μλάνγε υπέστησαν επίθεσι και εβιάσθησαν, και στις 25 Οκτωβρίου 1967, μία δεκαπενταετής κόρη στο Χωρίον Μκουβίλα, επειδή ηρνήθη να κάμη συμβιβασμό στις θρησκευτικές της πεποιθήσεις, εδέθη σ’ ένα δένδρο και εβιάσθη έξη φορές. Το πόσο σαδισταί ήσαν αυτοί οι διώκται μπορεί να φανή από το γεγονός ότι σε μια Χριστιανή έβαλαν ακόμη μέσα της με μια βία ένα ξύλινο πώμα.

Ο συγκλονιστικός διωγμός έστειλε πολλούς από αυτούς τους Χριστιανούς σε νοσοκομείο και τουλάχιστον πέντε από αυτούς εφονεύθησαν ως το τέλος Νοεμβρίου 1967. Εκατοντάδες διέφυγαν στη θαμνώδη έρημο για ασφάλεια ενώ κατά γράμμα χιλιάδες άλλοι ζήτησαν καταφύγιο στη γειτονική Πορτογαλική επαρχία της Μοζαμβίκης, όπου τους προσεφέρθη τροφή και στέγη.

Η εφημερίς Τάιμς της Μπλάνταϊρ, κυριωτέρας βιομηχανικής πόλεως της Μαλάουι, που βρίσκεται στο νότιο τμήμα της χώρας, στο φύλλο της 9ης Νοεμβρίου, έγραφε ότι 3.000 από αυτούς τους Χριστιανούς θα εμφανισθούν στο δικαστήριο της Λιλόνγκουε, με την κατηγορία ότι είναι μέλη μιας παρανόμου εταιρίας. Δύο ιεραπόστολοι, για να επαληθεύσουν αυτή την είδησι επεσκέφθησαν την Λιλόνγκουε. Εκεί βρήκαν 2.400 από αυτούς στη φυλακή κι επληροφορήθησαν ότι πέντε βρέφη εγεννήθησαν εκεί και ότι 800 Χριστιανοί εκρατούντο στα αστυνομικά τμήματα. Μολονότι πλείστοι από αυτούς είχαν περάσει τη νύχτα κι εκοιμήθηκαν στο ύπαιθρο ενώ έβρεχε, είχαν καλό πνεύμα, και ήσαν αποφασισμένοι να παραμείνουν σταθεροί. Πράγματι, μια τέτοια πίστις είναι άξια επαίνου, αλλ’ άρα γε μια κυβέρνησις, η οποία τους μεταχειρίζεται τόσο βάναυσα, δεν γίνεται η ίδια αντικείμενο καταισχύνης ενώπιον του κόσμου;

Ποιοι Είναι τα Θύματα;

Αυτά τα διωκόμενα θύματα ανήκουν σ’ ένα όμιλο θρησκευτικής μειονότητος, που είναι γνωστοί ως Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά, και οι οποίοι έχουν επισύρει την παγκόσμιον προσοχή για την ισχυρή πίστι των που βασίζεται στην Αγία Γραφή. Χωρίς αμφιβολία γνωρίζετε μερικούς μάρτυρας του Ιεχωβά στην κοινότητά σας και έχετε παρατηρήσει ότι θέτουν τη θρησκεία των πρώτα στη ζωή των, ακριβώς όπως συνέστησε ο Ιησούς να κάνουν οι ακόλουθοί του, όταν είπε: «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού, και την δικαιοσύνην αυτού.» (Ματθ. 6:33) Το ίδιο αληθεύει και για τους μάρτυρας του Ιεχωβά στη Μαλάουι.

Αυτοί οι Χριστιανοί ευρίσκονται στην Μαλάουι από την εποχή του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και έχουν οργανωθή για το κήρυγμα ‘τούτου του ευαγγελίου της βασιλείας’ από το 1933 από την Εταιρία Σκοπιά. (Ματθ. 24:14) Ως τον Αύγουστο 1967, υπήρχαν 18.519 Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά στη Μαλάουι, οι οποίοι διεξήγαν δραστηρίως το εκπαιδευτικό των έργο με σχετικώς μικρή παρέμβασι. Όταν είχαν την Περιφερειακή των Συνέλευσι «Μαθητεύσεως» το καλοκαίρι του 1967, παρευρέθησαν και άκουσαν μ’ ενδιαφέρον ένα σύνολο 25.830 ατόμων, ή 7.000 και πλέον περισσότεροι από τους Μάρτυρας στη χώρα. Μεταξύ των παρευρισκομένων υπήρχαν κυβερνητικοί παρατηρηταί, στους οποίους δεν μπορούσε παρά να κάμη εντύπωσι η αγάπη, η ενότης και η ειρηνικότης που εξεδηλώνετο από τους Μάρτυρας, καθώς πολλές χιλιάδες άτομα από διάφορες φυλές ανεμιγνύοντο μαζί ακριβώς όπως μια μεγάλη οικογένεια.

Γιατί ο Διωγμός;

Εφόσον αυτός είναι ο τρόπος που συμπεριφέρονται οι μάρτυρες του Ιεχωβά, γιατί, λοιπόν, όλος αυτός ο βίαιος διωγμός των στη Μαλάουι; Ένας από τους κυρίους λόγους είναι ότι οι Μάρτυρες αρνούνται ν’ αγοράσουν δελτίον μέλους του Κόμματος του Κογκρέσσου της Μαλάουι, καθώς, επίσης, αρνούνται ν’ αγοράσουν και να φέρουν εμβλήματα με τη φωτογραφία του Προέδρου της Μαλάουι, Δρος Χ. Καμούζου Μπάντα. Άλλες θρησκευτικές οργανώσεις, Καθολικές, Προτεσταντικές και Μουσουλμανικές, όλες υπεχώρησαν στην πίεσι προς αυτή την κατεύθυνσι, αλλά όχι οι μάρτυρες του Ιεχωβά. Γιατί; Διότι είναι αυστηρά προσκολλημένοι στον Λόγο του Θεού.

Ως Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά ακολουθούν το παράδειγμα του Υιού του Θεού, Ιησού Χριστού, ο οποίος παρέμεινε ελεύθερος από την πολιτική της εποχής του. Αυτός είπε ότι οι ακόλουθοί του «εκ του κόσμου δεν είναι, καθώς εγώ δεν είμαι εκ του κόσμου.» (Ιωάν. 17:16) Και ενώπιον του Ποντίου Πιλάτου, Ρωμαίου πολιτικού κυβερνήτου της Ιουδαίας, εβεβαίωσε: «Η βασιλεία η εμή δεν είναι εκ του κόσμου τούτου· εάν η βασιλεία η εμή ήτο εκ του κόσμου τούτου, οι υπηρέται μου ήθελον αγωνίζεσθαι, δια να μη παραδοθώ εις τους Ιουδαίους· τώρα δε η βασιλεία η εμή δεν είναι εντεύθεν.» (Ιωάν. 18:36) Προηγουμένως, όταν οι Ιουδαίοι θέλησαν να τον πάρουν και να τον κάμουν βασιλέα, εκείνος διέφυγε και απεσύρθη μόνος σ’ ένα όρος.—Ιωάν. 6:15.

Ναι, ο Ιησούς εκήρυττε και έδινε την υποταγή του στην «βασιλείαν των ουρανών,» «την βασιλείαν του Θεού.» Ακολουθώντας στα βήματα του Ιησού ως ειλικρινά αφιερωμένοι Χριστιανοί, οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν έχουν άλλη εκλογή από το να μείνουν αποχωρισμένοι, ‘αμόλυντοι από του κόσμου.’ Εφόσον αυτοί μπορούν να δώσουν την υποταγή των μόνο στον Ιεχωβά Θεό και στη βασιλεία του, αισθάνονται ότι έχουν υποχρέωσι ν’ απέχουν από το να συμμετέχουν σε οποιαδήποτε ενέργεια, η οποία δίνει τέτοια αφοσίωσι σε πολιτικούς ηγέτας. Έτσι παραμένουν ουδέτεροι στις πολιτικές υποθέσεις της Μαλάουι, όπως παραμένουν ουδέτεροι και όσον αφορά τις πολιτικές υποθέσεις κάθε άλλης χώρας στην οποία συμβαίνει να ζουν. Εξαιτίας αυτής της Χριστιανικής ουδετερότητάς των διώκονται στη Μαλάουι.—Ματθ. 4:17· Μάρκ. 1:15· Ιακ. 1:27.

Ποιοι Είναι οι Διώκται;

Ο λαός της Μαλάουι είναι γνωστός ως ένας ειρηνόφιλος λαός, και γνωρίζει ότι οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά αγαπούν, επίσης, την ειρήνη. Γιατί, λοιπόν, ο διωγμός; Οφείλεται στο εθνικιστικό πνεύμα το οποίο εφλόγισε πολλούς από τους κατοίκους της χώρας, ειδικά τη νεολαία, που είναι τα μέλη της Ενώσεως της Νεολαίας. Έχουν κάποια ομοιότητα με την Εθνικοσοσιαλιστική Νεολαία, η οποία διέπραξε τόσες διαρπαγές εναντίον των Ιουδαίων, όταν ήταν ο Χίτλερ στην εξουσία στη Γερμανία, και με τους Ερυθρούς Φρουρούς, οι οποίοι ετρομοκράτησαν στην Κομμουνιστική Κίνα τόσο πολλούς οι οποίοι, κατά την αντίληψί των, δεν ήσαν αρκετά εθνικισταί. Για να είσθε καλοί πολίται, στα μάτια αυτών των ομίλων, δεν αρκεί να πληρώνετε φόρους και να υπακούετε σ’ όλους τους νόμους της χώρας, πράγμα που εκτελούν πιστά οι μάρτυρες του Ιεχωβά, αλλά ο καθένας οφείλει τώρα να γίνη μέλος του Κόμματος του Κογκρέσσου της Μαλάουι και να το αποδείξη με το ν’ αγοράση ένα δελτίο μέλους και να φορή ένα σήμα που φέρει την φωτογραφία του Προέδρου Χ. Καμούζου Μπάντα.

Ακόμη πολλούς μήνες προτού η Μαλάουι αποκτήση την ανεξαρτησία της στις 6 Ιουλίου 1964, οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά, από τον Ιανουάριο ως τον Μάρτιο του 1964, έλαβαν πείρα ενός κύματος κτηνώδους βίας και ανηλεούς διωγμού εξαιτίας της στάσεως των σ’ αυτό το ζήτημα. Εκείνη την εποχή 1.081 κατοικίες των και 100 και πλέον Αίθουσες των Βασιλείας επυρπολήθησαν ή εκρημνίσθησαν. Επίσης, 588 αγροί από αραβόσιτο, κεχρί, φασόλια, κασάβα και βαμβάκι κατεστράφησαν. Πολλοί Μάρτυρες εισήχθησαν στο νοσοκομείο, γυναίκες είχαν βιασθή, και οκτώ Μάρτυρες πέθαναν από ξυλοδαρμό ή εθανατώθησαν απροκαλύπτως. Επί εβδομάδες πολλοί από αυτούς τους διωκομένους Χριστιανούς ήσαν αναγκασμένοι να κοιμούνται στο ύπαιθρο στα δάση της ερήμου μη έχοντας σχεδόν τίποτε να φάγουν, ενώ ώφειλαν να υφίστανται τις σκληρές συνθήκες της εποχής των βροχών και την απειλή των φιδιών και άλλων θηρίων.

Την εποχή εκείνη οι μάρτυρες του Ιεχωβά στη Μαλάουι μέσω των εκπροσώπων των έκαμαν το καλύτερο για να προσπαθήσουν να πείσουν τους υπευθύνους στις κυβερνητικές θέσεις να λογικευθούν για να θέσουν τέρμα σ’ αυτόν τον βίαιο διωγμό αθώων ανδρών, γυναικών και παιδιών. Σε μια περίπτωσι είχαν μια σύσκεψι με τον τότε Υπουργό των Εσωτερικών, Γιατούτα Τσισίζα (ο οποίος αργότερα εστασίασε εναντίον του προέδρου Δρος Μπάντα, και προσφάτως εφονεύθη από τα όργανα ασφαλείας της Μαλάουι). Αυτός είχε καταστήσει σαφές ότι ήταν πολύ δυσαρεστημένος διότι οι Μάρτυρες ήσαν οι μόνοι οι οποίοι ηρνούντο ν’ αγοράσουν δελτίο μέλους του Κόμματος του Κογκρέσσου της Μαλάουι και είπε στον εκπρόσωπο των Μαρτύρων ότι αν δεν αλλάξη γνώμη «θα εδοκίμαζε την πείρα ενός θλιβερού ατυχήματος.» Και πάλι εδώ εφαίνετο ότι οι Μάρτυρες εδιώκοντο εξαιτίας της ουδετέρας των στάσεως όσον αφορά την εθνική πολιτική.

Εν τούτοις, παρά τον μη ικανοποιητικό τρόπο με τον οποίο έληξε αυτή η συνέντευξις με τον Υπουργό Τσισίζα, καθώς και μια προηγούμενη με τον Πρόεδρο Μπάντα, η κατάστασις για τους Μάρτυρας στη Μαλάουι εβελτιώθη. Οι περισσότεροι μπόρεσαν να επανέλθουν στα χωριά των και να οικοδομήσουν και πάλι τα σπίτια των και τις Αίθουσες των Βασιλείας. Πολλοί από εκείνους, οι οποίοι είχαν κάποτε κακομεταχειρισθή μάρτυρας του Ιεχωβά ήλθαν τώρα και ζήτησαν συγγνώμη, και μερικοί από αυτούς είναι τώρα οι ίδιοι Μάρτυρες. Σ’ αυτήν την περίοδο θα μπορούσε να λεχθή ότι οι Μάρτυρες στη Μαλάουι ‘είχαν ειρήνην, οικοδομούμενοι,’ σχεδόν όπως συνέβη με τους πρώτους Χριστιανούς κάτω από παρόμοιες συνθήκες.—Πράξ. 9:31.

Ένα Απροσδόκητο Γεγονός

Λόγω των λογικών ευνοϊκών συνθηκών κάτω από τις οποίες οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά μπορούσαν να διεξάγουν την διακονική των δράσι στην Μαλάουι στη διάρκεια των ετών 1965 και 1966, ήταν πράγματι ένα απροσδόκητο γεγονός όταν οι Μάρτυρες άνοιξαν το ραδιόφωνό των στις 23 Απριλίου 1967, και άκουσαν τον Πρόεδρο Χ. Καμούζου Μπάντα να επιτίθεται εναντίον των. Σ’ ένα διάγγελμα μήκους μισής περίπου ώρας, στο οποίο συνεζήτησε διάφορα προβλήματα που αντιμετωπίζει το έθνος του, εδαπάνησε το ένα τρίτο του χρόνου για να κάμη μία εκτενή επίθεσι εναντίον των Μαρτύρων. Μεταξύ άλλων εδήλωσε:

«Εταράχθηκα από τις εκθέσεις που έφθασαν στα χέρια μου από όλες σχεδόν τις περιφέρειες, για αυθαίρετη πρόκλησι κατά των υποστηρικτών μου, μελών του Κόμματος του Κογκρέσσου της Μαλάουι, ιδιαιτέρως μελών της Ενώσεως Νεολαίας και των Πρωτοπόρων Νέων από Μάρτυρας του Ιεχωβά. Αυτή η εσκεμμένη πρόκλησις των μελών του κόμματός μου . . . λαμβάνει διάφορες μορφές. Μια μορφή είναι η άρνησις των Μαρτύρων του Ιεχωβά να πληρώσουν φόρους. Αλλά αντί να περιορίζονται απλώς στην άρνηση των να πληρώσουν αυτοί οι ίδιοι φόρους, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά εμποδίζουν ή προσπαθούν να εμποδίσουν άλλους να πληρώνουν φόρους. Και όταν οι αξιωματούχοι του Κόμματος τούς λέγουν να μη προσπαθούν να πουν σε άλλους να μη πληρώνουν φόρους, γίνονται εσκεμμένως υβριστικοί προς τους Ηγέτας του Κόμματος, . . . Μια άλλη μορφή είναι να εμποδίζουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά μέλη του Κόμματος του Κογκρέσσου της Μαλάουι ν’ ανανεώσουν το δελτίο των μέλους ή ν’ αγοράσουν νέο δελτίο μέλους του Κόμματος του Κογκρέσσου της Μαλάουι. Πάλι, όταν οι ηγέται του Κόμματος του Κογκρέσσου της Μαλάουι . . . λέγουν σ’ αυτούς να μην εμποδίζουν τους ανθρώπους ν’ ανανεώσουν τα δελτία των ως μελών του Κόμματος του Κογκρέσσου της Μαλάουι ή ν’ αγοράσουν νέα δελτία, οι μάρτυρες του Ιεχωβά λέγουν, ‘Ναι, θέλω να με δείρετε δεν μπορείτε να με σταματήσετε από το να τους εμποδίζω. Το κάνω αυτό εσκεμμένως για να μπορήτε να με δείρετε, έτσι ώστε να μπορώ να σας καταγγείλω στην αστυνομία.’ . . . Η κυβέρνησις θα προστατεύση κάθε νομοταγή πολίτη από κακοποίησι από οποιονδήποτε και από τον καθένα . . . αλλά δεν θα επιτρέψη στους Μάρτυρας του Ιεχωβά να προκαλέσουν οποιονδήποτε. . . . Θέλω να το καταστήσω αυτό πολύ σαφές. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά πρέπει να παύσουν να προκαλούν άλλους, να προκαλούν τον λαό. Και αν δεν παύσουν και συνεχίζουν να ενεργούν έτσι, τότε δεν πρέπει να παραπονούνται ακόμη και όταν δέρωνται.»

Γνωστοί ότι Καταβάλλουν τους Φόρους Των

Οι κατηγορίες ότι οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά δεν πληρώνουν τους φόρους των και ότι προσπαθούν να εμποδίσουν άλλους από το να πληρώνουν τους φόρους των δεν είναι αληθινές. Επανειλημμένως οι εκδόσεις τονίζουν την Γραφική υποχρέωσι των Χριστιανών να πληρώνουν φόρους όπως απαιτείται από τις κυβερνήσεις αυτού του συστήματος πραγμάτων, διότι ο Ιησούς διέταξε την πληρωμή των φόρων όταν είπε: «Απόδοτε λοιπόν τα του Καίσαρος εις τον Καίσαρα και τα του Θεού εις τον Θεόν.» Έτσι είπε και ο απόστολος Παύλος, όταν έγραψε στους Χριστιανούς της Ρώμης: «Απόδοτε λοιπόν εις πάντας τα οφειλόμενα· εις όντινα οφείλετε τον φόρον, τον φόρον· εις όντινα τον δασμόν, τον δασμόν.»—Ματθ. 22:15-22· Ρωμ. 13:7.

Πράγματι, είναι τόσο καλά γνωστή η φήμη των μαρτύρων του Ιεχωβά στη Μαλάουι ως ανθρώπων, οι οποίοι πληρώνουν τους φόρους των, ώστε, όταν ο Δρ. Μπάντα τους κατηγόρησε ότι δεν πληρώνουν φόρους, πολλά άτομα διεφώνησαν απροκαλύπτως μαζί του. Και ακόμη περισσότερο, αν ένας Χριστιανός μάρτυς ηρνείτο εσκεμμένως να πληρώση φόρους ή επενέβαινε στο να μη πληρώνουν άλλοι τους φόρους των, θ’ απεκόπτετο από την επικοινωνία με την εκκλησία του. Σχετικά με αυτό είναι πράγματι ενδιαφέρον ότι μία από τις ψευδείς κατηγορίες εναντίον του Ιησού Χριστού, του Υιού του Θεού, τον καιρό της συλλήψεώς του ήταν, «Τούτον εύρομεν διαστρέφοντα το έθνος, και εμποδίζοντα το να δίδωσι φόρους εις τον Καίσαρα.» (Λουκ. 23:2) Τώρα η κυβέρνησις της Μαλάουι εξέλεξε ν’ ακολουθήση την ιδία πορεία που ακολούθησαν οι άνδρες εκείνοι οι οποίοι επέφεραν τον θάνατο του Ιησού Χριστού.

Εκείνοι, οι οποίοι είναι εξοικειωμένοι με τους μάρτυρας του Ιεχωβά στη Μαλάουι, αναφέρουν ότι οι Μάρτυρες όχι μόνο καταβάλλουν ευσυνείδητα τους φόρους των, αλλά επωμίζονται, επίσης, το μερίδιο των από τα φορτία των λεγομένων προγράμματος αυτοβοηθείας της κυβερνήσεως με το να βοηθούν στην ανέγερσι σχολείων, νοσοκομείων, και σε άλλα παρόμοια έργα. Πράγματι, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στη Μαλάουι υπήρξαν τόσο υποδειγματικοί στην υποστήριξι αυτών των προγραμμάτων ώστε πολλοί πρόεδροι των χωριών ή φύλαρχοι έχουν επαινέσει δημοσία τους Μάρτυρας για τις ευσυνείδητες προσπάθειές των σ’ αυτά τα ζητήματα. Τους έχουν μάλιστα επαινέσει πολλοί κυβερνητικοί αξιωματούχοι καθώς και αρχές των ιθαγενών ως τους καλυτέρους πληρωτάς φόρων της χώρας. Και όταν ένας Πορτογάλος αξιωματούχος έκαμε έλεγχο σ’ ένα μεγάλο όμιλο εκείνων, οι οποίοι βρέθηκαν αναγκασμένοι να διαφύγουν στη Μοζαμβίκη, διεπίστωσε ότι και ο τελευταίος απ’ αυτούς ήταν σε θέσι να παρουσιάση τις Αποδείξεις του καταβολής Φόρου, εκθέτοντας έτσι ως εσκεμμένως ψευδή την κατηγορία ότι αρνούνται να πληρώσουν φόρους.

Καμμιά Απόδειξις Προκλήσεως

Η κατηγορία ότι οι Μάρτυρες εσκεμμένως προκαλούν άλλους να τους επιτεθούν είναι, επίσης, πραγματικά αστήρικτη. Ενθυμείσθε ότι αυτοί οι εθνικισταί νέοι και άλλοι δεν εσταμάτησαν με το να δείρουν απλώς τους μάρτυρας του Ιεχωβά, αλλά απεκόμισαν τα πράγματα των Μαρτύρων με φορτηγά αμάξια. Κατέκαυσαν τις κατοικίες και τις Αίθουσες Βασιλείας των Μαρτύρων, εβίασαν γυναίκες και ακόμη εφόνευσαν άνδρες. Ασφαλώς απαιτείται σε μεγάλο βαθμό ευπιστία για την κατηγορία ότι οι Μάρτυρες εσκεμμένως επροκάλεσαν αυτές τις διαρπαγές εναντίον του εαυτού των. Αυτό τούτο το γεγονός ότι χιλιάδες Μάρτυρες ζήτησαν καταφύγιο στη Μοζαμβίκη αποδεικνύει μόνο του την κατηγορία της προκλήσεως ψευδή.

Επί πλέον, υπάρχει νομική απόδειξις για το αντίθετο, διότι αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που έγινε μια τέτοια κατηγορία. Έτσι ο αναπληρωτής δικαστής κ. Λ. Μ. Ε. Εμεζούλου, στο σκεπτικό της αποφάσεως για την Ποινική Υπόθεσι Αριθ. 46 του 1964, όταν ο Ντάφτερ Μπίζιβεκ και επτά άλλοι είχαν κηρυχθή ένοχοι για τον φόνο του Έλτον Μουαντσάντε, μάρτυρος του Ιεχωβά στη Μαλάουι, είπε:

«Δεν βλέπω καμμιά απόδειξι προκλήσεως. Είναι γεγονός ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά διέδιδαν με αποφασιστικότητα την πίστι των και προσπαθούσαν να κερδίζουν προσηλύτους, αλλά ήσαν άγρυπνοι στα καθήκοντά των προς την πολιτεία και έκαμαν ό,τι τους εζητήθη να κάμουν, περιλαμβανομένης και της αναπτύξεως της κοινότητος. Μόνο αρνήθηκαν να ενωθούν με οποιοδήποτε πολιτικό κόμμα. . . . Δεν υπάρχει καμμιά απόδειξις ότι άσκησαν ποτέ βία ή ότι προσπάθησαν να αναγκάσουν οποιονδήποτε να δεχθή τη θρησκεία των. Υπάρχουν αποδείξεις περί του εναντίου. Το Σύνταγμα τούς εγγυάται το δικαίωμα ν’ ανήκουν ή να μη ανήκουν σε οποιοδήποτε πολιτικό κόμμα. Δεν βρίσκω καμμιά απόδειξι προκλήσεως.»

Σχετικά με αυτήν την ιδιαίτερη δίκη φόνου η εφημερίς Δη Γκλάσκοου Χέραλντ (Σκωτίας) ανέφερε στο φύλλο της τής 29ης Οκτωβρίου 1964:

«Οκτώ Κατεδικάσθησαν σε θάνατο. Φόνος Μάρτυρος του Ιεχωβά. Μπλάνταϊρ, Μαλάουι. Τετάρτη.—Οκτώ άνδρες, περιλαμβανομένων τριών αξιωματούχων του Κόμματος του Κογκρέσσου της Μαλάουι, κατεδικάσθησαν σε θάνατο από το Ανώτατο Δικαστήριο αυτή την εβδομάδα για τον φόνο ενός Μάρτυρος του Ιεχωβά ο οποίος αρνήθηκε να εγγραφή για τις Γενικές Εκλογές. Οι αποδείξεις εφανέρωσαν ότι ο κ. Έλτον Μπάρνετ Μουατσάντε ‘κατεκόπη και εφονεύθη’ στο Μλάνζε τον παρελθόντα Φεβρουάριο, όταν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά διέφυγαν από τους ανθρώπους, οι οποίοι πυρπολούσαν τα σπίτια ατόμων, τα οποία είχαν αρνηθή να καταγραφούν.—Πρακτορείον Ρώυτερ.»

Οι Μάρτυρες υπό Απαγόρευσιν

Μολονότι η θέσις των μαρτύρων του Ιεχωβά είχε υποστηριχθή νομικώς το 1964, στις 18 Σεπτεμβρίου 1967, η εφημερίς Τάιμς της Μπλάνταϊρ, Μαλάουι, έφερε στην πρώτη σελίδα μια μεγάλη επικεφαλίδα: «Η ΜΑΛΑΟΥΙ ΠΙΘΑΝΟΝ ΝΑ ΚΗΡΥΞΗ ΕΚΤΟΣ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ.» Αναφέρεται ότι το Κόμμα του Κογκρέσσου, στην ετησία συνέλευσί του, η οποία έλαβε χώρα τα μέσα Σεπτεμβρίου (όπου ήσαν παρόντες ο Πρόεδρος Μπάντα και όλοι οι υπουργοί του), εψήφισε δώδεκα Αποφάσεις, από τις οποίες η ογδόη έλεγε «Συνίσταται αυστηρώς όπως το δόγμα των Μαρτύρων του Ιεχωβά κηρυχθή εκτός νόμου σ’ αυτή τη χώρα διότι η στάσις των μελών του όχι μόνο είναι επιβλαβής για την πρόοδο αυτής της χώρας, αλλά επίσης τόσο αρνητική με κάθε τρόπο ώστε θέτει σε κίνδυνο τη σταθερότητα και την ειρήνη και τη γαλήνη που είναι ουσιώδεις για την ομαλή διακυβέρνησι του Κράτους μας.»

Η εφημερίς Τάιμς ανέφερε, επίσης, τα σχόλια του Δρος Μπάντα επί αυτής της Αποφάσεως, τα οποία ανεκοινώθησαν από το ραδιόφωνο σ’ ολόκληρο το έθνος:

«Προκαλούν ανησυχίες παντού . . . Είναι πιθανόν να ψηφίση η Κυβέρνησις νόμο έτσι ώστε κάθε περιοχή ή περιφέρεια να μπορή ν’ αποφασίση μόνη της αν θέλη τους Μάρτυρας του Ιεχωβά ή όχι. Αν οι κάτοικοι οποιασδήποτε περιοχής πουν «Όχι,» τότε, δεν θα υπάρξουν Μάρτυρες του Ιεχωβά εκεί. Κάθε περιοχή θα έχη το δικαίωμα ν’ αποφασίζη η ιδία και αν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν φύγουν θα φυλακίζωνται.»

«Προκαλούν ανησυχίες παντού»—πόσο αυτό φέρνει στη μνήμη μια παρόμοια κατηγορία στα αποστολικά χρόνια! Εκείνος ο Χριστιανός ιεραπόστολος και απόστολος των εθνών, ο Παύλος, είχε επίσης κατηγορηθή ψευδώς ότι διεγείρει ανησυχίες παντού.—Πράξ. 24:2-9.

Η απόφασις, την οποία είχε υιοθετήσει το Κόμμα του Κογκρέσσου της Μαλάουι στην πολιτική του συνέλευσι συνιστώντας να τεθούν υπό απαγόρευσιν οι μάρτυρες του Ιεχωβά, δεν συνεζητήθη ούτε εσχολιάσθη στην πεντηκονταμελή Βουλή της Μαλάουι της οποίας τα 90 τοις εκατό ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανοί. Επί πλέον, αντί ν’ αφεθή σε κάθε περιφέρεια, η κυβέρνησις απεφάσισε να θέση υπό απαγόρευσιν τους μάρτυρας του Ιεχωβά σ’ όλη τη χώρα, όπως ανέφερε η εφημερίς Τάιμς της 23ης Οκτωβρίου 1967, κάτω από την με παχιά στοιχεία επικεφαλίδα: «Η ΜΑΛΑΟΥΙ ΘΕΤΕΙ ΥΠΟ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΙΝ ‘ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΑΙΡΕΣΙ’.» Συνεχίζοντας έλεγε:

«Η θρησκευτική οργάνωσις των Μαρτύρων του Ιεχωβά εκηρύχθη ‘επικίνδυνη για την καλή διακυβέρνησι της Μαλάουι’ κι επομένως τώρα είναι μια παράνομη εταιρία. Αυτή η αγγελία εδημοσιεύθη σε ειδικό Παράρτημα της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως, που εξεδόθη το Σαββατοκύριακο. Αυτή η απόφασις, υπ’ αριθ, 235, είναι υπογεγραμμένη προσωπικώς από τον Πρόεδρο Δρα Μπάντα, και δηλώνει ότι η ενέργεια γίνεται βάσει του Άρθρου (2) (ii) του Ποινικού Κωδικός της Μαλάουι. Το αποτέλεσμα της αποφάσεως είναι ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν μπορούν πια να έχουν συναθροίσεις, να πωλούν ή να διαθέτουν έντυπη ύλη ή να εισπράττουν χρήματα . . . Ο νόμος ο οποίος αφορά τις παράνομες εταιρίες αναφέρει ότι οποιοσδήποτε διευθύνει ή βοηθεί στη διεύθυνσι μιας παρανόμου εταιρίας είναι ένοχος παραβάσεως και υπόκειται σε φυλάκισι 14 ετών. Άλλα εδάφια του νόμου δηλώνουν ότι κανένα μέλος δεν μπορεί να επιτρέψη να λάβη χώρα συνάθροισις της εταιρίας ή μελών της εταιρίας σε ‘οποιαδήποτε οικία, κτίριο ή τόπο’ που ανήκουν σ’ αυτόν ή κατέχονται από αυτόν. Η ποινή σ’ αυτήν την περίπτωσι είναι φυλάκισις επτά ετών. Ο Ποινικός Κώδιξ προβλέπει, επίσης, τη διενέργεια ερεύνης από την αστυνομία κάθε οικήματος που ανήκει ή κατέχεται από την εταιρία ή τα μέλη της. Κανένα μέλος δεν μπορεί να επιδεικνύη σήματα ‘να κράζη ή προσφέρη οποιοδήποτε σήμα’ που να έχη σχέσι με την εταιρία. Ο νόμος προβλέπει, επίσης, τον διορισμό ενός αξιωματούχου ο οποίος θα επιβλέψη για την εκκαθάρισι των υποθέσεων μιας παρανόμου εταιρίας.»

Δύο εβδομάδες αργότερα, στις 7 Νοεμβρίου, οι οκτώ Ευρωπαίοι και Αμερικανοί Μάρτυρες ιεραπόστολοι, μερικοί από τους οποίους ευρίσκοντο σ’ αυτή τη χώρα από δεκαετίας, έλαβαν το εξής τελεσίγραφο: «Εντέλλεσθε δια του παρόντος να εγκαταλείψετε την Μαλάουι εντός 24 ωρών από της κοινοποιήσεως της παρούσης Ειδοποιήσεως και Εντολής εκτός εάν κάμετε ενωρίτερον έφεσιν ενώπιον ενός αρμοδίου δικαστού.» Ταυτοχρόνως το σύγχρονο και καλώς εφοδιασμένο κτίριο των κεντρικών γραφείων των μαρτύρων του Ιεχωβά στη Μαλάουι κατελήφθη από την κυβέρνησι και ετέθη κάτω από αστυνομικόν έλεγχο. Όλη η έντυπος ύλη εκδόσεως της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά κατεσχέθη.

Εν τούτοις, οι ιεραπόστολοι, γνωρίζοντας ότι δεν είχαν κάμει κάτι κακό, δεν έκαμαν καμμιά κίνησι για να εγκαταλείψουν τη χώρα εκουσίως. Την επαύριο ήλθε η αστυνομία και συνέλαβε και τους οκτώ. Οι τέσσερες επεβιβάσθησαν αμέσως σε αεροπλάνα κάτω από αστυνομική συνοδεία. Οι υπόλοιποι τέσσερες εκρατήθησαν στις Φυλακές Τσικίρι από όπου, ύστερ’ από δύο ημέρες, εξετοπίσθησαν στον Μαυρίτιο.

Η εφημερίς Τάιμς της 9ης Νοεμβρίου έφερε την εξής μεγάλη επικεφαλίδα στην πρώτη σελίδα, «3.000 ΠΑΡΑΠΕΜΠΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΑΘΩΣ ΟΙ ΗΓΕΤΑΙ ΦΕΥΓΟΥΝ,» όπου εδημοσιεύοντο και φωτογραφίες και λεπτομέρειες της εκτοπίσεως. Ανεφέρετο, επίσης, ότι ένα μέλος της Βουλής της Μαλάουι, ο Ι. Ντ. Γκούντα, «το Σαββατοκύριακο προειδοποίησε τα πρώην μέλη, της θρησκευτικής αιρέσεως των Μαρτύρων του Ιεχωβά που ετέθη υπό απαγόρευσιν ότι σοβαρές ποινές θα επεβάλλοντο σ’ εκείνους οι οποίοι εσκεμμένως θα παρέβαιναν τον Νόμο με το να εξακολουθούν να είναι μέλη της απηγορευμένης οργανώσεως.»

Οι Κατηγορίες Αλλάζουν

Μολονότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά είχαν κατηγορηθή ότι είναι μια επικίνδυνη οργάνωσις, η οποία είναι παράνομη και παρακινεί άλλους σε παράνομες ενέργειες, κατηγορούνται τώρα ότι είναι απλώς «ανόητοι και ηλίθιοι»—που ασφαλώς δεν αποτελεί μεγάλο έγκλημα! Έτσι η εφημερίς Δη Μαλάουι Νιους, που εκφράζει τις απόψεις της κυβερνήσεως αφιέρωσε ολόκληρο το άνω τρίτο μέρος της πρώτης σελίδος του φύλλου της τής 24 Νοεμβρίου 1967, στις εξής επικεφαλίδες για τους μάρτυρας του Ιεχωβά, όπως «ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΗΤΟΙ ΚΑΙ ΗΛΙΘΙΟΙ.» «ΔΕΝ ΑΞΙΖΟΥΝ Ν’ ΑΣΧΟΛΗΘΗ ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΖΙ ΤΩΝ.»

Μεταξύ άλλων ανέφερε: «Ο Πρόεδρος Νγκουάζι [ο Κατακτητής] είπε ότι αυτοί οι άνθρωποι ήσαν ανόητοι και ηλίθιοι διότι, αν δεν επίστευαν στην κυβέρνησι αλλά ανήκαν στον ουρανό, γιατί έστελναν τα παιδιά των στο σχολείο, πήγαιναν στα νοσοκομεία όταν ασθενούσαν, και ζητούσαν προστασία από την αστυνομία ύστερ’ από ‘μια μικρή αμυχή’.» Αλλά το γελοίο δεν είναι υποκατάστατο του λογικού, ούτε μπορεί ν’ ακυρώση τα γεγονότα. Ως άνθρωποι, οι οποίοι καταβάλλουν φόρους, οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν απόλυτο δικαίωμα να στέλνουν τα παιδιά των στα δημόσια σχολεία, έχουν το δικαίωμα ν’ απευθύνωνται σε κυβερνητικά νοσοκομεία όταν είναι ασθενείς και να καταφεύγουν στην αστυνομία για προστασία όταν υφίστανται επίθεσι. Αλλά θα μπορούσε ορθώς να τεθή η ερώτησις. Πρόκειται άρα γε απλώς για «μια μικρή αμυχή» όταν κατοικίες ληστεύωνται και πυρπολούνται, όταν γυναίκες βιάζωνται και άνδρες δέρωνται μέχρις αναισθησίας και ακόμη φονεύωνται;

Πώς μπορούν οι μάρτυρες του Ιεχωβά να κηρύσσονται υπό απαγόρευσιν ένα μήνα διότι είναι μια επικίνδυνη αίρεσις, και τον αμέσως επόμενο μήνα να περιγράφωνται απλώς ως «ανόητοι και ηλίθιοι»; Επί πλέον, αν «δεν αξίζη ν’ ασχοληθή κανείς» με τους Μάρτυρας, γιατί η κυβέρνησις έχει λάβει τέτοια δραστικά μέτρα εναντίον των;

Είναι καταφανές ότι η θέσις της κυβερνήσεως δεν είναι συνεπής. Γιατί; Διότι οι κατηγορίες δεν είναι αληθείς. Το γεγονός είναι ότι τώρα διεξάγεται μια εκστρατεία δημοσίας δυσφημήσεως σε μια απελπισμένη προσπάθεια δικαιολογήσεως των ενεργειών της κυβερνήσεως ενώπιον του κοινού.

Ο Πρόεδρος της Μαλάουι

Εφόσον τέτοιοι συγκλονιστικοί διωγμοί διεξάγονται στη Μαλάουι, μερικοί αναγνώσται θα μπορούσαν να σκεφθούν ότι ο Πρόεδρος Μπάντα είναι απλώς ένας επαρχιακός φύλαρχος, ο οποίος πολύ λίγα πράγματα γνωρίζει για τις δημοκρατικές αρχές. Αλλά μια τέτοια γνώμη θα ήταν εσφαλμένη. Ο Δρ Μπάντα όχι μόνο είχε τα πλήρη οφέλη μιας Δυτικής εκπαιδεύσεως—έχοντας φοιτήσει σε τρία ιδρύματα ανωτέρας μαθήσεως στις Ηνωμένες Πολιτείες και ασκήσει την ιατρική στο Λονδίνον επί επτά έτη—αλλά είχε, επίσης, στενή επαφή με τις θρησκείες του «Χριστιανικού κόσμου.» Μας ελέχθη ότι οι Μεθοδισταί είναι εκείνοι, οι οποίοι τον εβοήθησαν να μεταβή στις Ηνωμένες Πολιτείες και να βγάλη το γυμνάσιο. Υπήρξε, επίσης, πρεσβύτερος της Εκκλησίας της Σκωτίας, μιας από τις πιο αυστηρές Προτεσταντικές αποχρώσεις. Ο ίδιος είχε ειπεί, «Είμαι ένας άνθρωπος του Θεού.»

Σ’ ένα ιδιωτικό γεύμα, που είχε με τον Πρόεδρο των Η.Π. Λίντον Τζόνσον στις 8 Ιουνίου 1967, εδήλωσε ότι τα αισθήματα του ήσαν όμοια με τα αισθήματα του ανθρώπου εκείνου ο οποίος είπε κάποτε: «Δεν γνωρίζω ποια πορεία μπορεί να λάβουν άλλοι, όσον αφορά εμένα, δώστε μου ελευθερία ή δώστε μου θάνατο.» Είπε, επίσης, στον Πρόεδρο Τζόνσον: «Θα ήθελα να γνωρίζετε, Κύριε Πρόεδρε, ότι οσοδήποτε και αν αυτό μου στοιχίση, κάνω πάντοτε αυτό που νομίζω ότι είναι το ορθό σύμφωνα με την συνείδησί μου.»—Δελτίον Υπουργείου των Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών, 10 Ιουλίου 1967.

Ο Δρ Μπάντα έχει επαινεθή πολύ από τους Ευρωπαίους. Την εποχή που απέκτησε η Μαλάουι την ανεξαρτησία της ένας εξέχων Άγγλος επίσημος είπε: «Ευχαριστούμε τον Θεό για τον Δρα Μπάντα· είναι άνθρωπος αμέμπτου ακεραιότητος, ίσως ο πιο αξιοσημείωτος Αφρικανός που ζη.» (Δη Κρίστιαν Σέντσιουρι, 17 Ιουνίου 1964) Οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, οι οποίοι υπηρετούν στην Μαλάουι και οι οποίοι αποτελούν την σπονδυλική στήλη της εμπορικής και κυβερνητικής διαχειρίσεως, υπήρξαν πάρα πολύ ευχαριστημένοι με τον Δρα Μπάντα. Είπαν: «Μπορείτε να είσθε ό,τι θέλετε εδώ εκτός από Κομμουνιστής. Φοβούμεθα να σκεφθούμε τι θα γίνη αν συμβή κάτι στον Δρα Μπάντα.» (Περιοδικό Νιουσγουήκ, 8 Ιουλίου 1966) Αλλά τώρα ένας άνθρωπος δεν μπορεί να είναι νομίμως μάρτυς του Ιεχωβά στην Μαλάουι!

Σ’ αυτόν τον καλά εκπαιδευμένο πρόεδρο της Μαλάουι, Δρα Μπάντα, είχε σταλή μια επιστολή στις 4 Νοεμβρίου 1967 από τον προϊστάμενον διάκονο των μαρτύρων του Ιεχωβά στη Μαλάουι. Η επιστολή εφιστούσε την προσοχή του Προέδρου στον συγκλονιστικό διωγμό των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά, και τον παρακαλούσε ευσεβάστως να χρησιμοποιήση την εξουσία του για να θέση τέρμα σ’ αυτή την βία. Του υπενθύμιζε ότι ο ίδιος είχε είπει ότι «αυτή η κυβέρνησις θα προστατεύση κάθε νομιμόφρονα πολίτη από κακοποίησι από οποιονδήποτε και από τον καθένα.» Τερματίζοντας, η επιστολή τον παρώτρυνε να χρησιμοποιήση όλη «την εξουσία του για να σταματήση αυτές τις πράξεις βίας εναντίον αθώων ανθρώπων.» Αλλά εκείνος εκώφευσε σ’ αυτή την έκκλησι.

Η Αντίδρασις του Κοινού στην Απαγόρευσι

Πώς θα αισθάνθηκε ο κοινός λαός της Μαλάουι σχετικά μ’ αυτή την απαγόρευσι. Κι εδώ μπορούμε να βρούμε μια Βιβλική σύγκρισι. Όπως ακριβώς την εποχή των αποστόλων του Ιησού οι δυνάμεις που ασκούσαν εξουσία μεταξύ των Ιουδαίων απηγόρευσαν το κήρυγμα των ενώ ο κοινός λαός τους άκουε ευχαρίστως, έτσι συμβαίνει και στην Μαλάουι. Εν πρώτοις, οι ριζοσπαστικές εθνικιστικές ομάδες νεολαίας, μακριά από το να είναι δημοφιλείς στο λαό, εμπνέουν φόβο. Μερικοί από τους κοινούς ανθρώπους, όταν άκουσαν την απαγόρευσι των μαρτύρων του Ιεχωβά, ανεφώνησαν: «Τώρα γνωρίζομε ότι πρέπει να εφθάσαμε στο τέλος του κόσμου, όταν ο λαός του Θεού τίθεται υπό απαγόρευσιν στη χώρα μας!» Και όταν ένας ανώτερος αξιωματικός της αστυνομίας άκουσε για την διαταγή εκτοπίσεως των ξένων ιεραποστόλων των μαρτύρων του Ιεχωβά, ρώτησε με ταραγμένη φωνή, «Πού θα καταλήξη όλο αυτό;»—Πράξ. 5:28· 6:7.

Ύστερ’ από την πρώτη προειδοποίησι της απαγορεύσεως των μαρτύρων του Ιεχωβά, ένα εξέχον μέλος του Κόμματος του Κογκρέσσου της Μαλάουι μετέβη στο μέσον της νύκτας, όπως ακριβώς είχε υπάγει ο Νικόδημος στον Ιησού με την προστασία της νυκτός, και ρώτησε: «Τι πρέπει να κάνω για να γίνω μάρτυς του Ιεχωβά; Προτιμώ να πεθάνω στη φυλακή μαζί σας παρά να μείνω έξω χωρίς καθόλου μάρτυρας του Ιεχωβά γύρω.» (Ιωάν. 3:1, 2) Την τελευταία ημέρα που υπήρχαν ακόμη ιεραπόστολοι στη Μαλάουι, ένας νέος ήλθε στα κεντρικά γραφεία των στο Μπλάνταϊρ για να ζητήση συγγνώμη για τον τρόπον με τον οποίο κακομετεχειρίσθη τους Μάρτυρας. Είπε ότι από τώρα και στο εξής θα άλλαζε τους τρόπους του και εξέφρασε την εγκάρδια επιθυμία να μελετήση την Αγία Γραφή μ’ ένα Μάρτυρα.

Μάχονται Εναντίον τον Θεού

Οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν πρόκειται να παύσουν να υπηρετούν τον Θεό απλώς διότι η Χριστιανική των πορεία δεν εγκρίνεται από τον Πρόεδρο Μπάντα. Ομοιάζουν με τους Χριστιανούς του πρώτου αιώνος, οι οποίοι έθεσαν την υπακοή στον Θεό πριν από την υπακοή σε ανθρώπους. Όταν αυτοί είχαν οδηγηθή ενώπιον των αρχόντων, οι οποίοι τους είπαν: «Δεν σας παρηγγείλαμεν ρητώς να μη διδάσκητε εν τω ονόματι τούτω; και ιδού, εγεμίσατε την Ιερουσαλήμ από της διδαχής σας, και θέλετε να φέρητε εφ’ ημάς το αίμα του ανθρώπου τούτου [του Ιησού Χριστού],» οι απόστολοι απήντησαν άφοβα: «ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΙΘΑΡΧΩΜΕΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΜΑΛΛΟΝ ΠΑΡΑ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.»—Πράξ. 5:28, 29.

Εξ άλλου, ούτε πρόκειται να εξεγερθούν σε στασιασμό εναντίον της κυβερνήσεως και ν’ ανταποδώσουν κακόν αντί κακού. Τα όπλα που χρησιμοποιούν αυτοί οι Χριστιανοί δεν είναι σαρκικά αλλά πνευματικά, πρωτίστως ο Λόγος του Θεού. Αναγνωρίζουν την υποχρέωσι να μιμηθούν το υπόδειγμα που έθεσε γι’ αυτούς ο Ηγέτης των, ο Ιησούς Χριστός, σχετικά με τον οποίον είναι γραμμένο: «Λοιδορούμενος δεν αντελοιδόρει, πάσχων δεν ηπείλει.» Δεν ζητούν να λάβουν εκδίκησι αλλά ‘δίδουν τόπον τη οργή,’ γνωρίζοντας ότι είναι γραμμένο: «Εις εμέ ανήκει η εκδίκησις! εγώ θέλω κάμει ανταπόδοσιν, λέγει ο Ιεχωβά.»—1 Πέτρ. 2:21, 23· Ρωμ. 12:19, ΜΝΚ.

Όχι, ο Πρόεδρος Μπάντα και οι υποστηρικταί του δεν έχουν να φοβηθούν τίποτε από τους μάρτυρας του Ιεχωβά, αλλά από τον ίδιο τον Παντοδύναμο Θεό. Παρετάχθησαν εναντίον του Ιεχωβά Θεού και πολεμούν εναντίον του Θεού. (Πράξ. 5:38, 39) Αλλά δεν είναι ανάγκη να συνεχίσουν σ’ αυτή την πορεία. Μπορούν ν’ αλλάξουν. Θ’ αλλάξουν; Αυτό είναι ένα ερώτημα που πρέπει ν’ αντιμετωπισθή, όχι μόνο από τον Δρα Μπάντα, αλλά από κάθε μέλος της κυβερνήσεώς του, από κάθε μέλος της Βουλής της Μαλάουι καθώς επίσης και από κάθε αξιωματούχο της Μαλάουι. Ναι, αυτό το ερώτημα οφείλη ν’ αντιμετωπίση ο καθένας ο οποίος τον υποστηρίζει ως ένα μέλος του πολιτικού του κόμματος.

Άλλοι Ενδιαφέρονται γι’ Αυτά που Συμβαίνουν

Ο Πρόεδρος της Μαλάουι μπορεί να πιστεύη πως ό,τι κάνει ως πρόεδρος της Μαλάουι είναι δική του υπόθεσις, και όχι του υπολοίπου κόσμου. Αλλά δεν θα έπρεπε να βοηθηθή ν’ αντιληφθή ότι ο υπόλοιπος κόσμος λαμβάνει υπ’ όψιν του όταν η δικαιοσύνη καταπατήται και αθώοι Χριστιανοί κακοποιούνται με βάναυσο τρόπο; Δεν θα ώφειλε ν’ αντιληφθή αναγκαστικώς το γεγονός ότι δεν έγινε πιο δημοφιλής ούτε ακόμη και στον λαό του ούτε στα άτομα που έχουν το αίσθημα της δικαιοσύνης σε άλλα μέρη του κόσμου με την ενέργεια που ανέλαβε;

Αν είσθε ένα άτομο που εκτιμά την ελευθερία, την αλήθεια και τη δικαιοσύνη, είναι προνόμιό σας να υψώσετε τη φωνή σας υπέρ εκείνων οι οποίοι τυγχάνουν τόσο σκληρής μεταχειρίσεως λόγω της πίστεως των στον Θεό. Επιστολές διαμαρτυρίας μπορούν ν’ απευθυνθούν στα κατωτέρω πρόσωπα:

His Excellency

Dr. H. Kamuzu Banda

President of Malawi

P.O. Box 53

Zomba, Malawi, Central Africa

The Hon. J. D. Msonthi, M.P.

Minister of Transportation and Communication

Zomba, Malawi, Central Africa

The Hon. G. W. Kumtumanji, M.P.

Minister of Local Government

and Minister of Health

Zomba, Malawi, Central Africa

The Hon. M. Q. Y. Chibambe, M.P.

Regional Minister for the Northern Region

Zomba, Malawi, Central Africa

The Hon. A. M. Nyasulu, M.P.

Minister of State

in the Ministry of External Affairs

P.O. Box 943,

Blantyre, Malawi, Central Africa

The Hon. G. Chakuamba, M.P.

Minister of Education

Zomba, Malawi, Central Africa

The Hon. Aleke Banda

Minister of Economic Affairs and of Works

Zomba, Malawi, Central Africa

The Hon. J. T. Kumbeweza, M.P.

Regional Minister for Central Region

Zomba, Malawi, Central Africa

The Hon. J. Z. U. Tembo, M.P.

Minister of Finance

Zomba, Malawi, Central Africa

The Hon. A. A. Muwalo

Minister of State in the President’s Office

Zomba, Malawi, Central Africa

The Hon. A. B. J. Chiwanda

Minister of Labor

Zomba, Malawi, Central Africa