Όταν η Καρδιά μας Μάς Παρακινεί να Κάνουμε Ό,τι Μπορούμε

ΕΙΝΑΙ 12 Νισάν του 33 μ.Χ. Ο Ιησούς Χριστός απολαμβάνει ένα γεύμα μαζί με άλλους στο σπίτι του Σίμωνα του λεπρού στη Βηθανία κοντά στην Ιερουσαλήμ. Ανάμεσα σ’ εκείνους που είναι παρόντες είναι και μια πιστή μαθήτρια με το όνομα Μαρία. Ανοίγει σπάζοντας μια αλαβάστρινη θήκη και χύνει πανάκριβο αρωματισμένο λάδι πάνω στο κεφάλι του Ιησού.

‘Γιατί να γίνει αυτή η σπατάλη;’ διαμαρτύρονται μερικοί. ‘Το λάδι αυτό θα μπορούσε να είχε πουληθεί και τα χρήματα να διατεθούν στους φτωχούς!’ Αλλά ο Ιησούς απαντάει: ‘Αφήστε την ήσυχη γιατί τους φτωχούς τους έχετε πάντα μαζί σας και μπορείτε να τους κάνετε καλό. Αλλά εμένα δεν με έχετε πάντα. Αυτή έκανε ό,τι μπορούσε, χύνοντας αρωματισμένο λάδι πάνω στο σώμα μου ενόψει της ταφής μου.’—Ματθαίος 26:6-13· Μάρκος 14:3-9· Ιωάννης 12:1-8.

Η Μαρία από τη Βηθανία δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για να απαλύνει το μαρτύριο του Ιησού όταν προσηλώθηκε πάνω σε πάσσαλο ακριβώς δύο μέρες αργότερα—στις 14 του Νισάν του 33 μ.Χ. Αλλά τώρα μπορούσε να τον χρίσει με πανάκριβο λάδι. Έτσι, όπως είπε ο Ιησούς: «Ό,τι ηδύνατο αύτη έπραξε.» (Μάρκος 14:8) Πράγματι, η καρδιά της Μαρίας την παρακίνησε να κάνει ό,τι μπορούσε.

Υποκινούμενοι να Κάνουμε Ό,τι Μπορούμε

Σαν Μάρτυρες του Ιεχωβά, ή σαν άτομα που μαθαίνουμε την αλήθεια, μπορεί να είμαστε πρόθυμοι να διαδώσουμε τα καλά νέα της Βασιλείας σ’ αυτές τις «έσχατες ημέρες.» (Ματθαίος 24:14· 2 Τιμόθεον 3:1-5) Πράγματι, μπορεί να έχουμε μια καλή συμμετοχή στο έργο αυτό. Ωστόσο, οι οικογενειακές ευθύνες, τα προβλήματα της υγείας και άλλοι παράγοντες ίσως δεν μας επιτρέπουν να υπηρετούμε σαν ιεραπόστολοι σε κάποια απομακρυσμένη χώρα. Ίσως να μην μπορούμε να είμαστε μέλη των κεντρικών γραφείων ή του προσωπικού των τμημάτων της Εταιρίας Σκοπιά. Ίσως δεν είναι δυνατό να υπηρετούμε σαν περιοδεύοντες επίσκοποι, και τα παρόμοια. Παρόλ’ αυτά, τίποτα δεν μας εμποδίζει να χρησιμοποιούμε τους πόρους μας με τρόπον τέτοιο που να προωθούνται τα συμφέροντα της Βασιλείας. (Ματθαίος 6:33) Μπορούμε, πράγματι, να ‘τιμάμε τον Ιεχωβά με όλα τα πολύτιμα πράγματα μας.’ Κάνοντας το αυτό θα έρθει ευλογία, γιατί ‘οι αποθήκες των προμηθειών μας θα γεμίσουν με αφθονία.’—Παροιμίαι 3:9, 10.

Έκαναν Ό,τι Μπορούσαν

Ναι, το πνεύμα μας μπορεί να είναι παρόμοιο με εκείνο της Μαρίας από τη Βηθανία και των άλλων θεοσεβών ατόμων του παρελθόντος. Για παράδειγμα: Οι Ισραηλίτες στις μέρες του Μωυσή είχαν το προνόμιο να τιμήσουν τον Ιεχωβά όταν κατασκευαζόταν η σκηνή του μαρτυρίου για τη λατρεία του. Δεν μπορούσαν να κάνουν όλοι τα ίδια πράγματα, αλλά η καρδιά τους τούς παρακίνησε να κάνουν ό,τι μπορούσαν. Για παράδειγμα, μερικές γυναίκες έκλωθαν το μαλλί της κατσίκας που χρησιμοποιούνταν. Ορισμένοι άντρες υπηρέτησαν σαν τεχνίτες κάνοντας εργασία διαφόρων ειδών. Και ο λαός γενικά τι έκανε; Αυτοί τίμησαν τον Ιεχωβά δίνοντας χρυσάφι, ασήμι, χαλκό, ξύλο, λινό και άλλα πράγματα έτσι ώστε να αποπερατωθεί η σκηνή του μαρτυρίου. Όσοι είχαν πρόθυμη καρδιά ευχαρίστως έκαναν αυτήν τη ‘συνεισφορά για τον Ιεχωβά,’ και αυτή ήταν ‘μια εθελοντική προσφορά.’ (Έξοδος 35:4-35) Πόσα έδωσαν; Μα, τα υλικά που προσφέρθηκαν αποδείχτηκε ότι ήταν αρκετά για να γίνει όλο το έργο, και περισσότερο από αρκετά’! (Έξοδος 36:4-7) Ναι, αυτοί έκαναν ό,τι μπορούσαν.

Πολλά χρόνια αργότερα ο Βασιλιάς Δαβίδ έκανε μεγάλες συνεισφορές για το ναό που θα κατασκευαζόταν από το γιο του Σολομώντα. Ο Δαβίδ έδωσε ακόμη από ‘την ατομική του περιουσία’ χρυσάφι και ασήμι για το σκοπό αυτό. Κατόπιν ρώτησε το λαό Ισραήλ: «Τις λοιπόν προθυμείται να κάμη σήμερον προσφοράν εις τον Κύριον;» Σε ανταπόκριση, οι άρχοντες και οι αρχηγοί του Ισραήλ «και εις όσους ευρέθησαν λίθοι τίμιοι, έδωκαν αυτούς εις το θησαυροφυλάκιον του οίκου του Κυρίου.» Αυτό δεν έγινε με τσιγγουνιά, γιατί διαβάζουμε: «Εχάρη δε ο λαός, διότι επροθυμήθησαν, επειδή με πλήρη καρδίαν προσέφεραν αυτοπροαιρέτως εις τον Κύριον· και ο βασιλεύς Δαβίδ έτι εχάρη χαράν μεγάλην.» (1 Χρονικών 29:3-9) Όλοι τους έκαναν ό,τι μπορούσαν.

Σαν άτομα, πολλοί από τους πρώτους Χριστιανούς συνεισέφεραν για την προώθηση της διακήρυξης της Βασιλείας. Για παράδειγμα, ο ηλικιωμένος απόστολος Ιωάννης υπέδειξε ότι τα μέλη της Χριστιανικής εκκλησίας ήταν κάτω από υποχρέωση να βοηθήσουν τους περιοδεύοντες εκπροσώπους που τους αποστέλλονταν, «δια να γινώμεθα συνεργοί εις την αλήθειαν.» Ο Ιωάννης επίσης επαίνεσε τον Γάιο για τη φιλοξενία την οποία έκανε «εις τους ξένους,» δηλαδή, σε ανθρώπους που μέχρι τότε ήταν άγνωστοι στον Γάιο, αλλά τους οποίους δέχτηκε θερμά εξαιτίας της υπηρεσίας που πρόσφεραν στην εκκλησία. (3 Ιωάννου 5-8) Οι περισσότεροι μάρτυρες του Ιεχωβά σε μια ορισμένη περιοχή δεν μπορούσαν να ταξιδέψουν σε μεγάλες αποστάσεις για χάρη των «καλών νέων», αλλά έκαναν ό,τι μπορούσαν.

Ολόκληρες εκκλησίες επίσης χρησιμοποίησαν τους υλικούς πόρους τους για την προώθηση του έργου της Βασιλείας. Για παράδειγμα, ο απόστολος Παύλος είπε για τους Φιλιππήσιους πιστούς: «Και εν Θεσσαλονίκη και άπαξ και δις μοι επέμψατε εις την χρείαν μου. Ουχί ότι ζητώ το δώρον, αλλά ζητώ τον καρπόν τον πλεονάζοντα εις λογαριασμόν σας.» (Φιλιππησίους 4:15-17) Όλη η εκκλησία δεν μπορούσε να ταξιδέψει μαζί με τον απόστολο, αλλά αυτοί έκαναν ό,τι μπορούσαν.

Πώς Αισθάνονται Μερικοί

Ο Ιησούς Χριστός είπε: «Μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη.» Έτσι δεν είναι εκπληκτικό που ο λαός του Θεού χαιρόταν πάρα πολύ όταν έκανε ‘εθελοντικές προσφορές στον Ιεχωβά’ στις μέρες του Βασιλιά Δαβίδ. (1 Χρονικών 29:9· Πράξεις 20:35) Σήμερα υπάρχει ένα παρόμοιο πνεύμα.

Μία μάρτυρας του Ιεχωβά έγραψε στην Εταιρία Σκοπιά, λέγοντας: «Είμαι 81 ετών και δεν μπορώ να κάνω πια πολλά στην υπηρεσία [στη διακονία αγρού] εξαιτίας μιας παραμορφωτικής αρθρίτιδας, αλλά θα ήθελα να κάνω κάτι για την εκτέλεση της υπηρεσίας. Θα σας στέλνω μια συνεισφορά κάθε μήνα όσο θα μπορώ και ιδιαίτερα θα ήθελα να βοηθήσω εκείνους τους απόφοιτους [της Βιβλικής Σχολής Γαλαάδ της Σκοπιάς] που πηγαίνουν σε ξένες χώρες.» Η ηλικιωμένη αυτή γυναίκα δεν μπορούσε να υπηρετεί η ίδια σαν ιεραπόστολος, αλλά η καρδιά της την παρακίνησε να κάνει ό,τι μπορούσε.

Ολόκληρες οικογένειες έχουν συνεργαστεί έτσι ώστε να συμμετέχουν συνεισφέροντας κάτι για τα τυπογραφικά έξοδα και τις ανάγκες επέκτασης της Εταιρίας. Μια οικογένεια έγραψε: «Παρακινηθήκαμε σαν οικογένεια να συμμετέχουμε σ’ αυτό. . . . αισθανθήκαμε πολύ ευτυχισμένοι ότι οι δύο μας έφηβοι γιοι μας πλησίασαν και εκδήλωσαν την επιθυμία να συμμετέχουν κι αυτοί επίσης στη συνεισφορά της οικογένειας προς την Εταιρία. Η δική τους συμμετοχή προέρχεται από χρήματα τα οποία αποταμίευσαν όταν εργάζονταν λίγες ώρες κάθε μέρα. Είμαστε γοητευμένοι με τις πολλές όμορφες εκδόσεις και την άφθονη πνευματική τροφή με την οποία τρεφόμαστε συνεχώς στο τραπέζι του Ιεχωβά.»

Πώς Μπορεί να Γίνει Αυτό

Λίγοι ανάμεσα στους Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι υλικά πλούσιοι. Και πολλοί πρέπει να κοπιάζουν για ν’ αντιμετωπίσουν τα οικονομικά προβλήματα κάθε μέρα. Ωστόσο όταν δίνουν ένα μικρό ποσόν για την προώθηση των συμφερόντων της Βασιλείας ποτέ δεν πρέπει να αισθάνονται ότι η συνεισφορά τους είναι ασήμαντη. Όταν ο Ιησούς είδε μια χήρα που βρισκόταν σε μεγάλη ανάγκη να ρίχνει δύο μικρά νομίσματα μέσα στο θησαυροφυλάκιο του ναού, δεν την υποτίμησε. Μάλλον, είπε: «Αληθώς σας λέγω ότι η πτωχή αύτη χήρα έβαλε περισσότερον πάντων· διότι άπαντες ούτοι εκ του περισσεύματος αυτών έβαλον εις τα δώρα του Θεού, αύτη όμως εκ του υστερήματος αυτής έβαλεν όλην την περιουσίαν όσην είχε.» (Λουκάς 21:1-4) Μολονότι το δώρο της ήταν μικρό σε χρηματική αξία, αυτή έκανε ό,τι μπορούσε.

Για να έχουμε κάτι να συνεισφέρουμε, συνήθως πρέπει να κάνουμε κάποιο προγραμματισμό, είτε σαν άτομα και οικογένειες είτε σαν εκκλησίες. Κατά συνέπεια, όταν δημιουργήθηκε κάποια ανάγκη ανάμεσα στους Χριστιανούς της Ιουδαίας, οι Κορίνθιοι ομόπιστοί τους που ήθελαν να τους βοηθήσουν έλαβαν μια υποβοηθητική υπόδειξη από τον απόστολο Παύλο. Τους έγραψε: «Περί δε της συνεισφοράς της υπέρ των αγίων, καθώς διέταξα εις τας εκκλησίας της Γαλατίας, ούτω κάμετε και σεις. Κατά την πρώτην της εβδομάδος έκαστος υμών ας εναποθέτη παρ’ εαυτώ θησαυρίζων ό,τι αν ευπορή, ώστε όταν έλθω να μη συνάγονται τότε συνεισφοραί.»—1 Κορινθίους 16:1, 2.

Ακριβώς όπως ένα άτομο μπορεί να βάζει στην άκρη μερικά χρήματα για μια έκτακτη περίπτωση, έτσι και οι Μάρτυρες σαν άτομα, οι οικογένειες ή οι εκκλησίες θα μπορούσαν να βάζουν τακτικά κάτι στην άκρη σαν συνεισφορά για να προωθηθεί η αληθινή λατρεία. Πράγματι, ολόκληρες εκκλησίες συχνά συνεισφέρουν τα χρήματα που τους περισσεύουν για να προωθήσουν το έργο της Βασιλείας. Αυτό το κάνουν προετοιμάζοντας και ψηφίζοντας αποφάσεις για το σκοπό αυτό. Τα άτομα που έχουν πρόθυμη καρδιά επίσης βρίσκουν ευκαιρίες για να συμμετέχουν στην υποστήριξη της δράσης του Χριστιανικού κηρύγματος σε όλη τη γη κάνοντας ατομικές δωρεές για το σκοπό αυτό. Οι κατάλληλες αυτές προσφορές αυξάνουν την ευτυχία τους και τους δίνουν την ικανοποίηση να γνωρίζουν ότι κάνουν ό,τι μπορούν.

Η Εταιρία Σκοπιά στέλνει μια επιστολή για να γνωρίσει τη λήψη δωρεών. Άτομα, οικογένειες ή εκκλησίες που επιθυμούν να κάνουν τέτοιες συνεισφορές μπορούν να τις στείλουν στη Watch Tower Bible and Tract Society of Pennsylvania, 25 Columbia Heights, Brooklyn, New York 11201, ή στο πλησιέστερο γραφείο τμήματος της Εταιρίας.

Όλες οι δωρεές που λαμβάνονται από την Εταιρία εκτιμούνται πολύ και χρησιμοποιούνται για τη διάδοση των καλών νέων της βασιλείας του Θεού. Για παράδειγμα, με τα οικονομικά αυτά μέσα συντηρούνται στις διάφορες χώρες τα ιεραποστολικά σπίτια και οι ιεραποστολικές δραστηριότητες. Επίσης οι τυπογραφικές εγκαταστάσεις, που είναι ζωτικές για την εξάπλωση των Βιβλικών εντύπων, κρατούνται μ’ αυτό τον τρόπο σε λειτουργία και επεκτείνονται όπου αυτό είναι αναγκαίο. Οι συνεισφορές αυτές δίνουν τη δυνατότητα σε περιοδεύοντες επισκόπους περιοχής και περιφερείας να επισκέπτονται τις Χριστιανικές εκκλησίες σε όλη τη γη και να δίνουν πνευματική βοήθεια στους ομόπιστους. (Ρωμαίους 1:11, 12) Επίσης, μ’ αυτόν τον τρόπο, βοηθούνται και άλλοι στο ολοχρόνιο διακονικό έργο.

Οι πρώτοι πιστοί της αληθινής λατρείας έλαβαν την ευλογία του ουρανού επειδή τίμησαν τον Ιεχωβά με τα πολύτιμα πράγματα τους. Και πόσο ευτυχισμένοι ήταν! Καθώς υποστηρίζουμε παρόμοια τα συμφέροντα της Βασιλείας σήμερα, ευλογούμαστε κι εμείς, επίσης, πλούσια. Γιαυτό, είθε η ανταπόκριση μας να είναι θετική όταν η καρδιά μας μάς παρακινεί να κάνουμε ό,τι μπορούμε.