Παραπομπές του Φυλλαδίου Εργασίας για τη Συνάθροιση Ζωή και Διακονία

5-11 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ | ΙΩΑΝΝΗΣ 20, 21

«Με Αγαπάς Περισσότερο από Αυτά;»

(Ιωάννης 21:1-3) ¹ Έπειτα από αυτό, ο Ιησούς φανερώθηκε ξανά στους μαθητές, στη Θάλασσα της Τιβεριάδας, και μάλιστα με τον εξής τρόπο: ² Ήταν μαζί ο Σίμων Πέτρος, ο Θωμάς (ο λεγόμενος Δίδυμος), ο Ναθαναήλ από την Κανά της Γαλιλαίας, οι γιοι του Ζεβεδαίου και δύο άλλοι μαθητές του. ³ Ο Σίμων Πέτρος τούς είπε: «Πηγαίνω να ψαρέψω». Εκείνοι του είπαν: «Ερχόμαστε μαζί σου». Βγήκαν λοιπόν έξω και επιβιβάστηκαν στο πλοιάριο, αλλά εκείνη τη νύχτα δεν έπιασαν τίποτα.

(Ιωάννης 21:4-14) ⁴ Ωστόσο, μόλις άρχισε να ξημερώνει, ο Ιησούς στάθηκε στην ακρογιαλιά, αλλά οι μαθητές δεν κατάλαβαν ότι ήταν αυτός. ⁵ Τότε ο Ιησούς τούς είπε: «Παιδιά μου, μήπως έχετε τίποτα φαγώσιμο;» Εκείνοι απάντησαν: «Όχι!» ⁶ Αυτός τους είπε: «Ρίξτε το δίχτυ στη δεξιά μεριά του πλοιαρίου και θα βρείτε». Το έριξαν λοιπόν, αλλά δεν μπορούσαν να το τραβήξουν επειδή τα ψάρια ήταν πάρα πολλά. ⁷ Τότε ο μαθητής τον οποίο αγαπούσε ο Ιησούς είπε στον Πέτρο: «Ο Κύριος είναι!» Και ο Σίμων Πέτρος, μόλις άκουσε ότι ήταν ο Κύριος, φόρεσε το εξωτερικό του ρούχο, γιατί ήταν γυμνός, και έπεσε στη θάλασσα. ⁸ Οι άλλοι μαθητές όμως ήρθαν με το μικρό πλοιάριο, σέρνοντας το δίχτυ με τα ψάρια, γιατί δεν βρίσκονταν μακριά από τη στεριά, μόνο 90 μέτρα περίπου. ⁹ Όταν βγήκαν στη στεριά, είδαν εκεί αναμμένα κάρβουνα και πάνω σε αυτά ψάρι, καθώς και ψωμί. ¹⁰ Ο Ιησούς τούς είπε: «Φέρτε μερικά από τα ψάρια που μόλις πιάσατε». ¹¹ Ο Σίμων Πέτρος λοιπόν ανέβηκε στο πλοιάριο και τράβηξε στη στεριά το δίχτυ που ήταν γεμάτο μεγάλα ψάρια, 153 τον αριθμό. Και μολονότι ήταν τόσο πολλά, το δίχτυ δεν σκίστηκε. ¹² Ο Ιησούς τούς είπε: «Ελάτε να φάτε το πρωινό σας». Ούτε ένας από τους μαθητές δεν τολμούσε να τον ρωτήσει: «Ποιος είσαι;» επειδή γνώριζαν πως ήταν ο Κύριος. ¹³ Ο Ιησούς ήρθε και πήρε το ψωμί και τους το έδωσε. Το ίδιο έκανε και με το ψάρι. ¹⁴ Αυτή ήταν η τρίτη φορά που ο Ιησούς εμφανίστηκε στους μαθητές αφότου αναστήθηκε από τους νεκρούς.

(Ιωάννης 21:15-19) ¹⁵ Όταν τελείωσαν το πρωινό, ο Ιησούς είπε στον Σίμωνα Πέτρο: «Σίμων, γιε του Ιωάννη, με αγαπάς περισσότερο από αυτά;» Εκείνος του απάντησε: «Ναι, Κύριε, εσύ γνωρίζεις ότι νιώθω στοργή για εσένα». Ο Ιησούς τού είπε: «Βόσκε τα αρνιά μου». ¹⁶ Πάλι του είπε δεύτερη φορά: «Σίμων, γιε του Ιωάννη, με αγαπάς;» Εκείνος απάντησε: «Ναι, Κύριε, εσύ γνωρίζεις ότι νιώθω στοργή για εσένα». Ο Ιησούς τού είπε: «Ποίμαινε τα προβατάκια μου». ¹⁷ Του είπε τρίτη φορά: «Σίμων, γιε του Ιωάννη, νιώθεις στοργή για εμένα;» Ο Πέτρος λυπήθηκε που τον ρώτησε τρίτη φορά: «Νιώθεις στοργή για εμένα;» Του είπε λοιπόν: «Κύριε, εσύ ξέρεις τα πάντα· εσύ γνωρίζεις ότι νιώθω στοργή για εσένα». Ο Ιησούς τού είπε: «Βόσκε τα προβατάκια μου. ¹⁸ Αληθινά, αληθινά σου λέω: Όταν ήσουν νεότερος, ντυνόσουν μόνος σου και πήγαινες όπου ήθελες. Όταν όμως γεράσεις, θα απλώσεις τα χέρια σου και άλλος θα σε ντύσει και θα σε πάει εκεί που δεν θέλεις». ¹⁹ Το είπε αυτό για να υποδηλώσει με τι είδους θάνατο θα δόξαζε τον Θεό. Κατόπιν του είπε: «Συνέχισε να με ακολουθείς».

nwtsty​—σημειώσεις μελέτης για Ιωα 21:15, 17

ο Ιησούς είπε στον Σίμωνα Πέτρο: Αυτή η συζήτηση του Ιησού με τον Πέτρο έγινε λίγο αφότου ο Πέτρος είχε αρνηθεί τον Ιησού τρεις φορές. Ο Ιησούς έκανε τρεις διερευνητικές ερωτήσεις όσον αφορά τα αισθήματα του Πέτρου για εκείνον, ώσπου «ο Πέτρος λυπήθηκε». (Ιωα 21:17) Στο πρωτότυπο κείμενο, ο Ιωάννης χρησιμοποιεί δύο διαφορετικά ρήματα στα εδάφια Ιωα 21:15-17: το ρήμα ἀγαπάω που αποδίδεται αγαπώ και το ρήμα φιλέω που αποδίδεται νιώθω στοργή. Ο Ιησούς ρώτησε δύο φορές τον Πέτρο: «Με αγαπάς;» Και τις δύο φορές ο Πέτρος επιβεβαίωσε με θέρμη ότι ένιωθε «στοργή» για τον Ιησού. Τελικά, ο Ιησούς ρώτησε: «Νιώθεις στοργή για εμένα;» Και πάλι ο Πέτρος δήλωσε κατηγορηματικά ότι ένιωθε στοργή για αυτόν. Κάθε φορά που ο Πέτρος τον διαβεβαίωνε για την αγάπη του, ο Ιησούς τόνιζε ότι αυτή η αγάπη και η στοργή έπρεπε να υποκινούν τον Πέτρο να τρέφει και να “ποιμαίνει” πνευματικά τους μαθητές του Ιησού, τους οποίους εδώ αποκαλεί αρνιά, ή «προβατάκια» του. (Ιωα 21:16, 17· 1Πε 5:1-3) Ο Ιησούς έδωσε στον Πέτρο την ευκαιρία να τον διαβεβαιώσει για την αγάπη του τρεις φορές και κατόπιν του εμπιστεύτηκε την ευθύνη να φροντίζει τα πρόβατα. Με αυτόν τον τρόπο, ο Ιησούς διέλυσε οποιεσδήποτε αμφιβολίες για το αν είχε συγχωρήσει τον Πέτρο ο οποίος τον είχε αρνηθεί τρεις φορές.

με αγαπάς περισσότερο από αυτά;: Από γραμματική άποψη, η έκφραση του πρωτότυπου κειμένου πλέον τούτων μπορεί να αποδοθεί με πάνω από έναν τρόπους. Κάποιοι λόγιοι υποστηρίζουν ότι ο Ιησούς εννοούσε «με αγαπάς περισσότερο από όσο αγαπάς αυτούς τους μαθητές;» ή «με αγαπάς περισσότερο από όσο με αγαπούν αυτοί οι μαθητές;» Ωστόσο, αυτό που πιθανότατα εννοούσε είναι «με αγαπάς περισσότερο από αυτά τα πράγματα;» δηλαδή τα ψάρια που είχαν πιάσει ή τα πράγματα που σχετίζονταν με την αλιευτική επιχείρηση. Επομένως, η γενική ιδέα του εδαφίου φαίνεται ότι είναι: “Με αγαπάς περισσότερο από τα υλικά πράγματα ή από τις υλικές επιδιώξεις; Αν ναι, τρέφε τα αρνιά μου”. Αυτή η ερώτηση ήταν κατάλληλη αν λάβουμε υπόψη το παρελθόν του Πέτρου. Αν και ο Πέτρος ήταν ένας από τους πρώτους μαθητές του Ιησού (Ιωα 1:35-42), δεν ακολούθησε αμέσως τον Ιησού ολοχρόνια. Αντίθετα, επέστρεψε στην αλιευτική του επιχείρηση. Έπειτα από λίγους μήνες, ο Ιησούς ζήτησε από τον Πέτρο να αφήσει αυτή την προσοδοφόρα επιχείρηση για να γίνει “ψαράς ανθρώπων”. (Ματ 4:18-20· Λου 5:1-11) Για άλλη μια φορά, λίγο μετά τον θάνατο του Ιησού, ο Πέτρος ανέφερε ότι θα πήγαινε για ψάρεμα, και κάποιοι απόστολοι τον ακολούθησαν. (Ιωα 21:2, 3) Έτσι λοιπόν, κατά πάσα πιθανότητα ο Ιησούς εδώ τονίζει στον Πέτρο την ανάγκη να κάνει μια αποφασιστική επιλογή: Θα έβαζε πρώτη στη ζωή του τη σταδιοδρομία του στην αλιευτική επιχείρηση, την οποία αντιπροσώπευαν τα ψάρια που ήταν στοιβαγμένα μπροστά τους, ή θα έδινε προτεραιότητα στην παροχή πνευματικής τροφής στα αρνιά, δηλαδή στους ακολούθους του Ιησού;​—Ιωα 21:4-8.

τρίτη φορά: Ο Πέτρος είχε αρνηθεί τον Κύριό του τρεις φορές. Ο Ιησούς τού έδωσε τώρα την ευκαιρία να τον διαβεβαιώσει για τα αισθήματά του τρεις φορές. Καθώς ο Πέτρος το έκανε αυτό, ο Ιησούς τού είπε να δείχνει αυτή την αγάπη και τη στοργή βάζοντας την ιερή υπηρεσία πάνω από καθετί άλλο. Μαζί με άλλους υπεύθυνους αδελφούς, ο Πέτρος θα έτρεφε, θα ενίσχυε και θα ποίμαινε το ποίμνιο των πιστών ακολούθων του Χριστού. Αν και αυτοί ήταν χρισμένοι, είχαν ανάγκη να τρέφονται πνευματικά.​—Λου 22:32.

Σκάβουμε για Πνευματικά Πετράδια

(Ιωάννης 20:17) Ο Ιησούς τής είπε: «Μη γαντζώνεσαι πάνω μου, διότι δεν έχω ανεβεί ακόμη στον Πατέρα. Πήγαινε όμως στους αδελφούς μου και πες τους: “Ανεβαίνω στον Πατέρα μου και Πατέρα σας και στον Θεό μου και Θεό σας”».

nwtsty​—σημείωση μελέτης για Ιωα 20:17

Μη γαντζώνεσαι πάνω μου: Το ρήμα ἅπτομαι του πρωτότυπου κειμένου μπορεί να σημαίνει είτε «αγγίζω» είτε «γαντζώνομαι· πιάνομαι από». Κάποιες μεταφράσεις αποδίδουν τα λόγια του Ιησού: «Μη με αγγίζεις». Ωστόσο, ο Ιησούς δεν είχε αντίρρηση απλώς και μόνο να τον αγγίξει η Μαρία η Μαγδαληνή, εφόσον είχε επιτρέψει σε άλλες γυναίκες που τον είδαν μετά την ανάστασή του να “πιάσουν τα πόδια του”. (Ματ 28:9) Προφανώς, η Μαρία η Μαγδαληνή φοβόταν ότι ο Ιησούς ετοιμαζόταν να αναληφθεί στον ουρανό. Υποκινούμενη από την έντονη επιθυμία της να βρίσκεται μαζί με τον Κύριό της, είχε πιαστεί από τον Ιησού και δεν τον άφηνε. Για να τη διαβεβαιώσει ότι δεν θα έφευγε ακόμη, ο Ιησούς είπε στη Μαρία να μη γαντζώνεται πάνω του, αλλά αντίθετα να πάει και να αναγγείλει στους μαθητές του τα νέα για την ανάστασή του.

(Ιωάννης 20:28) Ο Θωμάς τού απάντησε: «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου!»

nwtsty​—σημείωση μελέτης για Ιωα 20:28

Ο Κύριός μου και ο Θεός μου!: Μερικοί λόγιοι έχουν εκλάβει αυτή την έκφραση ως αναφώνηση έκπληξης που ειπώθηκε μεν στον Ιησού αλλά στην πραγματικότητα απευθυνόταν στον Θεό, τον Πατέρα του. Κάποιοι άλλοι ισχυρίζονται ότι, σύμφωνα με το πρωτότυπο κείμενο, αυτά τα λόγια πρέπει να εκληφθούν ως προσφώνηση που απευθυνόταν στον Ιησού. Ακόμη και αν ισχύει αυτό, ο λόγος για τον οποίο ο Θωμάς είπε «ο Κύριός μου και ο Θεός μου» γίνεται πιο κατανοητός με βάση τα συμφραζόμενα των υπόλοιπων θεόπνευστων Γραφών. Εφόσον το υπόμνημα δείχνει ότι, προηγουμένως, ο Ιησούς είχε στείλει στους μαθητές του το μήνυμα: «Ανεβαίνω στον Πατέρα μου και Πατέρα σας και στον Θεό μου και Θεό σας», δεν υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι ο Θωμάς θεωρούσε τον Ιησού ως τον Παντοδύναμο Θεό. (Βλέπε σημείωση μελέτης για Ιωα 20:17.) Ο Θωμάς είχε ακούσει τον Ιησού να προσεύχεται στον «Πατέρα» του και να τον αποκαλεί «τον μόνο αληθινό Θεό». (Ιωα 17:1-3) Έτσι λοιπόν, ο Θωμάς μπορεί να προσφώνησε τον Ιησού «ο Θεός μου» για τους παρακάτω λόγους: Επειδή θεωρούσε ότι ο Ιησούς ήταν «θεός» αλλά όχι ο Παντοδύναμος Θεός. (Βλέπε σημείωση μελέτης για Ιωα 1:1.) Ή μπορεί να προσφώνησε τον Ιησού όπως είχαν προσφωνήσει κάποιοι υπηρέτες του Θεού τους ουράνιους αγγελιοφόρους του Ιεχωβά, κάτι που έχει καταγραφεί στις Εβραϊκές Γραφές. Ο Θωμάς θα ήταν εξοικειωμένος με αφηγήσεις στις οποίες ορισμένα άτομα, ή κάποιες φορές ο Βιβλικός συγγραφέας της αφήγησης, αποκρίθηκαν στον ουράνιο αγγελιοφόρο ή μίλησαν σχετικά με εκείνον σαν να ήταν ο Ιεχωβά Θεός. (Παράβαλε Γε 16:7-11, 13· 18:1-5, 22-33· 32:24-30· Κρ 6:11-15· 13:20-22) Επομένως, ο Θωμάς ίσως αποκάλεσε τον Ιησού «ο Θεός μου» με αυτή την έννοια, αναγνωρίζοντας τον Ιησού ως τον εκπρόσωπο του αληθινού Θεού.

Μερικοί ισχυρίζονται ότι η χρήση του οριστικού άρθρου πριν από τις λέξεις «κύριος» και «θεός» δείχνει ότι αυτές οι λέξεις αναφέρονται στον παντοδύναμο Θεό. Ωστόσο, σε αυτά τα συμφραζόμενα, η χρήση του άρθρου μπορεί απλώς να είναι θέμα γραμματικής. Περιπτώσεις στις οποίες ένα ουσιαστικό στην ονομαστική πτώση με οριστικό άρθρο χρησιμοποιείται ως κλητική προσφώνηση στο πρωτότυπο ελληνικό κείμενο υπάρχουν στα εδάφια Λου 12:32 (τὸ μικρὸν ποίμνιον) και Κολ 3:18–4:1 (αἱ γυναῖκες, οἱ ἄνδρες, τὰ τέκνα, οἱ πατέρες, οἱ δοῦλοι, οἱ κύριοι). Παρόμοια, το εδάφιο 1Πε 3:7 στο πρωτότυπο κείμενο λέει: Οἱ ἄνδρες. Επομένως, η χρήση του άρθρου εδώ ίσως δεν έχει σημασία για να καθορίσουμε τι είχε υπόψη του ο Θωμάς όταν έκανε αυτή τη δήλωση.

12-18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ | ΠΡΑΞΕΙΣ 1-3

«Το Άγιο Πνεύμα Εκχέεται Πάνω στη Χριστιανική Εκκλησία»

(Πράξεις 2:1-8) ¹ Την ημέρα που γιορταζόταν η Πεντηκοστή, ήταν όλοι μαζί στο ίδιο μέρος. ² Ξαφνικά ακούστηκε ένας θόρυβος από τον ουρανό, σαν τον θόρυβο ορμητικού, δυνατού αέρα, και γέμισε όλο το σπίτι στο οποίο κάθονταν. ³ Και εμφανίστηκαν σε αυτούς γλώσσες που έμοιαζαν πύρινες και διαμοιράστηκαν, και κάθισε από μία πάνω στον καθέναν τους, ⁴ και γέμισαν όλοι άγιο πνεύμα και άρχισαν να μιλούν διάφορες γλώσσες, σύμφωνα με τη δυνατότητα που τους έδινε το πνεύμα. ⁵ Εκείνο το διάστημα, βρίσκονταν στην Ιερουσαλήμ ευλαβείς Ιουδαίοι από κάθε έθνος κάτω από τον ουρανό. ⁶ Όταν λοιπόν ακούστηκε αυτός ο ήχος, μαζεύτηκε πολύς κόσμος και όλοι σάστισαν, επειδή ο καθένας άκουγε να μιλούν στη δική του γλώσσα. ⁷ Και είχαν μείνει κατάπληκτοι και έλεγαν: «Μα δεν είναι Γαλιλαίοι όλοι αυτοί που μιλούν; ⁸ Τότε πώς γίνεται να ακούμε ο καθένας μας τη μητρική του γλώσσα;

(Πράξεις 2:14) Αλλά ο Πέτρος σηκώθηκε μαζί με τους Έντεκα και τους είπε με δυνατή φωνή: «Άντρες Ιουδαίοι και όλοι εσείς οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ, ας γίνει αυτό γνωστό σε εσάς, και ακούστε προσεκτικά τα λόγια μου.

(Πράξεις 2:37, 38) ³⁷ Όταν λοιπόν το άκουσαν αυτό, ένιωσαν μαχαιριές στην καρδιά και είπαν στον Πέτρο και στους υπόλοιπους αποστόλους: «Άντρες αδελφοί, τι πρέπει να κάνουμε;» ³⁸ Ο Πέτρος τούς είπε: «Μετανοήστε, και ας βαφτιστεί ο καθένας σας στο όνομα του Ιησού Χριστού για συγχώρηση των αμαρτιών σας, και θα λάβετε τη δωρεά του αγίου πνεύματος.

(Πράξεις 2:41) Όσοι λοιπόν δέχτηκαν ευχαρίστως τα λόγια του βαφτίστηκαν, και εκείνη την ημέρα προστέθηκαν περίπου 3.000 άτομα.

(Πράξεις 2:42-47) ⁴² Και συνέχισαν με αφοσίωση να διδάσκονται από τους αποστόλους, να συναναστρέφονται μεταξύ τους, να γευματίζουν μαζί και να προσεύχονται. ⁴³ Άρχισε μάλιστα να πέφτει φόβος σε όλους και να γίνονται πολλά θαυμαστά πράγματα και σημεία μέσω των αποστόλων. ⁴⁴ Όσοι πίστεψαν ήταν όλοι μαζί και είχαν τα πάντα κοινά, ⁴⁵ και πουλούσαν τα αποκτήματα και τις περιουσίες τους και μοίραζαν τα έσοδα σε όλους, ανάλογα με το τι είχε ανάγκη ο καθένας. ⁴⁶ Και κάθε ημέρα βρίσκονταν διαρκώς στον ναό με ομοψυχία, και γευμάτιζαν σε διάφορα σπίτια και μοιράζονταν την τροφή τους με μεγάλη χαρά και ειλικρινή καρδιά, ⁴⁷ αινώντας τον Θεό και βρίσκοντας εύνοια ενώπιον όλου του λαού. Συγχρόνως, ο Ιεχωβά πρόσθετε σε αυτούς καθημερινά εκείνους που σώζονταν.

w86 15/12 σ. 27 ¶3, 4, 6

Συνεισφορές που Κάνουν την Καρδιά Ευτυχισμένη

Από την πρώτη μέρα της ίδρυσης της Χριστιανικής εκκλησίας το έτος 33 μ.Χ., οι 3.000 νεοβαφτισμένοι προσήλυτοι ‘μοιράζονταν πράγματα ο ένας με τον άλλον, έτρωγαν μαζί, και προσεύχονταν’. Για ποιο λόγο; Για να μπορέσουν να ενισχύσουν τη νεοαποκτηθείσα πίστη τους με το να ‘συνεχίσουν να αφοσιώνονται στη διδασκαλία των αποστόλων’.​—Πράξεις 2:41, 42.

Ιουδαίοι και προσήλυτοι είχαν έρθει στην Ιερουσαλήμ σχεδιάζοντας να μείνουν μόνο για την περίοδο της Γιορτής της Πεντηκοστής. Αλλά αυτοί που έγιναν Χριστιανοί επιθυμούσαν να παραμείνουν περισσότερο και να μάθουν πιο πολλά για να δυναμώσουν την καινούργια πίστη τους. Αυτό δημιούργησε ένα πρόβλημα τροφής και στέγης που χρειαζόταν επείγοντα χειρισμό. Μερικοί από τους επισκέπτες δεν είχαν αρκετές οικονομίες μαζί τους, ενώ άλλοι είχαν και περίσσευμα. Έτσι έγινε ένα προσωρινό κοινό ταμείο και διανομή υλικών πραγμάτων σ’ αυτούς που είχαν ανάγκη.​—Πράξεις 2:43-47.

Το πούλημα των ακίνητων και το μοίρασμα όλων των πραγμάτων ήταν κάτι αυστηρά εθελοντικό. Κανένας δεν ήταν υποχρεωμένος να πουλήσει ή να προσφέρει· ούτε αυτό προωθούσε τη φτώχεια. Η σκέψη δεν ήταν να πουλήσουν οι πλούσιοι όλη την περιουσία τους και έτσι να γίνουν φτωχοί. Μάλλον, υποκινούμενοι από συμπόνια για τους ομόπιστούς τους κάτω από τις περιστάσεις εκείνου του καιρού, πούλησαν περιουσία και συνεισέφεραν όλα τα χρήματα για να προσφέρουν ό,τι χρειαζόταν για την προώθηση των συμφερόντων της Βασιλείας.​—Παράβαλε 2 Κορινθίους 8:12-15.

Σκάβουμε για Πνευματικά Πετράδια

(Πράξεις 3:15) ενώ σκοτώσατε τον Πρώτιστο Παράγοντα της ζωής. Αλλά ο Θεός τον ανέστησε από τους νεκρούς, γεγονός για το οποίο εμείς είμαστε μάρτυρες.

it-1 σ. 1307 ¶1

Ιησούς Χριστός

“Πρώτιστος Παράγοντας της ζωής”. Μια εκδήλωση της παρ’ αξία καλοσύνης του Πατέρα του ήταν το ότι ο Χριστός Ιησούς κατέθεσε την τέλεια ανθρώπινη ζωή του ως θυσία. Αυτό κατέστησε εφικτή τόσο την ένωση των εκλεγμένων ακολούθων του Χριστού μαζί του στην ουράνια διακυβέρνησή του όσο και τη διευθέτηση που αφορούσε τους επίγειους υπηκόους της Βασιλείας του. (Ματ 6:10· Ιωα 3:16· Εφ 1:7· Εβρ 2:5· βλέπε ΛΥΤΡΟ.) Με αυτόν τον τρόπο, ο Χριστός έγινε “ο Πρώτιστος Παράγοντας [«Άρχοντας», KJ· JB] της ζωής” για όλο το ανθρώπινο γένος. (Πρ 3:15) Η λέξη ἀρχηγός του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου η οποία χρησιμοποιείται εδώ σημαίνει, βασικά, «πρώτιστος ηγέτης», και μια συγγενική λέξη, η λέξη ἄρχων, εφαρμόστηκε στον Μωυσή (Πρ 7:27, 35) ως «άρχοντα» στον Ισραήλ.

(Πράξεις 3:19) »Μετανοήστε λοιπόν και μεταστραφείτε για να εξαλειφθούν οι αμαρτίες σας, ώστε να έρθουν καιροί αναζωογόνησης από τον ίδιο τον Ιεχωβά

cl σ. 265 ¶14

Ένας Θεός που Είναι “Πρόθυμος να Συγχωρεί”

¹⁴ Η συγχωρητικότητα του Ιεχωβά περιγράφεται ακόμη στο εδάφιο Πράξεις 3:19: «Μετανοήστε, λοιπόν, και μεταστραφείτε για να εξαλειφθούν οι αμαρτίες σας». Το ρήμα ἐξαλείφω σημαίνει μεταξύ άλλων «σβήνω, . . . διαγράφω ή καταστρέφω». Σύμφωνα με μερικούς λόγιους, η εικόνα που παρουσιάζεται είναι η εικόνα ενός ατόμου το οποίο σβήνει κάτι που έγραψε. Πώς ήταν αυτό δυνατόν; Το μελάνι που χρησιμοποιούνταν συνήθως στην αρχαία εποχή φτιαχνόταν από ένα μείγμα το οποίο περιλάμβανε άνθρακα, πηκτίνη και νερό. Λίγο μετά τη χρησιμοποίηση αυτού του μελανιού, το άτομο μπορούσε να πάρει ένα βρεγμένο σφουγγάρι και να σβήσει όσα είχε γράψει. Εδώ υπάρχει μια όμορφη εικόνα του ελέους του Ιεχωβά. Όταν συγχωρεί τις αμαρτίες μας, είναι σαν να παίρνει ένα σφουγγάρι και να τις σβήνει.

19-25 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ | ΠΡΑΞΕΙΣ 4, 5

«Ανάγγελλαν τον Λόγο του Θεού με Τόλμη»

(Πράξεις 4:5-13) ⁵ Την επόμενη ημέρα συγκεντρώθηκαν στην Ιερουσαλήμ οι άρχοντες, οι πρεσβύτεροι και οι γραμματείς τους, ⁶ καθώς και ο Άννας ο πρωθιερέας, ο Καϊάφας, ο Ιωάννης, ο Αλέξανδρος και όλοι οι συγγενείς του πρωθιερέα. ⁷ Έβαλαν τον Πέτρο και τον Ιωάννη να σταθούν στη μέση και άρχισαν να τους ρωτούν: «Με ποια δύναμη ή σε τίνος το όνομα το κάνατε αυτό;» ⁸ Τότε ο Πέτρος, έχοντας γεμίσει άγιο πνεύμα, τους είπε: «Άρχοντες του λαού και πρεσβύτεροι, ⁹ αν ανακρινόμαστε σήμερα για μια καλή πράξη προς έναν ανάπηρο άνθρωπο, και μας ρωτάτε ποιος τον έκανε καλά, ¹⁰ μάθετε όλοι σας και όλος ο λαός του Ισραήλ ότι στο όνομα του Ιησού Χριστού του Ναζωραίου, τον οποίο εσείς κρεμάσατε στο ξύλο αλλά ο Θεός ανέστησε από τους νεκρούς, μέσω εκείνου στέκεται εδώ αυτός ο άνθρωπος υγιής μπροστά σας. ¹¹ Εκείνος είναι “η πέτρα που εσείς οι οικοδόμοι μεταχειριστήκατε ως μηδαμινή, η οποία έχει γίνει η κορυφαία ακρογωνιαία πέτρα”. ¹² Και δεν υπάρχει σωτηρία μέσω κανενός άλλου, γιατί δεν υπάρχει άλλο όνομα κάτω από τον ουρανό, δοσμένο μεταξύ των ανθρώπων, μέσω του οποίου πρέπει να σωθούμε». ¹³ Όταν είδαν την παρρησία του Πέτρου και του Ιωάννη και αντιλήφθηκαν ότι ήταν αμόρφωτοι και συνηθισμένοι άνθρωποι, έμειναν έκπληκτοι. Και άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι αυτοί ήταν με τον Ιησού.

w08 1/9 15, πλαίσιο

Από τον Προφορικό Λόγο στα Ιερά Κείμενα​—Η Τέχνη της Γραφής και οι Πρώτοι Χριστιανοί

Ήταν οι Απόστολοι Αναλφάβητοι;

Όταν οι άρχοντες και οι πρεσβύτεροι της Ιερουσαλήμ «είδαν την παρρησία του Πέτρου και του Ιωάννη και αντιλήφθηκαν ότι ήταν άνθρωποι αγράμματοι και συνηθισμένοι, άρχισαν να απορούν». (Πράξεις 4:13) Ήταν πράγματι οι απόστολοι αγράμματοι, δηλαδή αναλφάβητοι; Σχετικά με αυτόν τον ισχυρισμό, Η Νέα Βίβλος του Ερμηνευτή (The New Interpreter’s Bible) σχολιάζει: «Αυτοί οι όροι πιθανότατα δεν πρέπει να εκλαμβάνονται κυριολεκτικά, με την έννοια ότι ο Πέτρος [και ο Ιωάννης] ήταν αστοιχείωτοι και δεν μπορούσαν ούτε να γράψουν ούτε να διαβάσουν. Απλώς δείχνουν τη μεγάλη διαφορά που υπήρχε ανάμεσα στην κοινωνική τάξη εκείνων που δίκαζαν και σε αυτήν των αποστόλων».

w08 15/5 σ. 30 ¶6

Κύρια Σημεία από το Βιβλίο των Πράξεων

4:13​—Ήταν ο Πέτρος και ο Ιωάννης αναλφάβητοι ή αμόρφωτοι; Όχι, δεν ήταν. Τους χαρακτήρισαν “αγράμματους και συνηθισμένους” επειδή δεν είχαν φοιτήσει σε ραβινικές σχολές για να λάβουν θρησκευτική εκπαίδευση.

(Πράξεις 4:18-20) ¹⁸ Τότε τους κάλεσαν και τους πρόσταξαν να μη λένε απολύτως τίποτα ούτε να διδάσκουν με βάση το όνομα του Ιησού. ¹⁹ Αλλά ο Πέτρος και ο Ιωάννης τούς απάντησαν: «Αν είναι δίκαιο στα μάτια του Θεού να ακούμε εσάς και όχι τον Θεό, κρίνετέ το μόνοι σας. ²⁰ Εμείς, όμως, δεν μπορούμε να μη μιλάμε για αυτά που είδαμε και ακούσαμε».

(Πράξεις 4:23-31) ²³ Αυτοί, αφού αφέθηκαν ελεύθεροι, πήγαν στους δικούς τους και ανέφεραν όσα τους είχαν πει οι πρωθιερείς και οι πρεσβύτεροι. ²⁴ Όταν εκείνοι το άκουσαν αυτό, ύψωσαν σύσσωμοι τη φωνή τους στον Θεό και είπαν: «Υπέρτατε Κύριε, εσύ είσαι Αυτός ο οποίος έκανε τον ουρανό και τη γη και τη θάλασσα και όλα όσα υπάρχουν σε αυτά, ²⁵ και ο οποίος είπε μέσω αγίου πνεύματος με το στόμα του προπάτορά μας, του Δαβίδ του υπηρέτη σου: “Γιατί αναστατώθηκαν τα έθνη, και οι λαοί στοχάστηκαν μάταια πράγματα; ²⁶ Οι βασιλιάδες της γης παρατάχθηκαν και οι άρχοντες συγκεντρώθηκαν σαν ένας άνθρωπος εναντίον του Ιεχωβά και εναντίον του χρισμένου του”. ²⁷ Διότι, πράγματι, ο Ηρώδης και ο Πόντιος Πιλάτος μαζί με εθνικούς και με λαούς του Ισραήλ συγκεντρώθηκαν σε αυτή την πόλη εναντίον του αγίου υπηρέτη σου του Ιησού, τον οποίο έχρισες, ²⁸ για να κάνουν όσα το χέρι και η θέλησή σου είχαν ορίσει εκ των προτέρων να γίνουν. ²⁹ Και τώρα, Ιεχωβά, δώσε προσοχή στις απειλές τους και αξίωσε τους δούλους σου να αναγγέλλουν τον λόγο σου με κάθε τόλμη, ³⁰ ενώ απλώνεις το χέρι σου για να γίνονται θεραπείες και ενώ εκτελούνται σημεία και θαυμαστά πράγματα μέσω του ονόματος του αγίου υπηρέτη σου του Ιησού». ³¹ Και αφού έκαναν δέηση, ο τόπος όπου ήταν συγκεντρωμένοι σείστηκε, και όλοι γέμισαν με το άγιο πνεύμα και ανάγγελλαν τον λόγο του Θεού με τόλμη.

it-1 σ. 279 ¶1

Απόστολος

Δράση στη Χριστιανική Εκκλησία. Η έκχυση του πνεύματος του Θεού πάνω στους αποστόλους κατά την Πεντηκοστή τούς ενίσχυσε πολύ. Τα πρώτα πέντε κεφάλαια των Πράξεων των Αποστόλων πιστοποιούν τη μεγάλη αφοβιά τους, καθώς και την τόλμη με την οποία διακήρυτταν τα καλά νέα και την ανάσταση του Ιησού, παρά τις φυλακίσεις, τους ξυλοδαρμούς και τις απειλές των αρχόντων τους ότι θα τους σκότωναν. Σε εκείνη την αρχική περίοδο μετά την Πεντηκοστή, η δυναμική ηγεσία των αποστόλων, υπό την επενέργεια του αγίου πνεύματος, κατέληξε σε εκπληκτική αύξηση της Χριστιανικής εκκλησίας. (Πρ 2:41· 4:4) Η διακονία τους επικεντρώθηκε αρχικά στην Ιερουσαλήμ, κατόπιν περιέλαβε και τη Σαμάρεια, και τελικά ολόκληρο τον τότε γνωστό κόσμο.​—Πρ 5:42· 6:7· 8:5-17, 25· 1:8.

Σκάβουμε για Πνευματικά Πετράδια

(Πράξεις 4:11) Εκείνος είναι “η πέτρα που εσείς οι οικοδόμοι μεταχειριστήκατε ως μηδαμινή, η οποία έχει γίνει η κορυφαία ακρογωνιαία πέτρα”.

it-1 σ. 156 ¶8

Ακρογωνιαία Πέτρα

Το εδάφιο Ψαλμός 118:22 φανερώνει ότι η πέτρα που απορρίφθηκε από τους οικοδόμους θα γινόταν «η κεφαλή της γωνίας» (εβρ., ρο’ς πιννάχ). Ο Ιησούς παρέθεσε την προφητεία αυτή και την εφάρμοσε στον εαυτό του ως “την κορυφαία ακρογωνιαία πέτρα” (κεφαλήν γωνίας, Κείμενο). (Ματ 21:42· Μαρ 12:10, 11· Λου 20:17) Όπως ακριβώς η πέτρα στην κορυφή ενός κτιρίου είναι περίβλεπτη, έτσι και ο Ιησούς Χριστός είναι η πέτρα επίστεψης της Χριστιανικής εκκλησίας των χρισμένων, η οποία εκκλησία παρομοιάζεται με πνευματικό ναό. Ο Πέτρος επίσης εφάρμοσε το εδάφιο Ψαλμός 118:22 στον Χριστό, δείχνοντας ότι αυτός ήταν «η πέτρα» που απορρίφθηκε από τους ανθρώπους αλλά εκλέχθηκε από τον Θεό για να γίνει «η κεφαλή της γωνίας».​—Πρ 4:8-12· βλέπε επίσης 1Πε 2:4-7.

(Πράξεις 5:1) Ωστόσο, κάποιος ονόματι Ανανίας, μαζί με τη γυναίκα του τη Σαπφείρα, πούλησε ένα κτήμα,

w13 1/3 σ. 15 ¶3

Ο Πέτρος και ο Ανανίας Είπαν Ψέματα​—Τι Μάθημα Παίρνουμε;

Ο Ανανίας και η γυναίκα του πουλούν κάποιο κτήμα ώστε να βοηθήσουν με αυτά τα χρήματα όσους έχουν βαφτιστεί πρόσφατα. Όταν ο Ανανίας τα φέρνει στους αποστόλους, λέει ότι είναι το συνολικό ποσό από την πώληση, αλλά δεν είναι! Κρατάει ένα μέρος για τον εαυτό του! Ο Θεός το φανερώνει αυτό στον Πέτρο, ο οποίος λέει στον Ανανία: «Φέρθηκες απατηλά, όχι σε ανθρώπους, αλλά στον Θεό». Τότε ο Ανανίας πέφτει κάτω νεκρός! Ύστερα από τρεις ώρες περίπου, μπαίνει μέσα η γυναίκα του. Χωρίς να ξέρει τι έχει συμβεί στον άντρα της, λέει και αυτή ψέματα και πέφτει κάτω νεκρή.

26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ–2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ

ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ | ΠΡΑΞΕΙΣ 6-8

«Η Νέα Χριστιανική Εκκλησία Δοκιμάζεται»

(Πράξεις 6:1) Εκείνες τις ημέρες, καθώς οι μαθητές αυξάνονταν, οι ελληνόφωνοι Ιουδαίοι άρχισαν να παραπονιούνται εναντίον των εβραιόφωνων, επειδή οι χήρες τους παραβλέπονταν στην καθημερινή διανομή.

bt σ. 41 ¶17

«Πρέπει να Υπακούμε στον Θεό ως Άρχοντα»

¹⁷ Η νεοσύστατη εκκλησία αντιμετώπισε τώρα έναν ύπουλο κίνδυνο ο οποίος την απείλησε εκ των έσω. Περί τίνος επρόκειτο; Πολλοί από τους μαθητές που βαφτίζονταν ήταν επισκέπτες στην Ιερουσαλήμ και ήθελαν να μάθουν περισσότερα προτού επιστρέψουν στον τόπο τους. Οι μαθητές που ζούσαν στην Ιερουσαλήμ πρόσφεραν με προθυμία χρήματα ώστε να καλυφτούν οι ανάγκες για τρόφιμα και άλλες προμήθειες. (Πράξ. 2:44-46· 4:34-37) Εκείνο το διάστημα, ανέκυψε ένα λεπτό ζήτημα. «Στην καθημερινή διανομή» τροφίμων, οι ελληνόφωνες χήρες «παραβλέπονταν». (Πράξ. 6:1) Οι εβραιόφωνες χήρες, όμως, δεν παραβλέπονταν. Προφανώς, λοιπόν, υπήρχε πρόβλημα διακρίσεων. Λίγα ζητήματα μπορούν να προκαλέσουν μεγαλύτερη διαίρεση από αυτό.

(Πράξεις 6:2-7) ² Έτσι λοιπόν, οι Δώδεκα κάλεσαν όλους τους μαθητές και είπαν: «Δεν είναι σωστό να αφήσουμε εμείς τον λόγο του Θεού για να μοιράζουμε τροφή σε τραπέζια. ³ Γι’ αυτό, αδελφοί, επιλέξτε εσείς από ανάμεσά σας εφτά ευυπόληπτους άντρες, γεμάτους πνεύμα και σοφία, ώστε να τους διορίσουμε υπεύθυνους για το αναγκαίο αυτό ζήτημα· ⁴ και εμείς θα αφοσιωθούμε στην προσευχή και στη διακονία του λόγου». ⁵ Αυτό που είπαν άρεσε σε όλους, και επέλεξαν τον Στέφανο, άντρα γεμάτο πίστη και άγιο πνεύμα, καθώς επίσης τον Φίλιππο, τον Πρόχορο, τον Νικάνορα, τον Τίμωνα, τον Παρμενά και τον Νικόλαο, έναν προσήλυτο από την Αντιόχεια. ⁶ Τους έφεραν στους αποστόλους και, αφού αυτοί προσευχήθηκαν, έθεσαν τα χέρια τους πάνω τους. ⁷ Έτσι λοιπόν, ο λόγος του Θεού συνέχισε να διαδίδεται, και ο αριθμός των μαθητών πλήθαινε πάρα πολύ στην Ιερουσαλήμ· και πολλοί ιερείς άρχισαν να αποδέχονται την πίστη.

bt σ. 42 ¶18

«Πρέπει να Υπακούμε στον Θεό ως Άρχοντα»

¹⁸ Οι απόστολοι, ενεργώντας ως το κυβερνών σώμα της διευρυνόμενης εκκλησίας, αντιλήφθηκαν ότι δεν θα ήταν σοφό να “αφήσουν το λόγο του Θεού για να μοιράζουν τροφή”. (Πράξ. 6:2) Για να λυθεί το ζήτημα, κατηύθυναν τους μαθητές να αναζητήσουν εφτά άντρες «γεμάτους πνεύμα και σοφία» τους οποίους οι απόστολοι θα μπορούσαν να διορίσουν υπεύθυνους «για την αναγκαία αυτή εργασία». (Πράξ. 6:3) Χρειάζονταν άντρες που θα είχαν τα κατάλληλα προσόντα επειδή η εν λόγω εργασία περιλάμβανε πιθανότατα, όχι μόνο τη διανομή τροφίμων, αλλά και τη διαχείριση χρημάτων, την αγορά προμηθειών και την προσεκτική τήρηση αρχείων. Όλοι οι άντρες που επιλέχθηκαν είχαν ελληνικά ονόματα, πράγμα που ίσως τους έκανε πιο αποδεκτούς στις προσβεβλημένες χήρες. Αφού εξέτασαν τη σύσταση με προσευχή, οι απόστολοι διόρισαν τους εφτά άντρες να φροντίζουν «για την αναγκαία αυτή εργασία».

(Πράξεις 7:58-8:1) ⁵⁸ Αφού τον έβγαλαν κακήν κακώς από την πόλη, άρχισαν να τον λιθοβολούν. Και οι μάρτυρες άφησαν τα εξωτερικά τους ρούχα στα πόδια ενός νεαρού που λεγόταν Σαύλος. ⁵⁹ Καθώς λιθοβολούσαν τον Στέφανο, εκείνος έκανε την εξής επίκληση: «Κύριε Ιησού, δέξου το πνεύμα μου». ⁶⁰ Κατόπιν, γονατίζοντας, κραύγασε με δυνατή φωνή: «Ιεχωβά, μην τους καταλογίσεις αυτή την αμαρτία». Και αφού το είπε αυτό, κοιμήθηκε τον ύπνο του θανάτου.

8 Ο δε Σαύλος επιδοκίμαζε τον φόνο του. Εκείνη την ημέρα έγινε μεγάλος διωγμός εναντίον της εκκλησίας που ήταν στην Ιερουσαλήμ· όλοι, εκτός από τους αποστόλους, διασκορπίστηκαν στις περιοχές της Ιουδαίας και της Σαμάρειας.

Σκάβουμε για Πνευματικά Πετράδια

(Πράξεις 6:15) Και καθώς όλοι όσοι κάθονταν στο Σάνχεδριν προσήλωσαν το βλέμμα τους σε αυτόν, είδαν ότι το πρόσωπό του ήταν σαν πρόσωπο αγγέλου.

bt σ. 45 ¶2

Στέφανος​—«Γεμάτος Χάρη και Δύναμη»

² Υπάρχει κάτι αξιοπρόσεκτο στην όψη του Στεφάνου αυτή τη στιγμή. Οι δικαστές τον ατενίζουν και βλέπουν ότι το πρόσωπό του είναι «σαν πρόσωπο αγγέλου». (Πράξ. 6:15) Οι άγγελοι μεταφέρουν αγγέλματα από τον Ιεχωβά Θεό και γι’ αυτό έχουν κάθε λόγο να είναι άφοβοι, γαλήνιοι και ειρηνικοί. Το ίδιο συμβαίνει και με τον Στέφανο​—ακόμα και αυτοί οι δικαστές που ξεχειλίζουν από μίσος το βλέπουν αυτό. Πώς μπορεί να είναι τόσο ήρεμος;

(Πράξεις 8:26-30) ²⁶ Και ένας άγγελος του Ιεχωβά είπε στον Φίλιππο: «Σήκω και πήγαινε νότια στον δρόμο που κατεβαίνει από την Ιερουσαλήμ στη Γάζα». (Αυτός είναι ερημικός δρόμος.) ²⁷ Τότε εκείνος σηκώθηκε και πήγε. Και βρήκε έναν Αιθίοπα ευνούχο, έναν άντρα με εξουσία στην υπηρεσία της Κανδάκης, της βασίλισσας των Αιθιόπων, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για όλο τον θησαυρό της. Αυτός είχε πάει στην Ιερουσαλήμ για να προσφέρει λατρεία ²⁸ και τώρα επέστρεφε με το άρμα του, διαβάζοντας μεγαλόφωνα τον προφήτη Ησαΐα. ²⁹ Το πνεύμα λοιπόν είπε στον Φίλιππο: «Πήγαινε, πλησίασε αυτό το άρμα». ³⁰ Ο Φίλιππος έτρεξε δίπλα στο άρμα και τον άκουσε να διαβάζει μεγαλόφωνα τον Ησαΐα τον προφήτη και ρώτησε: «Καταλαβαίνεις πραγματικά αυτά που διαβάζεις;»

bt σ. 58 ¶16

Διακηρύττονται «τα Καλά Νέα Σχετικά με τον Ιησού»

¹⁶ Οι Χριστιανοί σήμερα έχουν το προνόμιο να συμμετέχουν σε ένα έργο παρόμοιο με αυτό που έκανε ο Φίλιππος. Πολλές φορές έχουν τη δυνατότητα να παρουσιάσουν το άγγελμα της Βασιλείας σε άτομα τα οποία συναντούν σε ανεπίσημες περιστάσεις, όπως όταν ταξιδεύουν. Σε πολλές περιπτώσεις, είναι προφανές ότι η συνάντησή τους με ένα άτομο που έχει ειλικρινή καρδιά δεν αποτελεί σύμπτωση. Κάτι τέτοιο είναι αναμενόμενο, διότι η Γραφή δηλώνει σαφώς ότι οι άγγελοι κατευθύνουν το έργο κηρύγματος ώστε να φτάσει το άγγελμα σε «κάθε έθνος και φυλή και γλώσσα και λαό». (Αποκ. 14:6) Αυτή η αγγελική κατεύθυνση στο έργο κηρύγματος είναι ό,τι ακριβώς προείπε ο Ιησούς. Στην παραβολή του για το σιτάρι και τα ζιζάνια, είπε ότι στον καιρό του θερισμού​—την τελική περίοδο του συστήματος πραγμάτων—​«οι θεριστές είναι άγγελοι». Πρόσθεσε ότι αυτά τα πνευματικά πλάσματα επρόκειτο να «μαζέψουν από τη βασιλεία του όλα όσα προξενούν σκάνδαλο καθώς και εκείνους που πράττουν την ανομία». (Ματθ. 13:37-41) Ταυτόχρονα, οι άγγελοι θα συγκέντρωναν τους μελλοντικούς ουράνιους κληρονόμους της Βασιλείας​—και αργότερα «ένα μεγάλο πλήθος» από «άλλα πρόβατα»—​που ο Ιεχωβά θέλει να ελκύσει στην οργάνωσή του.​—Αποκ. 7:9· Ιωάν. 6:44, 65· 10:16.