Το «Χάσμα της Γενεάς» και οι Αρχές της Γραφής
ΓΙΑΤΙ ο κόσμος των ενηλίκων και των νεαρών έχουν τόσο αποξενωθή ο ένας από τον άλλο; Υπάρχει κάποια βασική αιτία; Μια πρόσφατη επιστολή ρίχνει λίγο φως σ’ αυτό το ζήτημα.
Φαίνεται ότι στη διάρκεια μιας συζητήσεως για κοινωνικά προβλήματα σε μια τάξι κοριτσιών του γυμνασίου ετέθη το θέμα του «χάσματος της γενεάς.» Γρήγορα έγινε φανερό ότι η συζήτησις ήταν πολύ μονόπλευρη κι’ έτσι επροτάθη όπως τα κορίτσια να προσκαλέσουν τους γονείς των στην επόμενη συζήτησι. Ο πατέρας μιας μαθήτριας Μάρτυρος λέγει γι’ αυτή την πείρα:
«Η σύζυγός μου κι’ εγώ μπορέσαμε να διευθετήσωμε τις υποθέσεις μας ώστε να είμαστε στο σχολείο στις 9 π.μ. την καθωρισμένη ημέρα και διεπιστώσαμε ότι είμαστε οι μόνοι γονείς παρόντες.
«Οι μαθήτριες είχαν τακτοποιηθή σε ημικύκλιο και μας παρεκάλεσαν να καθίσωμε σε δυο θρανία, απέναντί τους. Δυο διδάσκαλοι ήσαν επίσης παρόντες και στέκονταν στο βάθος του δωματίου. Η συζήτησις άρχισε με το να σηκώνουν τα χέρια τους τα κορίτσια και να υποβάλλουν ερωτήσεις όταν εμείς τους δίναμε τον λόγο. Δεν ετηρήθησαν πρακτικά της συζητήσεως, αλλά τα κορίτσια ενδιαφέρθηκαν για τις απόψεις μας σχετικά με την διαπαιδαγώγησι, την τιμωρία, την ελευθερία, την αναψυχή, την αιτία του «χάσματος της γενεάς» κλπ. Οι απαντήσεις μας βασίσθηκαν στη Γραφή, στην οποίαν αναφερόμαστε όταν το απαιτούσε η περίστασις.
«Ετονίσαμε ότι ο καθένας, νέος και γέρος, υπόκειται σε διαπαιδαγώγησι σε όλη του τη ζωή· ότι η τιμωρία μπορεί να είναι ηπία ή αυστηρή αναλόγως με το είδος του παραπτώματος και τη φύσι των ατόμων που περιλαμβάνονται· ότι η Βίβλος δίνει συμβουλή για όλα, και ότι, όταν μια οικογένεια ζη σύμφωνα με τις Βιβλικές αρχές, δεν υπάρχει ‘χάσμα γενεάς’. Φάνηκε ότι τα κορίτσια εντυπωσιάσθηκαν βαθιά και στο τέλος της σαραντάλεπτης περιόδου μάς ρώτησαν αν θα μπορούσαμε να μείνωμε και για μια δεύτερη περίοδο, πράγμα που κάναμε.
«Έγινε φανερό στα κορίτσια ότι στο σπίτι μας δεν υπήρχε χάσμα επικοινωνίας. Όταν αναχωρήσαμε, μερικά κορίτσια εσχολίασαν στην κόρη μας ότι θα επιθυμούσαν να μπορούσαν ν’ ανταλλάξουν γονείς μαζί της. Πολλές συμφώνησαν ότι θα προτιμούσαν να ζουν σ’ ένα σπίτι όπου να υπήρχε διαπαιδαγώγησις συνδυασμένη με αγάπη παρά σ’ ένα σπίτι όπου οι γονείς και τα παιδιά δεν μπορούσαν να επικοινωνήσουν. Χάρις στη διακονική μας εκπαίδευσι μπορέσαμε ν’ απαντήσωμε στις ερωτήσεις αμέσως χωρίς δισταγμό, διφορούμενα ή με υπεκφυγές επί του ζητήματος.»
Ναι, οι έξοχες αρχές της Βίβλου προμηθεύουν τη γέφυρα με την οποία οι γονείς και τα παιδιά μπορούν να επικοινωνούν, ενώ αναγνωρίζουν ότι τόσο οι ενήλικοι όσο και οι νεαροί είναι τέκνα ενός Μεγάλου Πατέρα, ο οποίος γνωρίζει να διαπαιδαγωγή με αγάπη.