Η Δανία Εισάγει Υποχρεωτική Σεξουαλική Εκπαίδευση

Από τον ανταποκριτή του «Ξύπνα!» στη Δανία

ΤΟΝ Μάιο του 1970 η Δανική Βουλή εψήφισε ένα νόμο που καθιστούσε υποχρεωτική την σεξουαλική εκπαίδευσι στα δημόσια σχολεία. Ο νόμος ετέθη σε ισχύ στη σχολική περίοδο που ακολούθησε το καλοκαίρι του 1971. Τι σημαίνει αυτό για τους Δανούς διδασκάλους, τους μαθητάς και τους γονείς των;

Εκτός των βασικών θεμάτων, όπως είναι η λειτουργία των οργάνων του φύλου, η ήβη, η έμμηνος ρήσις, η ρεύσις, η συνουσία και η σύλληψις, στα μαθήματα της σεξουαλικής διαπαιδαγωγήσεως θα συζητούνται η θωπεία, οι διαφορές στις σεξουαλικές αντιδράσεις των αρρένων και θηλέων, ο αυνανισμός, οι αντισυλληπτικές μέθοδοι και τα αφροδίσια νοσήματα.

Το πρόγραμμα εκπαιδεύσεως πρόκειται ν’ αρχίζη αμέσως από την πρώτη τάξι.

Ποιο Είναι το Νέο;

Η σεξουαλική διαπαιδαγώγησις δεν είναι νέα στη Δανία. Ήδη από το 1904 κάποια πληροφορία επί του ζητήματος περιελαμβάνετο στο μάθημα της φυσικής ιστορίας στη μέση εκπαίδευσι (για παιδιά ηλικίας ένδεκα έως δεκατεσσάρων ετών). Μέχρι το 1941-1942 τα σχολεία της στοιχειώδους εκπαιδεύσεως προσήρτησαν ένα μέρος της σεξουαλικής διαπαιδαγωγήσεως στα μαθήματα υγείας και υγιεινής. Κατόπιν, το 1961, το Υπουργείο Παιδείας ενέκρινε τη σεξουαλική διαπαιδαγώγησι, ως μέρος του τακτικού προγράμματος των σχολείων στοιχειώδους εκπαιδεύσεως. Αλλά δυο χρόνια αργότερα οι εκθέσεις δείχνουν ότι μόνον 29 τοις εκατό των σχολείων την είχαν εισαγάγει.

Ακόμη κι εκεί που είχε εισαχθή, τα μαθήματα σεξουαλικής διαπαιδαγωγήσεως ήσαν τότε προαιρετικά. Πριν περιληφθούν τα παιδιά, έπρεπε να συμβουλεύωνται τους γονείς.

Τώρα η εικόνα έχει πάρει νέα μορφή. Ο νέος νόμος δεν προβλέπει εξαίρεσι των παιδιών· η εκπαίδευσις είναι υποχρεωτική.

Στην πραγματικότητα, η σεξουαλική διαπαιδαγώγησις θα παρεμβληθή σε ολόκληρο το σχολικό πρόγραμμα. Όταν, επί παραδείγματι, φερθή σε συζήτησι στο μάθημα της γεωγραφίας το πρόβλημα του υπερπληθυσμού της Ινδίας, ο νόμος προβλέπει ότι ο δάσκαλος μπορεί να παρουσιάση πληροφορίες σχετικά με τον έλεγχο των γεννήσεων και τον προγραμματισμό της οικογενείας. Έτσι, αφού η σεξουαλική διαπαιδαγώγησις δεν θα περιορίζεται σε ειδικό μάθημα αλλά θα παρεμβάλλεται σε όλα τα μαθήματα, βλέπει κανείς πόσο δύσκολο θα ήταν να εξαιρεθούν τα παιδιά με κάποια κανονική βάσι.

Γιατί ο Νέος Νόμος;

Ένας από τους κυριωτέρους παράγοντες που ωδήγησαν σ’ αυτόν τον νόμο φαίνεται ότι ήταν μια αίτησις εκ μέρους του Εθνικού Συμβουλίου Γυναικών της Δανίας το 1960. Ήδη οι στατιστικές είχαν αποκαλύψει ότι περίπου 6.000 νεαρές ανύπαντρες έγκυες γυναίκες, οι μισές από αυτές κάτω των είκοσι ετών, ζητούσαν βοήθεια από ιδρύματα Περιθάλψεως της Μητέρας κάθε χρόνο. Τις 4.000 περίπου νόμιμες εκτρώσεις που γίνονταν ετησίως ξεπερνούσαν κατά πολύ οι 15.000 περίπου παράνομες εκτρώσεις στη διάρκεια της ίδιας περιόδου. Διατυπώνοντας το παράπονο ότι «η αποσιώπησις, η ασάφεια και η αοριστία» στη σεξουαλική διαπαιδαγώγησι ωδηγούσαν σε πολλά τέτοια ατυχήματα, το Εθνικό Συμβούλιο Γυναικών ζήτησε από την κυβέρνησι να δώση μεγαλύτερη διαφώτησι.

Άλλα γιατί υποχρεωτική η σεξουαλική διαπαιδαγώγησις; Και γιατί ν’ αρχίση με τα παιδιά της τρυφερής ηλικίας των πρώτων τάξεων;

Ο ισχυρισμός είναι ότι η υποχρεωτική φύσις του νέου νόμου θ’ απομακρύνη οποιοδήποτε στίγμα από τη σεξουαλική διαπαιδαγώγησι, κάνοντάς την να φαίνεται φυσική και συνηθισμένη μάλλον παρά κάτι το ‘ιδιαίτερο’. Κάθε ‘δραματικό’ στοιχείο ή αίσθημα ‘μυστηρίου’ υποτίθεται ότι πρέπει ν’ αφαιρεθή από το θέμα του σεξ. Τα παιδιά θα ενθαρρύνωνται να συζητούν το θέμα σε όλη του την έκτασι ανοιχτά και ελεύθερα.

Το επιχείρημα που υποστηρίχθηκε ήταν ότι μερικά παιδιά ωριμάζουν σεξουαλικώς αρκετά νωρίς. Περίπου 8 τοις εκατό των κοριτσιών της Δανίας έχουν την πρώτη έμμηνο ρήσι των πριν φθάσουν την ηλικία των ένδεκα ετών. Έτσι τα μαθήματα της τρίτης, και τετάρτης τάξεως θ’ ασχοληθούν με αυτό το θέμα για να τα προετοιμάσουν να δεχθούν αυτή την ανάπτυξι χωρίς υπερβολική ταραχή. Υποστηρίζεται επίσης ότι ακόμη και τα πολύ μικρά παιδιά χρειάζονται προειδοποίησι εναντίον σεξουαλικώς διεστραμμένων ενηλίκων—και θα δίνεται με τρόπο που να μη τα τρομάξη μέχρι του σημείου να φοβούνται κάθε φιλικό ξένο.

Τι Οφέλη Αναμένονται;

Ένας πρωταρχικός σκοπός είναι να μειωθούν οι ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, επίσης οι εκτρώσεις, νόμιμες ή παράνομες, μεταξύ πολύ νεαρών κοριτσιών. Ελπίζεται ότι μ’ αυτόν τον τρόπο θ’ αποφευχθούν σε μεγάλο βαθμό οι συναισθηματικές αναταραχές, τα κοινωνικά προβλήματα και οι κατεστραμμένες ζωές που αυτά μπορούν να προκαλέσουν.

Οι συνήγοροι αυτού του νόμου ρίχνουν το βάρος γι’ αυτά τα ατυχήματα κυρίως στην άγνοια, τη δεισιδαιμονία και τις διεστραμμένες ιδέες σχετικά με το σεξ μεταξύ νεαρών αγοριών και κοριτσιών. Η Δανία επιτρέπει την κυκλοφορία πορνογραφικών εντύπων, και αναγνωρίζεται ότι πολλά παιδιά γνωρίζουν πολλά πράγματα για το σεξ από αυτή την πηγή. Μια γνώμη στην οποία βασίζεται αυτός ο νόμος λέγει:

«Αυτό το είδος της πληροφορίας μπορεί να είναι η αιτία για μια μη πραγματική και διαστρεβλωμένη άποψι της σεξουαλικής σχέσεως.»

Αλλά το κυριώτερο μέσον στο οποίο βασίζονται για να καταπολεμήσουν το κύμα των ανεπιθύμητων εγκυμοσυνών φαίνεται να είναι το να δώσουν στους νεαρούς πλήρεις πληροφορίες για τις αντισυλληπτικές μεθόδους.

Τι θα Μαθαίνουν τα Παιδιά

Προφανώς, πάρα πολλά εξαρτώνται από τον κάθε διδάσκαλο και τις προσωπικές του αρχές. Επίσης από τα βιβλία διδασκαλίας που εκλέγονται.

Μπορούμε να πάρωμε μια ιδέα του τι θα μπορούσε να διδαχθή, αν εξετάσουμε ένα βιβλίο που ήδη χρησιμοποιείται σε μερικά σχολεία. Με τίτλο Dreng og pige, mand og kuinde (Αγόρι και Κορίτσι. Άνδρας και Γυναίκα), αυτό το βιβλίο γραμμένο από τον Ιατρό Μπεντ Χ. Κλάεσον λέγει στον πρόλογό του ότι έχει γίνει προσπάθεια να «αποφευχθή η ηθικολογία» και να τονίση ότι «καθένας πρέπει να έχη το δικαίωμα να ικανοποιήση τις σεξουαλικές του ανάγκες ασχέτως ηλικίας, φύλου και—εφ’ όσον δεν παραβιάζει τα δικαιώματα των άλλων—της μεθόδου που χρησιμοποιείται.»

Ανάμεσα στις φωτογραφίες που εικονογραφούν το κείμενο αυτού του βιβλίου υπάρχουν μερικές που δείχνουν πώς ένα ζεύγος μπορεί να επιτύχη σεξουαλική ικανοποίησι χωρίς πραγματική συνουσία και επίσης πώς να αυνανίζεται. Πάνω στο τελευταίο αυτό θέμα το βιβλίο λέγει:

«Κάποιος μπορεί να το κάμη χρυσούν κανόνα, χωρίς καμμιά ντροπή, να αυνανίζεται όταν το θέλη. Είναι ακριβώς το ίδιο όπως το να τρώγη όταν πεινάη, να κοιμάται όταν νυστάζη ή να ουρή όταν είναι ανάγκη.»

Σχετικά με τις σεξουαλικές σχέσεις προ του γάμου ο συγγραφεύς λέγει ότι «ευτυχώς μερικοί είναι φιλελεύθεροι σχετικά με αυτό.» Η απιστία παρουσιάζεται σαν μια πιθανή λύσις σε ένα μη αρμονικό γάμο και η πορνογραφία αναφέρεται ότι έχει κάποια ψυχολογική αξία. Όσον αφορά τις σεξουαλικές σχέσεις με ζώα, αναφέρει:

«Σ’ αυτή τη χώρα, εφ’ όσον κάποιος δεν κακομεταχειρίζεται το ζώο, είναι νόμιμο να ικανοποιήση τις σεξουαλικές επιθυμίες του μ’ αυτόν τον τρόπο.»

Έτσι ενώ «αποφεύγει την ηθικολογία,» ο συγγραφεύς καταφανώς προσπαθεί να θέσπιση ένα ηθικό κώδικα δικής του κατασκευής, τον οποίον παρουσιάζει σαν τον «κανόνα» ή το νόμο που πρέπει να εφαρμόζεται. Αυτός ο κώδιξ επιτρέπει, την πράξι του αυνανισμού, της πορνείας, της ομοφυλοφιλίας και ακόμη τις σεξουαλικές σχέσεις με ζώα. Τέτοιον κώδικα θα θέλατε να μάθουν τα μικρά παιδιά σας;

Σύγκρουσις με τη Χριστιανοσύνη

Είναι πολύ φανερό ότι η σεξουαλική διαπαιδαγώγησις στα σχολεία μπορεί συχνά να περιλαμβάνη μια επίθεσι, άμεση η έμμεση, εναντίον των Χριστιανικών διδασκαλιών όπως τις βρίσκομε στη Βίβλο. Το προαναφερθέν βιβλίο, πράγματι, λέγει καθαρά:

«Οπωσδήποτε είναι κακό να υποστηρίζη κανείς τη Χριστιανική άποψι ότι ο ‘σεξουαλικώς ομαλός’ είναι επίσης και ο φυσικός και ορθός τρόπος σε αντίθεσι προς τον ‘σεξουαλικό ανώμαλο,’ ο οποίος είναι [και γι’ αυτό θεωρείται ως] αφύσικος, διεστραμμένος, μια παρέκκλισις ή ανήθικος.»

Είναι αλήθεια ότι αυτός ο συγγραφεύς έχει ανακοινώσει από τότε μια αναθεώρηση του βιβλίου του και ισχυρίζεται ότι έχει «ξεκαθαρίσει οτιδήποτε θα μπορούσε να θεωρηθή αντιχριστιανικό.» Αλλά κάποιος δικαίως θα διερωτηθή ποιο θεωρεί ως διαχωριστικό όριο μεταξύ αυτού, που είναι Χριστιανικό και αυτού που είναι «αντιχριστιανικό.»

Αν ωδηγήθηκε από την Εθνική Εκκλησία (Λουθηρανική) της Δανίας, το ‘ξεκαθάρισμα’ μπορεί να είναι πολύ μικρό. Γιατί αυτό; Διότι είναι γνωστό ότι πολλοί κληρικοί της Εθνικής Εκκλησίας υποστηρίζουν ότι ούτε η Χριστιανοσύνη ούτε η Βίβλος εκφράζουν κάποιον σαφή ή ωρισμένο ηθικό κώδικα.a

Εν τούτοις, αν ανοίξετε τη Γραφή σας και διαβάσετε δηλώσεις, όπως αυτές που βρίσκονται στις επιστολές Ρωμαίους 1:24-32, Γαλάτας 5:19, 21 και Εφεσίους 5:3, 5, θα δήτε ότι η Γραφή σαφώς περιγράφει αυτούς που επιδίδονται σε πορνεία (προγαμιαίο σεξ), μοιχεία (εξωγαμιαίο σεξ) και ομοφυλοφιλία ως άτομα παραδεδομένα σε «πάθη ατιμίας,» και «πράττοντες την ασχημοσύνην.» Επίσης δηλώνει καθαρά ότι κανένα τέτοιο άτομο «δεν έχει κληρονομίαν εν τη βασιλεία του Χριστού και Θεού,» αλλ’ ότι «είναι άξιοι θανάτου.» Αλλά φαίνεται ότι αυτές, οι δηλώσεις δεν είναι αρκετά «σαφείς» γι’ αυτούς τους κληρικούς.

Πολλοί διδάσκαλοι αναμφιβόλως συμμερίζονται την άποψι αυτών των κληρικών πάνω στα θέματα του σεξ. Όταν αυτοί οι διδάσκαλοι ασχολούνται με μαθήματα αναγνώσεως, γραφής και αριθμητικής, αυτό μπορεί να μην έχη και μεγάλη σημασία. Αλλ’ όταν πρόκειται να διδάξουν σε παιδιά και νεαρά άτομα τις απόψεις για το σεξ και για άλλες σοβαρές πλευρές της ζωής, μπορεί να έχη πολύ μεγάλη σημασία.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 5]

Όταν τα παιδιά διδάσκονται για το σεξ, η στάσις του διδασκάλου επηρεάζει βαθειά τη ζωή του μαθητού.