Ήμουν Κάποτε Δούλος των Δαιμόνων

Όπως το αφηγήθηκαν στον ανταποκριτή του «Ξύπνα!» στο Φίτζι

ΒΑΘΥ σκοτάδι περιέβαλλε τους κυκλικά καθισμένους άνδρες, που ήσαν εν τούτοις ορατοί χάρις στο αμυδρό φως μιας μικρής λάμπας ελαίου, που το φως της αντανακλούσε επάνω στα αλειμμένα με λάδι κακάου σώματά τους. Το μέρος ήταν ένα αχυροσκεπές Φιτζιανό σπίτι αποχωρισμένο κάπως από τα υπόλοιπα σπίτια του χωριού. Περνούσαν ο ένας στον άλλον μισή κούφια καρύδα απ’ όπου έπινε ο καθένας.

Τι ήταν αυτή η παράξενη ιεροτελεστία που διεξήγετο μέσα στη νύχτα και που περιελάμβανε προσφορές και επικλήσεις; Και τι ήταν αυτό το ποτό που το μοιράζονταν όλοι; Υπήρχε κάτι το απαίσιο γύρω απ’ αυτό. Η μυστική φύσις αυτής της συγκεντρώσεις υπονοούσε ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονταν για κάτι καλό.

Εκείνος ο πιο ηλικιωμένος άνδρας που εφαίνετο να προεδρεύη ήταν ένας μάγος γιατρός, και οι άνδρες που είχαν μαζευθή γύρω ήσαν σύντροφοί του στη λατρεία των πνευμάτων των νεκρών. Εκείνη η μεγάλη ξύλινη γαβάθα με τα τέσσερα κοντά της πόδια, ολόκληρη σκαλισμένη από ένα κομμάτι ξύλο, περιείχε το ποτό κάβα που το περνούσαν ολόγυρα από χέρι σε χέρι. Οι ρίζες και οι βλαστοί του φυτού κάβα, που ανήκει στην οικογένεια της πιπεριάς, ξηραίνονται και τρίβονται σε σκόνη και έπειτα ανακατεύονται με νερό. Όταν η κάβα είχε ανακατευθή εγίνοντο προσφορές στα πνεύματα των νεκρών. Έπειτα, την ώρα που ο καθένας έπινε, επεκαλείτο τους νεκρούς να δώσουν δύναμι σ’ εκείνον που συμμετείχε για τη δουλειά που είχε υπ’ όψιν του.

Μάλιστα, είχαν κάποια δουλειά υπ’ όψιν τους. Ήθελαν τη βοήθεια των πνευμάτων των νεκρών για να επιτύχουν στην επιδρομή τους σε κάποιο εμπορικό κατάστημα. Ήθελαν χρήματα και οτιδήποτε άλλο θα μπορούσαν να πάρουν. Τελικά ο μάγος γιατρός τούς είπε ότι ήταν βέβαιος ότι θα επιτύγχαναν στην επιδρομή τους στο κατάστημα. Πρώτα, όμως, έπρεπε να κάμουν μάγια στον ιδιοκτήτη του καταστήματος.

Η επιδρομή εν συνεχεία εξετελέσθη στον καθωρισμένο χρόνο. Και ενώ οι επιδρομείς έπαιρναν τα χρήματα από το συρτάρι του ταμείου, κονσέρβες και διάφορα δέματα με ρούχα από τα ράφια, ακόμα κι’ ένα χαλύβδινο χρηματοκιβώτιο, ο καταστηματάρχης παρέμενε ακίνητος χωρίς δύναμι να επέμβη. Αργότερα, εν τούτοις, αυτοί οι επιδρομείς συνελήφθησαν, όταν η αστυνομία τούς έπιασε να κατέχουν τα κλοπιμαία. Έτσι, ενώ επέτυχαν μέχρις ενός σημείου, εν τούτοις δεν μπόρεσαν να διαφύγουν τη νόμιμη ανταπόδοσι και κανένα από «τα πνεύματα των νεκρών» δεν ήλθε να τους βοηθήση τότε.

Λατρεία των Πνευμάτων

Αλλά πώς γνωρίζω εγώ τόσα πολλά για την περίπτωσι; Μα ήμουν ένας απ’ αυτούς τους άνδρες κι’ εκείνος ο ηλικιωμένος μάγος γιατρός ήταν ο παππούς μου. Πράγματι, πριν πεθάνη μεταβίβασε σε μένα όλα τα μυστικά του και τις δυνάμεις αφού είχα υπηρετήσει πρώτα ως μαθητευόμενος για μια ωρισμένη περίοδο χρόνου.

Πολλά χρόνια κι’ εγώ επίσης ήμουν ένας μάγος γιατρός και αρχηγός ομίλων που λάτρευαν τα πνεύματα. Πηγαίναμε από τόπο σε τόπο στα νησιά μας, χρησιμοποιώντας τις μαγικές μας δυνάμεις, κλέβοντας και ζώντας από τα κλοπιμαία, εργαζόμενοι μόνον όταν αυτό ήταν απολύτως αναγκαίο. Συνήθως ο νόμος μάς πρόφτανε είτε διότι καυχόμαστε για τις επιτυχίες μας είτε διότι εύρισκαν στα χέρια μας κλεμμένα αντικείμενα. Ως αποτέλεσμα είχα μπη σε έξη διαφορετικές φυλακές σ’ όλο το Φίτζι, και η φήμη μου γενικά ήταν κακή.

Το πιο παράξενο πράγμα γύρω από αυτήν την υπόθεση είναι ότι εγώ ήμουν μάγος ενός από τα πιο εξέχοντα δόγματα του Χριστιανικού κόσμου, όπως ήταν και ο παππούς μου, ο μάγος γιατρός, πριν από μένα. Αν και η πνευματιστική του δραστηριότης ήταν πολύ γνωστή, εν τούτοις δεν απελάμβανε λιγώτερη εκτίμησι ως μάγος της θρησκείας μας. Ποτέ δεν θυμούμαι τον λειτουργό μας να είπε κάτι εναντίον της λατρείας των νεκρών από τους Φιτζιανούς. Επί πλέον, στην εκκλησία εδίδασκαν ότι οι ψυχές των νεκρών ζούσαν μετά τον θάνατο και ως εκ τούτου, σκεπτόμαστε, τι το εσφαλμένο υπήρχε στο να ζητούμε τη βοήθεια των νεκρών μας για να μας βοηθήσουν να κερδίσωμε τα της ζωής έστω και αν αυτό εγίνετο με την κλοπή; Η ατελής ανθρώπινη φύσις ελκύεται συνήθως από την ιδέα της αποκτήσεως κάποιου πράγματος χωρίς καμμιά ή έστω με τη λιγώτερο δυνατή προσπάθεια. Επίσης με το να είμαι μάγος γιατρός μού έδινε μια θέσι και εκτίμησι εκ μέρους της κοινότητος που δημιουργούσε ένα αίσθημα εσωτερικής ανωτερότητος που ισχυροποιούσε την πεποίθησί μου στις δυνάμεις της μαγείας.

Από την άλλη πλευρά υπήρχαν συγκεκριμένα μειονεκτήματα. Ήμαστε πάντοτε κάτω από τον φόβο των αοράτων πνευμάτων. Αφού είχαμε μυηθή και είχαμε έλθει κάτω από τη δύναμί τους, ήμαστε αναγκασμένοι να κάνωμε ό,τι αυτά ήθελαν. Φοβούμασταν ότι μια ανυπακοή ήταν δυνατόν να φέρη τρομερά κακά επάνω μας προσωπικά ή επάνω στις οικογένειές μας. Δεν υπήρχε αγάπη μεταξύ ημών κι’ εκείνων των πνευμάτων. Δεν εφαίνετο να νοιάζωνται για το πόσο διεφθαρμένοι είχαμε γίνει, ενώ εμείς ευχαρίστως χρησιμοποιούσαμε τις δυνάμεις των για παράνομους και εξευτελιστικούς σκοπούς. Προσθέστε σ’ αυτό και το γεγονός ότι πάντοτε ήμαστε με το φόβο του να συλληφθούμε για τα εγκλήματά μας.

Πράγματι, συχνά διερωτώμουν αν δεν υπήρχε ένας καλύτερος και πιο ικανοποιητικός τρόπος ζωής. Ήμουν αναστατωμένος και άρρωστος για τη ματαιότητα της ζωής. Αλλά πώς θα μπορούσα να ξεμπλέξω;

Ξέσπασμα του Πνευματισμού

Τότε με επεσκέφθηκε μια μέρα ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Η συζήτησίς μας ωδήγησε με μια εβδομαδιαία Γραφική μελέτη στο σπίτι μας. Άρχισα να μαθαίνω πολλά πράγματα που δεν τα είχα ακούσει ποτέ προηγουμένως. Παραδείγματος χάριν, είδα ότι η Γραφή λέγει: «Αλλ’ οι νεκροί δεν γνωρίζουσιν ουδέν,... η αγάπη αυτών, και το μίσος αυτών, και ο φθόνος αυτών, ήδη εχάθη.» (Εκκλησ. 9:5, 6) Έτσι αυτά τα πνεύματα που επικαλούμεθα δεν ήσαν καθόλου οι αγαπημένοι μας νεκροί. Τότε ποιοι ήσαν; Σύντομα αντελήφθην ότι ήσαν δαίμονες—πονηρά πνεύματα, που είναι η δύναμις πίσω από πολλές μορφές πνευματισμού! Η θρησκεία του Χριστιανικού κόσμου ποτέ δεν είχε επισύρει την προσοχή μου στο ότι στη Γραφή καταδικάζεται ο «μαντευόμενος μαντείαν, ή προγνώστης των καιρών, ή οιωνοσκόπος, ή μάγος, ή γόης, ή ανταποκριτής δαιμονίων, ή τερατοσκόπος, ή νεκρόμαντις.»—Δευτ. 18:10-12.

Έμαθα ότι ο Θεός παραγγέλλει με έντονο τρόπο στους Χριστιανούς να είναι απηλλαγμένοι από πνευματισμό, διότι «φανερά είναι τα έργα της σαρκός . . . φαρμακεία (εξάσκησις πνευματισμού, ΜΝΚ),» και όλες τις μορφές λατρείας που συνδέονται μ’ αυτόν.—Γαλ. 5:19, 20.

Ένας Σκληρός Αγών

Σήμερα είμαι Χριστιανός διάκονος των μαρτύρων του Ιεχωβά και έχω απορρίψει για πάντα κάθε τι που έχω αναγνωρίσει ότι είναι δαιμονισμός. Αλλ’ αυτό ήταν ένας σκληρός αγών. Μια φωνή από το αόρατο βασίλειο επανειλημμένως με ωθούσε να σταματήσω να μελετώ τη Γραφή. Μου υπενθύμιζε τα πλούσια κέρδη που απελάμβανα όταν ήμουν κάτω από την επιρροή των πνευμάτων. Με απειλούσε ότι αν σταματούσα να υπηρετώ τα πνεύματα θα αντιμετώπιζα δύσκολες περιστάσεις και ίσως δεν θα μπορούσα να συντηρήσω την οικογένειά μου. Η δαιμονική φωνή, όμως ποτέ δεν έκαμε λόγο για την έλλειψι ασφαλείας και τις δυσκολίες που είχα περάσει προηγουμένως.

Αλλά είχα μάθει τι να κάνω από τις μελέτες που έκαμα με τον λαό του Ιεχωβά. Παρακαλούσα τον Ιεχωβά με προσευχή. Μελετούσα τακτικά τη Γραφή και συναναστρεφόμουν όσο μπορούσα περισσότερο με την τοπική εκκλησία των Μαρτύρων. Όσο περισσότερο επέμενα τόσο πιο αδύνατη γινόταν η φωνή ώσπου τελικά έπαυσε εντελώς.

Οι δαίμονες έπειτα προσπάθησαν να με αποπλανήσουν μ’ έναν άλλον τρόπο. Δυο ηλικιωμένοι άνδρες από το χωριό μας μου εζήτησαν να τους οδηγήσω στα μυστικά των μαγικών ιεροτελεστιών. Ήθελαν υλικά για να κτίσουν ένα σπίτι. Γενικά οι Φιτζιανοί είναι ευγενείς και συμπαθητικοί και κάνουν οτιδήποτε μπορούν για να βοηθήσουν όποιον έχει ανάγκη. Αν οι Γραφικές αρχές δεν είχαν εδραιωθή καλά στην καρδιά και στο νου μου, θα μπορούσα πρόθυμα να λογικευθώ ότι δεν θα ήταν κακό ν’ ασχοληθώ με τον πνευματισμό μόνο αυτή τη φορά προκειμένου να βοηθήσω τους γείτονάς μου. Αλλ’ όχι, δεν επρόκειτο να συμβιβασθώ και τους το είπα.

Η Αβεβαιότης του Χριστιανικού Κόσμου

Εν τω μεταξύ, ύστερα από τόσα χρόνια ανοχής της δαιμονικής λατρείας, οι εκπρόσωποι του Χριστιανικού κόσμου αρχίζουν ν’ ανησυχούν για το γεγονός ότι οι μάγοι γιατροί ασκούν μεγαλύτερη επιρροή από τους κληρικούς σ’ αυτά τα νησιά που υποτίθεται ότι είναι Χριστιανικά. Ένας θρησκευτικός όμιλος συνεκρότησε μια επιτροπή για να ερευνήση για τον ανταγωνισμό της μαγείας με τις εκκλησίες. Ένας Μεθοδιστής γιατρός από την επιτροπή ανεκάλυψε ότι ο αριθμός των μάγων γιατρών αυξάνει. Όταν ρωτήθηκε αν είχε τη γνώμη ότι η μαγεία θα μπορούσε τελικά να εξαλειφθή από τις νήσους Φίτζι, απήντησε: «Όχι βεβαίως δεν νομίζω ότι μπορεί να συμβή κάτι τέτοιο. Νομίζω μάλιστα ότι αυξάνει. Πάντως δεν θα ήθελα να εξαλειφθή έως ότου μπορέσωμε να την μελετήσουμε κατάλληλα. Νομίζω ότι θα μπορούσε να μας δώση απαντήσεις σε μερικά από τα προβλήματά μας.»

Ο ίδιος Μεθοδιστής γιατρός διεκήρυξε επίσης: «Από την άποψι των νόμων της επιστήμης αυτά τα πράγματα (παραδείγματα πνευματιστικών δυνάμεων που ο ίδιος διεπίστωσε) δεν θα έπρεπε να συμβαίνουν, αλλά δεν μπορείτε ν’ αρνηθήτε τα όσα βλέπετε με τα ίδια τα μάτια σας. Έτσι πώς το εξηγείτε αυτό;» Είναι φανερό ότι αυτοί οι ερευνηταί είναι προετοιμασμένοι να μάθουν κάτι από τους ψευδόμενους δαίμονες αντί να πάνε στη Γραφή με τα προβλήματα τους για κατεύθυνσι.

Ευτυχής που Είμαι Ελεύθερος

Πόσο ευτυχισμένος είμαι που ελευθερώθηκα απ’ αυτές τις κακοήθεις αόρατες δυνάμεις του Σατανικού συστήματος διακυβερνήσεων όλων των εθνών! Οι μάρτυρες του Ιεχωβά μού παρουσίασαν ζωντανή τη συμβουλή της Γραφής, όπως είναι η συμβουλή προς Εφεσίους 4:28: «Ο κλέπτων, ας μη κλέπτη πλέον, μάλλον δε ας κοπιάζη εργαζόμενος το καλόν με τας χείρας αυτού, δια να έχη να μεταδίδη εις τον χρείαν έχοντα.» Σήμερα μέσω της μεταμορφωτικής δυνάμεως της Βιβλικής γνώσεως έχω αποκτήσει τη φήμη ότι είμαι ένας σκληρά εργαζόμενος και τίμιος άνδρας, κάνοντας εκείνο που θα έπρεπε να κάνη ένας αληθινός Χριστιανός.

Είμαι ευγνώμων στον Ιεχωβά Θεό και τον Υιό του, Χριστό Ιησού, που μπόρεσα και έκαμα αυτόν τον πλήρη αποχωρισμό από τον πνευματισμό. Με τη βοήθεια του Θεού είμαι πολυάσχολος στην υποβοήθησι ομοεθνών μου Φιτζιανών να αναγνωρίσουν τι είναι πράγματι ο δαιμονισμός και να φύγουν από τα νύχια του. Η Βιβλική γνώσις, όχι η λατρεία των πνευμάτων, θα τους οδηγήση σε αιώνια ζωή κάτω από την ουράνια διακυβέρνησι της βασιλείας του Θεού. Παραμένοντας κάτω απ’ αυτή τη δικαία διακυβέρνησι θα είναι για πάντα ελεύθεροι, από τη δουλεία στους πονηρούς δαίμονες. Αντιθέτως, θα είναι χαρούμενοι δούλοι του δικαίου Θεού, Ιεχωβά.