Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Ποια είναι η άποψις των μαρτύρων του Ιεχωβά σχετικά με την παρακολούθησι του γάμου ενός κοσμικού γνωστού ή συγγενούς;

Στην περίπτωσι ανηλίκων που σχεδιάζουν να παρευρεθούν, η τελική απόφασις ανήκει στους γονείς. Διαφορετικά είναι ζήτημα για προσωπική απόφασι, και ο κάθε Χριστιανός θα θέλη να φέρη τη δική του ευθύνη. Εν τούτοις, υπάρχουν Γραφικές αρχές και ευρεία ποικιλία περιστάσεων που πρέπει να εξετασθούν.

Η τελετουργία του γάμου μπορεί να διεξάγεται σ’ ένα θρησκευτικό κτίριο και από ένα κληρικό. Αυτό την κάνει να διαφέρη τελείως από μια καθαρώς πολιτική τελετουργία. Ένας αληθινός Χριστιανός δεν θα μπορούσε να ενωθή ή να συμμετάσχη με καθαρή συνείδησι σε οποιεσδήποτε προσευχές ή σε θρησκευτικές πράξεις που θα εγνώριζε ότι είναι αντίθετες στη διδασκαλία της Γραφής. Ούτε ενδιαφέρεται να διαπιστώση πόσο κοντά μπορεί να πλησιάση σε πράξεις αποστασίας χωρίς να υπερβή τη γραμμή. Είναι κάτω από υποχρέωσι να ακολουθή τη Γραφική εντολή. «Μη ομοζυγείτε με τους απίστους· διότι τίνα μετοχήν έχει η δικαιοσύνη με την ανομίαν; . . . Ή τίνα μερίδα ο πιστός με τον άπιστον; . . . Διά τούτο εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αποχωρίσθητε, λέγει ο Ιεχωβά, και μη εγγίσητε ακάθαρτον.»—2 Κορ. 6:14-17, ΜΝΚ.

Είναι ευνόητο ότι ένα άτομο που προσκαλείται να παρευρεθή σ’ ένα γάμο κοσμικών συγγενών και γνωστών μπορεί κατά καιρούς ν’ αντιμετωπίση σοβαρό πρόβλημα. Παραδείγματος χάριν, η πρόσκλησις μπορεί να έχη γίνει σε μια Χριστιανή σύζυγο και τον άπιστο σύζυγό της. Μπορεί αυτός να νομίζη ότι και οι δυό τους πρέπει να είναι παρόντες στον γάμο. Εν τούτοις, αυτή μπορεί να στενοχωρήται γι’ αυτό. Μπορεί να σκέπτεται ότι, αν επρόκειτο να παρακολουθήση ένα γάμο στην εκκλησία, η συναισθηματική πίεσις των περιστάσεων μπορεί να την έκανε να πράξη κάτι κακό. Εξ άλλου, μπορεί να καταλήξη στο συμπέρασμα ότι, από σεβασμό για τις επιθυμίες του συζύγου της, θα μπορούσε να πάη μαζί του απλώς σαν ένας παρατηρητής, δείχνοντας σεβασμό, αλλά αποφασισμένη να μη συμμετάσχη σε οποιεσδήποτε θρησκευτικές πράξεις.

Άσχετα με το πώς μια σύζυγος μπορεί να βλέπη το ζήτημα, θα ήταν προς όφελός της να εξηγήση τη θέσι της στον σύζυγό της. Αν, βάσει της εξηγήσεώς της, εκείνος φθάση στο συμπέρασμα ότι η παρουσία της συζύγου του θα μπορούσε πιθανώς να δημιουργήση μια κατάστασι δυσάρεστη σ’ αυτόν, μπορεί να προτιμήση να πάη μόνος του. Ή, μπορεί ακόμη να θέλη να πάη η σύζυγος μαζί του, απλώς όμως σαν παρατηρητής, οπότε θα πρέπει αυτή ν’ αποφασίση αν θα πάη.

Κάτι που πρέπει να εξετάσωμε είναι το αποτέλεσμα που θα μπορούσε να έχη σε ομοπίστους μας το να παρευρεθούμε σ’ ένα γάμο σε θρησκευτικό κτίριο. Μήπως θα μπορούσε αυτό να βλάψη τη συνείδησι κάποιου; Μήπως η αντίστασίς των στο να εμπλακούν σε πραγματικά ειδωλολατρικές πράξεις θα εξασθενούσε λόγω αυτής της ενεργείας σας; Μια Γραφική αρχή που έρχεται στο προσκήνιο είναι η εξής: «Να διακρίνητε τα διαφέροντα, ώστε να ήσθε ειλικρινείς και απρόσκοποι μέχρι της ημέρας του Χριστού.»—Φιλιππ. 1:10· βλέπε επίσης 1 Κορινθίους 8:9-13.

Κατά καιρούς μια πρόσκλησις σ’ ένα γάμο μπορεί να περιλαμβάνη την ενεργό συμμετοχή σας ως μέρος της γαμήλιου εορτής. Τι θα γίνη αν αυτό απαιτούσε συμμετοχή σε ωρισμένες θρησκευτικές πράξεις; Είναι φανερό ότι ένας που επιθυμεί να ευαρεστήση τον Θεό δεν μπορεί να συμμετέχη σε πράξεις της ψευδούς θρησκείας· το άτομο πρέπει να ενεργή σε αρμονία με τον Λόγο Του. Αλλά ο Χριστιανός πρέπει να εξηγήση απλώς πώς αισθάνεται και να τονίση ότι με κανένα τρόπο δεν θέλει να αμαυρώση τη χαρά της ημέρας του γάμου με το να είναι υπεύθυνος για κάτι που θα μπορούσε να δημιουργήση μια στενόχωρη κατάστασι.

Σε ζητήματα τέτοιας φύσεως, οι Χριστιανοί πρέπει προσεκτικά να ζυγίζουν όλους τους παράγοντας που περιλαμβάνονται. Κάτω από ωρισμένες περιστάσεις μπορεί να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι δεν θα δημιουργούσαν δυσκολίες αν επρόκειτο να παρακολουθήσουν σαν απλοί παρατηρηταί. Εξ άλλου, οι περιστάσεις μπορεί να είναι τέτοιες ώστε ένας Χριστιανός μπορεί να σκεφθή λογικά ότι πιθανώς η βλάβη της συνειδήσεώς του ή των άλλων με το να παρακολουθήση ένα τέτοιο κοσμικό γάμο θα ήταν μεγαλύτερη από την πιθανή ωφέλεια που θα προέκυπτε αν παρακολουθούσε. Οποιαδήποτε και αν είναι η κατάστασις, ο Χριστιανός πρέπει να βεβαιώνεται ότι η απόφασίς του δεν συγκρούεται με τη διατήρησι μιας καλής συνειδήσεως ενώπιον Θεού και ανθρώπων.