Χαλιά Καμωμένα για μια Μέρα

Από τον ανταποκριτή του «Ξύπνα!» στο Ελ Σαλβαδόρ

ΤΑ χαλιά που είναι περισσότερο γνωστά στους ανθρώπους είναι αυτά που έχουν στα σπίτια τους, χαλιά που ελπίζουν ότι θα διαρκέσουν πολύν καιρό. Αλλά υπάρχουν και χαλιά εξ ίσου όμορφα σε χρώματα και σχέδια που είναι καμωμένα μόνο για μια μέρα. Τα υλικά από τα οποία είναι φτιαγμένα είναι ασυνήθη κι εκείνοι που εργάζονται για να τα φτιάξουν δεν παίρνουν μισθό. Εξετάστε την περίστασι για την οποία φτιάχνονται αυτά τα χαλιά.

Η τοποθεσία είναι μια πόλις στο Ελ Σαλβαδόρ της Κεντρικής Αμερικής όπου, κάθε χρόνο στη διάρκεια της περιόδου της Σαρακοστής, όλοι οι κάτοικοι παρακολουθούν τις κατά παράδοσι θρησκευτικές συνήθειες εκείνων που αντιπροσωπεύουν την Καθολική εκκλησία. Η ημέρα είναι όπως την αποκαλούν η «βιέρνες σάντο» ή «Μεγάλη Παρασκευή.» Είναι η ημέρα που, όπως πιστεύουν πολλοί άνθρωποι, ο Ιησούς ο Ναζωραίος πρόκειται να περπατήση στους δρόμους της πόλεως των. Αυτό δεν γίνεται κατά γράμμα, αλλά, καθώς περιφέρεται η ιερά εικόνα του Μάρτυρος του Γολγοθά στους δρόμους της πόλεως, πολλοί από τους πιο θερμούς λάτρεις πιστεύουν ότι ο ίδιος ο Ιησούς περπατά ανάμεσα τους.

Πολλή εργασία γίνεται για την προετοιμασία αυτής της πομπής. Από τις πρωινές ώρες της ημέρας πολλοί άνθρωποι μαζεύουν τα απορρίμματα από τους δρόμους, τους σκουπίζουν όσο μπορούν καλύτερα και προετοιμάζονται για την πραγματική εργασία της ημέρας—την κατασκευή των χαλιών. Τα υλικά που θα χρησιμοποιηθούν περιλαμβάνουν πριονίδι, αλεύρι, αλάτι, φρούτα, λουλούδια, κογχύλια και πολλά άλλα αντικείμενα που είναι τόσο πολλά ώστε δεν μπορούμε να παραθέσωμε εδώ. Η συλλογή αυτών των υλικών απαίτησε χρόνο και σκέψι. Απ’ αυτά τα αντικείμενα οι κατασκευσταί των χαλιών σχηματίζουν πολύχρωμα σχέδια με τα οποία επιθυμούν να δείξουν την αγάπη τους και τα αισθήματα τους για τα πράγματα του Θεού. Καθώς προχωρεί η ημέρα, αυτά τα πολύχρωμα έργα τοποθετούνται στο κέντρο των δρόμων. Οι δρόμοι που είναι συνήθως απλοί, μεταμορφώνονται σε έκθεσι χρωμάτων που μαγνητίζουν τα μάτια οπουδήποτε στραφούν. Ώρες σκληρής εργασίας κάτω από τη ζέστη του ήλιου έφεραν το επιθυμητό αποτέλεσμα και κάθε οικογένεια στέκεται πίσω και παρατηρεί το έργο της μ’ ένα αίσθημα ικανοποιήσεως.

Κατά τη δύσι του ηλίου, υπάρχει φόρτος δραστηριότητος μπροστά στην κεντρική εκκλησία απ’ όπου θ’ αρχίση η πορεία. Εδώ βλέπομε μια ομάδα ανδρών που είναι ντυμένοι με χιτώνες σε χρώμα πορφυρό, με προσόψια, μεγάλα μαντήλια και κορδόνια για τους χιτώνες τους. Αυτά τα διακριτικά σημεία τους χαρακτηρίζουν ως μέλη της αδελφότητος του Ιησού του Ναζωραίου, μιας οργανώσεως που κάθε χρόνο μεταφέρει την εικόνα από το ένα μέρος στο άλλο. Η επισημότης που συναντάμε εδώ είναι αξιοσημείωτη. Εκατοντάδες πιστοί Καθολικοί λαμβάνουν μέρος στην πομπή. Οι άνδρες με τους χιτώνες μεταφέρουν την εικόνα στους ώμους των, ο θόρυβος από τα ξύλινα σήμαντρα αντηχεί στον αέρα και μαζί του ενώνονται τα λυπηρά πένθιμα εμβατήρια που παίζει η ορχήστρα, και το πλήθος, νέοι και ηλικιωμένοι, με τα ροζάρια στα χέρια, αρχίζουν να επαναλαμβάνουν την Κυριακή Προσευχή και το Άβε Μαρία πολλές φορές.

Αλλά τι θα λεχθή για τα χαλιά που είναι ειδικά καμωμένα γι’ αυτή την περίστασι; Λέγεται ότι ο ίδιος ο Ιησούς περπατά επάνω σ’ αυτά καθώς η πομπή προχωρεί από το ένα μέρος στο άλλο. Το διάστημα της ζωής των χαλιών έληξε. Τίποτα δεν έχει μείνει πάρα μόνον ίχνη των χρωμάτων και της ομορφιάς που υπήρχαν λίγες ώρες προηγουμένως. Μολονότι πολλοί πιστεύουν ότι δεν άξιζε να γίνη τόσο πολλή εργασία για ένα τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, οι άνθρωποι εδώ δεν συμμερίζονται τα αισθήματα τους. Αυτή είναι η θυσία τους γι’ αυτό τον καιρό του έτους και, κατά τη γνώμη τους, αξίζει την ενέργεια που δαπανάται για την κατασκευή των χαλιών.

Χωρίς αμφιβολία πολλοί απ’ αυτούς τους ανθρώπους είναι ειλικρινείς στην προσπάθεια τους να προσφέρουν λατρεία στον Θεό. Αλλά για να ευχαριστήσουν τον Θεό είναι σπουδαίο να μάθουν τι λέγει ο Λόγος του σχετικά με τη λατρεία. Αντί να ενθαρρύνη το άτομο να συμμετέχη σ’ αυτές τις θρησκευτικές πομπές που περιφέρουν μια εικόνα του Ιησού ή ενός «αγίου,» μάς προτρέπει: «Φυλάξατε εαυτούς από των ειδώλων.» (1 Ιωάν. 5:21) Σε γλώσσα κατανοητή, η Καθολική Βίβλος της Ιερουσαλήμ λέγει: «Ο ναός του Θεού δεν έχει τίποτε κοινό με τα είδωλα . . . Βγήτε απ’ αυτά και αποχωρισθήτε, λέγει ο Κύριος.» (2 Κορ. 6:16, 17) Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός, στο όνομα του οποίου λέγουν οι άνθρωποι εδώ στο Ελ Σαλβαδόρ ότι τηρούν την εορτή τους, μας λέγει τι είναι δεκτό στον Θεό όταν λέγη τα εξής: «Οι προσκυνούντες αυτόν εν πνεύματα και αληθεία πρέπει να προσκυνώσι.» (Ιωάν. 4:24) Οι ευτυχείς προσδοκίες γι’ αυτούς που το κάνουν αυτό είναι ότι μπορεί ν’ απολαμβάνουν τα έργα των χειρών τους, όχι μόνο για μια μέρα, αλλά για πάντα, διότι ο Θεός θέτει ενώπιον αυτών των ανθρώπων την προσδοκία της αιωνίου ζωής—1 Ιωάν. 2:17· Ιωάν. 3:16.