Διαχωρισμένοι Αλλά Ενωμένοι
Από τον ανταποκριτή του «Ξύπνα!» στη Νότιο Αφρική
Ο ΠΟΛΥΓΛΩΣΣΟΣ πληθυσμός της Νοτίου Αφρικής διαιρείται σε τρεις κύριες ομάδες—τους Ευρωπαίους (λευκούς), τους Αφρικανούς (μαύρους) και τους Μιγάδες (ανθρώπους μικτής καταγωγής). Και οι τρεις ομάδες ζουν σε χωριστούς δήμους. Αν και διαχωρισμένοι δια νόμου, οι μάρτυρες του Ιεχωβά στη Νότιο Αφρική είναι πάρα πολύ ενωμένοι στο πνεύμα και στη λατρεία και αυτό το αποδεικνύουν με πολλούς τρόπους, όπως, επί παραδείγματι, στη διάρκεια της προσφάτου Συνελεύσεως «Άνθρωποι Ευδοκίας.»
Το Γιοχάννεσμπουργκ διέθεσε τρεις ωραίες τοποθεσίες για τις συνελεύσεις, που θα ελάμβαναν χώρα στις 7-10 Ιανουαρίου 1971. Οι Ευρωπαίοι (λευκοί) Μάρτυρες διεξήγαγαν τη συνέλευσί τους στους χώρους Αγροτικών Εκθέσεων στο Μίλνερ Παρκ. Περίπου τέσσερα με πέντε μίλια δυτικά από το Μίλνερ Παρκ, βρίσκεται το Στάδιο Γιούνιον, που είναι ένα ωραίο αθλητικό γήπεδο με καλές εγκαταστάσεις, και εξελέγη ως το κέντρον συνελεύσεως για τους εγχρώμους Μάρτυρες.
Επτά περίπου μίλια μακρύτερα νοτιοδυτικά είναι το Μόφολο Παρκ, όπου διεξήχθη η Αφρικανική συνέλευσις. Το Μόφολο Παρκ είναι μια πολύ ευχάριστη περιοχή που περιστοιχίζεται από δέντρα και έχει δική της μεγάλη μόνιμη εξέδρα πίσω από την οποία υπάρχει μια όμορφη μικρή λίμνη. Δεν έχει κανενός είδους καθίσματα ή υπόστεγα κτίρια. Έτσι οι Μάρτυρες έπρεπε να αναλάβουν ένα τεράστιο κατασκευαστικό έργο.
Προετοιμασία για τη Συνέλευσι
Το κατασκευαστικό έργο εξετελέσθη υπό την διεύθυνσι Ευρωπαίων Μαρτύρων που είχαν την απαραίτητη γνώσι, τις ικανότητες και τα κατάλληλα εφόδια και που τους εβοήθησαν εκατοντάδες Αφρικανοί Μάρτυρες. Ο τρόπος με τον οποίον αυτοί οι Χριστιανοί συνεργάσθηκαν με χαρά και με αγάπη ήταν απόδειξις ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά στη Νότιο Αφρική είναι ενωμένοι και έχουν αγάπη μεταξύ των.
Οι Μάρτυρες κατασκεύασαν μαζί ένα μεγάλο χώρο συναθροίσεως, με εννέα σειρές καθισμάτων στο βάθος, που έδιναν την εντύπωσι ενός κυκλικού σταδίου. Ετοιμάσθηκαν αρκετές θέσεις για 30.000 περίπου άτομα. Οι συνθήκες εδώ είναι πολύ διαφορετικές από τα Αφρικανικά περιβάλλοντα στο βορρά. Δεν υπάρχει κατάλληλη ζούγκλα ή θαμνώδεις εκτάσεις πλησίον για να προμηθεύσουν ξυλεία και εφόδια. Το πάρκο αυτό βρίσκεται στην καρδιά μιας τεραστίας συγχρόνου πόλεως. Έτσι όλη την ξυλεία και τα άλλα υλικά έπρεπε να τα ενοικιάσουν ή να τα δανεισθούν από τοπικές επιχειρήσεις. Με προσεκτική οργάνωσι και προγραμματισμό ολόκληρο το στάδιο με τις εξέδρες κατασκευάσθηκε με $1.400 μόνο. Μπορείτε να φαντασθήτε τον όγκο της εργασίας που χρειάσθηκε για να κατασκευασθούν αποχωρητήρια με τρεχούμενο νερό και τμήματα υπηρεσιών γι’ αυτό το τεράστιο πλήθος των 30.000 περίπου ατόμων; Οι ανώτεροι δημοτικοί υπάλληλοι που επεσκέφθησαν την τοποθεσία έκαμαν την εξής παρατήρησι: «Είμαστε κατάπληκτοι γι’ αυτά που κάματε. Μα εσείς εκτίσατε δυο πόλεις!»
Οι πολλοί Μάρτυρες που θα παρευρίσκοντο ώφειλαν επίσης να προετοιμασθούν καλά εκ των προτέρων. Μερικοί ταξίδεψαν μακρυνές αποστάσεις, που σημαίνει ότι προετοιμάσθηκαν αποταμιεύοντας από μήνες προηγουμένως, ειδικά οι Έγχρωμοι και οι Αφρικανοί Μάρτυρες. Ένας Αφρικανός Μάρτυς που ζη στη Νοτιοδυτική Αφρική χρειάσθηκε να ταξιδέψη με ποδήλατο 350 μίλια ως την πλησιέστερη κωμόπολι, το Γκρουτφτοντάιν, και κατόπιν ταξίδεψε 1.700 μίλια με τραίνο ως τη συνέλευσι. Η έξοχη εκ των προτέρων ετοιμασία αντανακλάται στο γεγονός ότι πολλές από τις εκκλησίες των Εγχρώμων είχαν 100 τοις εκατό παρευρεθέντας στη συνέλευσι. Πολλοί Ινδιάνοι Μάρτυρες προετοιμάσθηκαν καλά και ήσαν επίσης παρόντες στη συνέλευσι των Εγχρώμων, εφόσον κατατάσσονται μαζί μ’ αυτή την εθνική ομάδα. Τα φορέματα των γυναικών Ινδιάνων Μαρτύρων σχημάτιζαν μια πολύχρωμη εικόνα στη συνέλευσι. Αλλ’ ακόμη πιο γοητευτικό ήταν το πνεύμα της ενότητος και καλής θελήσεως που έδειξαν οι Έγχρωμοι και Ινδιάνοι Μάρτυρες.
Βιβλικά Δράματα
Πέρα στο Μίλνερ Παρκ κάτι πολύ ενδιαφέρον ελάμβανε χώραν κατά την παράστασι του δράματος που εβασίζετο στο Γραφικό βιβλίο της Εσθήρ. Για πρώτη φορά σε συνελεύσεις των Μαρτύρων στη Νότιο Αφρική, ενώ μια ομάς ηθοποιών έπαιζαν με παντομίμα το έργο, οι προσαρμοσμένοι διάλογοι ακούονταν ταυτοχρόνως στην Αγγλική γλώσσα, απ’ εκείνους που κάθονταν στη μια πλευρά του σταδίου, και στην Αφρικανική γλώσσα απ’ εκείνους που κάθονταν στην άλλη πλευρά. Οι τεχνικοί του ήχου εξήγησαν πώς έγινε αυτό:
«Εν πρώτοις, έπρεπε να δοθή ιδιαίτερη φροντίδα στην Αφρικανική μετάφρασι. Αντίθετα με τον συνήθη τρόπο μεταφράσεως, η μετάφρασις έπρεπε να γίνη με τέτοιον τρόπο ώστε το μήκος των φράσεων να συμπίπτη με την Αγγλική διασκευή. Κατόπιν οι μετέχοντες Αφρικανοί έπρεπε ν’ ασκηθούν στην ανάγνωσι του Αφρικανικού χειρογράφου με τον ίδιο ακριβώς ρυθμό όπως θα εγίνετο του Αγγλικού, ενώ συγχρόνως ήκουαν το Αγγλικό με ακουστικά. Έγινε μια εγγραφή της Αφρικανικής μεταφράσεως του δράματος και κατόπιν αυτή συγχρονίσθηκε σε μια στερεοφωνική ταινία που περιείχε την Αγγλική μετάφρασι. Μόνον ο συγχρονισμός και η ετοιμασία αυτής της ταινίας απήτησαν εξήντα ώρες υπομονητικής εργασίας.»
Όταν παρουσιάσθηκε το δράμα, αυτή η μία ταινία παίχθηκε σ’ ένα στερεοφωνικό μαγνητόφωνο, όπου το ένα κανάλι χρησιμοποιήθηκε για την Αγγλική και το άλλο για την Αφρικανική. Έτσι και τα δυο ακροατήρια μπορούσαν να παρακολουθούν το ίδιο δράμα. Στο Μόφολο Παρκ ακολούθησαν την ίδια διαδικασία για την Αφρικανική συνέλευσι. Εδώ ολόκληρο το πρόγραμμα παρουσιάσθηκε στη γλώσσα Ζουλού από τη μια πλευρά (για τους Μάρτυρες των φυλών Ξόζα και Ζουλού) και στη γλώσσα Σεσόθο από την άλλη (για τους μάρτυρες των φυλών Σεσόθο, Τσουάνα και Σεπέντι).
Εκδήλωσις Ενότητος με Πολλούς Τρόπους
Η θερμή αγάπη μεταξύ των διαχωρισμένων, κι’ εν τούτοις ενωμένων, Μαρτύρων στη Νότιο Αφρική εκδηλώθηκε με πολλούς τρόπους. Επί παραδείγματι, σε πρόσφατους καιρούς έγινε μεγάλη πείνα στη χώρα του Λεσόθο, μια περίκλειστη χώρα στη Νότιο Αφρική. Πολλοί από τους Μάρτυρες εκεί βρίσκονταν σε σοβαρή δυσκολία. Λόγω της ουδετερότητός των στην πολιτική, δεν μπόρεσαν να προμηθευθούν σπόρο σιτηρών ή καλαμποκιού για να σπείρουν. Μερικοί μάλιστα λιμοκτονούσαν. Όταν αυτό το ζήτημα γνωστοποιήθηκε στους Μάρτυρες στο Γιοχάννεσμπουργκ στον καιρό της εναρκτηρίου συναθροίσεως της συνελεύσεως, έγινε σύστασις όπως όλα τα χρήματα των κυτίων συνεισφορών στη συνέλευσι σταλούν προς βοήθεια των Μαρτύρων στο Λεσόθο. Η ανταπόκρισις υπήρξε καταπληκτική. Έγινε συνεισφορά πλέον των $2.400, και μέσα σε μια εβδομάδα οι Μάρτυρες στο Λεσόθο είχαν τον σπόρο τους και χρήματα για τροφή.
Μια από τις γυναίκες Μάρτυρες της φυλής Λεσόθο που ωφελήθηκαν απ’ αυτή τη στοργική διευθέτησι είπε: «Φθάσαμε στο σημείο να μην έχωμε τίποτε στο σπίτι μας, ούτε ακόμη και δέκα σεντς για λίγο φαγητό «μήλι» (φαγητό από στάρι). Τότε κατέφθασαν χρήματα για τροφή από τους λευκούς αδελφούς μας στη Νότιο Αφρική. Το μόνο που μπορούσα να κάμω ήταν να κλαίω και να μη λέγω τίποτα. Οι άλλοι μάρτυρες και εγώ μπορέσαμε να υπερπηδήσωμε τα άμεσα προβλήματά μας κι’ έτσι, με την πρόνοια του Ιεχωβά, μπορούμε να παρευρισκώμεθα σ’ αυτή τη συνέλευσι και ν’ απολαμβάνωμε επίσης πνευματική ευωχία.»
Μολονότι οι Μάρτυρες από τις τρεις φυλετικές ομάδες δεν μπορούσαν ν’ αναμιχθούν μεταξύ τους ελεύθερα, το γεγονός ότι βρέθηκαν τόσο πολλοί Μάρτυρες στο Γιοχάννεσμπουργκ συγχρόνως, τους έκαμε να συναντηθούν συμπτωματικά. Μια Ευρωπαία Μάρτυς, με μάτια που έλαμπαν, είπε την πείρα της:
«Επάρκαρα το αυτοκίνητό μου στο εμπορικό κέντρο της πόλεως, όταν πέντε λεωφορεία γεμάτα Αφρικανούς σταμάτησαν επειδή δεν μπορούσαν να βρουν θέσι για στάθμευσι. Η κόρη μου πρόσεξε ότι οι επιβάται έφεραν κονκάρδες της συνελεύσεως. Τότε τους δείξαμε κι’ εμείς τις κονκάρδες μας και οι Μάρτυρες στα λεωφορεία μάς χαιρέτησαν κουνώντας τα χέρια. Μερικοί κατέβηκαν απ’ το λεωφορείο και μού είπαν ότι προσπαθούσαν να επισκεφθούν τα Νοτιοαφρικανικά Γραφεία της Εταιρίας Σκοπιάς, αλλά είχαν χάσει το δρόμο. Τη στιγμή εκείνη έφθασε ένας αξιωματικός της τροχαίας. Μπόρεσα να του εξηγήσω την κατάστασι και είπα ότι θα μπορούσα να τους οδηγήσω στα Γραφεία της Εταιρίας. Ο αξιωματικός με καλωσύνη σταμάτησε την κυκλοφορία για να μπορέσουν τα λεωφορεία να στρίψουν, και σαν φάλαγγα με ακολούθησαν στα Γραφεία του Τμήματος.»
Η μεταφορά των Αφρικανών Μαρτύρων στα καταλύματά τους τη νύχτα παρουσίαζε ένα σημαντικό πρόβλημα στο αχανές πολύπλοκο Σογέτο. Στην αχανή εκείνη περιοχή συμμορίες διεφθαρμένων αλητών γνωστών ως «Τσότσις» περιέρχονται τους δρόμους τη νύχτα και επιτίθενται σε οποιονδήποτε που είχε την ανοησία να περπατά μόνος του, κτυπώντας τον και ληστεύοντάς τον. Πολλοί Αφρικανοί Μάρτυρες ήρθαν από αρκετά ήσυχες αγροτικές περιοχές και ήσαν εύκολη λεία γι’ αυτούς τους «Τσότσις.» Έτσι οι Μάρτυρες του Γιοχάννεσμπουργκ αισθάνθηκαν βαθειά υποχρέωσι να προστατεύσουν τους Χριστιανούς αδελφούς των που είχαν έλθει από τα άλλα διαμερίσματα της χώρας. Έδειξαν την ενότητά τους και το βαθύ ενδιαφέρον τους διευθετώντας για ένα ειδικό σύστημα «οδηγών ασφαλείας.» Το πρώτο λεωφορείο κατέβαζε μια ομάδα αυτών των τοπικών πεπειραμένων οδηγών σε κάθε στάσι λεωφορείων. Καθώς το επόμενο λεωφορείο απεβίβαζε τους Μάρτυρες, δυο ή τρεις απ’ αυτούς τους οδηγούς τούς συνώδευαν ασφαλώς στα καταλύματά τους.
Ένα Έξοχο Αποτέλεσμα
Ο αριθμός των βαπτισθέντων για να γίνουν «άνθρωποι ευδοκίας» του Θεού αντανακλά ένα ωραίο αποτέλεσμα της συνελεύσεως. Επί παραδείγματι, στη συνέλευσι των Εγχρώμων βαπτίσθηκαν 112 Ινδιάνοι και Έγχρωμοι. Αυτό είναι ένα έξοχο αποτέλεσμα όταν συγκριθή με τον αριθμό των εγχρώμων Μαρτύρων, που είναι 1.390. Ο αριθμός των βαπτισθέντων Αφρικανών έφθασε τους 603 και στην Ευρωπαϊκή συνέλευσι ο αριθμός βαπτισθέντων ήταν 381. Αυτό ανεβάζει τον συνολικό αριθμό των βαπτισθέντων σε 1.096. Αυτό είναι ένα ωραίο αποτέλεσμα όταν ληφθή υπ’ όψιν ότι μέχρι προ δύο ετών το σύνολο των βαπτισθέντων εδώ για ολόκληρο το έτος ήταν συνήθως γύρω στους 1.000.
Όσο για το αποκορύφωμα της συνελεύσεως, τη δημοσία διάλεξι, οι άνθρωποι κυριολεκτικώς συνέρρεαν ομαδικά στα τρία στάδια. Υπήρχαν 2.770 στη συνέλευσι των Εγχρώμων, 12.252 στην Ευρωπαϊκή και 33.757 στην Αφρικανική συνέλευσι, ανεβάζοντας το γενικό σύνολο σε 48.779! Αυτό είναι ένα αξιοσημείωτα έξοχο αποτέλεσμα όταν λάβωμε υπ’ όψιν ότι υπάρχουν μόνον γύρω στους 22.000 Μάρτυρες στη Νότιο Αφρική.
Περαιτέρω ενθάρρυνσις ανέμενε τις πολλές χιλιάδες που παρέμειναν ν’ ακούσουν τα τελικά σχόλια από τον πρόεδρο της Εταιρίας Σκοπιάς, Ν. Ο. Νορρ. Περιέγραψε τα ωραία αποτελέσματα της σειράς των συνελεύσεων των «Ανθρώπων Ευδοκίας» στην Αφρική και ανέφερε επίσης τα σχέδια για την επέκτασι των γραφείων και του εργοστασίου της Εταιρίας στη Νότιο Αφρική.
Το πνεύμα της ενότητος και αγάπης και στις τρεις συνελεύσεις ήταν τόσο φανερό ώστε ακόμη και ο δημόσιος τύπος εσχολίασε για «την ειρήνη και καλή θέλησι που ήταν έκδηλη σε όλους τους παρευρεθέντας.» (Εφημερίς Ο Κόσμος της 12ης Ιανουαρίου 1971) Και οι φύλακες του Σταδίου Μίλνερ Παρκ εντυπωσιάσθηκαν βαθιά με την τάξι και την καθαριότητα. Τα σχόλια ενός από τους Αφρικανούς υπαλλήλους ήταν τα εξής: «Οι Ευρωπαίοι συνήθως μας μιλούν άσχημα, αλλά εσείς μας μιλούσατε ευγενικά.»
Διαχωρισμένοι αλλά ενωμένοι, οι Μάρτυρες στην Νότιο Αφρική αποβλέπουν στον καιρό, στην νέα τάξι του Θεού, που θα μπορούν όλοι μαζί να συνέρχωνται για να δοκιμάζουν πιο βαθιά την αγάπη που έχουν στις καρδιές των και ν’ απολαμβάνουν πλήρη και διαρκή ενότητα.