Χριστιανικές Συνάξεις στη Βραζιλία

Από τον ανταποκριτή του «Ξύπνα!» στην Βραζιλία

Η ΒΡΑΖΙΛΙΑ τελευταίως παρέστη μάρτυς Χριστιανικών συνάξεων μέσα σ’ ένα κόσμο που ολοένα και περισσότερο διασπάται. Πρόκειται για την τελευταία σειρά δεκαοκτώ συνελεύσεων των Μαρτύρων του Ιεχωβά, με τίτλο «Άνθρωποι Ευδοκίας,» στην απέραντη αυτή χώρα. Ο τύπος παρατήρησε αυτές τις εξέχουσες Χριστιανικές συνάξεις, και μερικές ειδήσεις έφεραν τίτλους σαν αυτούς παρακάτω:

«Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά Ενωμένοι Διακηρύττουν: Ο Θεός Δεν Είναι Νεκρός.» (Ultima Hora, 17 Δεκεμβρίου 1970) «Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά Υποστηρίζουν Μια Πραγματική Χριστιανοσύνη.» (Diario de Noticias, 18 Δεκεμβρίου 1970) «Για να Μάθετε Τι Σκέπτεται ο Θεός για τον Σύγχρονο Κόσμο Στραφήτε στους Μάρτυρας του Ιεχωβά.»—Tribuna du Imprensa, 30 Νοεμβρίου 1970.

Τόσο εντυπωσιάσθηκε από το παράδειγμα Χριστιανικής ενότητος ο διευθυντής ενός τηλεοπτικού σταθμού στο Μπέθελ του Παρά, ώστε η συνέντευξίς του σχετικά με τη συνέλευσι επεξετάθη από δέκα πέντε λεπτά σε μια ώρα σχεδόν.

Αν είχατε την ευκαιρία να παρευρίσκεσθε σε τέτοιες συνελεύσεις επί πενήντα σχεδόν έτη, ασφαλώς θα εκτιμούσατε την βοήθειά τους στην καλλιέργεια Χριστιανικής ενότητος. Ένας τέτοιος Μάρτυς, ο οποίος παρηκολούθησε την πρώτη συνέλευσι στη Βραζιλία το 1922, στο Ρίο ντε Τζανέιρο, ενθουσιάσθηκε βλέποντας τον αριθμό των παρευρισκομένων να αυξάνη από μερικές δωδεκάδες τότε σε 120.950 εφέτος, όσος ήταν ο συνολικός αριθμός αυτών που άκουσαν τη δημοσία ομιλία σ’ αυτές τις δέκα οκτώ συνελεύσεις. Με ανώτατον όριον Μαρτύρων στη Βραζιλία 69.199, αυτό εσήμαινε στην πραγματικότητα ένα νεοενδιαφερόμενο άτομο για κάθε Μάρτυρα παρόντα.

Σύναξις Παρά τις Τεράστιες Αποστάσεις

Οι τεράστιες αποστάσεις της Βραζιλίας, τα διάφορα μήκη και πλάτη απλώς ενεδυνάμωσαν την ενότητα αυτών των Μαρτύρων. Έτσι, ενώ δυο από τις συνελεύσεις έγιναν κοντά στον Ισημερινό, στο Μπελέμ του Παρά και στο Μανάους της Αμαζόνας, άλλες πέντε συνήλθαν κοντά στον Τροπικό του Καρκίνου, στο Σάο Πάολο, στο Σάο Καετάνο Ντο Σουλ, στο Ρίο ντε Τζανέιρο και στο Λοντρίνα. Πιο νότια η συνέλευσις στο Πόρτο Αλέγκρε, του Ρίο Γκράντε ντο Σουλ, έγινε σε νότιο πλάτος περίπου 30°.

Όσον αφορά τα μήκη, η συνέλευσις του Ρεσίφε του Περναμπούκο έλαβε χώραν σε 34° περίπου δυτικώς του Γκρήνουιτς, ενώ η συνέλευσις στο Ρίο Μπράνκο του Άκρε, βαθιά στη ζούγκλα του Αμαζονίου, συνήλθε σε διπλάσιο μήκος, περίπου 67° δυτικώς του Γκρήνρουιτς. Αλλά παρά τις αποστάσεις, μηνύματα και τηλεγραφήματα, τα οποία ελήφθησαν σ’ αυτές τις συνελεύσεις από μακρινούς και κοντινούς τόπους, έδειξαν ότι και άλλοι τους εσκέπτοντο και προσηύχοντο γι’ αυτούς.

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ενδιαφέρονται να βοηθήσουν ανθρώπους κάθε είδους να συναχθούν σε ενωμένη λατρεία ως «άνθρωποι ευδοκίας» του Θεού. Έτσι, ενώ η συνέλευσις στο Ρίο Μπράνκο έγινε σ’ αυτή τη μικρή πόλι των 80.000 κατοίκων, άλλες έλαβαν χώρα σε πόλεις ενός εκατομμυρίου κατοίκων, όπως η Φορταλέτσα, το Σαλβαντόρ, το Μπέλο Οριζόντε και το Πόρτο Αλέγκρε. Η πληθυσμιακή έκρηξις στο Σάο Πάολο και το Ρίο ντε Τζανέιρο, με κατοίκους άνω των 6 και 4,5 εκατομμυρίων αντιστοίχως, και όλα τα συνακόλουθα προβλήματα του «αστικού πολιτισμού» εβοήθησε να τονισθή η στενή Χριστιανική αδελφοσύνη των Μαρτύρων στις συνελεύσεις των.

Προσπάθειες για να Συναχθούν

Για την πλειονότητα των Μαρτύρων, το να παρακολουθήσουν μια απ’ αυτές τις συνελεύσεις απαιτούσε πολύ προγραμματισμό. Μια Μάρτυς από την εκκλησία Καριακίκα στην Πολιτεία Εσπίριτο Σάντο, ενεργώντας έξυπνα, αγόρασε δυο χοιρίδια μερικούς μήνες πριν από τη συνέλευσι στο Νιτερόι, τα έθρεψε καλά και τα επώλησε ακριβώς πριν από το ταξίδι. Τα έσοδα βοήθησαν να καλυφθούν τα έξοδά της. Μια άλλη Μάρτυς, ογδόντα πέντε ετών, από την Καρπίνα του Περναμπούκο, και σχεδόν τυφλή, είχε αρκετή πνευματική όρασι για να ταξιδέψη περισσότερο από εξήντα μίλια στη συνέλευσι του Ρεσίφε. Δεν εδίστασε ούτε στιγμή να πωλήση φρούτα από το περιβόλι της στους δημοσίους δρόμους. Όταν οι άπιστοι συγγενείς της είδαν την απόφασί της να παρευρεθή στη συνέλευσι, την εβοήθησαν οικονομικώς.

Ένας άλλος Μάρτυς παρών στη συνέλευσι του Ρεσίφε τα κατάφερε με «χρήματα από τα σιγαρέττα.» Όχι, δεν άρχισε να πωλή σιγαρέττα. Απλώς έπαψε να τ’ αγοράζη. Όταν απεφάσισε να βαπτισθή έκοψε αυτήν τη συνήθεια. Οι οικονομίες του—$88 σε λιγώτερο από ένα έτος—ήταν περισσότερο από αρκετά για να πληρώση τα ναύλα του και τα γεύματά του.

Για να παρακολουθήσουν τη συνέλευσι στο Μπλούμεναου, ένα ζεύγος με έξη παιδιά επώλησε το μέσον συντηρήσεώς των—ένα καρότσι πωλήσεως πόπκορν. Ήσαν βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά θα τους επρομήθευε άλλα μέσα, αφού εκείνοι προσπαθούσαν να ζητούν πρώτον τη βασιλεία του.—Ματθ. 6:31-33.

Τρεις ολοχρόνιοι διάκονοι, στη δευτέρα βορειότερη περιοχή της Βραζιλίας, στο Μακαπά, στην περιοχή Αμαπά, δεν είχαν χρήματα αλλά δεν ήθελαν να χάσουν τη συνέλευσι στο Μπελέμ. Έτσι πήγαν στον κυβερνήτη της περιοχής και ζήτησαν ένα δωρεάν εισιτήριο ως ευαγγελισταί. Τους παρεχωρήθη. Αυτό εσήμαινε να ταξιδέψουν δυο ολόκληρες μέρες και νύχτες στο αμπάρι ενός φορτηγού πλοίου. Ήταν δύσκολο, αλλά οι χαρές της συνελεύσεως υπερεκάλυψαν τις δυσκολίες.

Προβλήματα προς Υπερνίκησιν

Επειδή το έργον των Μαρτύρων του Ιεχωβά έχει αυξηθή πάρα πολύ στη Βραζιλία σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, συχνά συνέβη να υπάρχη έλλειψις εφοδίων. Αλλά οι ευτυχείς Μάρτυρες έμαθαν να είναι ευγνώμονες για οτιδήποτε μπορούν να έχουν και εφαρμόζουν με εφευρετικότητα το γνωστό Βραζιλιάνικο τζεϊτίνχο (τρόπο για να τα καταφέρνουν) για να προχωρήσουν. Για να ετοιμασθούν τα 100.000 γεύματα, τα οποία εσερβίροντο προς τριάντα σεντς το καθένα στις δεκαοκτώ συνελεύσεις, οι Μάρτυρες εχρησιμοποίησαν συσκευές που εποίκιλλαν από τεράστιες κουζίνες αερίου, κατασκευασμένες από τους ιδίους τους Μάρτυρας μέχρι καυστήρες γαιάνθρακος και πετρελαίου. Αλλά τα γεύματα ήσαν εν γένει θαυμάσια. Μπορούσε κανείς να φάγη μαγειρευτό κοτόπουλο, πουρέ πατάτας, μακαρόνια, γαλοπούλα, βοδινό, τομάτες και άλλες σαλάτες, κεφτέδες, και βεβαίως το προσφιλές ρύζι με φασόλια. Ολόκληρες οικογένειες απήλαυσαν τη Χριστιανική σύναξι σ’ αυτά τα γεύματα.

Μερικές φορές τα προβλήματα ελύνοντο με τη βοήθεια των τοπικών αρχών. Παραδείγματος χάριν, στη συνέλευσι του Σαλβαντόρ, περίπου ογδόντα λεωφορεία άλλαζαν δρομολόγιο κάθε βράδυ για να μεταφέρουν τους παρευρισκομένους στα σπίτια τους.

Αλλά όλα δεν ήσαν τόσο εύκολα. Λίγες ημέρες πριν αρχίση η συνέλευσις του Σαλβαντόρ, ελήφθη ειδοποίησις ότι η άδεια να χρησιμοποιήσουν ένα μεγάλο γυμναστήριο ακυρώνετο. Προσεφέροντο δύο άλλοι χώροι και οι δύο ακατάλληλοι για τη συνέλευσι. Οι Μάρτυρες προσπάθησαν να απευθύνουν έκκλησι φθάνοντας μέχρι τον κυβερνήτη της Πολιτείας. Το βεβαρημένο πρόγραμμά του δεν του επέτρεπε να δη τους Μάρτυρες. Αποφασισμένοι ότι έπρεπε να του μιλήσουν του έστειλαν ένα μήνυμα ότι θα περίμεναν να τον δουν οποιαδήποτε στιγμή θα του ήταν εύκολο. Όταν το μήνυμα έφθασε σ’ αυτόν έμοιαζε σαν αυτό: «Οι Μάρτυρες είναι έτοιμοι για απεργία έξω από το γραφείο σας!» Βεβαίως, τίποτε δεν μπορούσε να είναι πιο αναληθές, αλλά τελικά ωρίσθηκε μια ακρόασις και τους παρεχωρήθη το Γήπεδον Εκθέσεων Ζώων.

Έχοντες στη διάθεσί τους ολιγώτερο από σαράντα οκτώ ώρες, εκατοντάδες Μαρτύρων έπιασαν δουλειά σαν μυρμήγκια. Αυτό έκαμε τον διαχειριστή του γηπέδου να πη: «Κοιτάξτε!. . . Παραδίνομε αυτόν τον χώρο βρώμικο και γεμάτο σκουπίδια· θα δήτε πόσο καθαρός θα είναι όταν μας επιστραφή. Λυπούμαι αυτούς τους καλούς ανθρώπους.» Αλλ’ ακριβώς στην ώρα της η συνέλευσις άρχισε, και οι Μάρτυρες ευχαρίστησαν τον Ιεχωβά γι’ αυτόν τον χώρο συνελεύσεως, διακοσμώντας τον με ανθισμένα δένδρα για να του δώσουν πράγματι τροπική όψι.

Υποβοήθησις Άλλων προς την Σύναξι

Όπως και αλλού, οι Μάρτυρες στη Βραζιλία κάνουν προσπάθειες να διδάξουν στα ενδιαφερόμενα άτομα όχι μόνον τον Λόγον του Θεού, αλλά επίσης, όπου υπάρχει ανάγκη, ανάγνωσι και γραφή. Έτσι μπορούν να ωφεληθούν άμεσα από τον Λόγο του Θεού και να μάθουν την οδό του Θεού προς την Χριστιανική ενότητα. Ήταν τον Νοέμβριο του 1956 όταν οι Μάρτυρες άρχισαν ένα πρόγραμμα αναγνώσεως και γραφής με αποτέλεσμα περίπου 5.900 άτομα να μάθουν πώς να διαβάζουν και να γράφουν. Μόνον στα τελευταία δυο χρόνια, περίπου χίλια άτομα εβοηθήθησαν. Η Εταιρία Σκοπιά εφήρμοσε ένα καλά προετοιμασμένο πρόγραμμα, χρησιμοποιώντας βοηθήματα αναγνώσεως που τα χορήγησε η κυβέρνησις. Εν τούτοις, ήλθε η ώρα για τους Μάρτυρας να έχουν τα δικά των βοηθήματα αναγνώσεως, και οι παρευρισκόμενοι στην συνέλευσι εχάρησαν όταν το βιβλίο Μάθετε να Διαβάζετε και να Γράφετε εκυκλοφόρησε στην Πορτογαλική. Περίπου 100.000 αντίτυπα αυτού έχουν ληφθή στη Βραζιλία και τίθενται σε καλή χρήσι.

Η κυβέρνησις της Βραζιλίας έχει καταβάλει τεράστιες προσπάθειες να διδάξη εκατομμύρια να διαβάζουν και να γράφουν. Η σκληρή εργασία που έχει γίνει από τους Μάρτυρας στη διάρκεια όλων αυτών των ετών, και η προθυμία που δείχνουν να διδάξουν και άλλες χιλιάδες στο προσεχές μέλλον εκτιμώνται ιδιαιτέρως από τους Υπουργούς της Παιδείας. Λόγου χάριν, όταν οι μάρτυρες επεσκέφθησαν τον Υπουργό Παιδείας και Πολιτισμού της Πολιτείας του Ρίο Γκράντε ντο Σουλ, αυτός είπε: «Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι οι πρώτοι που προσφέρουν τη βοήθειά τους. Μπορούμε να πούμε ότι αυτή είναι μια στάσις σκαπανέων.» Ο Υπουργός Παιδείας της Πολιτείας του Ρίο ντε Τζανέιρο, όταν ευρίσκετο στο Νιτερόι, είπε ότι αν όλες οι θρησκείες ακολουθούσαν «αυτή τη θαυμάσια εκστρατεία των Μαρτύρων του Ιεχωβά, σύντομα δεν θα υπήρχε αναλφαβητισμός στη χώρα μας.»

Ο θρησκευτικός αναλφαβητισμός ή αναλφαβητισμός σχετικά με τον Λόγο του Θεού, τη Βίβλο, είναι ένα μεγάλο πρόβλημα στη Βραζιλία, καθώς και σε άλλα μέρη του κόσμου. Έτσι, μέσω των συνελεύσεων και των άνω των 1.160 εκκλησιών των Μαρτύρων στη Βραζιλία, εκτός των 150 απομονωμένων ομίλων, αυτοί οι Χριστιανοί Μάρτυρες βοηθούν άλλους να μάθουν τον Λόγο του θεού, ο οποίος και μόνον δείχνει την οδό προς την αληθινή ενότητα.

Και Άλλοι Ζητούν τη Χριστιανική Ενότητα

Το να λέγουν στους ανθρώπους για τη Βασιλεία του Θεού είναι μια πολύ ευχάριστη πείρα, και οι άνθρωποι παίρνουν το άγγελμα της Βιβλικής αλήθειας στα σοβαρά, δείχνοντας την επιθυμία τους για Χριστιανική ενότητα. Λόγου χάριν, κατά το υπηρεσιακόν έτος 1970, 8.501 νέοι Μάρτυρες βαπτίσθηκαν, ένας μέσος όρος περίπου είκοσι τριών για κάθε ημέρα του έτους. Τώρα, σ’ αυτές τις δέκα οκτώ συνελεύσεις μόνον, 3.036 νέοι διάκονοι συμβόλισαν την αφιέρωσί των στον Θεό με το εν ύδατι βάπτισμα. Δεν ήταν ασύνηθες να βλέπετε δέκα ως δεκαπέντε άτομα από μια και μόνον εκκλησία να βαπτίζωνται.

Μερικές φορές ο σπόρος της Βιβλικής αληθείας κάνει χρόνια να βλαστήση. Ένας άνδρας, ο οποίος βαπτίσθηκε στο Ζουίζ ντε Φόρα πρωτοάκουσε για την αλήθεια του Θεού το 1928. Αμέσως μετά έχασε την επαφή με τους Μάρτυρας, εχώρισε από την νόμιμη σύζυγό του και τα δυο παιδιά του και άρχισε να συζή με μια άλλη γυναίκα. Κατόπιν το 1968, άκουσε πάλι για την αλήθεια της Βίβλου και άρχισε να προσαρμόζη την ζωή του σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού. Όταν του παρουσιάσθηκε η ευκαιρία να ξαναγυρίση στην νόμιμη σύζυγό του το έπραξε και εκείνη τον εδέχθη. Τώρα, στα εβδομήντα δύο χρόνια του, συμβόλισε την αφιέρωσί του και η νόμιμη σύζυγός του, εβδομήντα ετών, ήταν μαζί του στην συνέλευσι.

Στην Γκοϊάνια ένα κορίτσι ένδεκα ετών ήταν μεταξύ των εβδομήντα επτά βαπτισθέντων. Υπέφερε μεγάλο διωγμό στο σχολείο από ένα Διαμαρτυρόμενο δάσκαλο, ο οποίος επίστευε στην εξέλιξι. Χρειάσθηκε ακόμη και να μεταγραφή σε άλλο σχολείο, όπου η αξία της ανεγνωρίσθη με το να την εγγράψουν στην πιο προχωρημένη τάξι. Αυτό το κορίτσι δείχνει εξαιρετική κατανόησι για την ηλικία του, και κάθε εβδομάδα βοηθεί μια ολόκληρη οικογένεια με τη διεξαγωγή μιας Γραφικής μελέτης.

Μεταξύ των πενήντα επτά, οι οποίοι βαπτίσθηκαν στη συνέλευσι της Κουριτίμπα ήταν κι ένας νέος περίπου είκοσι ετών, επαγγελματίας παίκτης του ποδοσφαίρου. Εκτός από το να παίζη ποδόσφαιρο, ήταν επίσης φοιτητής της μηχανικής με λαμπρό μέλλον. Όταν έμαθε την αλήθεια του Θεού, απέρριψε συμφέρουσες προσφορές και είπε: «Ο χρόνος είναι σύντομος και θέλω να κάμω την καλύτερη δυνατή χρήσι αυτού: να υπηρετήσω τον Ιεχωβά τον Δημιουργό μας.» Βαπτίσθηκε στη συνέλευσι, η οποία έγινε στο στάδιο της ομάδος με την οποία έπαιζε.

Έτσι το άγγελμα της Βασιλείας του Θεού φθάνει σε ανθρώπους κάθε κοινωνικής τάξεως. Στη συνέλευσι του Σάο Καετάνο ντο Σούλ, επί παραδείγματι, μεταξύ των 279 βαπτισθέντων ήταν ένας πρώην πρεσβύτερος της Πεντηκοστιανής Εκκλησίας· ένας άνδρας, ο οποίος στη διάρκεια των περασμένων σαράντα τεσσάρων ετών ήταν πνευματιστικό μέντιουμ· ένας πρώην από το να υπηρετούν τον αληθινό Θεό, τον Ιεχωβά, ως «άνθρωποι ευδοκίας» του.

Ασφαλώς αυτές οι Συνελεύσεις «Ανθρώπων Ευδοκίας» αντανακλούσαν τη Χριστιανική ενότητα των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Και, όπως ποτέ προηγουμένως, οι ξένοι το παρετήρησαν και πολλοί απ’ αυτούς επίσης επεθύμησαν να έχουν την ενότητα και αγάπη που απορρέουν από το να υπηρετούν τον αληθινό Θεό, τον Ιεχωβά, ως «άνθρωποι ευδοκίας» του.

[Εικόνα στη σελίδα 22]

Σύνεδροι στη συνέλευσι του Σαλβαδόρ εξετάζουν το νέο αναγνωστικό βοήθημα στην Πορτογαλική γλώσσα