Ενωμένοι Μέσω της Αγάπης για τον Θεό

ΟΤΑΝ σχηματίστηκε η Χριστιανική εκκλησία τον πρώτο αιώνα της Κοινής μας Χρονολογίας, ένα από τα εξέχοντα γνωρίσματά της—παρά την ποικιλία των μελών της—ήταν η ενότητα. Εκείνοι οι λάτρεις του αληθινού Θεού προέρχονταν από έθνη της Ασίας, της Ευρώπης και της Αφρικής. Ήταν άτομα με διαφορετικό παρελθόν—ιερείς, στρατιώτες, δούλοι, πρόσφυγες, έμποροι, επαγγελματίες και επιχειρηματίες. Μερικοί ήταν Ιουδαίοι ενώ άλλοι ήταν Εθνικοί. Πολλοί ήταν πριν μοιχοί, ομοφυλόφιλοι, μέθυσοι, κλέφτες ή άρπαγες. Παρ’ όλα αυτά, όταν έγιναν Χριστιανοί, εγκατέλειψαν τις κακές τους συνήθειες και ενώθηκαν στενά ως προς την πίστη.

Τι βοήθησε τη Χριστιανοσύνη του πρώτου αιώνα να ενώσει όλους αυτούς τους ανθρώπους; Γιατί είχαν ειρήνη ο ένας με τον άλλον καθώς και με τους ανθρώπους γενικά; Γιατί δεν συμμετείχαν σε εξεγέρσεις και συγκρούσεις; Γιατί ήταν η πρώτη Χριστιανοσύνη τόσο διαφορετική από τις κύριες θρησκείες που υπάρχουν σήμερα;

Τι Συνέβαλε στη Συσπείρωση των Μελών της Εκκλησίας;

Ο πρώτιστος παράγοντας που ένωνε τους ομοπίστους τον πρώτο αιώνα ήταν η αγάπη για τον Θεό. Εκείνοι οι Χριστιανοί αναγνώριζαν ότι είχαν τη βασική υποχρέωση να αγαπούν τον αληθινό Θεό, τον Ιεχωβά, με όλη τους την καρδιά, την ψυχή και τη διάνοια. Παραδείγματος χάρη, ο απόστολος Πέτρος, ο οποίος ήταν Ιουδαίος, έλαβε την οδηγία να επισκεφτεί το σπίτι κάποιου αλλοεθνή, ενός ανθρώπου με τον οποίο κανονικά δεν θα είχε στενή συναναστροφή. Αυτό που τον υποκίνησε να υπακούσει ήταν κυρίως η αγάπη για τον Ιεχωβά. Ο Πέτρος και οι άλλοι πρώτοι Χριστιανοί απολάμβαναν στενή σχέση με τον Θεό η οποία βασιζόταν σε ακριβή γνώση για την προσωπικότητά Του, τις αρέσκειες και τις απαρέσκειές Του. Με τον καιρό, όλοι οι λάτρεις κατανόησαν ότι αποτελούσε θέλημα του Ιεχωβά το να είναι «ενωμένοι με τον ίδιο νου και με τον ίδιο τρόπο σκέψης».—1 Κορινθίους 1:10· Ματθαίος 22:37· Πράξεις 10:1-35.

Οι πιστοί συσπειρώθηκαν περαιτέρω λόγω της πίστης τους στον Ιησού Χριστό. Ήθελαν να ακολουθούν τα ίχνη του πιστά. Εκείνος τους πρόσταξε: «Να αγαπάτε ο ένας τον άλλον· όπως εγώ σας αγάπησα . . . Από αυτό θα γνωρίσουν όλοι ότι είστε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη μεταξύ σας». (Ιωάννης 13:34, 35) Δεν επρόκειτο για επιφανειακό συναίσθημα, αλλά για αυτοθυσιαστική αγάπη. Ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα; Ο Ιησούς προσευχήθηκε τα εξής σχετικά με όσους θα έθεταν πίστη σε αυτόν: «Παρακαλώ . . . να είναι όλοι ένα, όπως εσύ, Πατέρα, είσαι σε ενότητα με εμένα και εγώ είμαι σε ενότητα με εσένα, να είναι και αυτοί σε ενότητα με εμάς».—Ιωάννης 17:20, 21· 1 Πέτρου 2:21.

Ο Ιεχωβά εξέχεε το άγιο πνεύμα του, δηλαδή την ενεργό του δύναμη, πάνω στους αληθινούς υπηρέτες του. Αυτό το πνεύμα προωθούσε την ενότητα ανάμεσά τους. Τους παρείχε κατανόηση των Γραφικών διδασκαλιών αποδεκτή από όλες τις εκκλησίες. Οι λάτρεις του Ιεχωβά κήρυτταν το ίδιο άγγελμα—τον αγιασμό του ονόματος του Ιεχωβά μέσω της Μεσσιανικής Βασιλείας του Θεού, της ουράνιας κυβέρνησης που πρόκειται να ασκεί την εξουσία της σε όλη την ανθρωπότητα. Οι πρώτοι Χριστιανοί κατανοούσαν ότι είχαν την υποχρέωση “να μην είναι μέρος αυτού του κόσμου”. Επομένως, οποτεδήποτε ξέσπαγαν πολιτικές εξεγέρσεις ή στρατιωτικές συγκρούσεις, οι Χριστιανοί παρέμεναν ουδέτεροι. Επιδίωκαν ειρήνη με κάθε άνθρωπο.—Ιωάννης 14:26· 18:36· Ματθαίος 6:9, 10· Πράξεις 2:1-4· Ρωμαίους 12:17-21.

Όλοι οι πιστοί επωμίζονταν την ευθύνη να προωθούν την ενότητα. Πώς; Με το να βεβαιώνονται ότι η διαγωγή τους βρισκόταν σε αρμονία με την Αγία Γραφή. Γι’ αυτό, ο απόστολος Παύλος έγραψε στους Χριστιανούς: «Να αποβάλετε την παλιά προσωπικότητα που είναι σύμφωνη με την προηγούμενη πορεία διαγωγής σας» και «να ντυθείτε τη νέα προσωπικότητα».—Εφεσίους 4:22-32.

Διατήρηση της Ενότητας

Φυσικά, οι πιστοί τον πρώτο αιώνα ήταν ατελείς, οπότε ανέκυπταν καταστάσεις που έθεταν σε δοκιμή την ενότητά τους. Παραδείγματος χάρη, τα εδάφια Πράξεις 6:1-6 αναφέρουν ότι προέκυψε μια διαφορά μεταξύ των ελληνόφωνων και των εβραιόφωνων Ιουδαίων Χριστιανών. Οι ελληνόφωνοι πίστευαν ότι γίνονταν διακρίσεις εις βάρος τους. Ωστόσο, μόλις οι απόστολοι ενημερώθηκαν σχετικά με το ζήτημα, το επιμελήθηκαν αμέσως και με δίκαιο τρόπο. Αργότερα, ένα δογματικό ερώτημα οδήγησε σε αντιπαράθεση όσον αφορά τις υποχρεώσεις των μη Ιουδαίων μέσα στη Χριστιανική εκκλησία. Πάρθηκε μια απόφαση βασισμένη σε Γραφικές αρχές και αυτή η απόφαση έγινε αποδεκτή από όλους.—Πράξεις 15:1-29.

Αυτά τα παραδείγματα δείχνουν ότι οι διαφωνίες δεν οδηγούσαν τη Χριστιανική εκκλησία του πρώτου αιώνα σε εθνοτικές διαιρέσεις ή σε δογματική διχόνοια εξαιτίας άτεγκτων απόψεων. Γιατί; Επειδή οι ενοποιητικοί παράγοντες—η αγάπη για τον Ιεχωβά, η πίστη στον Ιησού Χριστό, η αυτοθυσιαστική αγάπη του ενός για τον άλλον, η αποδοχή της κατεύθυνσης του αγίου πνεύματος, η κοινή κατανόηση των Γραφικών διδασκαλιών και η προθυμία για αλλαγή της διαγωγής—ήταν αρκετά ισχυροί για να διατηρήσουν την ενότητα και την ειρήνη στην πρώτη εκκλησία.

Ενωμένοι στη Λατρεία στους Σύγχρονους Καιρούς

Μπορεί να επιτευχθεί ενότητα με τον ίδιο τρόπο σήμερα; Μπορούν ακόμη αυτοί οι ίδιοι παράγοντες να συσπειρώνουν ομοπίστους, καθώς και να τους βοηθούν να έχουν ειρήνη με όλες τις φυλές σε όλα τα μέρη του κόσμου; Ναι, μπορούν! Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι ενωμένοι σε μια παγκόσμια αδελφότητα που εκτείνεται σε 230 και πλέον χώρες και νησιά. Τους ενώνουν δε οι ίδιοι παράγοντες που ένωναν τους Χριστιανούς τον πρώτο αιώνα.

Πρώτιστη συμβολή στην ενότητα που απολαμβάνουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχει η αφοσίωσή τους στον Ιεχωβά Θεό. Αυτό σημαίνει ότι αγωνίζονται να μένουν όσιοι σε εκείνον κάτω από όλες τις περιστάσεις. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ασκούν επίσης πίστη στον Ιησού Χριστό και στις διδασκαλίες του. Αυτοί οι Χριστιανοί δείχνουν αυτοθυσιαστική αγάπη για τους ομοπίστους τους και κηρύττουν τα ίδια καλά νέα της Βασιλείας του Θεού σε όλες τις χώρες όπου δραστηριοποιούνται. Χαίρονται να μιλούν για αυτή τη Βασιλεία με ανθρώπους κάθε πίστης, φυλής, εθνικότητας και κοινωνικής ομάδας. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά παραμένουν επίσης ουδέτεροι στις υποθέσεις του κόσμου, κάτι που τους βοηθάει να αντιστέκονται στις πολιτικές, πολιτισμικές, κοινωνικές και εμπορικές πιέσεις που διχάζουν τόσο πολύ την ανθρωπότητα. Όλοι οι Μάρτυρες αποδέχονται την υποχρέωση να προωθούν την ενότητα με το να συμπεριφέρονται σε αρμονία με τους Γραφικούς κανόνες.

Η Ενότητα Ελκύει και Άλλους

Αυτή η ενότητα κεντρίζει συχνά το ενδιαφέρον ατόμων που δεν είναι Μάρτυρες. Η Ίλζε,a παραδείγματος χάρη, ήταν κάποτε Καθολική μοναχή σε μια μονή στη Γερμανία. Τι την έλκυσε στους Μάρτυρες του Ιεχωβά; Η ίδια είπε: «Είναι οι καλύτεροι άνθρωποι που έχω συναντήσει ποτέ. Δεν πηγαίνουν στον πόλεμο και δεν κάνουν τίποτα για να βλάψουν κανέναν. Θέλουν να βοηθήσουν τους ανθρώπους να ζήσουν ευτυχισμένα σε μια παραδεισιακή γη υπό τη Βασιλεία του Θεού».

Υπάρχει επίσης το παράδειγμα του Γκούντερ, ενός Γερμανού στρατιώτη που στάλθηκε στη Γαλλία κατά τη διάρκεια του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου. Κάποια μέρα ένας Προτεστάντης ιερέας διεξήγαγε τη θρησκευτική λειτουργία για τους στρατιώτες της μονάδας του Γκούντερ. Ο ιερέας προσευχήθηκε για ευλογίες, προστασία και νίκη. Μετά τη λειτουργία, ο Γκούντερ πήγε στη σκοπιά του. Μέσα από τα κιάλια του, παρατήρησε στην απέναντι πλευρά των γραμμών της μάχης εχθρικά στρατεύματα τα οποία παρακολουθούσαν και αυτά τη θρησκευτική λειτουργία που διεξήγε ένας ιερέας. Ο Γκούντερ αργότερα ανέφερε: «Πιθανότατα και εκείνος ο ιερέας προσευχόταν για ευλογίες, προστασία και νίκη. Απορούσα πώς ήταν δυνατόν Χριστιανικές εκκλησίες να βρίσκονται σε αντιμαχόμενες πλευρές στον ίδιο πόλεμο». Αυτές οι εικόνες χαράχτηκαν στη μνήμη του Γκούντερ. Όταν ήρθε αργότερα σε επαφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, οι οποίοι δεν συμμετέχουν στον πόλεμο, ο Γκούντερ ενώθηκε με την παγκόσμια αδελφότητά τους.

Ο Άσοκ και η Φίμα ανήκαν σε κάποια Ανατολική θρησκεία. Στο σπίτι τους είχαν ένα ιερό αφιερωμένο σε κάποιον θεό. Όταν μια σοβαρή ασθένεια έπληξε την οικογένειά τους, επανεξέτασαν τη θρησκεία τους. Στις συζητήσεις τους με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, ο Άσοκ και η Φίμα εντυπωσιάστηκαν από τις διδασκαλίες της Αγίας Γραφής και από την αγάπη που υπάρχει μεταξύ των Μαρτύρων. Τώρα είναι ζηλωτές διαγγελείς των καλών νέων της Βασιλείας του Ιεχωβά.

Η Ίλζε, ο Γκούντερ, ο Άσοκ και η Φίμα είναι ενωμένοι με εκατομμύρια Μάρτυρες του Ιεχωβά σε μια παγγήινη αδελφότητα. Πιστεύουν στην υπόσχεση της Αγίας Γραφής ότι οι ίδιοι παράγοντες που τους ενώνουν στη λατρεία σήμερα θα ενώσουν σε λίγο όλη την υπάκουη ανθρωπότητα. Τότε δεν θα υπάρχουν πια ωμότητες, έλλειψη ενότητας και διαιρέσεις στο όνομα της θρησκείας. Όλος ο κόσμος θα είναι ενωμένος στη λατρεία του αληθινού Θεού, του Ιεχωβά.—Αποκάλυψη 21:4, 5.

[Υποσημείωση]

[Εικόνες στη σελίδα 4, 5]

Παρότι προέρχονταν από διαφορετικό παρελθόν, οι πρώτοι Χριστιανοί ήταν ενωμένοι