Αναζήτησις μιας Εκκλησίας που Ικανοποιεί τις Πνευματικές της Ανάγκες
ΠΟΛΛΑ ειλικρινή άτομα που επιθυμούν να ευαρεστήσουν τον Θεό και να ικανοποιήσουν τις πνευματικές των ανάγκες έχουν στραφή προς τις εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου για βοήθεια. Τελικά, όμως, παρατηρούν ότι οι εκκλησίες φαίνεται να ενδιαφέρωνται μάλλον για το χρήμα παρά για την ικανοποίησι των πνευματικών αναγκών των ενοριτών τους. Μια γυναίκα που ανεγνώρισε αυτό το γεγονός για την εκκλησία της άρχισε να αναζητή κάτι καλύτερο. Ανεκοίνωσε την πείρα της σε μια συνέλευσι περιοχής των μαρτύρων του Ιεχωβά που διεξήχθη στο Σέυμουρ της πολιτείας Ινδιάνας, τον Δεκέμβριο του 1969:
«Ήμουν ηλικίας δεκατριών ετών περίπου όταν συνεπλήρωσα τα μαθήματα κοινωνίας στην Πρεσβυτεριανή εκκλησία και βαπτίσθηκα σ’ αυτήν. Εν τούτοις, δεν απεκόμισα πραγματικά καμμιά αληθινή πνευματική ικανοποίησι από αυτή τη θρησκεία. Δυσφημούσαν τη Βίβλο, λέγοντας ότι ο κατακλυσμός των ημερών του Νώε πραγματικά δεν εκάλυψε όλη τη γη. Μπορούσα εύκολα να ιδώ ότι η εκκλησία ενδιαφερόταν περισσότερο για το χρήμα παρά για τα μέλη της.
«Οι γονείς μου δεν ήσαν πολύ αυστηροί για τη θρησκεία κι’ έτσι μου επέτρεπαν να παρακολουθώ άλλες εκκλησίες με τις φίλες μου. Άρχισα ν’ αναζητώ κάτι καλύτερο από την Πρεσβυτεριανή θρησκεία, ναι, μία θρησκεία που ενδιαφερόταν περισσότερο για τους ανθρώπους παρά για το χρήμα τους.
«Επί ένα διάστημα νόμιζα ότι η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία είχε κάτι καλύτερο να προσφέρη. Αλλά δεν χρειάσθηκα πολύν καιρό για να διαπιστώσω ότι δεν πρέπει να προσευχώμεθα σε άψυχα είδωλα και ότι ο μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων δεν είναι ο Πάπας στη Ρώμη. (1 Τιμ. 2:5) Έτσι εξακολούθησα να ερευνώ. Υποθέτω ότι προσωπικώς ερεύνησα μια δωδεκάδα ή και περισσότερες διάφορες θρησκείες: την Ιουδαϊκή, τη Μωαμεθανική, τη Μεθοδιστική, τη Λουθηρανική, την Ινδουιστική, για να ονομάσω μόνον λίγες. Ασχολήθηκα ακόμη και με τον πνευματισμό, με την ΕΑΑ (εξωαισθητήριο αντίληψι) και τα τραπεζάκια Ουίζια, ψάχνοντας για κάτι. Δεν γνώριζα ακριβώς τι.
«Μια από τις νεαρές μου φίλες προσπάθησε να με ‘σώση’ στη θρησκεία των Βαπτιστών, αλλά δεν έλαβα καμμιά πνευματική ικανοποίησι με το να πηγαίνω σ’ αυτή την εκκλησία. Ωστόσο εξακολούθησα να πηγαίνω εκεί παρά το γεγονός ότι μου είπαν ότι θα πήγαινα σ’ ένα φλεγόμενο πυρ της κολάσεως αν δεν έδινα το ένα δέκατο των χρημάτων μου σ’ αυτούς. Συνεβάδισα με την πίστι των Βαπτιστών σε κάποιον βαθμό μέχρι της Αποκριάς του 1969. Η ‘σωσμένη’ νεαρή φίλη μου δεν ενεργούσε σαν τόσο σωσμένη στη διάρκεια αυτών των εορτών. Χρησιμοποιούσε τη δικαιολογία ‘άπαξ σωσμένος για πάντα σωσμένος’, καθώς διδάσκει η θρησκεία των Βαπτιστών. Οι Βαπτισταί πάντοτε συνιστούσαν να διαβάζω τη Βίβλο μου, πράγμα που έκανα. Αλλά μου φάνηκε πολύ περίεργο το γεγονός ότι υπήρχαν πολλές από τις διδασκαλίες τους που δεν μπορούσα να βρω στις σελίδες της Βίβλου.
«Τον καιρό που είχα επιστρέψει στο Σινσιννάτι τον μήνα Μάιο, είχα λίγο-πολύ καλλιεργήσει μια αγνωστικιστική άποψι και πραγματικά δεν ενδιεφερόμουν να μελετώ τη Βίβλο. Αλλά τότε δύο νεαροί που ήσαν μάρτυρες του Ιεχωβά ήλθαν στο σπίτι μου και μου προσέφεραν ένα βιβλιάριο που εξηγούσε τη Βίβλο. Το δέχθηκα μαζί με την προσφορά των να έρχωνται στο σπίτι μου για μια ώρα την εβδομάδα να με βοηθούν να μάθω τη Βίβλο. Εν τούτοις ήμουν σκεπτική ως προς τι προσπαθούσαν να με διδάξουν. Ακόμη και όταν συμφώνησα να παρακολουθήσω μια από τις συναθροίσεις των στην τοπική Αίθουσα Βασιλείας, δεν ένοιωθα και τόσο μεγάλη συγκίνησι από την προσδοκία, δηλαδή ωσότου έφθασα εκεί.
«Ένα από τα πρώτα πράγματα που παρετήρησα αμέσως ήταν ότι οι Μάρτυρες ενδιαφέρονταν για μένα, όχι για τα χρήματά μου. Με δίδασκαν από τη Βίβλο ακόμη και στις συναθροίσεις των. Είχαν κάτι που ποτέ δεν είχα νοιώσει πριν και ήθελα να το συμμερισθώ. Ήθελα να πηγαίνω έξω και να λέγω σε άλλους γι’ αυτό και, τελικά, το έκαμα.
«Δεν ήταν εύκολο αυτό, επειδή ο Σατανάς ή Διάβολος χρησιμοποίησε πολλά πράγματα για να σταματήσω από του να υπηρετώ τον Ιεχωβά με τον αληθινό τρόπο. Έφερε τις φίλες μου, την οικογένειά μου και τους συντρόφους μου εναντίον μου. Ωστόσο, βρήκα την αληθινή θρησκεία και οι πνευματικές μου ανάγκες τώρα ικανοποιούνται. Με τη βοήθεια του Ιεχωβά έφθασα σ’ αυτό το σημείο, διότι αύριο πρωί θα έχω την ευτυχή μου πείρα να συμβολίσω την αφιέρωσί μου σ’ αυτόν με το να βαπτισθώ στο νερό.»
Το επόμενο πρωινό αυτή η γυναίκα βαπτίσθηκε, και σήμερα χαίρεται να είναι μεταξύ των ευτυχισμένων ανθρώπων που υπηρετούν τον αληθινό Θεό, Ιεχωβά. Μήπως διαπιστώσατε ότι η δική σας εκκλησία δεν είναι πηγή πνευματικής ικανοποιήσεως; Μήπως λυπηθήκατε όταν αντιληφθήκατε το ενδιαφέρον των για τα χρήματά σας και όχι για την πνευματική σας ευημερία; Τότε γιατί να μην αναζητήσετε τους μάρτυρας του Ιεχωβά και να τους κάμετε τις Βιβλικές σας ερωτήσεις; Χαρωπή πνευματική ικανοποίησις σας περιμένει!