Ο Γαμήλιος Δεσμός Εξασθενεί

ΜΙΑ νεαρή μητέρα κρατούσε στην αγκαλιά της το ηλικίας δύο μηνών μωρό της. Κατόπιν, μέσα σε μια ξαφνική έκρηξη οργής το έριξε στο πάτωμα. Το αγόρι πέθανε λίγες ώρες αργότερα. «Επίτηδες το έριξα», είπε η μητέρα, «επειδή ο σύζυγός μου δεν ενδιαφέρεται για την οικογένειά του». Αντί να συζητήσει διεξοδικά το θέμα με το σύζυγό της, ξέσπασε στο αθώο βρέφος.

Λίγες μητέρες καταφεύγουν σε μια τόσο ακραία ενέργεια, αλλά πολλές συμμερίζονται τα συναισθήματα αυτής της γυναίκας. Γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο για τα αντρόγυνα να πετύχουν στο γάμο τους. «Όταν οι πιθανότητες για επιτυχία στο γάμο είναι τόσο χαμηλές όσο είναι στις Ηνωμένες Πολιτείες σήμερα», αναφέρει το Περιοδικό για το Γάμο και την Οικογένεια (Journal of Marriage and the Family), «το να αναλάβει κάποιος την ισχυρή, άρρηκτη δέσμευση ενός γάμου . . . είναι τόσο ριψοκίνδυνο, ώστε κανένα αποκλειστικά ορθολογιστικό άτομο δεν θα έκανε κάτι τέτοιο».

Σε αυτούς τους ταραχώδεις καιρούς, η ανηθικότητα, η ασυμφωνία χαρακτήρων, τα χρέη, οι προστριβές με τα πεθερικά και η ιδιοτέλεια, όλα αυτά πυροδοτούν την ένταση στο σπίτι, η οποία ξανά και ξανά κλιμακώνεται σε κάποιο διαζύγιο. Η κατάσταση είναι τόσο σοβαρή στην Ιαπωνία, ώστε ακόμη και η Καθολική Εκκλησία, που φημίζεται για τη σθεναρή της στάση εναντίον του διαζυγίου, αναγκάστηκε να συστήσει μια ειδική επιτροπή για να εξομαλύνει τα πράγματα για τα διαζευγμένα και τα ξαναπαντρεμένα μέλη της. Ένας αυξανόμενος αριθμός ατόμων τα οποία πηγαίνουν στην εκκλησία επηρεάζονται τώρα από προβλήματα που σχετίζονται με το διαζύγιο.

Ωστόσο, ο αριθμός των διαζυγίων αποκαλύπτει μόνο την κορυφή του παγόβουνου. Έρευνες στις Ηνωμένες Πολιτείες δείχνουν ότι ο εκφυλισμός της ποιότητας αυτής καθαυτήν της έγγαμης ζωής είναι εκείνο που βρίσκεται πίσω από την αύξηση των διαζυγίων, και όχι απλώς οι κοινωνικές τάσεις που κάνουν ευκολότερο το διαζύγιο. Με λιγότερες προσπάθειες και λιγότερη δέσμευση η έγγαμη ζωή χάνει τη λάμψη της. Εξωτερικά, πολλοί παραμένουν αντρόγυνα, αλλά δεν μοιράζονται το ίδιο κρεβάτι και είναι ζήτημα αν μιλούν ποτέ μεταξύ τους. Μερικοί αισθάνονται όπως μια γυναίκα από την Ανατολή που αγόρασε δικό της τάφο, χωριστά, λέγοντας: ‘Αρνούμαι να είμαι μαζί με το σύζυγό μου στον ίδιο τάφο’. Μην μπορώντας να διαζευχτεί το σύζυγό της τώρα, στοχεύει σε ένα μεταθανάτιο διαζύγιο. Είναι λυπηρό το ότι, αν και οι άνθρωποι αυτοί δεν παίρνουν διαζύγιο, η έγγαμη ζωή δεν είναι πηγή ευτυχίας για αυτούς.

Αυτό ίσχυε στην περίπτωση του Ισάο. Παντρεύτηκε τη σύζυγό του από καπρίτσιο, και επομένως δεν ένιωθε τίποτα που να τον υποκινεί να αλλάξει τον εγωιστικό τρόπο ζωής του. Παρ’ όλο που είχε καλό εισόδημα ως οδηγός νταλίκας, ξόδευε όλα όσα κέρδιζε τρώγοντας και πίνοντας, χωρίς να φροντίζει για την οικογένειά του. Ως αποτέλεσμα, οι καβγάδες με τη σύζυγό του δεν είχαν τέλος. «Όποτε μου πήγαινε κάτι στραβά», θυμάται ο Ισάο, «πήγαινα στο σπίτι και ξεσπούσα στην οικογένειά μου». Όπως ένα ηφαίστειο που δεν μπορεί να ησυχάσει, το θέμα του διαζυγίου ανέκυπτε καθημερινά.

Πολλοί άντρες και γυναίκες υπομένουν έναν κακό γάμο. Είτε παίρνουν διαζύγιο είτε όχι, δεν βρίσκουν ευτυχία. Υπάρχει τρόπος για να πετύχουν στο γάμο τους; Τι μπορεί να γίνει για να ενισχυθεί ο γαμήλιος δεσμός τους;