Μήπως η Λέξη «Χριστιανός» Χάνει το Νόημά Της;
ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ να είναι κανείς Χριστιανός; Πώς θα απαντούσατε; Σε μια τυχαία επιλεγμένη ομάδα ανθρώπων από διάφορες χώρες τέθηκε αυτό ακριβώς το ερώτημα, και ακολουθεί ένα δείγμα των απαντήσεών τους:
«Να ακολουθείς τον Ιησού και να τον μιμείσαι».
«Να είσαι καλός άνθρωπος και να μοιράζεσαι πράγματα με άλλους».
«Να δέχεσαι τον Χριστό ως Κύριο και Σωτήρα».
«Να πηγαίνεις στη Θεία Λειτουργία, να λες το Ροζάριο και να συμμετέχεις στη Θεία Κοινωνία».
«Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να πηγαίνεις στην εκκλησία για να είσαι Χριστιανός».
Ακόμη και τα λεξικά παραθέτουν μια ποικιλία ορισμών που περιπλέκουν το ζήτημα. Μάλιστα ένα από αυτά έχει δέκα ορισμούς κάτω από τη λέξη «Χριστιανός», που ποικίλλουν από «το άτομο που πιστεύει ή ανήκει στη θρησκεία του Ιησού Χριστού» μέχρι «το κόσμιο ή ευπρεπές άτομο». Δεν είναι παράδοξο το ότι πολλοί δυσκολεύονται να εξηγήσουν τι σημαίνει να είναι κάποιος Χριστιανός.
Μια Τάση Φιλελευθερισμού
Σήμερα, μεταξύ των καθ’ ομολογία Χριστιανών—ακόμη και μεταξύ εκείνων που κάθονται στα ίδια στασίδια—μπορεί να βρει κανείς μια ευρεία ποικιλία απόψεων γύρω από θέματα όπως η θεοπνευστία της Γραφής, η θεωρία της εξέλιξης, η ανάμειξη της εκκλησίας στην πολιτική και η μετάδοση της πίστης σε άλλους. Ηθικά ζητήματα, όπως η έκτρωση, η ομοφυλοφιλία και η ελεύθερη συμβίωση, γίνονται συχνά αντικείμενο διένεξης. Είναι σαφές ότι υπάρχει μια τάση φιλελευθερισμού.
Μια Προτεσταντική εκκλησιαστική επιτροπή, λόγου χάρη, ψήφισε πρόσφατα υπέρ του δικαιώματος των εκκλησιών «να εκλέγουν ως μέλος του διοικητικού τους συμβουλίου κάποιον πρεσβύτερο που είναι δηλωμένος ομοφυλόφιλος», αναφέρει το περιοδικό Ο Χριστιανικός Αιώνας (Christian Century). Ορισμένοι θεολόγοι υποστηρίζουν μάλιστα την άποψη ότι η πίστη στον Ιησού δεν είναι ουσιώδης για σωτηρία. Πιστεύουν ότι οι Εβραίοι, οι Μουσουλμάνοι και άλλοι «ίσως έχουν ίδιες πιθανότητες [με τους Χριστιανούς] να πάνε στον ουρανό», λέει ένα άρθρο στην εφημερίδα Δε Νιου Γιορκ Τάιμς (The New York Times).
Φανταστείτε, αν μπορείτε, κάποιο μαρξιστή να προάγει τον καπιταλισμό ή ένα δημοκράτη να προωθεί τη δικτατορία ή κάποιον περιβαλλοντολόγο να υποστηρίζει την αποψίλωση των δασών. «Ένα τέτοιο άτομο δεν θα μπορούσε πραγματικά να είναι μαρξιστής ή δημοκράτης ή περιβαλλοντολόγος», θα πείτε—και θα έχετε δίκιο. Ωστόσο, όταν εξετάζετε την ποικιλία των απόψεων που έχουν σήμερα οι καθ’ ομολογία Χριστιανοί, βλέπετε πεποιθήσεις που είναι εκ διαμέτρου αντίθετες και συχνά αντιφάσκουν με τα όσα δίδαξε ο Ιδρυτής της Χριστιανοσύνης, ο Ιησούς Χριστός. Τι λέει αυτό για το είδος της Χριστιανοσύνης που ακολουθούν;—1 Κορινθίους 1:10.
Η τάση για αλλαγή των Χριστιανικών διδασκαλιών έτσι ώστε να ταιριάζουν στο πνεύμα της εποχής είναι παλιά ιστορία, όπως θα δούμε. Πώς αισθάνονται ο Θεός και ο Ιησούς Χριστός για αυτές τις αλλαγές; Μπορούν οι εκκλησίες που υποστηρίζουν διδασκαλίες οι οποίες δεν έχουν τις ρίζες τους στον Χριστό να αυτοαποκαλούνται ορθά Χριστιανικές; Αυτά τα ερωτήματα θα εξεταστούν στο επόμενο άρθρο.