Μην Επιτρέπετε στην Αρρώστια να σας Στερεί τη Χαρά

ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ να ξυπνάτε το πρωί και να εύχεστε να τελείωνε η μέρα προτού καν αρχίσει. Πρέπει να ζήσετε με τον πόνο, σωματικό ή ψυχικό, άλλη μια μέρα. Ίσως μάλιστα νιώθετε σαν τον Ιώβ, ο οποίος είπε: «Έχω . . . προτιμότερο τον θάνατο παρά τον πόνο». (Ιώβ 7:15, Η Αγία Γραφή, Μετάφραση από τα Πρωτότυπα Κείμενα) Και τι γίνεται αν μια τέτοια κατάσταση συνεχίζεται, ακόμη και χρόνια ολόκληρα;

Σε αυτή τη θέση βρισκόταν ο Μεφιβοσθέ, ο γιος του Ιωνάθαν, φίλου του Βασιλιά Δαβίδ. Όταν ο Μεφιβοσθέ ήταν πέντε ετών, «έπεσε και έμεινε ανάπηρος». (2 Σαμ. 4:4) Στον πόνο που του προξενούσε η αναπηρία, ήρθε να προστεθεί και η ψυχική οδύνη όταν αργότερα κατηγορήθηκε ψευδώς ότι πρόδωσε το βασιλιά, κάτι το οποίο οδήγησε και σε υλικές απώλειες. Ωστόσο, μέσα σε όλα αυτά, αποδείχτηκε θαυμάσιο παράδειγμα ατόμου που αντιμετώπιζε την κακή υγεία, τις συκοφαντίες και τις απογοητεύσεις χωρίς να επιτρέπει να του στερούν τη χαρά.​—2 Σαμ. 9:6-10· 16:1-4· 19:24-30.

Ο απόστολος Παύλος είναι άλλο ένα τέτοιο παράδειγμα. Σε κάποια περίπτωση, έγραψε για «ένα αγκάθι στη σάρκα» με το οποίο είχε να παλέψει. (2 Κορ. 12:7) Αυτό το αγκάθι ίσως ήταν κάποια μακροχρόνια αναπηρία ή ίσως αφορούσε εκείνους που αμφισβητούσαν την αποστολική του ιδιότητα. Ούτως ή άλλως, το πρόβλημα επέμενε, και ο Παύλος έπρεπε να ζει με το σωματικό ή τον ψυχικό πόνο που του προξενούσε.​—2 Κορ. 12:9, 10.

Ορισμένοι υπηρέτες του Θεού σήμερα υποφέρουν από εξουθενωτικές χρόνιες παθήσεις ή συναισθηματικές πιέσεις. Στα 18 της, η Μαγκνταλένα έμαθε ότι έπασχε από συστηματικό ερυθηματώδη λύκο, μια ασθένεια κατά την οποία το ανοσολογικό σύστημα επιτίθεται στα ίδια τα όργανα του σώματος. «Κυριεύτηκα από φόβο», λέει η Μαγκνταλένα. «Με τον καιρό, η κατάστασή μου χειροτέρευε καθώς παρουσιάζονταν πεπτικές διαταραχές, στοματικά έλκη και προβλήματα με το θυρεοειδή». Η Ιζαμπέλα, από την άλλη πλευρά, χρειάζεται να παλεύει με δυσκολίες που δεν είναι τόσο προφανείς. Η ίδια εξηγεί: «Από την παιδική μου ηλικία, υποφέρω από κατάθλιψη. Αυτό μου προκαλεί κρίσεις πανικού, αναπνευστικά προβλήματα και κράμπες στο στομάχι. Ως αποτέλεσμα, νιώθω συνήθως εξαντλημένη».

Αντιμετωπίστε την Πραγματικότητα

Οι ασθένειες και η κακή υγεία μπορούν να αναστατώσουν τη ζωή σας. Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, είναι καλό να καθήσετε και να αξιολογήσετε με ειλικρίνεια την κατάστασή σας. Ίσως να μην είναι εύκολο να αποδεχτείτε τους περιορισμούς σας. Η Μαγκνταλένα λέει: «Η υγεία μου επιδεινώνεται συνεχώς. Συχνά, νιώθω τόσο εξαντλημένη ώστε δεν μπορώ να σηκωθώ από το κρεβάτι. Το γεγονός ότι η ασθένειά μου είναι απρόβλεπτη με δυσκολεύει πολύ να κάνω σχέδια για το μέλλον. Αυτό που με απογοητεύει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο είναι ότι δεν μπορώ πια να κάνω όσα έκανα παλιότερα στην υπηρεσία του Ιεχωβά».

Ο Ζμπίγκνιεβ εξηγεί: «Με την πάροδο των ετών, η ρευματοειδής αρθρίτιδα απομυζά τη δύναμή μου, φθείροντας τη μια άρθρωση μετά την άλλη. Μερικές φορές, όταν η φλεγμονή είναι πολύ έντονη, δεν μπορώ να κάνω ούτε την πιο απλή εργασία. Αυτό μου φέρνει μεγάλη αποθάρρυνση».

Πριν από μερικά χρόνια, η Μπάρμπαρα έμαθε ότι είχε έναν εξελισσόμενο όγκο στον εγκέφαλο. «Το σώμα μου έχει υποστεί ξαφνικές αλλαγές», σχολιάζει η ίδια. «Νιώθω ατονία, υποφέρω από συχνούς πονοκεφάλους και έχω προβλήματα συγκέντρωσης. Οι νέοι μου περιορισμοί με ανάγκασαν να επανεξετάσω τα πάντα».

Όλα αυτά τα άτομα είναι αφιερωμένοι υπηρέτες του Ιεχωβά. Για αυτούς, προέχει η εκτέλεση του θελήματός του. Εμπιστεύονται πλήρως στον Θεό και ωφελούνται από την υποστήριξή του.​—Παρ. 3:5, 6.

Ο Ιεχωβά Βοηθάει​—Πώς;

Ας μην κάνουμε το λάθος να νομίζουμε ότι οι προσωπικές ταλαιπωρίες είναι απόδειξη της αποδοκιμασίας του Θεού. (Θρ. 3:33) Σκεφτείτε τα όσα πέρασε ο Ιώβ παρ’ όλο που ήταν «άμεμπτος και ευθύς». (Ιώβ 1:8) Ο Θεός δεν δοκιμάζει κανέναν με κακά πράγματα. (Ιακ. 1:13) Όλες οι αρρώστιες​—συμπεριλαμβανομένων των χρόνιων και των ψυχικών παθήσεων—​αποτελούν μέρος της θλιβερής κληρονομιάς που λάβαμε από τους πρώτους μας γονείς, τον Αδάμ και την Εύα.​—Ρωμ. 5:12.

Εντούτοις, ο Ιεχωβά και ο Ιησούς δεν θα αφήσουν αβοήθητους αυτούς που είναι δίκαιοι. (Ψαλμ. 34:15) Ιδιαίτερα στις δύσκολες στιγμές της ζωής μας, συνειδητοποιούμε ότι ο Θεός είναι “το καταφύγιό μας και το οχυρό μας”. (Ψαλμ. 91:2) Τι μπορεί, λοιπόν, να σας βοηθήσει να διατηρήσετε τη χαρά σας όταν αντιμετωπίζετε καταστάσεις στις οποίες δεν υπάρχει εύκολη λύση;

Προσευχή: Μιμούμενοι το υπόδειγμα που έθεσαν οι πιστοί υπηρέτες του Θεού στην αρχαιότητα, μπορείτε να ρίχνετε στον ουράνιο Πατέρα μας μέσω προσευχής το βάρος που σηκώνετε. (Ψαλμ. 55:22) Με αυτόν τον τρόπο, θα νιώθετε την «ειρήνη του Θεού η οποία υπερέχει από κάθε σκέψη». Αυτή η εσωτερική ειρήνη «θα περιφρουρήσει τις καρδιές σας και τις διανοητικές σας δυνάμεις». (Φιλιπ. 4:6, 7) Η Μαγκνταλένα στηρίζεται στον Θεό μέσω προσευχής, και έτσι καταφέρνει να αντιμετωπίζει την εξουθενωτική της ασθένεια. Η ίδια λέει: «Καθώς ανοίγω την καρδιά μου στον Ιεχωβά, νιώθω ανακούφιση και ξαναβρίσκω τη χαρά μου. Τώρα καταλαβαίνω πραγματικά τι σημαίνει να στηρίζεσαι στον Θεό τη μια μέρα μετά την άλλη».​—2 Κορ. 1:3, 4.

Ως απάντηση στις προσευχές σας, ο Ιεχωβά είναι σε θέση να σας δώσει δύναμη μέσω του αγίου πνεύματός του, του Λόγου του και των Χριστιανών αδελφών. Ασφαλώς, δεν πρέπει να αναμένετε ότι ο Θεός θα αποκαταστήσει θαυματουργικά την υγεία σας. Ωστόσο, μπορείτε να βασίζεστε σε αυτόν για να σας δίνει την απαιτούμενη σοφία και δύναμη ώστε να αντιμετωπίζετε την κάθε αντιξοότητα. (Παρ. 2:7) Εκείνος μπορεί να σας ενισχύσει, δίνοντάς σας «δύναμη που ξεπερνάει το φυσιολογικό».​—2 Κορ. 4:7.

Οικογένεια: Η στοργική και συμπονετική ατμόσφαιρα στο σπίτι μπορεί να σας βοηθήσει να υπομένετε την ασθένειά σας. Να θυμάστε, όμως, ότι και τα αγαπημένα σας πρόσωπα υποφέρουν επίσης. Ίσως νιώθουν το ίδιο ανίσχυροι όσο και εσείς. Παρ’ όλα αυτά, στέκονται στο πλευρό σας, ακόμη και σε δύσκολους καιρούς. Το να προσεύχεστε μαζί θα σας βοηθάει να έχετε ήρεμη καρδιά.​—Παρ. 14:30.

Η Μπάρμπαρα λέει σχετικά με την κόρη της και άλλες νεαρές αδελφές στην εκκλησία: «Με βοηθούν πολύ στη διακονία. Ο ζήλος τους μου αναπτερώνει το ηθικό». Ο Ζμπίγκνιεβ θεωρεί ανεκτίμητη την υποστήριξη της συζύγου του. «Φροντίζει σχεδόν όλες τις δουλειές του σπιτιού. Επίσης, με βοηθάει να ντύνομαι και συχνά κρατάει την τσάντα μου όταν πηγαίνουμε στις Χριστιανικές συναθροίσεις και στη διακονία».

Ομόπιστοι: Όταν είμαστε μαζί με τους ομοπίστους μας, παίρνουμε ενθάρρυνση και παρηγοριά. Αλλά τι μπορεί να γίνει αν η ασθένειά σας δεν σας επιτρέπει να παρακολουθείτε τις συναθροίσεις; Η Μαγκνταλένα σχολιάζει: «Για να ωφελούμαι από τις συναθροίσεις, η εκκλησία φροντίζει να τις ηχογραφεί. Οι αδελφοί μού τηλεφωνούν συχνά για να δουν τι άλλο μπορούν να κάνουν για να βοηθήσουν. Επίσης, μου στέλνουν ενθαρρυντικές επιστολές. Η σκέψη ότι με θυμούνται και ότι ενδιαφέρονται για την ευημερία μου με βοηθάει να υπομένω».

Η Ιζαμπέλα, η οποία υποφέρει από κατάθλιψη, αναφέρει: «Μέσα στην εκκλησία, έχω πολλούς “πατέρες” και “μητέρες”, άτομα που με ακούν προσεκτικά και προσπαθούν να με καταλάβουν. Η εκκλησία είναι η οικογένειά μου​—μέσα σε αυτήν νιώθω ειρήνη και χαρά».

Εκείνοι που περνούν διάφορες δοκιμασίες αποφεύγουν να “απομονώνονται”. Αντιθέτως, θεωρούν πολύτιμη τη συναναστροφή με την εκκλησία. (Παρ. 18:1) Ως αποτέλεσμα, γίνονται οι ίδιοι τεράστια πηγή ενθάρρυνσης για τους άλλους. Στην αρχή, ίσως διστάζετε να μιλήσετε στους αδελφούς και στις αδελφές για τις ανάγκες σας. Ωστόσο, οι ομόπιστοί σας θα εκτιμήσουν την ειλικρίνειά σας. Με αυτόν τον τρόπο, θα τους δώσετε την ευκαιρία να εκδηλώσουν «ανυπόκριτη αδελφική στοργή». (1 Πέτρ. 1:22) Γιατί να μην τους πείτε ότι χρειάζεστε μεταφορικό μέσο για τη συνάθροιση, ότι θα θέλατε να συνεργαστείτε στη διακονία ή ότι θα επιθυμούσατε να κάνετε μια εγκάρδια συζήτηση μαζί τους; Βέβαια, δεν πρέπει να είμαστε απαιτητικοί αλλά να δείχνουμε εκτίμηση για τη βοήθειά τους.

Να είστε θετικοί: Συχνά, το κλειδί για να αντιμετωπίσετε μια χρόνια ασθένεια χωρίς να χάσετε τη χαρά σας βρίσκεται στα δικά σας χέρια. Η απαισιοδοξία και η απογοήτευση μπορούν να οδηγήσουν σε αρνητικό τρόπο σκέψης. Η Αγία Γραφή δηλώνει: «Το πνεύμα του ανθρώπου μπορεί να αντέξει την πάθησή του· αλλά το συντετριμμένο πνεύμα ποιος μπορεί να το υποφέρει;»​—Παρ. 18:14.

Η Μαγκνταλένα επισημαίνει: «Πασχίζω να μην εστιάζω την προσοχή μου στα προβλήματά μου. Προσπαθώ να απολαμβάνω τις μέρες που νιώθω καλύτερα. Αντλώ ενθάρρυνση από τις βιογραφίες ατόμων που έχουν παραμείνει πιστά παρά τις χρόνιες παθήσεις τους». Η Ιζαμπέλα ενισχύεται από τη σκέψη ότι ο Ιεχωβά την αγαπάει και τη θεωρεί πολύτιμη. Η ίδια λέει: «Νιώθω ότι είμαι απαραίτητη και ότι έχω κάποιον για τον οποίο να ζω. Επίσης, έχω θαυμάσια προοπτική για το μέλλον».

Ο Ζμπίγκνιεβ αναφέρει: «Η ασθένειά μου με διδάσκει να είμαι ταπεινός και υπάκουος. Με διδάσκει ακόμη να ασκώ ενόραση και καλή κρίση, καθώς και να συγχωρώ από καρδιάς. Έχω μάθει να βρίσκω χαρά στην υπηρεσία του Ιεχωβά χωρίς να νιώθω αυτολύπηση. Στην πραγματικότητα, η κατάστασή μου μού δίνει το κίνητρο για περαιτέρω πνευματική πρόοδο».

Να θυμάστε ότι ο Ιεχωβά παρατηρεί προσεκτικά την υπομονή σας. Σας συμπονάει και ενδιαφέρεται για εσάς. Δεν πρόκειται «να ξεχάσει το έργο σας και την αγάπη που δείξατε για το όνομά του». (Εβρ. 6:10) Βάλτε στην καρδιά σας την υπόσχεση που δίνει σε όλους όσους τον φοβούνται: «Δεν πρόκειται να σε αφήσω ούτε πρόκειται να σε εγκαταλείψω».​—Εβρ. 13:5.

Αν παρ’ όλα αυτά έρχονται στιγμές που νιώθετε καταβαρημένοι, εστιάστε την προσοχή σας στην υπέροχη ελπίδα της ζωής στο νέο κόσμο. Πλησιάζει γοργά ο καιρός κατά τον οποίο θα δείτε με τα μάτια σας τις ευλογίες που θα φέρει στη γη η Βασιλεία του Θεού!

[Πλαίσιο/​Εικόνες στις σελίδες 28, 29]

Εξακολουθούν να Κηρύττουν Παρά τις Χρόνιες Ασθένειές Τους

«Επειδή δεν μπορώ πια να περπατάω μόνος μου, με συνοδεύει στη διακονία η σύζυγός μου ή άλλοι αδελφοί και αδελφές. Απομνημονεύω διάφορες παρουσιάσεις και Γραφικά εδάφια».​—Γέρζι, ο οποίος έχει προβλήματα όρασης.

«Εκτός από τη μαρτυρία που δίνω μέσω τηλεφώνου, γράφω επίσης επιστολές και αλληλογραφώ τακτικά με κάποια ενδιαφερόμενα άτομα. Όταν είμαι στο νοσοκομείο, βάζω πάντα τη Γραφή και τα έντυπα δίπλα στο κρεβάτι μου. Με αυτόν τον τρόπο, έχω αρχίσει πολλές καλές συζητήσεις».​—Μαγκνταλένα, η οποία πάσχει από συστηματικό ερυθηματώδη λύκο.

«Μου αρέσει η διακονία από πόρτα σε πόρτα αλλά, όταν δεν νιώθω αρκετά καλά για να συμμετάσχω σε αυτήν, ασχολούμαι με τη μαρτυρία από τηλεφώνου».​—Ιζαμπέλα, η οποία υποφέρει από κλινική κατάθλιψη.

«Μου αρέσει να κάνω επανεπισκέψεις και να βοηθάω στη διεξαγωγή Γραφικών μελετών. Τις μέρες που νιώθω καλύτερα, απολαμβάνω το έργο από σπίτι σε σπίτι».​—Μπάρμπαρα, η οποία έχει όγκο στον εγκέφαλο.

«Όταν βγαίνω στο έργο, έχω μαζί μου μόνο μια πολύ ελαφριά τσάντα με περιοδικά και παραμένω όση ώρα μπορώ να αντέξω τον πόνο στις αρθρώσεις μου».​—Ζμπίγκνιεβ, ο οποίος πάσχει από ρευματοειδή αρθρίτιδα.

[Εικόνα στη σελίδα 30]

Μικροί και μεγάλοι μπορούν να αποτελούν πηγή ενθάρρυνσης