Ενίσχυσις του Εαυτού μας εν τω Ιεχωβά
ΒΡΑΔΕΩΣ ο χειρουργός κοίταξε υψηλά, αφού εξήτασε την ασθενή του, μια ιεραπόστολο της Εταιρίας Σκοπιά. Η έκφρασίς του ήταν σοβαρή. Μ’ ένα ευγενικό, αλλά σοβαρό, τόνο την επληροφόρησε ότι έπρεπε να υποστή μείζονα εγχείρησι το ταχύτερον δυνατόν.
«Δεν υπάρχει άλλη λύσις,» της είπε. Αργότερα, παρουσία και του συζύγου της, ο γιατρός συνεφώνησε να μη χρησιμοποιήση αίμα ή συστατικά του αίματος. Επομένως, το ζεύγος απεφάσισε να γίνη η εγχείρησις.—Πράξ. 15:20.
Η ανωτέρω πείρα δεν είναι κάτι νέο ή ασυνήθιστο σε μέλη της ανθρωπίνης οικογενείας. Ακόμη κι’ εκείνοι που έχουν υπηρετήσει πιστά τον Θεό εξακολουθούν να είναι υποκείμενοι στην αμαρτία και τον θάνατο που έχουν κληρονομήσει από τον Αδάμ. Επίσης, όπως εξηγεί η Αγία Γραφή, «καιρός και περίστασις συναντά εις πάντας αυτούς.» (Εκκλησ. 9:11) Ναι, όλοι μας μπορούμε ν’ αναμένωμε ότι, θα συναντήσωμε δοκιμασίες από καιρό σε καιρό στη ζωή μας.
Εκείνοι που υπηρετούν τον Ιεχωβά Θεό έχουν πολλές δοκιμασίες που τους επιβάλλονται από τον Σατανά και την οργάνωσί του σε μια προσπάθεια να τους κάμουν να διαρρήξουν την ακεραιότητά των προς τον Ιεχωβά. Είναι δυνατόν ν’ αναγκασθούν να υποστούν τρομερή πίεσι, συχνά μ’ αιφνίδιο τρόπο, για να υποχρεωθή ένας να υποκύψη και να παρακούση στον Θεό με κάποιο τρόπο. Η δοκιμασία πιθανόν να είναι ένας ισχυρός πειρασμός ν’ απολαύσετε τις τέρψεις της αμαρτίας. Ή πιθανόν να είναι ένας κτηνώδης διωγμός σε μια προσπάθεια ν’ αναγκασθήτε να κάμετε μια πράξι απιστίας στον Θεόν.—1 Πέτρ. 5:8.
Όταν ξαφνικά αντιμετωπίσετε μια σοβαρή δοκιμασία, είναι πιθανόν να αισθανθήτε σχεδόν συντετριμμένος. Ίσως να έχετε τάσι προς αποθάρρυνσιν. Σε μια τέτοια περίπτωσι είναι κατάλληλο να θυμηθήτε πώς άλλοι δούλοι του Θεού αντιστάθηκαν σε δοκιμασίες. (1 Πέτρ. 5:9) Η Γραφή δείχνει τι έκαμαν για να διατηρήσουν πνευματική δύναμι.
Υπήρχε, παραδείγματος χάριν, η περίπτωσις που ο φυγάς Δαβίδ και οι άνδρες του επέστρεφαν στον τόπο των στη Σικλάγ. Τι σκηνή ερημώσεως συνήντησαν! Μια ληστρική ομάς Αμαληκιτών είχε επιδράμει κι’ ελεηλάτησε την πόλι. Η Γραφή λέγει:
«Ο δε Δαβίδ και οι άνδρες αυτού ήλθον εις την πόλιν, και ιδού, ήτο πυρπολημένη· και αι γυναίκες αυτών, και οι υιοί αυτών, και αι θυγατέρες αυτών, ηχμαλωτισμένοι. Τότε ύψωσεν Ο Δαβίδ και ο λαός ο μετ’ αυτού την φωνήν αυτών και έκλαυσαν, εωσού δεν έμεινε πλέον εν αυτοίς δύναμις να κλαίωσι. . . . και εθλίβη ο Δαβίδ σφόδρα· διότι ο λαός έλεγε να λιθοβολίσωσιν αυτόν, επειδή η ψυχή παντός του λαού ήτο κατάπικρος . . . Ο Δαβίδ όμως εκραταιώθη εν Ιεχωβά τω Θεώ αυτού.»—1 Σαμ. 30:3-6, ΜΝΚ.
ΠΩΣ ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΘΟΥΜΕ ΕΝ ΤΩ ΙΕΧΩΒΑ
Αλλά πώς ακριβώς μπορούμε να ενισχυθούμε εν τω Ιεχωβά; Το υπόλοιπο της αφηγήσεως σχετικά με την πείρα του Δαβίδ θα μας βοηθήση να ιδούμε τι απαιτείται για να λάβωμε δύναμι από τον Ιεχωβά σε καιρό δοκιμασίας.
Γνωρίζομε από τον Λόγο του Θεού ότι ο Δαβίδ ήταν ένας πιστός και νομιμόφρων δούλος του Θεού. Με μελέτη και στοχασμό είχε αποκτήσει σημαντική γνώσι του Θεού και της πολιτείας του Θεού με τον άνθρωπο. Αυτό αποκαλύπτεται στους πολλούς Γραφικούς ψαλμούς του. Παραδείγματος χάριν, ο Δαβίδ έγραψε: «Ενθυμούμαι τας αρχαίας ημέρας· διαλογίζομαι πάντα τα έργα σου· μελετώ εις τα ποιήματα των χειρών σου.» (Ψαλμ. 143:5) Ο Δαβίδ το είχε κάμει έργον του να ενεργή έτσι. Δεν ανέμενε ωσότου αντιμετωπίση κάποια κατάστασι επειγούσης ανάγκης.
Στη θλιβερή κατάστασί του στη Σικλάγ ο Δαβίδ μπορούσε έτσι ν’ αντλήση από μια δεξαμενή γνώσεως και πείρας σχετικά με τον Θεό και την πολιτεία του. Αυτό θ’ αποτελούσε ενθάρρυνσι κι’ ενίσχυσι γι’ αυτόν. Καθώς ο ίδιος έγραψε : «Επί τον Θεόν ήλπισα· δεν θέλω φοβηθή· τι να μοι κάμη σαρξ;»—Ψαλμ. 56:4· 31:1.
Επίσης, ο Δαβίδ χωρίς αμφιβολία ενεθυμείτο πώς ο Θεός τον είχε βοηθήσει θαυμασίως σε προηγούμενες περιπτώσεις. Μήπως ο Θεός δεν του είχε χαρίσει νίκη κατά του γίγαντος Γολιάθ; Ο Δαβίδ μπορούσε πράγματι να πη: «Ο Ιεχωβά είναι φως μου και σωτηρία μου· τίνα θέλω φοβηθή; Ο Ιεχωβά είναι δύναμις της ζωής μου· από τίνος θέλω δειλιάσει;»—Ψαλμ. 27:1, ΜΝΚ.
Ο Δαβίδ προσηύχετο επίσης. Ήταν άνθρωπος προσευχής, και πολλές προσευχές του έχουν αναγραφή στη Βίβλο. «Ελέησόν με, Ιεχωβά, διότι είμαι εν θλίψει,» προσευχήθηκε κάποτε. (Ψαλμ. 31:9, ΜΝΚ) Τέτοιες εκφράσεις είχε περιλάβει χωρίς αμφιβολία σε προσευχές που είχε αναπέμψει στον καιρό της θλίψεώς του στη Σικλάγ.
Είναι, επίσης, ενδιαφέρον να παρατηρήσωμε ότι ο Δαβίδ δεν ενόμιζε ότι αυτός ήταν κάποιος ειδικός άνθρωπος, ο οποίος είχε μια ιδιαίτερη γραμμή επικοινωνίας με τον Θεό. Ανεγνώριζε ότι ο Θεός είχε μια διευθέτησι για επικοινωνία μαζί του μέσω του Ααρωνικού ιερατείου. Επομένως, χρησιμοποιούσε αυτή τη διευθέτησι. Η αφήγησις της Γραφής εξηγεί:
«Και είπεν ο Δαβίδ προς Αβιάθαρ τον Ιερέα, υιόν του Αχιμέλεχ, Φέρε μοι ενταύθα, παρακαλώ, το εφόδ. Και έφερεν ο Αβιάθαρ το εφόδ προς τον Δαβίδ. Και ηρώτησεν ο Δαβίδ τον Ιεχωβά, λέγων, Να καταδιώξω όπισθεν τούτων των ληστών; θέλω προφθάσει αυτούς; Ο δε είπε προς αυτόν, Καταδίωξον· διότι θέλεις βεβαίως προφθάσει, και αφεύκτως θέλεις ελευθερώσει πάντα.»—1 Σαμ. 30:7, 8, ΜΝΚ.
Ο Δαβίδ ενήργησε. «Τότε υπήγεν ο Δαβίδ, αυτός και οι εξακόσιοι άνδρες οι μετ’ αυτού.» Ναι, ο Δαβίδ δεν καθυστέρησε ούτε ανέβαλε την εκτέλεσι των οδηγιών του Ιεχωβά. Μόλις επληροφορήθη ποιες ήσαν αυτές έσπευσε να τις εκτελέση. Αποτέλεσμα τούτου ήταν ότι μετέστρεψε αυτή τη συμφορά σε νίκη. Απελευθέρωσε όλους τους ανθρώπους, που είχαν απαχθή, καθώς και τα πράγματα που είχαν διαρπάσει απ’ αυτούς.—1 Σαμ. 30:9, 18-20.
ΑΠΟΚΤΗΣΙΣ ΔΥΝΑΜΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ
Το υπόμνημα σχετικά με τον Δαβίδ στη Σικλάγ δεν έχει διαφυλαχθή μέσα στον Λόγο του Θεού απλώς ως ένα ενδιαφέρον ιστορικό επεισόδιο της ζωής του. Μάλλον, έχει διαφυλαχθή για «την διδασκαλίαν ημών. . . δια να έχωμεν την ελπίδα δια της υπομονής και της παρηγορίας των Γραφών.» (Ρωμ. 15:4) Ο ίδιος ο Θεός, ο οποίος ενίσχυσε τον Δαβίδ, προμηθεύει, επίσης, δύναμι και εγκαρτέρησι σ’ εμάς οι οποίοι αγωνιζόμεθα να τον υπηρετήσωμε πιστά σήμερα. Με το πνεύμα του μας δίνει δύναμι πέρα από την κανονική μας ικανότητα για να εκτελούμε το θέλημά του και την αποστολή του για μας, ν’ ανταποκρινώμεθα σε απρόσβλεπτες καταστάσεις επειγούσης ανάγκης, και για να υπερνικούμε τον διωγμό.—2 Κορ. 4:7.
Ίσως να είσθε ένας, ο οποίος έχει ήδη αρχίσει ν’ ακολουθή στα βήματα του Ιησού Χριστού με το να κηρύττετε τ’ αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού όπως έκαμε αυτός. (Λουκ. 4:43· Ματθ. 28:19, 20) Ενθυμείσθε την δοκιμασία που αντιμετωπίσατε όταν για πρώτη φορά είχατε αντιληφθή, ύστερ’ από μελέτη της Γραφής με τους μάρτυρας του Ιεχωβά, ότι η αγνή λατρεία του Ιεχωβά περιλαμβάνει την επίσκεψι ανθρώπων από οικία σε οικία με το άγγελμα της Βασιλείας; (Πράξ. 5:42· 20:20) Για πολλούς, η εντολή του Θεού να κηρύξουν υπήρξε πραγματική δοκιμή της πίστεως.
Εν τούτοις, καθώς αυξήσατε σε γνώσι και κατανόησι του Θεού και των βουλών του, η δύναμις να πράττετε το θέλημά του άρχισε ν’ αυξάνη μέσα σας. Και με ένθερμη προσευχή, μαζί με στοργική ενθάρρυνσι και συμπαράστασι απ’ εκείνους που βρίσκονται μέσα στην ορατή οργάνωσι του Ιεχωβά, μπορέσατε ν’ ανταποκριθήτε σ’ αυτή τη δοκιμασία. Ίσως τώρα στρεφόμενοι πίσω να παραδεχθήτε ελεύθερα ότι η δύναμις του Θεού σας εβοήθησε να συμμετέχετε στο έργο κηρύγματος. Γνωρίζετε ότι είναι αληθινά τα λόγια της Γραφής ότι: «ο Θεός είναι ο ενεργών εν υμίν και το θέλειν και το ενεργείν κατά την ευδοκίαν αυτού.» (Φιλιππησ. 2:13) Πόσο αυτή η αρχική πείρα της αποκτήσεως δυνάμεως από τον Θεό για να κάμετε το θέλημά του σας έδωσε δύναμι για ν’ αντιμετωπίσετε και να υπερνικήσετε άλλες δοκιμασίες από τότε!
Η ΟΡΓΑΝΩΣΙΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΖΩΤΙΚΗ ΓΙΑ ΕΝΙΣΧΥΣΙ
Στην περίπτωσι του Δαβίδ, υπήρχε στενή επικοινωνία με την οργάνωσι του Ιεχωβά, και στον καιρό της δοκιμασίας αυτή η επικοινωνία απεδείχθη πολύ ωφέλιμη κι’ ενισχυτική. Ο ιερεύς του Ιεχωβά Αβιάθαρ έδωσε στον Δαβίδ θεόπνευστες οδηγίες όσον αφορά την ακριβή πορεία ενεργείας που έπρεπε να λάβη. Ομοίως, ένας άγγελος από την ουράνια οργάνωσι του Ιεχωβά έδωσε στον Ιησού Χριστό δύναμι για ν’ αντιμετωπίση τις δοκιμασίες του ακεραιότητος. (Λουκ. 22:43) Και οι Χριστιανοί αδελφοί από την εκκλησία στη Ρώμη έδωσαν στον απόστολο Παύλο ενθάρρυνσι και δύναμι τότε ακριβώς που την είχε ανάγκη. (Πράξ. 28:14, 15) Τι περίφημη προτροπή για μας σήμερα περιέχεται σ’ αυτές τις πείρες! Έχομε ανάγκη να παραμένουμε κοντά στην ορατή οργάνωσι του Ιεχωβά! Εκεί λαμβάνομε τη δύναμι κι’ ενθάρρυνσι που έχομε ανάγκη.
Στην εποχή μας ο Ιεχωβά μέσω της οργανώσεώς του τού «πιστού και φρονίμου δούλου» έχει αποκαλύψει προοδευτικά το θέλημά του. (Ματθ. 24:45-47) Μέσω αυτής της οργανώσεως προετοιμαζόμεθα ν’ αντιμετωπίσωμε δοκιμασίες μ’ επιτυχία και να διατηρήσωμε την ακεραιότητά μας στον Θεό. Παραδείγματος χάριν, αυτό το πιστό εκπαιδευτικό σώμα κατέστησε σαφή την άποψι της Γραφής για την ιερότητα της ζωής και του αίματος και ότι η θυσιαστική χρήσις του αίματος είναι η μόνη χρήσις του που επιδοκιμάζεται από τον Θεό. (Λευιτ. 17:11-14· Πράξ. 15:20, 29) Αυτή η γνώσις της βουλής του Θεού υπήρξε μια πηγή δυνάμεως στους δούλους εκείνους του Θεού, οι οποίοι είχαν υποστή πίεσι για να δεχθούν μετάγγισι αίματος. Επίσης, η ενθάρρυνσις από συνδούλους του Θεού απεδείχθη ότι ήταν ζωτική βοήθεια για τη διακράτησι ακεραιότητας κάτω από τέτοιες περιστάσεις. Αλλά και αν ακόμη αντιμετωπίσωμε ένα ατύχημα και μας κάμη να χάσωμε πολύ αίμα και ίσως βρεθούμε απομονωμένοι από τους συνδούλους του Θεού, δεν είμεθα ποτέ απομονωμένοι από τον Θεό. Μπορούμε πάντοτε ν’ απευθυνώμεθα σ’ αυτόν για δύναμι με την βεβαιότητα ότι θα την λάβωμε.—Ψαλμ. 120:1· 121:1-8.
Η οργάνωσις του Θεού προσέφερε υπηρεσία, επίσης, στην ενίσχυσι του λαού του για να εκτελέση την αποστολή του κηρύγματος του ευαγγελίου της Βασιλείας στα πέρατα της γης. (Ματθ. 24:14) Φυσικά, έχομε προειδοποιηθή ότι «πάντες . . . οι θέλοντες να ζώσιν ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού, θέλουσι διωχθή.» (2 Τιμ. 3:12) Και αυτός ο διωγμός έχει έλθει. Έχει έλθει, όχι λόγω ανυπακοής στον Θεό, αλλά, μάλλον, διότι οι σύγχρονοι δούλοι του Ιεχωβά συνεχίζουν ν’ ακολουθούν το παράδειγμα του Ιησού κηρύττοντας το άγγελμα της Βασιλείας και παραμένουν αποχωρισμένοι από τον κόσμο.—Ιωάν. 17:16.
Σκεφθήτε τον διωγμό των μαρτύρων του Ιεχωβά στη Μαλάουι, στη Ζάμπια, στην Κούβα, στην Ηνωμένη Αραβική Δημοκρατία, και σε πολλές άλλες χώρες. Δεν κατεβλήθησαν από τις προσπάθειες του Σατανά να καταπνίξη την αληθινή θρησκεία σ’ εκείνα τα έθνη. Αντιθέτως, ο Θεός τους εχορήγησε δύναμι πέραν από την κανονική έτσι ώστε, όπως είπε ο απόστολος Παύλος, τα υπερνικούν τελείως όλ’ αυτά. (Ρωμ. 8:35-37) Διαβάστε τις εκθέσεις στο Βιβλίον του Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά 1969 σχετικά με τις ανωτέρω χώρες και θα ιδήτε ότι αυτό αληθεύει. Και αυτόν τον θάνατο τον αντιμετώπισαν με θάρρος με τη δύναμι της ελπίδος της αναστάσεως.—Ιωάν. 5:28, 29.
Ένα μέσον με το οποίο η οργάνωσις του Θεού ενίσχυσε Χριστιανούς τον πρώτον αιώνα ήταν το ν’ αποστέλλη πιστούς άνδρες για να διδάσκουν και να ενθαρρύνουν τους μαθητάς στις διεσπαρμένες των εκκλησίες. Ο Παύλος και ο Βαρνάβας ήσαν δύο τέτοιοι περιοδεύοντες υπηρέται. Σε μια περίπτωσι αυτοί οι άνδρες επέστρεψαν για να επισκεφθούν τους αδελφούς στη Λύστρα, το Ικόνιον και την Αντιόχεια της Πισιδίας, όπου εδοκίμασαν την πείρα οχλαγωγίας. Η Γραφή λέγει: «Υπέστρεψαν εις την Λύστραν και Ικόνιον και Αντιόχειαν, επιστηρίζοντες τας ψυχάς των μαθητών, προτρέποντες να εμμένωσιν εις την πίστιν, και διδάσκοντες ότι δια πολλών θλίψεων πρέπει να εισέλθωμεν εις την βασιλείαν του Θεού.»—Πράξ. 14:21, 22.
Αυτές οι επισκέψεις από τον Παύλο και άλλους πιστούς δούλους ενίσχυσαν πράγματι τους μαθητάς να παραμείνουν σταθεροί. Σήμερα η οργάνωσις των μαρτύρων του Ιεχωβά αναλαμβάνει την ιδία υπηρεσία. Πιστοί άνδρες, που αποστέλλονται από το κυβερνών σώμα του ‘πιστού και φρονίμου δούλου,’ επισκέπτονται συνεχώς τις εκκλησίες των μαρτύρων του Ιεχωβά σ’ όλη τη γη για να τους ενθαρρύνουν σε πιστή εγκαρτέρησι στην υπηρεσία του Ιεχωβά. Πόσο τους ενισχύει αυτή η προμήθεια!
Τώρα ιστάμεθα ακριβώς στο κατώφλι του νέου συστήματος πραγμάτων. Η καταστροφή αυτού του συστήματος πραγμάτων επίκειται. (2 Πέτρ. 3:7-13· 1 Ιωάν. 2:15-17) Ο Σατανάς ή Διάβολος πλησιάζει να κάμη τη γενική επίθεσί του στους δούλους του Θεού. Μήπως φοβούμεθα; Ενισχυόμεθα για ν’ αντιμετωπίσωμε τις δοκιμασίες που είναι μπροστά μας; Άφοβα, απαντούμε με τα λόγια του Παύλου: «Τα πάντα δύναμαι δια του ενδυναμουντός με Χριστού.»—Φιλιππησ. 4:13.
Θα εξακολουθήσωμε να μελετούμε προσωπικά τον Λόγο του Θεού, και να συνερχώμεθα σε εκκλησιαστικές συναθροίσεις. Θα προσευχώμεθα αδιαλείπτως στον Ιεχωβά για καθοδήγησι και δύναμι, και θα προσφερώμεθα με σθένος στην εκτέλεσι του θελήματός του. Ο Θεός έχει υποσχεθή: «Δεν θέλω σε αφήσει, ουδέ σε εγκαταλείψει.» Αυτό το πιστεύομε με όλη την καρδιά μας, και σταθερά λέγομε: «Ο Ιεχωβά βοηθός μου, και δεν θέλω φοβηθή, τι να μοι κάμη άνθρωπος;» (Εβρ. 13:5, 6, ΜΝΚ) Ναι, μπορούμε να υπομείνωμε τις δοκιμασίες που υπάρχουν μπροστά μας με τη δύναμι που προέρχεται από τον Θεό!