Ενδιαφέρον των Βαπτιστών για Προβλήματα της Εκκλησίας
ΟΙ ΒΑΠΤΙΣΤΑΙ αριθμούνται σήμερα σε εκατομμύρια. Σχεδόν κάθε χώρα έχει τουλάχιστον μια μικρή κοινότητα Βαπτιστών.
Αλλά εννέα στους δέκα Βαπτισταί, δηλαδή 26.000.000 και πλέον, ζουν στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ένα τρίτο και πλέον απ’ αυτούς τους Βαπτιστάς είναι μέλη εκκλησιών τα οποία συνεργάζονται με το Συμβούλιο των Βαπτιστών του Νότου. Αυτό το μεγαλύτερο από τα σώματα των Βαπτιστών, σύμφωνα με Το Παγκόσμιο Ημερολόγιο, εκδόσεως του 1971, έχει ιεραποστόλους οι οποίοι υπηρετούν σε εξήντα εννέα χώρες.
Είναι πολύ πιθανόν ότι γνωρίζετε μερικούς Βαπτιστάς. Ίσως είσθε και σεις ο ίδιος ένας, και ανήκετε σε μια από τις εκκλησίες οι οποίες συνεργάζονται είτε με το Συμβούλιο των Βαπτιστών του Νότου είτε με ένα από τα είκοσι και πλέον άλλα αναγνωρισμένα σώματα Βαπτιστών. Αν ναι, έχετε παρατηρήσει ενδιαφέρον για οποιοδήποτε από τα επόμενα προβλήματα;
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΟΣ ΠΙΣΤΕΩΣ
Το Αλήθειες στις Οποίες Εμμένομε, ένα φυλλάδιο που έχει εκδοθή από το σώμα Κατηχητικών Σχολείων του Συμβουλίου των Βαπτιστών του Νότου τονίζει ότι «η εξουσία μιας εκκλησίας εκφράζεται από τα μέλη της, όχι από τους επισκόπους ή τους άρχοντας, . . . αλλά κάθε εκκλησία είναι ανεξάρτητη στις ενέργειές της κάτω από την εξουσία του Ιησού Χριστού.»
Διότι, καθώς είναι πιθανόν να γνωρίζετε, μέσα στο γενικό πλαίσιο του Συμβουλίου των Βαπτιστών του Νότου, οι συνεργαζόμενες εκκλησίες διαφέρουν σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό όσον αφορά αυτό που διδάσκουν. Παρουσιάζει αυτό προβλήματα;
Μερικές, πηγές Βαπτιστών λέγουν Ναι. Ένας πρώην Βαπτιστής λειτουργός της πόλεως Άθενς της Πολιτείας Τζόρτζια παρετήρησε τα εξής: «Οι άνθρωποι που ανήκαν στην εκκλησία μου έλεγαν ότι πιστεύουν στις διδασκαλίες των Βαπτιστών. Όταν όμως άρχισα να διδάσκω την Τριάδα με τον τρόπο που έπρεπε να διδάσκεται, δεν την εδέχοντο καθόλου.»
Αλλά τα μέλη της εκκλησίας, είναι προφανές ότι επίστευαν ότι είχαν δικαίωμα ως Βαπτισταί να εκδηλώνουν ‘ανεξαρτησία’ και να εκφράζουν την ‘κατευθυνομένη από τα μέλη εξουσία’ των.
Αλλά ένας Διευθυντής εκπαιδεύσεως ο οποίος είναι ταυτισμένος με μια από τις κυριώτερες εκκλησίες Βαπτιστών στο Τσάρλστον της Νοτίου Καρολίνας, εξέφρασε τη γνώμη ότι ‘η διαφορά της διδασκαλίας και της πίστεως οφείλεται σε στρέβλωσι των Γραφών για να προσαρμόζωνται στις ιδέες που διακρατεί το άτομο.’ Όταν τον ερώτησαν αν αυτή η διαφορά στον τρόπο της πίστεως δεν δημιουργούσε προβλήματα για τους Βαπτιστάς οι οποίοι μετοικούσαν σε άλλες περιοχές, συνεφώνησε ότι δημιουργούσαν, αλλά προσέθεσε: ‘Δεν είναι αυτό ένα πρόβλημα μόνον μεταξύ χωριστών εκκλησιών Βαπτιστών, αλλά υπάρχει και μέσα σε μια οποιαδήποτε εκκλησία. Στην εκκλησία μας εδώ υπάρχουν τρεις φατρίες.’
Ώστε, ενώ ολίγοι Βαπτισταί παίρνουν ως αυτονόητη τη διαφορά στα ζητήματα της πίστεως ανάμεσα στις τάξεις του τοπικού εκκλησιαστικού των ομίλου (ή μεταξύ του δικού των ομίλου και άλλων εκκλησιών της ιδίας πίστεως), άλλοι Βαπτισταί ενοχλούνται. Δικαιολογείται το ενδιαφέρον των; Ίσως σεις να αισθάνεσθε ότι δικαιολογείται, ιδιαίτερα έχοντας υπ’ όψιν τα λόγια του αποστόλου Παύλου στην εκκλησία της Κορίνθου:
«Σας παρακαλώ δε, αδελφοί, διά του ονόματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού να λέγητε πάντες το αυτό και να μη ήναι σχίσματα μεταξύ σας αλλά να ήσθε εντελώς ηνωμένοι, έχοντες το αυτό πνεύμα και την αυτήν γνώμην.»—1 Κορ. 1:10.
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΙ
Κατόπιν, επίσης, μερικοί νομίζουν ότι αυτή η κατάστασις αναγκάζει πολλούς Βαπτιστάς λειτουργούς να κάνουν συμβιβασμούς. Στην πόλι Κλάρκστον της Πολιτείας Τζόρτζια ένας στενός συγγενής κάποιου Βαπτιστού λειτουργού έκαμε την εξής παρατήρησι: «Ένας λειτουργός υπηρετεί σε μια ωρισμένη εκκλησία κατά την ευαρέσκεια της δυνάμεως που συγκροτεί την τοπική εκκλησία. Οι αλήθειες του Θεού πρέπει να διαμορφώνωνται για να προσαρμόζωνται στις κυριαρχούσες απόψεις και προκαταλήψεις εκείνων που έχουν δύναμι μέσα στις τοπικές εκκλησίες.»
Μήπως η εικόνα είναι υπερβολική; Μερικοί ηγέται της εκκλησίας είναι καταφανές ότι αισθάνονται ότι δεν είναι. Πριν από μερικά χρόνια, ο Δρ Σάμουελ Σάουθαρντ, του Θεολογικού Σεμιναρίου των Νοτίων Βαπτιστών στη Λουιζιάνα του Κεντάκυ, είπε τα εξής: «Έχομε αλλάξει το άγγελμά μας για να κρατήσωμε τα μέλη μας και τον πλούτο μας.» Ο Δρ Κ. Όουεν Ουάιτ, κληρικός των Νοτίων Βαπτιστών, παρετήρησε τα εξής: «Έχομε απομακρυνθή από τους τρόπους ενεργείας της Χριστιανοσύνης των Γραφών.»
Ειλικρινές ενδιαφέρον εκφράζεται για τις εκκλησιαστικές λειτουργίες της εποχής μας και τα περιεχόμενά των. Σεις, όπως όλοι οι άλλοι Βαπτισταί, είναι πιθανόν να έχετε παρατηρήσει ότι τα κηρύγματα γίνονται ολοένα πιο κοσμικά, με το να ενθαρρύνουν τις προσπάθειες των ανθρώπων για την επίλυσι της επιδεινουμένης πολιτικής καταστάσεως, των κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων της συγχρόνου κοινωνίας. Μερικοί πιστεύουν ότι, αντί να δίδεται αυτή η έμφασις στα ανθρώπινα σχέδια και προγράμματα περισσότερη προσοχή πρέπει να δίνεται στην πνευματική καθοδήγησι που παρέχει η Γραφή και στην εποικοδόμησι πίστεως με την ελπίδα που αυτή θέτει ενώπιόν μας. Είναι πιθανόν να έχουν υπ’ όψιν τα λόγια του Ιησού σχετικά με τους αληθινούς ακολούθους του: «Δεν είναι εκ του κόσμου καθώς εγώ δεν είμαι εκ του κόσμου.»—Ιωάν. 17:14.
Ένα μέρος του ενδιαφέροντος χωρίς αμφιβολία πηγάζει από την είσοδο νέων μελών στη Βαπτιστική διακονία, ανδρών οι οποίοι έχουν συμπληρώσει τις ιερατικές σπουδές των μόλις τα πρόσφατα χρόνια. Σε μερικές μη Βαπτιστικές Προτεσταντικές θρησκείες, είναι πολύ καλά γνωστό ότι οι διδασκαλίες περί εξελίξεως δημιουργούν αμφιβολίες στην ύπαρξι ενός προσωπικού Θεού, και δισταγμούς στο ν’ αποδεχθή κανείς ολόκληρη τη Βίβλο ως εμπνευσμένη από τον Θεό, και αυτές γίνονται όλο ένα και πιο συνήθεις μεταξύ των νέων μελών που έχουν αναλάβει τη διακονία. Αλλά, όσο κι αν φαίνεται εκπληκτικό σε μερικούς, ο Κοσμήτωρ του Βαπτιστικού Κολλεγίου του Λέξινγκτον Ντην Ρόσκο Βρονγκ εκφράζει την εξής προειδοποίησι: «Οι Βαπτιστικές εκκλησίες μαστίζονται και η μαρτυρία των καταστρέφεται από ένα χείμαρρο απίστων μετεμφιεσμένων σε διακόνους που ξεχύνονται από τα σύγχρονα κολλέγια και σεμινάρια—κηρύκων οι οποίοι αρνούνται τη Γραφή και υπηρετούν τον εαυτό τους και όχι τον Χριστό.»
Είναι πιθανόν ότι εσείς παραδέχεσθε ως αληθινή την αφήγησι της Γραφής σχετικά με τη δημιουργία και τον Κατακλυσμό. Η Γραφή, βέβαια, δείχνει ότι ο Ιησούς καθώς και οι απόστολοί του παρεδέχοντο αυτές τις αφηγήσεις ως θεόπνευστες αλήθειες. (Ματθ. 19:3-6· 24:37-39· 1 Τιμ. 2:12-14· 1 Πέτρ. 3:20) Θα σας φαινόταν λίγο περίεργο να ρωτήσετε τον λειτουργό σας αν παραδέχεται αυτές τις αφηγήσεις. Αλλά σήμερα τέτοιες ερωτήσεις είναι πιθανόν να φέρουν εκπληκτικές απαντήσεις.
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΕΙΨΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΔΙΑΓΩΓΗΣ
Το φυλλάδιο Αλήθειες στις Οποίες Εμμένομε λέγει ότι οι Βαπτισταί μπορούν να ονομάζωνται «λαός του Βιβλίου,» δηλαδή, της Βίβλου. Εν τούτοις, όπως συμβαίνει με ανθρώπους πολλών άλλων Προτεσταντικών δογμάτων μερικοί Βαπτισταί διαπιστώνουν ότι πάρα πολύ συχνά δεν παίρνουν πάρα πολύ σοβαρά αυτό το βιβλίο στην καθημερινή των ζωή. Μια πρόσφατη έρευνα από το περιοδικό Λέιντις Χομ Τζόρναλ απεκάλυψε ότι, μεταξύ των Καθολικών και Προτεσταντών εκκλησιαζομένων γυναικών, μια σε κάθε τέσσερες ήταν απογοητευμένη με το «αίσθημα ότι πολλοί όμοιοι μ’ εκείνην λάτρεις είναι υποκριταί.» Το άρθρο συνεχίζοντας λέγει: «Μεταξύ των Βαπτιστών, το αίσθημα ότι παρακάθεται κανείς σ’ ένα στασίδι μαζί με υποκριτάς αυξήθηκε σημαντικά: ένας στους τρεις λέγουν έτσι αισθάνονται.»
Όπως συμβαίνει με άλλους ομίλους Προτεσταντών, το ερώτημα εδώ φαίνεται να είναι: Κάνει διαφορετικούς ανθρώπους το να είναι κανείς μέλος μιας εκκλησίας Βαπτιστών, τους διακρίνει αυτό από άλλους στην καθημερινή των ζωή, στην αξία που δίνουν στις ηθικές αξίες;
Μία οικοδέσποινα στο Μέικον της Πολιτείας Τζόρτζια, συζητώντας την προηγουμένη ταύτισί της με μια ωρισμένη εκκλησία Βαπτιστών, είπε ότι, ως αποτέλεσμα της απασχολήσεώς της, έμαθε καλά ότι «οι στύλοι της εκκλησίας ήσαν τόσο ανήθικοι και έκαναν τόσο παράνομα πράγματα όσο και οι άλλοι έξω.» Είχε απογοητευθή πολύ και για ένα διάστημα έχασε το ενδιαφέρον της για τη Γραφή. Όλοι δεν στενοχωρούνται τόσο. Αλλά το γεγονός ότι «ολίγη ζύμη καθιστά όλον το φύραμα ένζυμον» κάνει πολλά ειλικρινή άτομα να ρωτούν, Τι πρέπει να γίνη με μέλη της εκκλησίας των οποίων η ομιλία και η διαγωγή παραβιάζουν Γραφικές αρχές;—Γαλ. 5:9.
ΗΣΑΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ;
Είναι παραδεκτό ότι οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνος είχαν τα προβλήματά των. Οι Βαπτισταί είναι πιθανόν ν’ αναφέρουν φιλονεικίες για δογματικά ζητήματα που είχαν γίνει την εποχή εκείνη ως μια αιτία για να μη στενοχωρήται κανείς για τις διαφορές σε ζητήματα πίστεως σήμερα.
Είναι αλήθεια ότι μερικές φορές ηγέρθησαν φιλονεικίες για δογματικά ζητήματα μεταξύ των πρώτων Χριστιανών. Υπήρχαν περιπτώσεις που μερικοί ανάμεσά των παρέλειψαν να τηρήσουν ορθή διαγωγή. Επίσης ψευδοδιδάσκαλοι εμφανίσθηκαν μέσα στις εκκλησίες. Αλλά πώς εχειρίζοντο τα προβλήματα αυτά οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνος; Μήπως κάθε εκκλησία απεφάσιζε μόνη της τι πρέπει να κάμη;
Όταν ο απόστολος Παύλος ήταν στην Αντιόχεια, μια συζήτησις ηγέρθη όσον αφορά το αν οι μη Ιουδαίοι προσήλυτοι έπρεπε να περιτέμνωνται. Η εκκλησία της Αντιοχείας δεν ανέλαβε μόνη ν’ αποφασίση γι’ αυτό το ζήτημα ούτε άφησε μια τέτοια συζήτησις να καταλήξη σε διαίρεσι. Μια αποστολή εστάλη στην Ιερουσαλήμ για να παρουσιάση το ζήτημα στους αποστόλους και πρεσβυτέρους τής εκεί εκκλησίας. Εδόθη μαρτυρία από τον Πέτρο, τον Βαρνάβα και τον Παύλο. Οι απόστολοι και άλλοι πρεσβύτεροι εξήτασαν προσεκτικά τις Άγιες Γραφές γι’ αυτό το ζήτημα. Με τη βοήθεια του «αγίου πνεύματος» ή πνεύματος του Θεού, έφθασαν σ’ ένα ομόφωνο συμπέρασμα. Μπορείτε να το διαβάσετε αυτό στο 15ο κεφάλαιο των Πράξεων.
Πρέπει να σημειωθή ότι από τις αποφάσεις που έλαβαν οι απόστολοι και οι πρεσβύτεροι στην Ιερουσαλήμ ωφελήθησαν όχι μόνο η εκκλησία της Αντιοχείας, αλλά όλες οι άλλες εκκλησίες. Τα εδάφια Πράξεις 16:4,5 μας λέγουν: «Ως δε διήρχοντο [ο Παύλος και ο Σίλας] τας πόλεις, παρέδιδον εις αυτούς διαταγάς να φυλάττωσι τα δόγματα τα εγκεκριμένα υπό των αποστόλων και των πρεσβυτέρων των εν Ιερουσαλήμ. Αι μεν λοιπόν εκκλησίαι εστερεούντο εις την πίστιν.»
Μολονότι δεν έχομε τους αποστόλους μεταξύ μας σήμερα, έχομε όμως τα συγγράμματά των. Δεν είναι λογικό, επομένως, ν’ αναμένωμε ότι οι αληθινοί Χριστιανοί πρέπει ν’ απολαμβάνουν ενότητα πίστεως λόγω πιστής προσκολλήσεως στον Λόγο του Θεού; Το φυλλάδιο των Βαπτιστών Αλήθειες στις Οποίες Εμμένομε λέγει: «Οι Βαπτισταί πιστεύουν ότι η Γραφή είναι ο μόνος ασφαλής και βέβαιος οδηγός στην θρησκευτική πίστι και εφαρμογή. Απ’ αυτό το Βιβλίο—και όχι από τις συνόδους της εκκλησίας ή από ανθρωποποίητα πιστεύω—οι Βαπτισταί έχουν διατυπώσει τα βασικά των δόγματα.»
Αυτό εγείρει το εξής ερώτημα: Αν η Γραφή συνιστά στους Χριστιανούς ‘να λέγωσι πάντες το αυτό’ γιατί θα ήταν δύσκολο για έναν Βαπτιστή, ο οποίος μετοικεί σε μια άλλη περιοχή, να βρη μια άλλη εκκλησία Βαπτιστών που να διδάσκει ακριβώς την ίδια διδασκαλία που εδίδασκε η εκκλησία στον προηγούμενο τόπο διαμονής του; Μήπως αυτό σημαίνει ότι στην πραγματική εφαρμογή η Γραφή δεν θεωρείται πράγματι ως ο «ασφαλής και βέβαιος οδηγός»;
Στις εκκλησίες των Χριστιανών του πρώτου αιώνος, καθ’ έξιν κλέπται, πόρνοι, μοιχοί, μέθυσοι και όμοιοι, δεν ήσαν ανεκτοί. Στην εκκλησία της Κορίνθου ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Εάν τις, αδελφός ονομαζόμενος, ήναι πόρνος,ή πλεονέκτης, ή ειδωλολάτρης, ή λοίδορος, ή μέθυσος, ή άρπαξ· με τον τοιούτον μηδέ να συντρώγητε . . . όθεν εκβάλετε τον κακόν εκ μέσου υμών.» (1 Κορ. 5:11-13) Ακολουθεί αυτή τη Γραφική συμβουλή η εκκλησία της οποίας είσθε μέλος; Ή μήπως επιτρέπεται σε γνωστούς παραβάτας των δικαίων εντολών του Θεού να διατηρούν καλή υπόληψι στην εκκλησία, ακόμη δε και να κρατούν σπουδαίες θέσεις σ’ αυτήν;
Τον πρώτο αιώνα ελαμβάνοντο οριστικά μέτρα εναντίον των κατ’ όνομα Χριστιανών οι οποίοι προωθούσαν ψευδείς διδασκαλίες. Ο απόστολος Παύλος παρήγγειλε στον Τίτο: «Αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού.» (Τίτον 3:10) Αν οι εκκλησίες των Βαπτιστών σήμερα το έκαναν αυτό, θα ήταν δυνατόν ένας κοσμήτωρ κολλεγίου Βαπτιστών να πη ότι αυτές οι εκκλησίες «παρασύρονται και η μαρτυρία των καταστρέφεται από ένα χείμαρρο απίστων»;
Είναι καταφανές ότι υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ της καταστάσεως των Χριστιανών του πρώτου αιώνος και της καταστάσεως που επικρατεί μεταξύ των μελών των εκκλησιών των Βαπτιστών. Όταν οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνος αντιμετώπιζαν προβλήματα, εγνώριζαν τι έπρεπε να γίνη για να διατηρηθή η ενότης της πίστεως και η αγνότης της εκκλησίας. Και έκαναν τις κατάλληλες ενέργειες. Οι προσπάθειές των κατέληξαν στο να διατηρούν ενότητα πίστεως σε όλες τις εκκλησίες.
Αν μια τέτοια ενότης δεν είναι καταφανής στην εκκλησία σας, δεν αποτελεί αυτό απόδειξι ότι πρέπει ν’ αναλάβετε θετική ενέργεια; Είναι αλήθεια ότι η ιδιότης σας ως μέλος κάποιας εκκλησίας είναι πιθανόν να σας εξασφαλίζη κάποια υπόληψι στην κοινότητά σας. Και η αποδοχή της κοινωνίας είναι πιθανόν να σας φαίνεται κάτι πολύ σπουδαίο. Αλλά δεν θα ήταν λογικό να ερευνήσετε αν υπάρχη ένα σώμα Χριστιανών σήμερα το οποίο αγωνίζεται να διατηρήση ενότητα, όπως έκαναν και οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνος;
Να θυμάστε ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός επιθυμεί άτομα που είναι πραγματικά αφοσιωμένα στο να πράττουν το ορθό. Στην εκκλησία των Λαοδικαίων ελέχθη: «Επειδή είσαι χλιαρός, και ούτε ψυχρός ούτε ζεστός, μέλλω να σε εξεμέσω από του στόματός μου.» (Αποκάλ. 3:16) Ασφαλώς δεν θα θέλατε να είσθε συνταυτισμένοι με μια εκκλησία η οποία αντιμετωπίζει τον κίνδυνο ν’ απορριφθή από τον Χριστό, διότι αυτός δεν βρίσκει τα έργα της «τέλεια ενώπιον του Θεού.» (Αποκάλ. 3:2) Επομένως, δεν θα ήταν, πραγματικά φρόνιμο να ενδιαφερθήτε για την άποψι του Θεού στα ζητήματα, μάλλον παρά στη γνώμη των συγγενών, φίλων ή της κοινότητος;
[Πλαίσιο στη σελίδα 5]
Σ’ αυτόν τον καιρό του θρησκευτικού αναβρασμού, ειλικρινείς Βαπτισταί εκφράζουν ενδιαφέρον για προβλήματα όπως είναι:
● Η έλλειψις ενότητος σε ζητήματα πίστεως.
● Η επισκίασις της Βίβλου στην εκκλησία από κοσμικά ζητήματα.
● Οι νεωτερίζοντες κληρικοί.
● Η αποτυχία τόσο πολλών να εφαρμόζουν την Γραφή στην καθημερινή των ζωή.