Χαράζει η Αυγή στη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου

ΣΤΙΣ 6 Σεπτεμβρίου 1926, ένας Ιάπωνας πίλγκριμ (περιοδεύων επίσκοπος) επέστρεψε από τις Ηνωμένες Πολιτείες στη χώρα του ως ιεραπόστολος. Εκεί τον υποδέχτηκε ο μοναδικός συνδρομητής της Σκοπιάς, ο οποίος είχε ξεκινήσει έναν όμιλο μελέτης της Γραφής στο Κόμπε. Η πρώτη συνέλευση των Σπουδαστών της Γραφής διεξάχθηκε στις 2 Ιανουαρίου 1927 σε αυτή την πόλη. Παρευρέθηκαν 36 άτομα και βαφτίστηκαν 8. Ήταν μια αξιόλογη αρχή, αλλά πώς θα μπορούσε αυτός ο μικρός όμιλος να μεταφέρει το φως της Γραφικής αλήθειας στους 60 εκατομμύρια κατοίκους της Ιαπωνίας που το είχαν ανάγκη;

Το Μάιο του 1927, επινοητικοί Σπουδαστές της Γραφής άρχισαν μια εκστρατεία δημόσιας μαρτυρίας για να διαφημίσουν Γραφικές διαλέξεις. Για την πρώτη ομιλία, που θα γινόταν στην Οσάκα, οι αδελφοί τοποθέτησαν πινακίδες και γιγαντοαφίσες σε όλη την πόλη και έστειλαν 3.000 προσκλήσεις σε σημαίνοντα πρόσωπα. Μοίρασαν επίσης 150.000 προσκλήσεις και διαφήμισαν την ομιλία σε μεγάλες εφημερίδες της Οσάκα και σε 400.000 εισιτήρια τρένων. Την ημέρα της ομιλίας, δύο αεροπλάνα σκόρπισαν 100.000 προσκλήσεις πάνω από την πόλη. Περίπου 2.300 άτομα γέμισαν ασφυκτικά την Αίθουσα Ασάχι για να ακούσουν την ομιλία «Η Βασιλεία του Θεού Πλησιάζει». Άλλοι χίλιοι δεν μπόρεσαν να την παρακολουθήσουν λόγω έλλειψης χώρου. Μετά την ομιλία, πάνω από 600 άτομα παρέμειναν για να κάνουν ερωτήσεις και να πάρουν απαντήσεις. Τους επόμενους μήνες, εκφωνήθηκαν δημόσιες ομιλίες στο Κιότο και σε άλλες πόλεις της δυτικής Ιαπωνίας.

Τον Οκτώβριο του 1927, οι Σπουδαστές της Γραφής διοργάνωσαν ομιλίες στην πρωτεύουσα, το Τόκιο. Στάλθηκαν και πάλι προσκλήσεις σε υψηλά ιστάμενους ανθρώπους​—όπως στον πρωθυπουργό, σε βουλευτές και σε θρησκευτικούς και στρατιωτικούς ηγέτες. Χρησιμοποιήθηκαν αφίσες, διαφημίσεις σε εφημερίδες και 710.000 προσκλήσεις. Συνολικά παρακολούθησαν 4.800 άτομα τις τρεις διαλέξεις που έγιναν εκεί.

ΖΗΛΩΤΕΣ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΣ ΔΙΑΚΟΝΟΙ

Οι βιβλιοπώλες διάκονοι (σκαπανείς) πρωτοστάτησαν στη μετάδοση του αγγέλματος της Βασιλείας στα σπίτια των ανθρώπων. Η Ματσούε Ισίι, μια από τις πρώτες βιβλιοπώλισσες στην Ιαπωνία, και ο σύζυγός της ο Γίζο κάλυψαν τα τρία τέταρτα της χώρας, από το Σαπόρο στο μακρινό βορρά ως το Σεντάι, το Τόκιο, τη Γιοκοχάμα, τη Ναγκόγια, την Οσάκα, το Κιότο, την Οκαγιάμα και την Τοκουσίμα. Η αδελφή Ισίι και μια μεγαλύτερη αδελφή, η Σάκικο Τανάκα, επισκέπτονταν κυβερνητικούς αξιωματούχους φορώντας επίσημα κιμονό. Ένας από αυτούς ζήτησε 300 βιβλία Η Κιθάρα του Θεού και 300 Απελευθέρωσις για να τοποθετηθούν σε βιβλιοθήκες φυλακών.

Ο Κατσούο και η Χαγκίνο Μιούρα πήραν βιβλία από την αδελφή Ισίι και κατάλαβαν αμέσως ότι βρήκαν την αλήθεια. Βαφτίστηκαν το 1931 και έγιναν βιβλιοπώλες. Ο Χαρουίτσι και η Τάνε Γιαμάντα, μαζί με πολλούς συγγενείς τους, δέχτηκαν το άγγελμα της Βασιλείας λίγο πριν από το 1930. Οι δυο τους ξεκίνησαν το έργο βιβλιοπώλη, ενώ η κόρη τους, η Γιούκικο, πήγε να υπηρετήσει στο Μπέθελ στο Τόκιο.

ΜΕΓΑΛΕΣ ΚΑΙ ΜΙΚΡΕΣ ΑΜΑΞΕΣ «ΙΗΟΥ»

Εκείνον τον καιρό τα αυτοκίνητα ήταν πανάκριβα και οι δρόμοι κακοτράχαλοι. Έτσι λοιπόν, ο Καζουμί Μινόουρα και άλλοι νεαροί βιβλιοπώλες χρησιμοποιούσαν τροχόσπιτα χωρίς κινητήρες. Χαριτολογώντας, τα αποκαλούσαν «Ιηού», από το όνομα του ασυγκράτητου αρματηλάτη που αργότερα έγινε βασιλιάς του Ισραήλ. (2 Βασ. 10:15, 16) Υπήρχαν τρεις μεγάλοι «Ιηού» με διαστάσεις 2,2 μέτρα μήκος, 1,9 μέτρα πλάτος και 1,9 μέτρα ύψος, οι οποίοι χωρούσαν μέχρι έξι σκαπανείς. Επιπλέον, το Μπέθελ της Ιαπωνίας κατασκεύασε 11 μικρούς «Ιηού» που τους έσερναν ποδήλατα και οι οποίοι χωρούσαν δύο άτομα. Ο Κιίτσι Ιβάσακι, που βοήθησε στην κατασκευή τους, θυμάται: «Η κάθε άμαξα είχε μια τέντα και μια μπαταρία αυτοκινήτου που έδινε ρεύμα σε λάμπες φωτισμού». Οι βιβλιοπώλες διάκονοι μετέδιδαν το φως της αλήθειας σε όλη την Ιαπωνία, σπρώχνοντας και τραβώντας τις άμαξές τους σε βουνά και σε λαγκάδια από το Χοκάιντο στο βορρά ως το Κιούσου στο νότο.

Ο βιβλιοπώλης Ικούματσου Οτά ανέφερε: «Όταν φτάναμε σε μια πόλη, αφήναμε την άμαξά μας δίπλα σε κάποιο ποτάμι ή σε ένα ξέφωτο. Στην αρχή επισκεπτόμασταν σημαίνοντες ανθρώπους, όπως το δήμαρχο, και κατόπιν πηγαίναμε στα σπίτια και παρουσιάζαμε τα έντυπά μας. Όταν καλύπταμε τον τομέα, συνεχίζαμε στην επόμενη πόλη».

Τότε που εκείνος ο όμιλος των 36 Σπουδαστών της Γραφής στο Κόμπε διεξήγαγε την πρώτη του συνέλευση, ήταν μια “ημέρα μικρών πραγμάτων”. (Ζαχ. 4:10) Μόλις πέντε χρόνια αργότερα​—το 1932—​υπήρχαν 103 ενεργοί βιβλιοπώλες και ευαγγελιζόμενοι στην Ιαπωνία, οι οποίοι έδωσαν πάνω από 14.000 βιβλία. Σήμερα, γίνονται συντονισμένες διευθετήσεις για δημόσια μαρτυρία στις μεγαλουπόλεις της Ιαπωνίας, και σχεδόν 220.000 ευαγγελιζόμενοι αφήνουν το φως τους να λάμπει σε ολόκληρη τη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου.​—Από το αρχείο μας στην Ιαπωνία.