“Ας Έχωμε μια Εγκάρδια Συζήτησι”
«ΞΕΡΕΤΕ, η γυναίκα σου πραγματικά ανησυχεί για την υγεία σου,» είπε τελευταία κάποιος στο φίλο του. «Αλήθεια;» απήντησε ο φίλος. «Δεν μου έχει δώσει τέτοια εντύπωσι.» Και ήταν παρηγορητικό για τον φίλο να το γνωρίζη αυτό, διότι του φαινόταν ότι η σύζυγός του δεν ενδιαφερόταν ιδιαίτερα γι’ αυτόν.
Πόσο τυπικό είναι αυτό το παρμένο από τη ζωή περιστατικό! Ο σύζυγος και η σύζυγος μιλούν σε άλλους κάτι που πρώτα απ’ όλα θα έπρεπε να το πουν ο ένας στον άλλον (γεγονός που το γνωρίζουν πολύ καλά οι σύμβουλοι του γάμου!). Οι γονείς παραπονούνται ότι δεν κατανοούν τα παιδιά τους. Τα παιδιά, με τη σειρά τους, γκρινιάζουν σε άλλους ότι οι γονείς τους είναι «του παλαιού καιρού.» Οι εργαζόμενοι δεν έχουν επικοινωνία με τους εργοδότας τους και οι εργοδότες δεν έχουν επαφή με τους εργάτας τους, και αυτά έχουν κακά αποτελέσματα τόσο από συναισθηματική, όσο και από οικονομική άποψι.
Σύγχρονοι μελετηταί της ανθρωπίνης φύσεως τονίζουν πολύ τη σπουδαιότητα της επικοινωνίας, και πολύ σωστά, διότι πολλή από την δυστυχία σήμερα οφείλεται στην όλο και λιγώτερη επικοινωνία. Έτσι ένα βιβλίο του 1972 αφιερωμένο στο να βοηθήση τα νυμφευμένα ζεύγη να απολαμβάνουν περισσότερη χαρά και ευτυχία από τον γάμο τους μέσω περισσότερης κατανοήσεως, αναφέρει: «Πολλά ζεύγη πιστεύουν ότι γνωρίζουν πολύ περισσότερα ο ένας για τον άλλον απ’ ό,τι στην πραγματικότητα γνωρίζουν.»
Αλήθεια, είναι πολύ πιο εύκολο να συζητή κανείς με άλλους, να παραπονήται ή να γκρινιάζη για μια κατάστασι, παρά να συζητή τα ζητήματα με τον ενδιαφερόμενο, ή με εκείνον που περιλαμβάνεται στο ζήτημα. Για το άτομο εκείνο είναι πολύ ευκολώτερο να «αποσιωπά το ζήτημα.» Αλλ’ ο ευκολώτερος τρόπος σπάνια είναι και ο καλύτερος. Χρειάζεται θάρρος, σοφία και λεπτότης, ιδίως αγάπη για να προσπαθήση κανείς να μιλήση με το ενδιαφερόμενο άτομο για κάποια παρεξήγησι ή κάποια δυσάρεστη κατάστασι ή ελάττωμα.
Τέτοια ήταν η κατάστασις που αντιμετώπιζε κάποιος σύζυγος ο οποίος είχε μια πολύ έξυπνη αλλά και ιδιογνώμονα σύζυγο. Φαινόταν ότι κάθε φορά που έκανε αυτός κάποια παρατήρησι, εκείνη απαντούσε με αντίρρησι, οπότε αυτός βαθμηδόν έπαψε να κάνη τέτοιες παρατηρήσεις. Αλλά διεπίστωσε ότι αυτό δεν αποτελούσε λύσι διότι η σχέσις τους διαρκώς χειροτέρευε. Έτσι λοιπόν με τη συμβουλή ενός φίλου είπε κάποτε στη σύζυγό του μ’ ένα όσο το δυνατόν γλυκό και στοργικό τρόπο: «Αγαπητή μου, ας συζητήσωμε ειλικρινά.» Αρχίζοντας με μερικές εκφράσεις εκτιμήσεως και αγάπης βαθμηδόν έθιγε τα πράγματα εκείνα που αισθανόταν ότι ήταν ανάγκη να τα συζητήσουν μαζί. Το αποτέλεσμα ήταν ότι οι σχέσεις τους εβελτιώθηκαν. Πραγματικά εκείνη δεν είχε αντιληφθή πόσο απερίσκεπτες ήσαν οι ανταπαντήσεις της και πόσο τον επηρέαζαν.
Ένα Βιβλικό πρόσωπο, η Βασίλισσα Εσθήρ αποτελεί για μας ένα παράδειγμα πάνω σ’ αυτό. Στη διάνοιά της είχε κάτι το πολύ σοβαρό, την ευημερία του λαού της. Θα μπορούσε να καθήση ήσυχη και να βρη μια ευκαιρία που να διαφύγη το κακό η ίδια, αλλ’ όχι. Με την προτροπή του εξαδέλφου της Μαροδοχαίου, προετοίμασε με λεπτότητα το έδαφος, και ακολούθως είχε μια ειλικρινή συζήτησι με τον βασιλικό της σύζυγο. Το αποτέλεσμα; Διεφυλάχθησαν και αυτή και ο λαός της.—Εσθήρ 5:1-7:10.
Όταν υπάρχη μια προφανής έλλειψις αρμονίας ανάμεσα σ’ εμάς και σ’ ένα άλλο πρόσωπο, τότε οφείλομε και για τον εαυτόν μας όσο για το άλλο άτομο να κάμωμε μια ειλικρινή συζήτησι μαζί. Η αρχή αυτή τονίζεται επανειλημμένως στη Γραφή. Αφ’ ενός μας λέγει ότι όταν γνωρίζωμε ότι κάποιος έχει ένα παράπονο απέναντί μας, θα πρέπει να πάρωμε την πρωτοβουλία να εξομαλύνωμε τα πράγματα, και αφ’ ετέρου μας λέγει, επίσης, ότι όταν εμείς έχωμε κάποιο σοβαρό παράπονο εναντίον ενός άλλου, θα πρέπει να πάμε σ’ αυτόν και να συζητήσωμε την υπόθεσι ειλικρινά.—Ματθ. 5:23, 24· 18:15-17.
Μέσω μιας ειλικρινούς συζητήσεως τα πράγματα μπορούν να τακτοποιηθούν προς όφελος και των δύο. Ένας σύζυγος δυνατόν να είναι πολύ περιποιητικός σε όμορφους εκπροσώπους του ετέρου φύλου. Μπορεί να μη το παίρνη στα σοβαρά, θέλοντας μόνον να παίζη το ρόλο του ιππότη, αλλ’ αυτό μπορεί να είναι πολύ καταθλιπτικό για τη λιγώτερο ελκυστική σύζυγό του. Αντί αυτή να υποφέρη σιωπηρά θα ήταν προτιμότερο να έχη μια ειλικρινή συζήτησι μαζί του.
Και τι θα πούμε για τους νεαρούς που εκδηλώνουν μια ιδιογνώμονα στάσι; Θα πρέπει μήπως οι γονείς τους να τους αφήσουν ν’ ακολουθήσουν το δρόμο τους; Πόσο συχνά οι γονείς εκφράζουν κατάπληξι και ντροπή όταν τα παιδιά τους δημιουργούν προβλήματα με την αστυνομία λόγω ναρκωτικών, ή διότι ο γυιος προσεβλήθη από αφροδίσιο νόσημα, ή η κόρη μένει έγκυος από παράνομες σχέσεις. Θα δοκίμαζαν οι γονείς αυτή την έκπληξι αν έκαναν ειλικρινείς συζητήσεις με τα παιδιά τους; Όχι, διότι τότε ή τα παιδιά δεν θα είχαν εμπλακή σε τέτοιες στενοχώριες ή οι γονείς θα ήξεραν τι να περιμένουν. Το πόσο μακρυά μπορεί να προχωρήση αυτή η έλλειψις επικοινωνίας μπορεί να παρατηρηθή από την περίπτωσι ενός κοριτσιού στο Μπρούκλυν που συνετάραξε την οικογένειά της γεννώντας ένα νόθο παιδί προτού ακόμη αυτοί πληροφορηθούν την εγκυμοσύνη της. Αν και έμενε στο σπίτι, οι γονείς της είπαν ότι δεν είχαν παρατηρήσει τίποτε το ύποπτο στην εμφάνισί της.
Γιατί μερικοί συστέλλονται να κάμουν μια ειλικρινή συζήτησι; Σε μερικές περιπτώσεις υπάρχει η τάσις να μη εκδηλώνεται κανείς κι έτσι καταφεύγει στο να υποφέρη μόνος του αισθανόμενος κάποια ικανοποίησι με το να είναι δήθεν μάρτυς.
Ή μπορεί να είναι θέμα υπερηφανείας. Μπορεί κανείς να μη θέλη να δεχθή ότι προσεβλήθη ή ότι αυτή είναι η αιτία του προβλήματος. Ή κανείς να μη θέλη να ταπεινωθή, διότι το να προτείνη κανείς μια ειλικρινή συζήτησι συχνά απαιτεί ταπεινοφροσύνη.
Έχει λεχθή ότι το 70% της επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων είναι σιωπηρή, δηλαδή με χειρονομίες και ενέργειες μάλλον παρά με λόγια. Ενώ έτσι μπορούμε να μεταδώσωμε τα αισθήματά μας, δεν μπορούμε μ’ αυτά μόνο να εξηγήσωμε τους λόγους για τους οποίους ενεργούμε με τον τρόπο που ενεργούμε, ούτε με τις χειρονομίες και μόνον μπορούμε να διαλύσωμε παρεξηγήσεις ή να διορθώσωμε κακές εντυπώσεις. Αλλά με το να συζητούμε τα ζητήματα μπορούμε να ελπίζωμε ότι θα το επιτύχωμε. Ας μη ξεχνούμε ότι αυτό θ’ απαιτήση θάρρος, σοφία, λεπτότητα και αγάπη, αλλά, αλήθεια, πόσο θα μας ανταμείψη!
Ναι, υπάρχει καιρός για κάθε σκοπό κάτω από τον ήλιο, και όταν προκύψη κάποιο χάσμα στις σχέσεις,—και ακόμη καλύτερα, προτού παρουσιασθή ένα τέτοιο πρόβλημα—αυτός είναι ο καιρός για να πη κανείς: «Ας έχωμε μια ειλικρινή συζήτησι.»