«Ο Λόγος ο Σος Αλήθεια Εστί»

Είναι η «Μεγάλη Εβδομάδα» για Χριστιανούς;

ΚΑΘΩΣ πλησιάζει η μεγάλη εβδομάδα στο Ελ Σαλβαδόρ άνθρωποι κάθε ηλικίας συζητούν γι’ αυτήν.

Για μερικούς, αυτές οι οχτώ μέρες της Σαρακοστής, η οποία στις χώρες της Κεντρικής Αμερικής πέφτει στους μήνες Μάρτιο και Απρίλιο, είναι οι πιο ιερές μέρες του έτους. Γι’ αυτό ενσταλάζουν ένα προσωρινό αίσθημα ευσεβείας σε πολλά θρησκευόμενα άτομα. Για άλλους, όμως, αυτό είναι μια ευκαιρία να παραδοθούν σε ψυχαγωγία η οποία συχνά οδηγεί σε χαλαρή διαγωγή.

Στην διάρκεια αυτής της εβδομάδος είναι αξιοσημείωτο ότι η ηθική κατέρχεται χαμηλά, και η παρανομία και η αταξία είναι κάτι το συνηθισμένο. Παραδείγματος χάριν, μια από τις πιο έγκυρες εφημερίδες, η Πρένσα Γκράφικα, στην έκδοσί της τής 27ης Μαρτίου 1967 ανέφερε: «70 ΝΕΚΡΟΙ και 986 ΤΡΑΥΜΑΤΙΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ.» Αυτές είναι οι συγκλονιστικές στατιστικές για μια μικρή χώρα όπως το Ελ Σαλβαδόρ, ειδικά εφόσον αυτά ήσαν τα ατυχήματα στη διάρκεια μιας περιόδου μόνον τεσσάρων ημερών.

Το θρησκευτικό έθιμο της αποχής από κρέας παρατηρείται σ’ αυτή την περίοδο. Έτσι, στα πιο καθολικά σπίτια είναι συνήθεια στη διάρκεια της «Μεγάλης Εβδομάδος» να τρώγουν αποξηραμένα στον ήλιο αλμυρά ψάρια.

Επίσης, οι θρησκευόμενοι αρχίζουν να οικονομούν χρήματα μήνες πριν από τη «Μεγάλη Εβδομάδα» με σκοπό να ψωνίσουν ακριβά υφάσματα, συνήθως μωβ και μαύρα, με τα οποία κάνουν μακρυά ενδύματα όπως των ιερέων. Αυτά τα φορούν στη διάρκεια των κυριωτέρων θρησκευτικών πομπών που γίνονται τη «Μεγάλη Πέμπτη» και τη «Μεγάλη Παρασκευή.» Η τελευταία είναι η πιο εξέχουσα ημέρα της «Μεγάλης Εβδομάδος.» Οι νεώτεροι και λιγώτερο ευλαβείς αποταμιεύουν επίσης, αλλά περισσότερο σκέπτονται τις ημέρες των διακοπών, οι οποίες συνήθως είναι από την Πέμπτη ως την «Κυριακή του Πάσχα.»

Η τελετή της «Μεγάλης Παρασκευής» αρχίζει με το κατέβασμα της εικόνος του Χριστού από ένα σταυρό στην εκκλησία. Το σώμα της εικόνος αλείφεται με πολύ ακριβά αρώματα και τοποθετείται με τις πληγές του σε κοινή θέα μέσα σε μια γυάλινη κάσα. Τώρα, αρχίζει η πομπή. Χιλιάδες πενθούντες ακολουθούν την εικόνα, η οποία προσεκτικά είναι τοποθετημένη πάνω σε μια βαρειά ξύλινη εξέδρα. Όσο πιο βαρειά είναι η εξέδρα τόσο μεγαλύτερη θεωρείται η θυσία που γίνεται απ’ αυτούς που την περιφέρουν δια μέσου των οδών.

Η πομπή διαρκεί όλη την ημέρα περιοδεύοντας την πόλιν και οι πενθούντες ντυμένοι με μαύρα μακρυά ενδύματα ακολουθούν καθ’ όλον το διάστημα από πίσω. Από τετράγωνο σε τετράγωνο αυτοί που κρατούν την εξέδρα, των οποίων ο αριθμός δυνατόν να φθάνη τους πενήντα, αντικαθίστανται από νέους. Ο καθένας απ’ αυτούς πληρώνει ως τέσσερα δολλάρια για να έχη το προνόμιο να κρατή την εικόνα του Χριστού για ένα τετράγωνο. Σε κάθε σταμάτημα που κάνει η πομπή, και κάνει αρκετά σε κάθε τετράγωνο, οι άνθρωποι ρίχνουν κροτίδες, αναμιγνύοντας τους στεναγμούς των με φαιδρές ομιλίες.

Ενδιαφέροντα επίσης είναι τα έγχρωμα διακοσμητικά σχέδια με πριονίδια για τα οποία γίνονται μεγάλες δαπάνες. Πόλεις όπως η Αντίγκουα στην Γουατεμάλα και η Σονσονάτι στο Ελ Σαλβαδόρ φημίζονται για τους τεράστιους έγχρωμους τάπητες από πριονίδια με ωραία διακοσμητικά σχέδια. Η οικογένεια που θα έχη κάμει τους μεγαλύτερους και πιο ακριβούς τάπητες από έγχρωμα πριονίδια μπροστά στο σπίτι της θα έχη τη μεγαλύτερη εκτίμησι. Όταν η πομπή περνά, οι περιπατηταί ποδοπατούν τον τάπητα έως ότου τον καταστρέψουν τελείως. Οι άνθρωποι φαίνεται να αισθάνωνται ευχαρίστησι από την τοποθέτησι αυτής της τόσο εντυπωσιακής επιδείξεως πριονιδιών, επισύροντας την προσοχή στον εαυτό τους και στο σπίτι τους.

Εν τούτοις, θα πρέπει ν’ αντιμετωπισθούν ερωτήσεις: Είναι η θρησκευτική τήρησις της «Μεγάλης Εβδομάδας» κατάλληλη για τους Χριστιανούς; Βασίζεται ο εορτασμός και οι τελετουργίες της στον Λόγο του Θεού, τη Γραφή; Τι λέγει η Γραφή σχετικά με τον εορτασμό της «Μεγάλης Εβδομάδας»; Θα είναι φρόνιμο να καθορισθή η απάντησις.

Πρώτ’ απ’ όλα απορεί κανείς για την ανομία, την ανηθικότητα, και την αταξία που είναι συνδεδεμένες με τη «Μεγάλη Εβδομάδα.» Θα μπορούσε μια αληθινή Χριστιανική εορτή να κατασπιλωθή με τέτοια χονδροειδή περιφρόνησι των διδασκαλιών του Ιησού Χριστού και της Αγίας Γραφής; Πράγματι, ένας τέτοιος καρπός δεν συμβιβάζεται με κάτι το Χριστιανικό, με κάτι που είναι αληθινά ωραίο και αξιέπαινο.—2 Κορ. 6:14· Ιακ. 3:11, 12.

Γι’ αυτό, όπως θα μπορούσε ν’ αναμένεται, πουθενά στη Γραφή δεν βρίσκομε οδηγίες για την τήρησι μιας τέτοιας γιορτής της «Μεγάλης Εβδομάδας.» Πραγματικά τα έθιμα και οι τρόποι ενεργείας, που ακολουθούνται κατά τη διάρκεια του εορτασμού, στην πραγματικότητα συγκρούονται με τις διδασκαλίες της Γραφής· παραδείγματος χάριν, το έθιμο της αποχής από κρέας τη «Μεγάλη Εβδομάδα.» Η Γραφή δείχνει ότι τέτοια νηστεία για θρησκευτικούς λόγους θα ήταν ένα χαρακτηριστικό αποστασίας λέγοντας: «Θέλουσιν αποστατήσει τινές από της πίστεως . . . δια της υποκρίσεως ψευδολόγων . . . προσταζόντων αποχήν βρωμάτων, τα οποία ο Θεός έκτισε δια να μεταλαμβάνωσιν οι πιστοί και οι γνωρίσαντες την αλήθειαν.»—1 Τιμ. 4:1-3.

Ο Ιησούς Χριστός είπε ότι ο Θεός λατρεύεται κατάλληλα «εν πνεύματι και αληθεία.» (Ιωάν. 4:24) Μπορούν αυτά τα λόγια του Ιησού να εναρμονισθούν με το έθιμο της «Μεγάλης Εβδομάδας» να γίνεται μια θρησκευτική πομπή που εκθέτει μια εικόνα του Ιησού; Τουναντίον, η τιμή και το σέβας που δίδονται σε μια υλική ορατή εικόνα παραβιάζει σαφώς τις αρχές της Γραφής: «Περιπατούμεν δια πίστεως, ουχί δια της όψεως.»—2 Κορ. 5:7.

Εν τούτοις, μερικοί που τηρούν τη «Μεγάλη Εβδομάδα» μπορεί να ισχυρισθούν ότι δεν τιμούν την εικόνα, αλλ’ εκείνον που η εικόνα αντιπροσωπεύει, τον Ιησού Χριστό. Οι καθαρές εντολές του Θεού, όμως, απαγορεύουν ακόμη και τέτοια σχετική λατρεία εικόνων. Λέγει «Μη κάμης εις σεαυτόν είδωλον, μηδέ ομοίωμα τινός, όσα είναι εν τω ουρανώ άνω ή όσα εν τη γη κάτω . . . μη προσκυνήσης αυτά μηδέ λατρεύσης αυτά.» «Δεν θέλετε κάμει εις εαυτούς είδωλα, ουδέ γλυπτά, ουδέ θέλετε ανεγείρει άγαλμα εις εαυτούς, ουδέ θέλετε στήσει λίθον εικονόγλυπτον εν τη γη υμών, δια να προσκυνήτε αυτόν.» «Τεκνία, φυλάξατε εαυτούς από των ειδώλων.»—Έξοδ. 20:4, 5· Λευιτ. 26:1· 1 Ιωάν. 5:21.

Σκεφθήτε λοιπόν την έλλειψι φρονήσεως στο να δίνουν τιμή σε ένα ανίσχυρο πράγμα καμωμένο από ξύλο, πέτρα ή πολύτιμους λίθους. Είναι χωρίς ζωή, απλώς έργον χειρών ανθρώπων. Δεν μπορεί να λογικευθή όπως λογικεύεται ο άνθρωπος. Δεν μπορεί να μιλήση όπως μια κούκλα δεν μπορεί να συνομιλήση μ’ ένα παιδί. Δεν μπορεί ν’ ακούση δεήσεις, ούτε να ιδή επερχομένους κινδύνους και να φωνάξη δυνατά δίνοντας προειδοποίησι. Γι’ αυτό δεν είναι περίεργο ότι ο Λόγος του Θεού δείχνει πόσο ανόητο είναι να δίνη κανείς τιμή σε μια εικόνα όπως γίνεται τη «Μεγάλη Εβδομάδα.»—Ησ. 44:9-20· 46:5-7· Ψαλμ. 135:15-18.

Μόνον μια εορτή υπάρχει, την οποίαν η Γραφή παραγγέλλει να τηρούν οι Χριστιανοί, και αυτή είναι η ανάμνησις του θανάτου του Ιησού. Προσέξτε πώς καθιερώθηκε αυτή η εορτή και απαιτείται να γίνεται από τους Χριστιανούς. Η Γραφή εξηγεί. «Και ότε ήλθεν η ώρα, εκάθησεν [ο Ιησούς] εις την τράπεζαν, και οι δώδεκα απόστολοι μετ’ αυτού. . . Και λαβών το ποτήριον, ευχαρίστησε και είπε· Λάβετε τούτο και διαμοιράσατε εις αλλήλους·. . . Και λαβών άρτον, ευχαριστήσας έκοψε και έδωκεν εις αυτούς, λέγων· Τούτο είναι το σώμα μου το υπέρ υμών διδόμενον· τούτο κάμνετε εις την ιδικήν μου ανάμνησιν.»—Λουκ. 22:14, 17-19.

Αυτή είναι η ετησία εορτή και όχι μια πανηγυρική «Μεγάλη Εβδομάδα» με τα αντιγραφικά έθιμά της και τις τελετουργίες της που θα έπρεπε να τηρή ένας αληθινός Χριστιανός. Για τους Χριστιανούς αυτή η ανάμνησις του θανάτου του Ιησού είναι ένα μέσον που τους ενώνει στην αληθινή λατρεία δίνοντας τον κατάλληλο σεβασμό στον Ιεχωβά Θεό για τη σπλαγχνική προμήθεια του Χριστού ως λυτρωτού του ανθρωπίνου γένους.