Η Σύγχρονη Υποβρύχια Σήραγξ της Αργεντινής

Από τον ανταποκριτή του «Ξύπνα!» στην Αργεντινή

Η ΧΕΡΝΑΝΔΑΡΙΟΣ σήραγξ είναι η πρώτη του είδους της στη Νότιο Αμερική. Αυτή είναι ένας σωλήν 7.864 ποδών κάτω από τον μεγάλο ποταμό Παρανά, ποταμό μεγαλύτερο σε μήκος από τον Μισσισσιππή και ο οποίος εκβάλλει μεγαλύτερο όγκο νερού. Η σήραγξ αυτή άρχισε να λειτουργή στις 13 Δεκεμβρίου 1969.

Η σήραγξ συνδέει τη Σάντα Φε και την Παρανά, που είναι και οι δύο πρωτεύουσες πόλεις επαρχιών της Αργεντινής. Μια διαδρομή, που προηγουμένως μπορούσε να χρειάζεται ώρες, γίνεται τώρα με ευκολία και άνεσι σε λίγα λεπτά.

Ένα άλλο όφελος για το οποίο πολλά άτομα ομιλούν είναι η αυξημένη τουριστική κίνησις που η σήραγξ έχει ενθαρρύνει. Και στις δύο όχθες του ποταμού, ξενοδοχεία, πανδοχεία και πανσιόν διεξάγουν επιχειρήσεις όπως ποτέ προηγουμένως. Η Βραζιλία, η Παραγουάη και η Ουρουγουάη όλες έχουν λεωφοριακές γραμμές που χρησιμοποιούν τη σήραγγα, που ταξιδεύουν από εκεί στους τουριστικούς τόπους της Αργεντινής. Τον Οκτώβριο του 1970, 70.654 αυτοκίνητα και λεωφορεία πέρασαν μέσα από τη σήραγγα.

Είναι συνηθισμένο ν’ ακούη κανείς τους ανθρώπους να ρωτούν, «Είδατε τη σήραγγα;» Αυτό το ενδιαφέρον ήταν που ήγειρε την περιέργειά μου. Κι έτσι όταν επισκέφθηκα ένα φίλο στο Σάντα—Φε, απέβλεπα να ταξιδέψω μέσα από τον πελώριο υποβρύχιο σωλήνα.

Σε λίγα λεπτά φθάνομε στο σταθμό των διοδίων. Τα αυτοκίνητα πρέπει να πληρώνουν εβδομήντα πέντε σεντς. Οι πινακίδες μάς λέγουν ότι η μεγαλύτερη ταχύτης είναι 60 χιλιόμετρα την ώρα (37 μίλια), και η ελαχίστη 40 χιλιόμετρα την ώρα (25 μίλια).

Γρήγορα βρισκόμεθα στην αναβάθρα εκτάσεως 300 υαρδών που μας φέρνει μέσα στη σήραγγα. Στο τελευταίο περίπου τρίτον αυτής της αναβάθρας είναι μια ζώνη οπτικής ρυθμίσεως. Εδώ η ελάττωσις του φωτός επιτρέπει στα μάτια μας να προσαρμοσθούν.

Μέσα στη σήραγγα ο αέρας είναι δροσερός και ευχάριστος, συγκρινόμενος με τη ζέστη που είναι έξω. Ο διπλής κατευθύνσεως δρόμος από τσιμέντο είναι ευρύχωρος, με πλάτος περίπου εικοσιπέντε ποδών και ύψος δεκαπέντε ποδών. Οι πλευρικοί τοίχοι καλύπτονται με πράσινα στιλβωμένα πλακάκια. Μου έκαμε πολλή εντύπωσι η ευρυχωρία, η φωτεινότητα και η καθαριότητα της σήραγγος.

Κατά μήκος του αριστερού τοίχου υπάρχει ένα παράπηγμα περίπου κάθε εκατόν δέκα γυάρδες. Βλέπομε σε καθένα από αυτά ένα τηλέφωνο, ένα πυροσβεστήρα και ένα σωλήνα. Κατά μήκος της ιδίας πλευράς είναι ένα πεζοδρόμιο που προστατεύεται από κιγκλίδωμα για τους φύλακες.

Γρήγορα βρισκόμεθα στη ζώνη της οπτικής ρυθμίσεως στην άλλη όχθη του ποταμού. Η διαδρομή μέσα από τη σήραγγα μάς πήρε περίπου τρία λεπτά. Αλλ’ αντί να ικανοποιήση την περιέργειά μου, την ηύξησε. Αποφασίζω να επιστρέψω.

Αργότερα, σ’ ένα γύρο επισκεπτών, μαθαίνω ότι το σύστημα αερισμού επιτρέπει μια ολική ανανέωσι του αέρος εσωτερικώς της σήραγγος ανά τρία ή τέσσερα λεπτά. Επίσης, δύο αναλυτήρες αερίων δείχνουν τη συσσώρευσι μονοξειδίου του άνθρακος καθ’ όλον το μήκος της σήραγγος.

Μαθαίνω, επίσης, ότι στον θάλαμο ελέγχου δεκατέσσερις συσκευές τηλεοράσεως παρακολουθούν την προώθησι των αυτοκινήτων. Σε περίπτωσι εκτάκτου ανάγκης οι οδηγοί θα λάβουν οδηγίες μέσω δικτύου μεγαφώνων που είναι τοποθετημένα περίπου κάθε δεκατρείς πόδες κατά μήκος της σήραγγος.

Μας εξηγούν επίσης ότι απλώς με το να σηκώση κανείς ένα τηλέφωνο τίθεται σ’ επαφή με τον θάλαμο ελέγχου. Σε περίπτωσι πυρκαϊάς, μας λέγουν, οι εικοσσιτέσσερις πυροσβεστήρες και σωλήνες είναι έτοιμοι προς χρήσιν. Σαν μέτρο ασφαλείας, αυτοκίνητα πετρελαιοφόρα απαγορεύεται να χρησιμοποιούν τη σήραγγα. Αυτά πρέπει να εξακολουθούν να χρησιμοποιούν το παλαιό οχηματαγωγό που διασχίζει τον ποταμό.

Ιδιαιτέρως ενδιαφέρομαι να μάθω για την κατασκευή. Ολόκληρη η σήραγξ αποτελείται από 36 γιγαντιαίους κυλινδρικούς σωλήνες, των οποίων ο καθένας έχει μήκος περίπου 215 πόδια και εξωτερική διάμετρο τριανταπέντε πόδια, και από ένα σωλήνα συναρμογής. Εξωτερικώς, τρία στρώματα πολυεστερικής ρητίνης ενισχυμένης με υαλοβάμβακα στεγανοποιούν τους σωλήνες.

Αυτοί οι σωλήνες είχαν κατασκευασθή κατά ομάδες τεσσάρων, που τους κρεμούσαν σε κατάλληλη θέσι και έπειτα τους κατέβαζαν σ’ ένα χαράκωμα που είχε ανασκαφή στον βυθό του ποταμού. Βατραχάνθρωποι κατέβαιναν και ένωναν τους σωλήνες με σιδερένιες λωρίδες. Όταν και οι τριάντα έξη σωλήνες συνεδέθησαν, εσχημάτισαν μια αεροστεγή μονάδα μήκους σχεδόν ενός και μισού μιλίου. Η βυθοκόρος εσκέπασε επάνω αυτόν τον σωλήνα, και η κοίτη του ποταμού έγινε καθώς ήταν προηγουμένως.

Η υποβρύχιος σήραγξ της Αργεντινής είναι πράγματι ένα θαύμα μηχανικής.