Κιβώτιον Ερωτήσεων

● Ποια διαδικασία πρέπει ν ακολουθήται από τον εισηγητή των δημοσίων συναθροίσεων;

Το καθήκον του εισηγητού δημοσίων συναθροίσεων είναι να εμπνέη ένα αίσθημα ευπροσδέκτου και άνετης υποδοχής στο ακροατήριο και να διατηρή μια ομαλή συνέχεια των χαρακτηριστικών του προγράμματος. Επομένως, πρέπει να προετοιμάζεται για να κάνη τα σχόλιά του να εξυπηρετήσουν αυτούς τους σκοπούς. Η συντομία αποτελεί το κεντρικό σημείο. Ύστερ’ από λίγες λέξεις υποδοχής, συνήθως ψάλλεται ένας ύμνος, ακολουθούμενος από προσευχή. Συνήθως κατάλληλο είναι ο εισηγητής να κάνη την προσευχή, αλλά μπορεί η προσευχή να γίνη και από άλλον αδελφό, κατά προτίμησι έναν που ωρίσθηκε από πριν. (Βιβλίον «Οργάνωσις,» σελ. 95, 96). Κατόπιν ο εισηγητής αναφέρει τον τίτλο της ομιλίας και συνιστά τον ομιλητή. Εφόσον οι παρόντες γνωρίζουν ότι πρόκειται για μια θρησκευτική συνάθροισι, μ’ ένα μάρτυρα του Ιεχωβά, ένα διάκονο, ως ομιλητή, είναι ακατάλληλο να συνιστάται ο ομιλητής ως κύριος τάδε. Το κανονικό είναι να αναφέρεται ως «ο αδελφός τάδε». Αν πρόκειται για έναν επισκέπτη ομιλητή ο εισηγητής μπορεί αν θέλη να αναφέρη το όνομα της εκκλησίας με την οποία ο ομιλητής είναι συνταυτισμένος. Δεν είναι ανάγκη να λέγωνται τα προσόντα του ομιλητού, ούτε να καθορίζεται επί πόση ώρα θα ομιλήση ο ομιλητής. Πρωτίστως, το θέμα της ομιλίας πρέπει να λεχθή για να το καταλάβουν σαφώς οι ακροαταί.

Μετά την ομιλία, τα σχόλια πρέπει επίσης να είναι πολύ σύντομα. Μπορεί ν’ αναγγελθή το θέμα της ομιλίας της επομένης εβδομάδος, με πρόσκλησι να το παρακολουθήσουν οι ακροαταί. Αν θα γίνη μελέτη «Σκοπιάς» μετά την ομιλία, πρέπει ν’ αναγγελθή το θέμα που θα μελετηθή και να γίνη προτροπή στους ακροατάς να παραμείνουν και να το απολαύσουν.

Τα σχόλια του εισηγητού με το να είναι σύντομα και στο σημείο, δεν αποσπούν την προσοχή ούτε κάνουν αντιγραφή του προλόγου και του επιλόγου του ομιλητού. Το ακροατήριο ακούει εκείνα που ήλθε ν’ ακούση, δηλαδή την ομιλία του ομιλητού, ο δε εισηγητής δεν παρατείνει τη συνάθροισι πέραν του κανονικού.