Όταν ένας Προσφιλής σας Εγκαταλείπει τον Ιεχωβά

Ο ΜΑΡΚ και η Λουίζ είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά.a Δείχνοντας αγάπη και ενδιαφέρον, δίδαξαν τις Γραφές στα παιδιά τους, σύμφωνα με τη Βιβλική προτροπή προς τους Χριστιανούς γονείς. (Παροιμίες 22:6· 2 Τιμόθεο 3:15) Δυστυχώς, δεν συνέχισαν όλα τα παιδιά τους να υπηρετούν τον Ιεχωβά όταν ενηλικιώθηκαν. «Η καρδιά μου πονάει για τα παιδιά που απομακρύνθηκαν», λέει η Λουίζ. «Πώς μπορώ να κρύβω τον αβάσταχτο πόνο που μου φέρνει αυτό κάθε μέρα; Όταν οι άλλοι μιλούν για τους γιους τους, νιώθω έναν κόμπο στο λαιμό και χρειάζεται να συγκρατώ τα δάκρυά μου».

Ναι, όταν κάποιο άτομο επιλέγει να εγκαταλείψει τον Ιεχωβά και τον τρόπο ζωής που εκτίθεται στις Γραφές, τα πιστά μέλη της οικογένειάς του νιώθουν συνήθως βαθιά οδύνη. «Αγαπώ την αδελφή μου πάρα πολύ», λέει η Αϊρίν. «Θα έκανα τα πάντα για να τη δω να επιστρέφει στον Ιεχωβά!» Η Μαρία, της οποίας ο αδελφός έστρεψε τα νώτα του στον Ιεχωβά για να επιδιώξει μια πορεία ανήθικης διαγωγής, λέει: «Μου ήταν δύσκολο να το αντέξω επειδή σε όλους τους άλλους τομείς ήταν υπέροχος αδελφός για εμένα. Μου λείπει ιδιαίτερα στις μεγάλες οικογενειακές συγκεντρώσεις».

Γιατί Είναι Τόσο Δύσκολο;

Γιατί η πνευματική απώλεια ενός παιδιού ή κάποιου άλλου προσφιλούς προξενεί τόσο βαθιά στενοχώρια στους Χριστιανούς συγγενείς; Επειδή αυτοί γνωρίζουν ότι οι Γραφές υπόσχονται αιώνια ζωή σε μια παραδεισιακή γη για όσους παραμένουν όσιοι στον Ιεχωβά. (Ψαλμός 37:29· 2 Πέτρου 3:13· Αποκάλυψη 21:3-5) Αποβλέπουν να μοιραστούν αυτές τις ευλογίες με τους συντρόφους τους, τα παιδιά τους, τους γονείς τους, τα αδέλφια τους και τα εγγόνια τους. Πόσο θλίβονται όταν σκέφτονται πως οι προσφιλείς τους που έχουν σταματήσει να υπηρετούν τον Ιεχωβά μπορεί να χάσουν αυτές τις ευλογίες! Ακόμη και σε σχέση με την τωρινή τους ζωή, οι Χριστιανοί αντιλαμβάνονται ότι οι νόμοι και οι αρχές του Ιεχωβά είναι προς όφελός τους. Γι’ αυτό, αποκαρδιώνονται βλέποντας τους προσφιλείς τους να σπέρνουν με τρόπο που καθιστά βέβαιο ότι θα θερίσουν πικρή σοδειά.—Ησαΐας 48:17, 18· Γαλάτες 6:7, 8.

Ίσως είναι δύσκολο για κάποιον που δεν έχει ζήσει ποτέ μια τέτοια απώλεια να αντιληφθεί πόσο συντριπτική μπορεί να είναι. Επηρεάζεται σχεδόν κάθε πλευρά της ζωής. «Γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο να κάθεσαι στις Χριστιανικές συναθροίσεις και να βλέπεις γονείς να γελούν και να μιλούν με τα παιδιά τους», αναφέρει η Λουίζ. «Κάθε χαρμόσυνη περίσταση επισκιάζεται από το κενό που νιώθεις εξαιτίας των ατόμων που λείπουν». Ένας Χριστιανός πρεσβύτερος θυμάται τα τέσσερα χρόνια κατά τα οποία η θετή του κόρη δεν συναναστρεφόταν μαζί τους και λέει: «Πολλές φορές, ακόμη και οι “καλές στιγμές” ήταν δύσκολες. Αν έκανα στη σύζυγό μου ένα δώρο ή την πήγαινα σε κάποιο ωραίο μέρος για το σαββατοκύριακο, ξεσπούσε σε κλάματα καθώς σκεφτόταν ότι η κόρη της δεν συμμετείχε στη χαρά μας».

Μήπως είναι υπερβολική η αντίδραση αυτών των Χριστιανών; Όχι απαραίτητα. Στην πραγματικότητα, ίσως αντανακλούν σε κάποιον βαθμό τις ιδιότητες του Ιεχωβά, κατά την εικόνα του οποίου φτιάχτηκε ο άνθρωπος. (Γένεση 1:26, 27) Τι σημαίνει αυτό; Πώς ένιωθε ο Ιεχωβά όταν ο λαός του ο Ισραήλ στασίαζε εναντίον του; Από τα εδάφια Ψαλμός 78:38-41 μαθαίνουμε ότι ο Ιεχωβά λυπόταν και πονούσε. Ωστόσο, τους προειδοποιούσε και τους διαπαιδαγωγούσε υπομονετικά, συγχωρώντας τους επανειλημμένα όταν εκδήλωναν μετάνοια. Προφανώς, ο Ιεχωβά νιώθει προσωπική προσκόλληση στα πλάσματά του, “στο έργο των χεριών του”, και δεν παραιτείται εύκολα από τις προσπάθειες να τα βοηθήσει. (Ιώβ 14:15· Ιωνάς 4:10, 11) Εμφύτευσε στους ανθρώπους την ικανότητα να εκδηλώνουν παρόμοια όσια προσκόλληση, και ο δεσμός μεταξύ των μελών της οικογένειας μπορεί να είναι ιδιαίτερα ισχυρός. Γι’ αυτό, δεν προξενεί έκπληξη το ότι οι άνθρωποι θλίβονται για την πνευματική απώλεια ενός αγαπημένου συγγενή.

Πραγματικά, η πνευματική απώλεια ενός προσφιλούς συγκαταλέγεται στις πιο δύσκολες δοκιμασίες που αντιμετωπίζουν οι αληθινοί λάτρεις. (Πράξεις 14:22) Ο Ιησούς είπε ότι η αποδοχή του αγγέλματός του θα προκαλούσε διαίρεση σε μερικές οικογένειες. (Ματθαίος 10:34-38) Αυτό δεν συμβαίνει επειδή το ίδιο το άγγελμα της Γραφής προξενεί διαίρεση στην οικογένεια. Απεναντίας, τα μη ομόπιστα μέλη της οικογένειας ή εκείνα που δεν έμειναν πιστά δημιουργούν ρήξη με το να απορρίπτουν ή να εγκαταλείπουν την οδό της Χριστιανοσύνης ή ακόμη και να εναντιώνονται σε αυτήν. Ωστόσο, μπορούμε να είμαστε ευγνώμονες που ο Ιεχωβά δεν εγκαταλείπει τους πιστούς του χωρίς βοήθεια για να αντεπεξέρχονται στις δοκιμασίες που τους πλήττουν. Αν θλίβεστε τώρα για την πνευματική απώλεια κάποιου προσφιλούς, ποιες Γραφικές αρχές μπορούν να σας βοηθήσουν να υπομένετε τη λύπη και να βρίσκετε χαρά και ικανοποίηση σε κάποιον βαθμό;

Πώς να Αντεπεξέλθετε

«Εποικοδομώντας τον εαυτό σας . . . , κρατήστε τον εαυτό σας στην αγάπη του Θεού». (Ιούδα 20, 21) Ανάλογα με τις ιδιαίτερες περιστάσεις σας, ίσως δεν υπάρχει κάτι που μπορείτε να κάνετε προς το παρόν για να βοηθήσετε κάποιο μέλος της οικογένειας το οποίο έχει πάψει να υπηρετεί τον Ιεχωβά. Παρ’ όλα αυτά, μπορείτε και πρέπει να εποικοδομείτε τον εαυτό σας καθώς επίσης οποιαδήποτε από τα μέλη της οικογένειας παραμένουν πιστά. Η Βερόνικα, η οποία είδε δύο από τους τρεις γιους της να εγκαταλείπουν την αλήθεια, αναφέρει: «Ο σύζυγός μου και εγώ λάβαμε την υπενθύμιση ότι αν παραμένουμε πνευματικά ισχυροί, θα είμαστε στην καλύτερη δυνατή κατάσταση για να καλοδεχτούμε τους γιους μας όταν συνέλθουν. Πού θα ήταν ο άσωτος γιος αν ο πατέρας του δεν βρισκόταν σε κατάλληλη κατάσταση να τον δεχτεί πίσω;»

Για να παραμείνετε ισχυροί, να είστε απορροφημένοι σε πνευματικές δραστηριότητες. Αυτό περιλαμβάνει το να τηρείτε ένα πρόγραμμα βαθιάς μελέτης της Γραφής και παρακολούθησης των Χριστιανικών συναθροίσεων. Να προσφέρεστε για να βοηθάτε άλλους στην εκκλησία στο βαθμό που το επιτρέπουν οι περιστάσεις σας. Πράγματι, ίσως στην αρχή να σας φανούν δύσκολες αυτές οι δραστηριότητες. Η Βερόνικα θυμάται: «Αρχικά είχα την τάση να απομονώνομαι σαν ένα πληγωμένο ζώο. Αλλά ο σύζυγός μου επέμενε ότι έπρεπε να διατηρούμε καλό πνευματικό πρόγραμμα. Φρόντιζε να πηγαίνουμε στις συναθροίσεις. Όταν ήρθε ο καιρός να παρακολουθήσουμε κάποια συνέλευση, χρειάστηκα πολύ θάρρος για να πάω και να αντικρίσω ανθρώπους. Εντούτοις, το πρόγραμμα μας έφερε πιο κοντά στον Ιεχωβά. Ο γιος μας που είχε παραμείνει πιστός εποικοδομήθηκε σε μεγάλο βαθμό από εκείνη τη συνέλευση».

Η Μαρία, η οποία αναφέρθηκε νωρίτερα, διαπιστώνει ότι είναι ιδιαίτερα ωφέλιμο να παραμένει πολυάσχολη στη διακονία αγρού, και τώρα βοηθάει τέσσερα άτομα να μάθουν για τη Γραφή. Παρόμοια, η Λάουρα λέει: «Παρότι εξακολουθώ να κλαίω καθημερινά, ευχαριστώ τον Ιεχωβά που ακόμη και αν δεν είχα την επιτυχία που γεύονται ορισμένοι γονείς στην ανατροφή παιδιών, έχω το τέλειο άγγελμα της Γραφής, το οποίο μπορεί να βοηθήσει τις οικογένειες σε αυτές τις τελευταίες ημέρες». Ο Κεν και η Έλινορ, των οποίων τα ενήλικα παιδιά εγκατέλειψαν την εκκλησία, διευθέτησαν τις περιστάσεις τους ώστε να μετακομίσουν σε μια περιοχή όπου υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη για διαγγελείς της Βασιλείας και να επιδιώξουν την ολοχρόνια διακονία. Αυτό τους έχει βοηθήσει να βλέπουν τα ζητήματα αντικειμενικά και να μην τους καταπιεί η λύπη.

Μη χάνετε την ελπίδα σας. Η αγάπη «ελπίζει τα πάντα». (1 Κορινθίους 13:7) Ο Κεν, ο οποίος αναφέρθηκε παραπάνω, λέει: «Όταν τα παιδιά μας εγκατέλειψαν την οδό της αλήθειας, για εμένα ήταν σαν να πέθαναν. Αλλά μετά το θάνατο της αδελφής μου άλλαξα άποψη. Είμαι ευγνώμων που τα παιδιά μου δεν είναι κυριολεκτικά νεκρά και που ο Ιεχωβά συνεχίζει να κρατάει ανοιχτό το δρόμο ώστε να επιστρέψουν σε εκείνον». Πραγματικά, η πείρα έχει δείξει ότι πολλοί οι οποίοι εγκατέλειψαν την αλήθεια τελικά επιστρέφουν.—Λουκάς 15:11-24.

Να αντιστέκεστε στην αυτοκατάκριση. Ιδιαίτερα οι γονείς μπορεί να έχουν την τάση να σκέφτονται το παρελθόν και να μετανιώνουν για το ότι δεν χειρίστηκαν διαφορετικά ορισμένες καταστάσεις. Ωστόσο, η βασική σκέψη που μεταδίδει το εδάφιο Ιεζεκιήλ 18:20 είναι ότι ο Ιεχωβά θεωρεί τον αμαρτωλό, όχι τους γονείς του, υπεύθυνο για την εσφαλμένη πορεία του. Είναι ενδιαφέρον ότι, αν και το βιβλίο των Παροιμιών κάνει αρκετά σχόλια σχετικά με την υποχρέωση που έχουν οι γονείς να ανατρέφουν τα παιδιά τους με τον ορθό τρόπο, συμβουλεύει τέσσερις και πλέον φορές τα νεαρά άτομα να ακούν και να υπακούν στους γονείς τους. Ναι, τα παιδιά έχουν την ευθύνη να ανταποκρίνονται στη Γραφική εκπαίδευση που λαβαίνουν από τους ατελείς γονείς τους. Πιθανώς εσείς χειριστήκατε τα ζητήματα όσο καλύτερα μπορούσατε εκείνον τον καιρό. Εντούτοις, ακόμη και αν πιστεύετε ότι κάνατε συγκεκριμένα λάθη καθώς και ότι όντως φταίγατε εσείς για αυτά, κάτι τέτοιο δεν σημαίνει απαραίτητα ότι τα λάθη σας έκαναν τον προσφιλή σας να εγκαταλείψει την αλήθεια. Ούτως ή άλλως, δεν κερδίζετε τίποτα με το να σας απασχολούν τα «αν». Μάθετε από τα λάθη σας, μείνετε αποφασισμένοι να μην τα επαναλάβετε και προσευχηθείτε στον Ιεχωβά για συγχώρηση. (Ψαλμός 103:8-14· Ησαΐας 55:7) Κατόπιν στρέψτε το βλέμμα σας στο μέλλον, όχι στο παρελθόν.

Να είστε υπομονετικοί με τους άλλους. Ίσως είναι δύσκολο για κάποιους να γνωρίζουν πώς ακριβώς να σας ενθαρρύνουν ή να σας παρηγορήσουν, ιδιαίτερα αν δεν είχαν ποτέ κάποια παρόμοια εμπειρία. Εξάλλου, οι άνθρωποι διαφέρουν ως προς το τι θεωρούν ενθαρρυντικό και παρηγορητικό. Γι’ αυτό, αν κάποιος πει πράγματα που σας ενοχλήσουν, εφαρμόστε τη συμβουλή του αποστόλου Παύλου η οποία βρίσκεται στο εδάφιο Κολοσσαείς 3:13: «Να ανέχεστε ο ένας τον άλλον και να συγχωρείτε ο ένας τον άλλον ανεπιφύλακτα, αν κανείς έχει αιτία για παράπονο εναντίον κάποιου άλλου».

Να σέβεστε τη διευθέτηση του Ιεχωβά για διαπαιδαγώγηση. Αν ο συγγενής σας έχει λάβει διαπαιδαγώγηση από την εκκλησία, να θυμάστε ότι αυτό αποτελεί μέρος της διευθέτησης του Ιεχωβά και είναι για το καλύτερο συμφέρον όλων, μη εξαιρουμένου και του παραβάτη. (Εβραίους 12:11) Επομένως, να αντιστέκεστε σε ό,τι σας ωθεί να βρίσκετε λάθη στους πρεσβυτέρους που περιλαμβάνονταν ή στις αποφάσεις που πήραν αυτοί. Να θυμάστε ότι τα καλύτερα αποτελέσματα προκύπτουν όταν κάνουμε τα πράγματα σύμφωνα με τον τρόπο του Ιεχωβά, ενώ το να εναντιωνόμαστε στις διευθετήσεις του Ιεχωβά το μόνο που μπορεί να φέρει είναι περισσότερη στενοχώρια.

Μετά την απελευθέρωση του Ισραήλ από την Αίγυπτο, ο Μωυσής υπηρετούσε τακτικά ως κριτής. (Έξοδος 18:13-16) Εφόσον η δικαστική απόφαση υπέρ κάποιου ατόμου θα ήταν πιθανώς εναντίον κάποιου άλλου, δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε ότι μερικοί δυσαρεστούνταν με τις αποφάσεις του Μωυσή. Η επίκριση των δικαστικών αποφάσεων του Μωυσή συνέβαλε ενδεχομένως σε ορισμένα κρούσματα στασιασμού κατά της ηγεσίας του. Ωστόσο, ο Ιεχωβά χρησιμοποιούσε τον Μωυσή για να ηγείται του λαού Του και τιμώρησε, όχι τον Μωυσή, αλλά τους στασιαστές και τις οικογένειές τους οι οποίες τους υποστήριζαν. (Αριθμοί 16:31-35) Αυτό μας διδάσκει να προσπαθούμε να σεβόμαστε εκείνους που έχουν θεοκρατική εξουσία σήμερα και να συμμορφωνόμαστε με τις αποφάσεις τους.

Σχετικά με αυτό, η Ντελόρες θυμάται πόσο δύσκολο ήταν να διατηρεί ισορροπημένη άποψη όταν η κόρη της έλαβε διαπαιδαγώγηση από την εκκλησία. «Εκείνο που με βοήθησε», λέει η ίδια, «ήταν το να διαβάζω ξανά και ξανά άρθρα σχετικά με τη λογικότητα των διευθετήσεων του Ιεχωβά. Σε ένα ξεχωριστό σημειωματάριο έγραφα σημεία από ομιλίες και άρθρα που με βοηθούσαν να υπομένω και να συνεχίζω». Αυτό μας οδηγεί σε ένα άλλο σπουδαίο μέσο για να αντεπεξερχόμαστε.

Να εκφράζετε τα αισθήματά σας. Ίσως βρείτε επωφελές το να ανοίξετε την καρδιά σας σε έναν ή δύο στοχαστικούς φίλους τους οποίους εμπιστεύεστε. Καθώς το κάνετε αυτό, επιλέξτε φίλους οι οποίοι θα σας βοηθήσουν να διατηρήσετε θετική στάση. Ασφαλώς, το πιο αποτελεσματικό θα είναι να “χύνετε την καρδιά σας” μέσω προσευχής στον Ιεχωβά.b (Ψαλμός 62:7, 8) Γιατί; Επειδή εκείνος κατανοεί πλήρως το βάθος των αισθημάτων σας. Παραδείγματος χάρη, ίσως νομίζετε ότι είναι άδικο να πρέπει να περάσετε μια τέτοια συναισθηματική οδύνη. Άλλωστε, δεν εγκαταλείψατε εσείς τον Ιεχωβά. Εκφράστε τα αισθήματά σας στον Ιεχωβά και ζητήστε του να σας βοηθήσει να δείτε την κατάσταση με λιγότερο οδυνηρό τρόπο.—Ψαλμός 37:5.

Με το πέρασμα του χρόνου, πιθανόν να είστε σε καλύτερη θέση να ελέγξετε τα αισθήματά σας. Στο μεταξύ, μη σταματάτε τις προσπάθειες που καταβάλλετε για να ευαρεστείτε τον ουράνιο Πατέρα σας και μη σκεφτείτε ποτέ ότι αυτές είναι μάταιες. (Γαλάτες 6:9) Να θυμάστε ότι, αν εγκαταλείπαμε τον Ιεχωβά, θα εξακολουθούσαμε να έχουμε προβλήματα. Από την άλλη πλευρά, αν παραμένουμε όσιοι σε αυτόν, εκείνος θα μας βοηθάει στις δοκιμασίες που αντιμετωπίζουμε. Να είστε βέβαιοι, λοιπόν, ότι ο Ιεχωβά κατανοεί στο πλήρες την κατάστασή σας και θα συνεχίσει να σας δίνει την αναγκαία δύναμη στον κατάλληλο καιρό.—2 Κορινθίους 4:7· Φιλιππησίους 4:13· Εβραίους 4:16.

[Υποσημειώσεις]

[Πλαίσιο στη σελίδα 19]

Πώς να Αντεπεξέλθετε

◆ «Εποικοδομώντας τον εαυτό σας . . . , κρατήστε τον εαυτό σας στην αγάπη του Θεού».—Ιούδα 20, 21.

◆ Μη χάνετε την ελπίδα σας.—1 Κορινθίους 13:7.

◆ Να αντιστέκεστε στην αυτοκατάκριση.—Ιεζεκιήλ 18:20.

◆ Να είστε υπομονετικοί με τους άλλους.—Κολοσσαείς 3:13.

◆ Να σέβεστε τη διευθέτηση του Ιεχωβά για διαπαιδαγώγηση.—Εβραίους 12:11.

◆ Να εκφράζετε τα αισθήματά σας.—Ψαλμός 62:7, 8.

[Πλαίσιο/Εικόνα στη σελίδα 21]

Μήπως Έχετε Εγκαταλείψει Εσείς τον Ιεχωβά;

Αν ναι, ανεξάρτητα από το λόγο, η σχέση σας με τον Ιεχωβά και οι αιώνιες προοπτικές σας κινδυνεύουν. Ενδεχομένως σκοπεύετε να επιστρέψετε στον Ιεχωβά. Το επιδιώκετε αυτό σθεναρά τώρα; Ή μήπως το αναβάλλετε μέχρι τον «κατάλληλο καιρό»; Να θυμάστε ότι τα θυελλώδη σύννεφα του Αρμαγεδδώνα πλησιάζουν γοργά. Επιπλέον, η ζωή σε αυτό το σύστημα είναι σύντομη και αβέβαιη. Δεν μπορείτε να ξέρετε αν θα είστε ζωντανοί ακόμη και αύριο. (Ψαλμός 102:3· Ιακώβου 4:13, 14) Κάποιος, στον οποίο έγινε διάγνωση ότι πάσχει από θανατηφόρα ασθένεια, είπε: «Αυτή η ασθένεια με βρήκε ενώ υπηρετούσα τον Ιεχωβά ολοχρόνια, χωρίς να βασανίζομαι από ένοχα μυστικά. Το αίσθημα αυτό είναι παρηγορητικό τώρα». Φανταστείτε, όμως, πώς θα ένιωθε αν η ασθένειά του τον έβρισκε ενώ έλεγε: «Κάποια μέρα θα επιστρέψω στον Ιεχωβά!» Αν έχετε εγκαταλείψει τον Ιεχωβά, τώρα είναι ο καλύτερος καιρός για να επιστρέψετε.

[Εικόνες στη σελίδα 18]

Το να είστε απορροφημένοι σε πνευματικές δραστηριότητες μπορεί να σας βοηθήσει να έχετε την ορθή άποψη για τα ζητήματα