Η Μεγαλύτερη Πίεσις Όλων των Εποχών Αρχίζει
Είναι αλήθεια ότι η ανθρώπινη οικογένεια είχε πάντοτε πιέσεις. Υπήρξαν πόλεμοι, έγκλημα, πείνα και άλλα κακά σ’ όλη την ιστορία. Εν τούτοις, ήρθε κάποτε ένα σημείο καμπής, ένας καιρός όπου ξαφνικά οι πιέσεις έγιναν πολύ πιο έντονες.
Ο καιρός εκείνος ήταν το έτος 1914. Το 1914 ο κόσμος άλλαξε δραστικά. Τα συμβάντα το έτος εκείνο έδωσαν το σύνθημα για το ξέσπασμα τρομακτικών πιέσεων που εξακολούθησαν ν’ αυξάνουν ώς τις ημέρες μας. Για να εκτιμήσωμε τη διαφορά των πιέσεων από το 1914, θα πρέπει να σκεφθούμε με τι έμοιαζε ο κόσμος προηγουμένως. Πριν από το έτος εκείνο ο κόσμος ζούσε σε μια σχετική ασφάλεια. Δεν είχε γίνει μεγάλος πόλεμος από δεκαετηρίδες. Οι ελπίδες ήσαν μεγάλες, ειδικά επειδή είχαν γίνει πολλές εφευρέσεις για να ελαφρώσουν τα φορτία των ανθρώπων. Ειρήνη και ευημερία ήσαν στην ημερησία διάταξι.
Στο βιβλίο του Αρχή του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου ο Ιωακείμ Ρέμακ, λέγει: «Πολλά καλά υπήρχαν στον κόσμο το 1914·τα έθνη, ως σύνολο, είχαν μάθει να ζουν με τις διαφορές που τα χώριζαν. . . . Πουθενά, ούτε ακόμη το καλοκαίρι του 1914, δεν είχε ληφθή καμμιά υπολογισμένη και εκ των προτέρων απόφασις για παγκόσμιο πόλεμο.»
Ο Καθηγητής της Ιστορίας Ρενέ Άλμπρεχτ-Καρριέ του Κολλεγίου Μπάρναρντ το θέτει ως εξής: «Ο δέκατος ένατος αιώνας θεωρείται τώρα συχνά σαν ένας αιώνας ειρήνης, μια άποψις που ασφαλώς δικαιολογείται από την αντίθεσι μεταξύ του αιώνος εκείνου και του καιρού μας της κατακλυσμιαίας πάλης.» Κατόπιν δηλώνει: «Η περίοδος αυτή έφθασε απότομα σ’ ένα τέλος το 1914. Ο ρυθμός της αλλαγής από κει κι έπειτα, το μέγεθος και η έντασις της πάλης, υπήρξε το χαρακτηριστικό του εικοστού αιώνος.»
Λόγω της μακράς περιόδου σχετικής ειρήνης και των αυξανομένων προσδοκιών που υφίσταντο πριν απ’ αυτόν, ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος απεδείχθη ότι ήταν ένας τρομερός συγκλονισμός. Κανείς από τους ηγέτες του κόσμου δεν φανταζόταν μια τόσο φρικτή ή παρατεταμένη σύγκρουσι.
Λόγω της δραστικής αλλαγής του κόσμου από το 1914 κι έπειτα, πολλοί ιστορικοί λέγουν τώρα ότι αυτό ήταν ένα πολύ σημαντικό χρονικό ορόσημο. Ο ιστορικός Όρον Χέηλ, στο βιβλίο Μεγάλη Αυταπάτη γράφει: «Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν μια μεγάλη διαχωριστική γραμμή, όπως μια γραμμή διαχωρισμού υδάτων, στην παγκόσμια ιστορία.» Ο Καθηγητής Ντ. Φ. Φλέμινγκ του Πανεπιστημίου Βάντερμπιλτ λέγει: «Διαρκώς περισσότεροι ιστορικοί ατενίζουν πίσω στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο ως το μεγάλο σημείο καμπής ,της συγχρόνου ιστορίας, ώς την καταστροφική κατάρρευσι που άνοιξε το δρόμο για άλλες, ίσως και την τελική.»
Ο Αιώνας της Μεγαλύτερης Πιέσεως
Έτσι το φθινόπωρο του 1914 τελείωσε μια περίοδος και άρχισε μια άλλη. Και αυτή που άρχισε ήταν μια άνευ προηγουμένου περίοδος πιέσεων. Αυτές οι τεράστιες πιέσεις πάνω στους ανθρώπους παντού ήρθαν από τον παγγήινο πόλεμο, την πείνα, την ασθένεια, τα φυλετικά μίση, το ανερχόμενο έγκλημα και τις οικονομικές δυσχέρειες.
Η έναρξις αυτού του αιώνος της μεγαλύτερης πιέσεως έγινε με τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Είχε ένα βαθύ αποκτηνωτικό αποτέλεσμα στις διάνοιες εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων. Και τα αποτελέσματά του επέφεραν περαιτέρω συγκλονισμούς, τον ένα μετά τον άλλον. Όπως δηλώνει ο πρόλογος του βιβλίου «Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος» από τον Γάλλο στρατηγό Ρισάρ Τουμέν:
«Ποτέ προηγουμένως τόσο πολλές χώρες και τόσο μεγάλοι στρατοί δεν είχαν αντιμετωπίσει ο ένας τον άλλον σε τόσο γιγαντιαίες μάχες· ποτέ δεν είχε φονευθή ή ακρωτηριασθή μια τόσο μεγάλη αναλογία πολεμιστών· ποτέ ο άνθρωπος δεν είχε διεξαγάγει πόλεμο με τόσο ισχυρά όπλα. . . .
»Το αίμα και τα δάκρυα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου άλλαξαν το πρόσωπο της γης.
»Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν ο πρώτος ‘ολοκληρωτικός’ πόλεμος, και σαν τέτοιος είχε μια βαθιά επίδρασι στις διάνοιες όλων εκείνων που είχαν λάβει μέρος σ’ αυτόν . . . Πολλοί μάλιστα απ’ αυτούς πίστευαν ότι συμμετείχαν στον ‘τελευταίο’ όλων των Πολέμων!. . . Η απίστευτη απογοήτευσί τους, όμως, ήλθε κάπου είκοσι χρόνια αργότερα όταν οι κραυγές του μίσους καλούσαν τις υπάκουες μάζες σε μια νέα και ακόμη μεγαλύτερη σφαγή.»
Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν ακόμη πιο τρομερός από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Εν τούτοις η πρώτη παγγήινη σύγκρουσις ήταν εκείνη που άνοιξε τη θύρα σε μια άνευ προηγουμένου περίοδο πιέσεων. Όπως παρατηρεί η εισαγωγή της Αγγλικής εκδόσεως του βιβλίου Οι Επιδιώξεις της Γερμανίας στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο από τον καθηγητή Φριτς Φίσερ του Αμβούργου: «Μολονότι η περίοδος από το 1945 κυριαρχήθηκε από τα προβλήματα που άφησε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, διαρκώς περισσότεροι άνθρωποι, τόσο μεταξύ των ιστορικών όσο και μεταξύ του κοινού, έφθασαν να διακρίνουν τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο σαν το κρίσιμο σημείο στο πρώτο ήμισυ του εικοστού αιώνος.»
Πράγματι, μετά το 1914 τίποτα δεν ήταν πάλι το ίδιο. Ήταν το εναρκτήριο έτος μιας γενιάς γεμάτης τρόμο.
Η Μεγαλύτερη Σημασία
Εν τούτοις, αυτό που συνέβη από το 1914 έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία απ’ ότι κατανοούν πολλοί άνθρωποι. Το έτος εκείνο είχε προ πολλού σημειωθή ως ο καιρός που οπωσδήποτε θα εύχονταν οι πιέσεις. Που είχε ‘σημειωθή’ μ’ αυτόν τον τρόπο; Στον Λόγο του Θεού, τη Γραφή. Εξετάστε τις αποδείξεις και δήτε τι λέγει η Γραφή για την εποχή μας.
Όταν εξετάζωμε προσεκτικά τη Γραφική προφητεία που γράφθηκε κάτω από την καθοδήγησι της ισχυράς ενεργού δυνάμεως του Θεού, διαπιστώνομε ότι το έτος 1914 ήταν πράγματι μια «διαχωριστική γραμμή υδάτων» στην ιστορία. Εσημείωσε την αρχή μιας περιόδου που η Γραφή ονομάζει «έσχατες ημέρες.»—2 Τιμ. 3:1.
«Έσχατες ημέρες;» Τι σημαίνει αυτό; Όταν ακούτε για τις «τελευταίες ημέρες της Πομπηίας» ή τις «τελευταίες ημέρες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας,» τι σας φέρνει στο νου; Σκέπτεστε για ένα σύστημα που πλησιάζει στο τέλος του, που πρόκειται γρήγορα να καταστραφή ή ν’ αντικατασταθή από ένα άλλο.
Αυτό είναι επίσης εκείνο που εννοεί η Γραφή με τη φράσι «έσχατες ημέρες.» Σημαίνει ότι το ανθρώπινο γένος έχει μπη σε μια ειδική περίοδο χρόνου που θα τελειώση με την καταστροφή ολοκλήρου του παρόντος συστήματος πραγμάτων. Αυτό περιλαμβάνει τα πολιτικά, οικονομικά και θρησκευτικά στοιχεία που εξουσιάζουν τους λαούς της γης σήμερα. Θα αντικατασταθούν όλα από ένα εντελώς νέο σύστημα που θα κάμη ο Θεός.—2 Πέτρ. 3:13.
Ο Ιησούς Χριστός, καθώς και οι μαθηταί του, προείπαν πολλά πράγματα που θα συνέβαιναν σαν απόδειξις ότι είχαν αρχίσει οι «έσχατες ημέρες.» Μεταξύ των πολλών πραγμάτων που απαρίθμησαν ήταν ο πόλεμος, η πείνα, επιδημικές ασθένειες, αύξησις της ανομίας και η ελάττωσις της πίστεως στον Θεό. Όλ’ αυτά τα πράγματα επρόκειτο να συμβούν ταυτοχρόνως, σε μια άνευ προηγούμενου κλίμακα. Η ιστορία επιβεβαιώνει ότι άρχισαν με τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο το 1914.—Ματθ. 24:3-12· 2 Τιμ. 3:1-5.
Πόσο μακρά περίοδος χρόνου καλύπτεται από τις «έσχατες ημέρες;» Ο Ιησούς την περιώρισε το πολύ σε ‘μια γενεά’ από την αρχή ως το τέλος. (Ματθ. 24:34) Αυτό σημαίνει ότι μερικά άτομα που είδαν την αρχή των «εσχάτων ημερών» το 1914 θα ζούσαν για να ιδούν το τέλος. Αυτό το τέλος θα έλθη όταν ο Θεός δείξη την παντοδύναμι ισχύ του για να συντρίψη μέχρις εξαφανίσεως το επικρατούν πονηρό σύστημα πραγμάτων.—Δαν. 2:44.
Οι Πιέσεις Ογκούνται
Προελέχθη ότι οι πιέσεις που άρχισαν το 1914 θα εξακολουθούσαν να εντείνωνται ώς το τέλος των «εσχάτων ημερών.»
Όταν ο Ιησούς ανέφερε τις συγκρούσεις, τη πείνα, τις επιδημίες, την ανομία και την ασέβεια, προειδοποίησε : «Πάντα δε ταύτα είναι αρχή ωδίνων.» (Ματθ. 24:8) Αυτό μπορεί να παρομοιασθή με τους πρώτους πόνους του τοκετού που αισθάνεται μια γυναίκα πριν γεννήση. Ξέρει με βεβαιότητα ότι πολλοί άλλοι πόνοι, πιο δυνατοί, θ’ ακολουθήσουν.
Έτσι ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν μόνο η αρχή πολλών οδυνηρών γεγονότων. Άλλες συγκλονιστικές σε παγκόσμια κλίμακα πιέσεις θα ακολουθούσαν γρήγορα. Και πράγματι ακολούθησαν, διότι μολονότι, όπως δείχνει μια πηγή, γύρω στα 9 εκατομμύρια πολεμιστών και 5 εκατομμύρια πολιτών εφονεύθησαν στον πόλεμο από το 1914 ώς το 1918, γύρω στα 20 εκατομμύρια πέθαναν από την Ισπανική γρίπη που επακολούθησε. Και αργότερα, ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος εφόνευσε γύρω στα 55 εκατομμύρια πολεμιστών και πολιτών σύμφωνα με έναν τελευταίο υπολογισμό. Από τότε υπήρξε μια συνεχής πορεία πιεστικών γεγονότων, που περιλαμβάνουν πολέμους—μεγάλους και μικρούς—καθώς και φυλετικές, κοινωνικές, οικονομικές και θρησκευτικές αναταραχές.
Τώρα, ύστερα από τέτοιες τεράστιες πιέσεις πενήντα επτά χρόνων, τι διαπιστώνομε; Οι Τάιμς της Νέας Υόρκης αναφέρουν: «Σχεδόν σε κάθε μέρος της γης ένα πνεύμα εσωτερικής ανομίας εκδηλώνεται με βίαιες οχλαγωγίες, δολοφονίες, απαγωγές, πειρατείες και ληστείες αεροπλάνων. Παντού και άσχετα με ιδεολογίες ή κυβερνητικά σχήματα βρίσκομε σταθερή χειροτέρευσι των παραδεκτών κανόνων.»
Πορεία Προς το Κατακόρυφο
Οι αρμόδιοι σε κάθε τομέα συμφωνούν γενικά ότι οι σημερινές πιέσεις προχωρούν προς κάποιο κατακόρυφο.
Όχι πριν από πολύ καιρό εικοσάδες διακεκριμένων επιστημόνων, οικονομολόγων, ιστορικών και φιλοσόφων συνηντήθησαν στις Ηνωμένες Πολιτείες για να εξετάσουν τα προβλήματα της ανθρωπότητος. Υπήρξε πολλή διαφωνία σε διάφορα σημεία. Αλλά όλοι συμφώνησαν σε ένα σημείο: «Όλοι επιμένουν ότι η ανθρώπινη οικογένεια πλησιάζει σε μια ιστορική κρίσι που θα απαιτήση ριζική αναθεώρησι στην οργάνωσι της κοινωνίας.»—Τάιμς της Νέας Υόρκης.
Σε μια άλλη περίπτωσι, ο σχολιαστής τηλεοράσεως Γώλτερ Κρόνκαϊτ είπε: «Οι ίδιοι οι επιστήμονες διαφωνούν στον καθορισμό του χρόνου της καταστροφής. Κάθε ειδικός υπολογίζει τον χρόνο ανάλογα με τη δική του ειδική καταστροφή. Αλλά δεν βρήκαμε ούτε έναν επιστήμονα που να διαφωνή στο ότι κάποια καταστροφή προμηνύεται.»
Οι αρμόδιοι ρωτήθηκαν πόσος χρόνος θα χρειαζόταν κατά τη γνώμη τους για να φθάσουν τα τρέχοντα προβλήματα σε αναλογίες «κρίσεως.» Και είπαν ότι ένα πρόβλημα έχει φθάσει στο σημείο αυτό όταν προκαλή τον θάνατο τουλάχιστον ενός εκατομμυρίου ανθρώπων τον χρόνο, ή επηρεάζη σοβαρά την υγεία τους, την ευημερία τους ή τον τρόπο της ζωής τους. Έγινε ένα διάγραμμα βασισμένο στις γνώμες τους. Μερικά από τα κατονομαζόμενα προβλήματα ήσαν τα εξής:
Σημειώστε ότι το πρόβλημα του υπερπληθυσμού εθεωρήθη ότι έφθασε ήδη τις αναλογίες κρίσεως. Ένας από τους λόγους είναι ότι περίπου 10.000 άνθρωποι πεθαίνουν τώρα κάθε μέρα λόγω υποσιτισμού, δηλαδή 3.500.000 το χρόνο όπως υπολογίζεται. Επίσης, αντί να επιβραδυνθή, η αναλογία αυξήσεων του πληθυσμού έχει πραγματικά αυξηθή στις τελευταίες δεκαετηρίδες. Ο πληθυσμός του κόσμου διπλασιάζεται τώρα κάθε τριανταπέντε χρόνια!
Οποιοδήποτε από τα προβλήματα του διαγράμματος θα μπορούσε να έχη καταστρεπτικά αποτελέσματα για όλη τη γήινη ζωή. Και μάλιστα δεν περιλαμβάνουν καν την απειλή πυρηνικού πολέμου. Συνδυάστε όλα αυτά και μπορείτε ν’ αντιληφθήτε γιατί οι ειδικοί είναι τόσο απαισιόδοξοι για το μέλλον. Βλέπουν το ανθρώπινο γένος να κινήται γοργά και ασφαλώς προς κάποιο είδος καταστρεπτικού κατακόρυφου.
Ο Λόγος του Θεού, η Γραφή, προείπε αυτόν τον άνευ προηγουμένου καιρό πιέσεων. Τα γεγονότα που συνέβησαν από το 1914 εκπληρώνουν τη Βιβλική προφητεία με καταπληκτική ακρίβεια. Εν τούτοις ενώ επιφέρουν τεράστιες πιέσεις, αυτά τα γεγονότα αυτά καθ’ εαυτά δεν είναι οι βασικές αιτίες των πιέσεων. Και αν αυτές δεν εξαλειφθούν, τίποτα δεν μπορεί να γίνη για να ανακουφισθή το ανθρώπινο γένος από τις σημερινές βαρειές πιέσεις. Ποιες, λοιπόν, είναι οι βασικές αιτίες;
[Γράφημα στη σελίδα 17]
(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)
ΥΠΟΛΟΓΙΣΘΕΙΣΑ ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ ΚΡΙΣΕΩΣ
1970 1975 1980 1985
Υπερπληθυσμός
Πείνα
Οικολογική Κατάρρευσις
Μόλυνσις Αέρος στις Πόλεις
Σπαταληθείσα Θερμότης
Μόλυνσις Ύδατος και Ξηράς
Έλλειψις Οξυγόνου