Γιατί Όλες οι Διαστημικές Επιδιώξεις;
ΓΝΩΡΙΖΑΤΕ ότι ένας από τους κυρίους λόγους για τις πολλές διαστημικές επιδιώξεις του ανθρώπου είναι η έρευνα για ζωή πέρα από τη γη;
Επιστήμονες που πιστεύουν στην εξέλιξι ισχυρίζονται ότι η ζωή πρέπει να έχη εξελιχθή σε μερικούς από τους άλλους πλανήτες μέσα στο αχανές σύμπαν. Ελπίζουν επίσης ότι η εξερεύνησις κάποιου άλλου πλανήτου θα ρίξη φως στο πώς άρχισε η ζωή στη γη.
Πολλοί επιστήμονες, επίσης, έχουν τη γνώμη ότι το σύμπαν είναι πιθανόν να είναι τώρα γεμάτο από εξελιγμένα νοήμονα όντα. Γι’ αυτό και συνεχίζεται η μεγάλη έρευνα από τους οπαδούς της εξελίξεως για εξωγήινη ζωή.
Πράγματι, η έρευνα για ζωή πέρα από τη γη, παρατηρεί μια έκθεσις που συμπληρώθηκε από το Συμβούλιο Διαστημικής Επιστήμης της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών, «είναι μια επιστημονική προσπάθεια, με τη μεγαλύτερη ισχύ και σημασία . . . η σπουδαιότης και οι συνέπειές της για τη βιολογία δικαιολογούν την υψίστη προτεραιότητα από όλους τους αντικειμενικούς σκοπούς της διαστημικής επιστήμης—του συνόλου, πράγματι, του διαστημικού προγράμματος.» Σεις συμφωνείτε;
Ασφαλώς, υπάρχουν και άλλοι σοβαροί λόγοι για τις διαστημικές επιδιώξεις του ανθρώπου. Διάφοροι επιστημονικοί σκοποί αναφέρονται, όπως είναι η επιθυμία γνώσεως της συστάσεως των ουρανίων σωμάτων, ποιες συνθήκες επικρατούν στους διαφόρους πλανήτας, και ούτω καθ’ εξής.
Η περιέργεια και η επιθυμία να κατορθωθή το «αδύνατον» είναι επίσης παράγοντες της εξερευνήσεως του διαστήματος από τον άνθρωπο.
Υπάρχουν Περισσότεροι Λόγοι απ’ Αυτούς
Στην πραγματικότητα υπάρχουν πολλοί περισσότεροι λόγοι για τις διαστημικές επιδιώξεις του ανθρώπου από την επιθυμία επιστημονικής διαφωτίσεως, την έρευνα για ζωή και την ανθρώπινη περιέργεια και επιθυμία επιτεύξεως του «αδυνάτου.» Και ποιοι είν’ αυτοί; Το εθνικιστικό γόητρο.
Παραδείγματος χάριν, το διαστημικό πρόγραμμα της Αμερικής άρχισε στα σοβαρά μόνον μετά την τοποθέτησι σε τροχιά του Ρωσικού Σπούτνικ. Έτσι οι συγγραφείς του βιβλίου Ταξίδι στην Ηρεμία λέγουν για τα Αμερικανικά κατορθώματα στο διάστημα:
«Το πρόγραμμα γεννήθηκε από πλήγμα. Άρχισε σαν εσπευσμένη απάντησις σε μια άμεση κρίσι: την κρίσι που νομίσθηκε ότι προκάλεσαν οι Σοβιετικοί διαστημικοί θρίαμβοι. . . . Η αποφασιστική, εν τούτοις, άποψις της απειλής ήταν η σημασία που είχε για το Αμερικανικό γόητρο. Αυτός ήταν ο φόβος που εξώθησε τον Πρόεδρο Κέννεντυ. . . . Το γόητρο . . . αύξησε την πίστι, ότι η Αμερική δεν θα επέτρεπε να ηττηθή από τους Ρώσους. Με άλλα λόγια, το γόητρο εξισώθηκε με δύναμι στον κόσμο, και η σελήνη θεωρήθηκε ως μέσον με το οποίο θα μπορούσε ν’ αυξηθή η παγκόσμια αυτή δύναμις.»
Το ότι το γόητρο ήταν το κυριώτερο κίνητρο καταφαίνεται από ένα υπόμνημα του Προέδρου Τζων Φ. Κέννεντυ, με ημερομηνία 20 Απριλίου 1961, προς τον αντιπρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών που προήδρευε τότε του Διαστημικού Συμβουλίου. Ο Πρόεδρος Κέννεντυ ρώτησε :
«Έχομε πιθανότητες να νικήσωμε τα Σοβιέτ με το να τοποθετήσωμε ένα εργαστήριο στο διάστημα, ή με ένα ταξίδι γύρω από τη σελήνη, ή με την προσεδάφισι ενός πυραύλου στη σελήνη, ή με την αποστολή στη σελήνη και επιστροφή ενός επηνδρωμένου πυραύλου; Υπάρχει κάποιο άλλο διαστημικό πρόγραμμα που υπόσχεται δραστικά αποτελέσματα στο οποίο θα μπορούσαμε να κερδίσωμε;»
Έτσι άρχισε ο διαστημικός συναγωνισμός, και έως τώρα έχουν γίνει πάνω από χίλια διαστημικά επιτεύγματα από τη Σοβιετική Ένωσι και τις Ηνωμένες Πολιτείες μαζί. Το εθνικιστικό γόητρο, συνεπώς, είχε πιο άμεση επιρροή στις διαστημικές επιδιώξεις παρά η έρευνα των οπαδών της εξελίξεως για ζωή πέρα από τη γη.
Εγείρονται Αμφιβολίες και Ερωτηματικά
Για την επιτυχή πραγματοποίησι των σεληνιακών αποστολών ‘Απόλλων’ και την ασφαλή επιστροφή των ανδρών που έλαβαν μέρος, αποδόθηκαν πολλοί έπαινοι. Ο Πρόεδρος Νίξον παρετήρησε ακόμη: ‘Μπορούμε να μη δούμε το χέρι του Θεού σ’ αυτό;’
Εν τούτοις, εξεφράσθησαν αμφιβολίες επί του ζητήματος. Παραδείγματος χάριν, το περιοδικό Τάιμ της 1ης Ιανουαρίου 1973 εσχολίασε: «Το σφάλμα μιας τέτοιας δηλώσεως [υπό του Προέδρου Νίξον] είναι στην αλαζονεία της ότι η κατάκτησις του διαστήματος είναι ένα τόσο γνήσιο αγαθό, ώστε να καταδεχθή ο Θεός να του παράσχη κάποια ειδική προστασία. Αν επρόκειτο να ληφθούν υπ’ όψιν τα ελατήρια—ιδιαιτέρως ο φανατικός εθνικισμός που παρακίνησε τόσο πολλούς από εκείνους που εψήφισαν υπέρ της χρηματοδοτήσεως του ‘Απόλλων’—θεία οργή μάλλον παρά ευλογία θα έπρεπε να συνοδεύση το πρόγραμμα.»
Πράγματι, οι διαστημικές επιχειρήσεις του ανθρώπου προκάλεσαν πολλές αμφιβολίες και ερωτήματα. Ένα από τα μεγαλύτερα ερωτήματα είναι· αν άξιζε, παραδείγματος χάριν τα $25 δισεκατομμύρια να χρηματοδοτήσουν το σεληνιακό πρόγραμμα ‘Απόλλων.’ Τι θα μπορούσε να κάμη αυτό το χρήμα βοηθώντας στην επίτευξι πιο επιθυμητών συνθηκών στη γη; «Είναι η αναρρίχησις στη σελήνη το μόνον ‘αδύνατον’ που μπορούμε να σκεφθούμε;» ερωτά ο Αμιτάι Ετζιόνι στο βιβλίο του Δη Μουν-Ντογκλ. «Η γη ποτέ δεν υπήρξε απαλλαγμένη από πείνα η πόλεμο. Όσοι ανυπομονούν να καταπιασθούν με ‘αδύνατα’ που αποτελούν πρόκλησι, γίνονται ευπρόσδεκτοι να επιχειρήσουν τα ανωτέρω.»
Υπάρχουν επίσης αμφιβολίες, λέγει αυτός ο συγγραφεύς, ως προς τη συνέπεια πολλών επιστημονικών αντικειμενικών σκοπών, που προβάλλονται για την προώθησι διαστημικών επιδιώξεων: «Δηλώσεις ότι οι έρευνες του διαστήματος θα μας πουν ‘πώς λειτουργεί το σύμπαν’ και ‘πώς άρχισε η ζωή στη γη’ είναι μια απαράδεκτη προσβολή της ορθής σκέψεως, ένα φανταχτερό επικάλυμμα μιας εξερευνήσεως που είναι ενδιαφέρουσα, αλλά που δεν ικανοποιεί.»
Μια σχετική ερώτησις που χρειάζεται διερεύνησι είναι κατά πόσον η αναζήτησις εξελιγμένης ζωής σε άλλους πλανήτες αξίζει τη δαπάνη κολοσσιαίων χρηματικών ποσών. Πόση σοφή ή άσοφη είναι μια τέτοια έρευνα;
Και, όσον αφορά το εθνικιστικό γόητρο, άξιζε η προσπάθεια που κατέβαλαν αυτά τα έθνη; Πολλοί στις Ηνωμένες Πολιτείες νομίζουν ότι άξιζαν τα $25 δισεκατομμύρια για να στηθή η Αμερικανική σημαία στη σελήνη έξη φορές. Αλλά δεν συμφωνούν όλοι. Οι συγγραφείς του βιβλίου Ταξίδι στην Ηρεμία λέγουν: «Οι εξελίξεις δείχνουν έντονα ότι, για την πρόσκαιρη επίδρασι που επεδιώκετο απ’ αυτό, το πρόγραμμα ‘Απόλλων’ θα καταλογισθή μεταξύ των πιο φανερών εσφαλμένων υπολογισμών του εικοστού αιώνος. Μολονότι η άμεση αποστολή εξετελέσθη με τέλειον τρόπο, ο αντικειμενικός σκοπός του ήταν αποτυχία. Οι άνθρωποι περπάτησαν επάνω στη σελήνη, αλλά κανένα γιγαντιαίο άλμα δεν σημειώθηκε στην άνοδο του Αμερικανικού τρόπου ζωής.»
Αλλά μολονότι η Αμερική μπορεί να μη απέκτησε γόητρο αξίας $25 δισεκατομμυρίων από το πρόγραμμα ‘Απόλλων,’ εν τούτοις προσέφερε στον άνθρωπο μια νέα κατανόησι της σελήνης και τον ανάγκασε να αναθεωρήση μερικές θεωρίες του γι’ αυτήν.