Ευγνώμωνες για το Έργον των Μαρτύρων του Ιεχωβά
ΤΙ ΣΚΕΠΤΟΝΤΑΙ οι ειλικρινείς άνθρωποι όταν τους επισκέπτωνται οι μάρτυρες του Ιεχωβά στα σπίτια των; Από τι αισθήματα κατέχονται όσον αφορά τις προσπάθειες των Μαρτύρων να τους μιλήσουν για τη Γραφή και το σωτήριο άγγελμά της; Προσέξτε τι έχει να πη σχετικώς ένα ζεύγος από το Λος Άντζελες της Καλιφορνίας:
«Μια Κυριακή πρωί μια ηλικιωμένη γυναίκα κτύπησε την πόρτα. Ήταν αλλοδαπή και δυσκολεύθηκα να την καταλάβω. Τότε δεν μπόρεσα ν’ αντιληφθώ πλήρως τον σκοπό για τον οποίο επεσκέφθη το σπίτι μας, αλλά μας εξήγησε ότι κατεγίνετο σε εκπαιδευτικό έργο της Γραφής. Την πρόσεξα για δύο λόγους. Ο πρώτος ήταν διότι εθαύμασα το γεγονός ότι είχε τόση πίστι στο θρήσκευμά της ώστε άφησε τις ασχολίες της για να μοιρασθή τις πεποιθήσεις της μαζί μου. Γνωρίζω ότι δεν της ήταν εύκολο να το κάμη, διότι δεν μιλούσε καλά την Αγγλική. Πώς θα μπορούσα να μη την προσέξω; Εκείνη είχε λάβει τέτοια φροντίδα για μένα, που της ήμουν ένας τελείως ξένος και ήλθε στο σπίτι μου για να μοιρασθή μαζί μου τα πράγματα που είχε μάθει. Ο δεύτερος λόγος που μ’ έκαμε να την ακούσω είναι διότι ενδιαφερόμουν για το ζήτημα που ανέφερε.
Η σύζυγος μου ήταν Επισκοπελιανη και εγώ Λουθηρανός. Εδοκιμάσαμε και τις δύο εκκλησίες και όχι μόνο απογοητευθήκαμε αλλά και αηδιάσαμε Δοκιμάσαμε και άλλες εκκλησίες επίσης, αλλά χωρίς καμμιά ικανοποίησι. Αισθανόμουν ότι χρειαζόταν περισσότερη θρησκεία από απλή συγκέντρωσι, δωρεές, άσματα και για μια φορά την εβδομάδα ακρόασι ομιλιών μισής ώρας οι οποίες δεν εδίδασκαν τίποτε το αξιόλογο. Όταν λοιπόν η ηλικιωμένη αυτή γυναίκα ήλθε στο σπίτι μας, ερευνήσαμε και δείξαμε μεγάλο ενδιαφέρον σε ό,τι είχε να μας πη για τη Γραφή. Η πρώτη επίσκεψις ήταν σύντομη και η κυρία μας άφησε ένα βιβλίο ερμηνευτικό της Γραφής, Εστοίχιζε μόνο πενήντα σεντς. Πώς μπορούσα να το αρνηθώ;
Η γυναίκα αυτή ήταν πολύ καλή. Δεν μας ξέχασε. Δυο εβδομάδες ύστερα απ’ αυτή την επίσκεψι επέστρεψε μαζί με τον διάκονο ο οποίος προΐστατο της τοπικής εκκλησίας των μαρτύρων του Ιεχωβά. Μας έκαμε τέτοια εντύπωσι το ενδιαφέρον των για μας καθώς και η γνώσις των από τη Γραφή ώστε αρχίσαμε να μελετούμε αμέσως τη Γραφή μαζί των.
Η πρόοδός μας ήταν βραδεία, διότι είχαμε πολλά προβλήματα για επίλυσι, αλλ’ εξακολουθήσαμεν να μαθαίνωμε. Ύστερα από μελέτη δύο περίπου μηνών η σύζυγός μου μού είπε: ‘Μπομπ, είμαι πολύ ζαλισμένη και αναστατωμένη διότι τα πράγματα που μαθαίνομε διαφέρουν τόσο πολύ από εκείνα που διδαχθήκαμε σ’ όλη μας τη ζωή.’ Κατόπιν με ρώτησε αν θα μπορούσαμε να σταματήσωμε τη μελέτη της Γραφής. Δεν συνεφώνησα μαζί της, διότι δεν συμμερίσθηκα τα αισθήματα της. Της απήντησα ’Όχι, Σάρον, δεν θα σταματήσω τη μελέτη μας. Μαθαίνω και είμαι ευγνώμων που είναι πρόθυμοι να δαπανούν τον χρόνο των για να μας διδάσκουν τα πράγματα που έχουν μάθει κι’ εκείνοι.’ Αμέσως σχεδόν η σύζυγός μου καθησύχασε. Σε λίγο ήταν πρόθυμη να εξακολουθήσωμε τη Γραφική μας μελέτη με τον ίδιο ζήλο που είχα εγώ.
Δεν ήταν πάντοτε εύκολο να δεχώμεθα τα πράγματα που εδιδασκόμεθα, αν και κάθε σημείο υπεστηρίζετο ισχυρώς από τη Γραφή. Είχαμε συγκρούσεις με την οικογένεια και τους φίλους μας. Πολλά πράγματα που εκάναμε έπρεπε να αλλαγούν. Μας ήταν δύσκολο να παραιτηθούμε από τις παγανιστικές εορτές. Ήταν επίσης δύσκολο για τον πατέρα μου να κατανοήση και να δεχθή τις αλλαγές στη ζωή μας, και αυτό ήταν δύσκολο και σ’ εμάς επίσης. Αλλά κατανοούσαμε ότι βρισκόμεθα στο σωστό δρόμο και εξακολουθήσαμε να μελετούμε. Μερικές φορές εξετάζαμε πράγματα που δεν μπορούσαμε να εννοήσωμε ή να τα δεχθούμε τελείως τότε, αλλά μας συνεβούλευε εκείνος που μελετούσε μαζί μας να μην αφήνωμε ένα μόνο σημείο να μας γίνη μεγάλο πρόσκομμα ή να εμποδίση την πρόοδό μας στη μελέτη της Γραφής» Ακούσαμε τη συμβουλή του και θυμόμαστε τα σημεία που δεν μας ήταν πολύ σαφή. Μάλιστα καταγράψαμε τα σημεία αυτά. Αργότερα με τη συνέχισι της μελέτης παρατηρήσαμε ότι τα σημεία είχαν ξεκαθαρισθή το ένα κατόπιν του άλλου,
«Μας προσεκάλεσαν να παρακολουθήσωμε τις συναθροίσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά, και κατόπιν επανειλημμένων προσκλήσεων αρχίσαμε να τις παρακολουθούμε. Πρώτα, τις δημόσιες ομιλίες της Κυριακής, κατόπιν τις τοπικές μελέτες της Γραφής το βράδυ της Τρίτης, κατόπιν τη μελέτη της Σκοπιάς και τελικά το πρόγραμμα της σχολής Θεοκρατικής Διακονίας και τη συνάθροισι Υπηρεσίας. Σε λίγο διάστημα μάθαμε πολλά πράγματα. Ναι, όσο μαθαίναμε, τόσο θέλαμε να μάθωμε περισσότερα. Σε λίγο διάστημα αρχίσαμε να συμμεριζώμεθα με άλλους ανθρώπους εκείνα που μαθαίναμε όπως έκαμε η ηλικιωμένη εκείνη κυρία σ’ εμάς.
«Τώρα δεν υπάρχουν αρκετές ώρες την εβδομάδα. Η αλήθεια του Θεού έγινε ένα πολύ σπουδαίο μέρος της ζωής μας και κανένας δεν πρόκειται να μας σταματήση τη συνέχισι της ωραίας προόδου μας.»