Υποβοήθησις Χηρών και Ορφανών
1 Μια από τις απαιτήσεις της αληθινής λατρείας είναι ‘να επισκέπτηται τις τους ορφανούς και τας χήρας εν τη θλίψει αυτών’. (Ιακ. 1:27) Στις πολλές εκκλησίες του λαού του Ιεχωβά, υπάρχουν κατά γράμμα χήρες και ορφανά που έχουν ανάγκη στοργικής φροντίδος, όπως αυτή για την οποία προτρέπει ο μαθητής Ιάκωβος. Αλλά υπάρχουν και άλλοι μέσα στις εκκλησίες που έχουν ανάγκη στοργικής διακρίσεως και βοηθείας.
2 Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν αυτά τα άτομα διαφέρουν σημαντικά. Μερικές χήρες μπορεί να είναι αναγκασμένες να εργάζωνται σε κοσμική εργασία, ενώ συγχρόνως φροντίζουν το σπίτι τους και παρέχουν βοήθεια και καθοδηγία στα παιδιά τους. Το πρόγραμμά τους μπορεί να είναι τόσο γεμάτο ώστε οι αδελφές αυτές το βράδυ είναι τελείως εξηντλημένες από την κούρασι. Άλλες χήρες μπορεί να είναι προχωρημένης ηλικίας και ν’ αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας και οικονομικής φύσεως. Άλλες πάλι, μολονότι απολαμβάνουν σχετικά καλή υγεία και οικονομική ασφάλεια, μπορεί να διαπιστώνουν ότι είναι μόνες και πάσχουν από κατάθλιψι. Οι αδελφές που έχουν απίστους συντρόφους μπορεί ν’ αποθαρρυνθούν επειδή δεν έχουν πνευματική επικοινωνία με τους συζύγους των. Εν τούτοις, πρέπει να προσπαθούν να κερδίσουν τους συζύγους των με ευσεβή διαγωγή. (1 Πέτρ. 3:1, 2) Όσο για τα ορφανά τέκνα, πολλά αισθάνονται ζωηρά την έλλειψι γονέως. Ιδιαίτερα τα αγόρια εφηβικής ηλικίας μπορεί να δυσκολεύονται να συζητήσουν τα προσωπικά τους προβλήματα με τη μητέρα τους Σε περιπτώσεις όπου ο πατέρας είναι άπιστος μπορεί να τους δίνη αντιγραφικές συμβουλές, μπορεί να υποστούν χλευασμό, ίσως δε κακομεταχείρισι, αλλά πρέπει ν’ αποδίδουν την οφειλόμενη υπακοή.—Εφεσ. 6:1-3.
ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΒΟΗΘΗΣΩΜΕ
3 Είναι σαφές ότι τα ορφανά και οι χήρες, μεταξύ άλλων ανάμεσά μας, χρειάζονται ιδιαίτερη ενθάρρυνσι και εποικοδόμησι. Για να είναι οποιοσδήποτε από μας μια πηγή ενθαρρύνσεως ή βοηθείας σε όλους αυτούς τους ενδεείς, είναι ανάγκη να γνωρίζωμε ποια είναι η κατάστασίς τους. Αφού αυτά τα άτομα δεν συζητούν δημοσίως τα προβλήματά τους και τα πιο βαθειά αισθήματά τους με ολόκληρη την εκκλησία, πώς μπορούμε να καθωρίσωμε τι είδους βοήθεια και ενθάρρυνσι θα ετύγχανε εκτιμήσεως; Αυτό συνήθως δεν μπορεί να γίνη με μια άμεση ερώτησι: «Μήπως μπορώ να κάνω τίποτα για σας; Έχετε ανάγκη από τίποτε»; Εν τούτοις, μπορούμε να μάθωμε πολλά για την πραγματική τους κατάστασι από την παρατήρησι και από το ν’ ακούμε σχόλια που κάνουν τυχαίως. Παραδείγματος χάριν, οι εκφράσεις του προσώπου και οι ενδείξεις κοπώσεως μπορούν πολλά να μας πουν. Όσο περισσότερο συνομιλούμε μ’ αυτούς στον Αίθουσα Βασιλείας, ενώ είμεθα μαζί τους όταν μετέχωμε στην υπηρεσία του αγρού, ή στα σπίτια τους ή στο δικό μας σπίτι, τόσο καλύτερα θα κατατοπισθούμε στις πραγματικές τους ανάγκες. Πρέπει, φυσικά, ν’ αποφεύγωμε να διεισδύσωμε στις υποθέσεις τους.
4 Αφού εξακριβώσωμε πού ακριβώς απαιτείται βοήθεια και ενθάρρυνσις και πώς αυτή η βοήθεια θα ετύγχανε εκτιμήσεως, τότε μπορούμε να βοηθήσωμε στον καθαρισμό του σπιτιού, στο πλύσιμο ή στα ψώνια. Μερικές φορές μια υλική βοήθεια π.χ. σε ρούχα ή τρόφιμα, μπορεί να είναι κατάλληλη. (Παράβαλε με 1 Τιμόθεον 5:3-10· 1 Ιωάννου 3:17, 18) Θα ήταν πολύ ενθαρρυντικό για εκείνους που βρίσκονται σε ανάγκη να τους προσκαλέσετε να σας συνοδεύσουν σε έργο Γραφικών μελετών ή επανεπισκέψεων, ή σε άλλες μορφές υπηρεσίας του αγρού. Επίσης, αν περιλαμβάνετε τέτοια άτομα σε ωφέλιμες κοινωνικές δραστηριότητες, αυτό ίσως θα ικανοποιήση την ανάγκη τους για επικοινωνία.—Λουκ. 14:12-14.
5 Το πόσα μπορεί να κάνη ένα άτομο ρυθμίζεται φυσικά από τις περιστάσεις. Ένας άγαμος αδελφός λόγου χάριν, περιορίζεται στα όσα μπορεί να κάνη για να βοηθήση μια χήρα και τα παιδιά της για να μη δώση καμμιά εσφαλμένη εντύπωσι. Εξ άλλου, αυτές οι χήρες δεν πρέπει να ερμηνεύουν τη φροντίδα που δίνεται στα παιδιά τους ως ένδειξι ενδιαφέροντος γι’ αυτές τις ίδιες ως πιθανές γαμήλιους συντρόφους. Συχνά είναι καλύτερο αδελφές ή ανδρόγυνα να βοηθούν τις χήρες. Επίσης, αν παρέχεται βοήθεια σε παιδιά που δεν συνοδεύονται από τους γονείς των, πρέπει να λάβωμε υπ’ όψι τα αισθήματα των ζώντων γονέων και να μην υπονομεύωμε την επιρροή και την καθοδηγία των γονέων.
6 Όπως και στην περίπτωσι όλων των άλλων μελών της εκκλησίας, μπορούμε να είμεθα πηγή ενθαρρύνσεως σε ορφανά, χήρες και σε άλλους θλιμμένους, αν είμεθα άγρυπνοι στις ανάγκες τους και ανταποκρινώμεθα σ’ αυτές στον βαθμό που το επιτρέπουν οι περιστάσεις μας. Είναι καλό πράγματι ν’ ακολουθούμε τη νουθεσία του αποστόλου Πέτρου. «Έχετε ένθερμον την εις αλλήλους αγάπην».—1 Πέτρ. 4:8.